Agadir

AGADIR
ⴰⴳⴰⴷⵉⵔ
أݣادير
Agadir oufella.jpg
Zachód.agadir.jpg
Cornich agadir.jpg
Panorama Marina Agadir 2020.jpg
Administracja
Kraj Maroko
Region Sus-Massa
Prefektura Agadir Ida-Outanane
Burmistrz Salah El Malouki (2015)
Demografia
Miły Gadiri, Gadirie
Agadirois, Agadiroise
Populacja 488 100 mieszk  . (2020)
Gęstość 9533  mieszk./km 2
Ludność aglomeracji . dr hab. (2014)
Geografia
Informacje kontaktowe 30 ° 25 północ, 9 ° 36 ′ zachód
Powierzchnia 51,2  km 2
Różnorodny
Atrakcje turystyczne) Agadir-Oufella, Taghazout
Główne miasto Souss-Massa
Główne nadmorskie miasto w Maroku
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Maroko
Zobacz na mapie administracyjnej Maroka Lokalizator miasta 14.svg AGADIR
Geolokalizacja na mapie: Maroko
Zobacz na mapie topograficznej Maroka Lokalizator miasta 14.svg AGADIR
Znajomości
Stronie internetowej http://www.agadir.ma/

Agadir (w chleuh  : ⴰⴳⴰⴷⵉⵔ; w języku arabskim  : أݣادير lub اگادير lub أكادير lub أغادير ), zwany także Agadir Irir to miasto w południowo-zachodnim Maroku , znajduje się na atlantyckim wybrzeżu , w rejonie Souss , 508  km na południowy południe od Casablanki , 173  km na południowy od Essaouiry i 235  km na zachód od Marrakeszu . Nazywany „stolicą Souss ”, Agadir jest stolicą regionu administracyjnego Souss-Massa i prefektury Agadir Ida-Outanane .

Według spisu z 2014 r. Agadir liczył w tym roku 421 844 mieszkańców, a populacja prefektury Agadir Ida-Outanane wynosiła 600 599. Miejscowa ludność miasta posługuje się dwoma językami: Berber-Tachelhit i Darija .

Zniszczone przez trzęsienie ziemi w 1960 r. miasto zostało całkowicie odbudowane zgodnie z obowiązkowymi normami dotyczącymi trzęsień ziemi. Jest to obecnie największy nadmorski kurort w Maroku z wyjątkowo łagodnym klimatem przez cały rok. Od 2010 roku, dobrze obsługiwany przez tanie loty i autostradę do Tangeru, miasto przyciąga ze wszystkich środowisk i odnotowuje roczny wzrost popytu na mieszkania o ponad 6% rocznie.

Toponimia

Słowo „agadir” to termin chleuh, który oznacza ufortyfikowany spichlerz zbiorowy .

Nazwa Agadir pochodzi od berberyjskiego korzenia NRD oznaczającego „stok”, „stromy stok”, „skarpa”.

Historia

Początki

Historia jest praktycznie milczy na tydzień przed XII -tego  wieku.

W II -go  wieku  pne. AD , historyk Polibiusz przywołuje na północy Afryki, na Atlantyku , przylądek Rhysaddir , który mógł znajdować się niedaleko Agadiru, jego lokalizacja jest nadal przedmiotem dyskusji.

Najstarsza kartograficzny dowody, że znajdujemy się na mapie z 1325 roku pojawia Agadir: w przybliżonym miejscu obecnego miasta, wskazanie miejsca zwanego Porto Mesegina , od nazwy plemienia Berberów już cytowane XII th  century, Mesguina , to znaczy Ksima .

Pod koniec średniowiecza Agadir był miastem o małej sławie; sama nazwa, Agadir el-arba , została po raz pierwszy poświadczona w 1510 roku.

Portugalski licznik

W 1505 roku Portugalczycy , już zainstalowani na wybrzeżach Maroka, założyli u podnóża wzgórza nad brzegiem morza, w miejscu Świętego Krzyża Przylądka Ghir , placówkę handlową i fortecę Santa Cruz do Cabo de Aguer. dzielnica, która obecnie zniknęła z Founti (nazwa pochodzi od portugalskiego słowa chrzcielnica, co oznacza fontannę ).

Portugalczycy szybko napotkali wrogość ze strony plemion tego regionu. Od 1530 r. utknęli w Santa Cruz. Portugalski odpływ zaczął się, gdy12 marca 1541Sharif Saadien Mohammed ech-Cheikh przejmuje fortecę Santa Cruz de Aguer. Sześciuset ocalałych Portugalczyków zostaje wziętych do niewoli, w tym gubernator Guterre de Monroy i jego córka Dona Mecia. Jeńców wykupują zakonnicy, zwłaszcza z Portugalii. Dona Mecia, której mąż zginął podczas bitwy, została żoną Mahometa ech-Szejka, ale zmarła przy porodzie w 1544 roku . W tym samym roku Mohammed ech-Cheikh uwolnił gubernatora Guterre de Monroy, którego przyjął w przyjaźni.

Pozycja portugalska w Maroku, zdobyta między 1505 a 1520 rokiem , spada. Po utracie Agadiru Portugalczycy muszą porzucić Safi i Azemmour . Maroko zaczyna mieć mniejsze znaczenie dla Portugalii, która teraz zwraca się w stronę Indii i Brazylii. Po 1550 roku Portugalczycy utrzymywali tylko w Maroku Mazagan (obecnie El Jadida ), Tanger i Ceutę .

Pierwszy boom

W 1572 roku na szczycie wzgórza został zbudowany Casbah przez Moulay Abdallah el-Ghalib , następcę Mohammeda Ech-Cheikha. To teraz Agadir Do Ighir dosłownie ufortyfikowany spichlerz na wzgórzu w tachelhit .

W XVII -tego  wieku, za panowania dynastii Berberów Tazeroualt, Agadir staje się port jakiegoś znaczenia, rozszerzenie handlu z Europą. Nie ma wtedy prawdziwego portu ani nabrzeża. Z Agadiru zostaw w szczególności cukier, wosk, miedź, skóry i skórki. Europejczycy przynoszą swoje wyroby, w tym broń i tkaniny. Za panowania sułtana Mulaj Ismail ( 1645 - 1727 ) i jego następców, handlu z Francją, do tego czasu aktywnego partnera, spadł na korzyść Anglików i Holendrów.

Upadek

W 1731 r . miasto nawiedziło silne trzęsienie ziemi . W 1746 r. Holendrzy pod zwierzchnictwem sułtana ustawili u podnóża Kasby kontuar i niewątpliwie uczestniczyli w odbudowie miasta. Nad drzwiami wejściowymi do Kasby wciąż widnieje napis w języku holenderskim, z jego arabską transkrypcją: „  Vreest God ende eert den Kooning  ” , co oznacza „Bój się Boga i czcij swego króla” oraz datę 1746.

Po długim okresie prosperity pod rządami dynastii Saadytów i Alaouite, Agadir podupadł od 1760 roku z powodu prymatu przyznanego konkurencyjnemu portowi Essaouira przez sułtana Alaouite Sidi Mohammeda ben Abdallaha , który chciał skarcić zbuntowanych Souss do jego autorytetu. Ten spadek trwa półtora wieku. W 1789 r. europejski podróżnik krótko opisał Agadir: „Obecnie jest to opuszczone miasto, tylko niewielka liczba domów popada w ruinę” .

W 1881 r. sułtan Moulay Hassan ponownie otworzył port dla handlu, aby móc zaopatrywać rozważane przez siebie wyprawy na południe. Wyprawy te, mające na celu potwierdzenie jego władzy nad plemionami Souss i przeciwstawienie się planom Anglików i Hiszpanów, miały miejsce w 1882 i 1886 roku .

W 1884 roku Charles de Foucauld opisał w Reconnaissance au Maroc swoje szybkie przejście przez Agadir, jadąc ze wschodu: „Podążam brzegiem aż do Agadir Irir. Ścieżka biegnie poniżej tego miasta, w połowie drogi między nim a Founti: Founti to nędzna osada, kilka chat rybackich; Agadir, pomimo swojej białej obudowy, która nadaje mu atmosferę miasta, jest podobno biednym, wyludnionym miastem bez handlu. "

Protektorat

W 1911 r. wysłanie niemieckiej kanonierki do portu spowodowało zamach stanu w Agadirze i brutalnie sprawiło, że miasto pojawiło się na światowej scenie. Powołując się na apel o pomoc od niemieckich firm w dolinie Souss, Niemcy decydują, że1 st lipca 1911, aby chronić swoje interesy w Maroku i bronić swoich roszczeń do kraju, wysłać do zatoki Agadiru, której port do 1881 roku był zamknięty dla handlu zagranicznego, kanonierki SMS Panther , szybko przeniesionej przez krążownik Berlin . Bardzo silne reakcje międzynarodowe, zwłaszcza Wielkiej Brytanii, zaskoczyły Niemcy. Wojna grozi. Po trudnych negocjacjach ostatecznie podpisano traktat francusko-niemiecki4 listopadanastępnie pozostawiając wolną rękę Francji, która będzie mogła ustanowić swój protektorat nad częścią Maroka, w zamian zrzeka się niektórych kolonii w Afryce. Dopiero wtedy kanonierka Panther i krążownik Berlin opuściły zatokę Agadiru.

15 czerwca 1913, wojska francuskie lądują w Agadirze, który wraz z N'Ighir i Founti ma niespełna tysiąc mieszkańców. W 1916 roku, pierwszy molo zbudowano blisko Founti, jednym molo, później zwanej „pier Portugalska”, która przetrwała aż do XX th  wieku. Po 1920 roku pod francuskim protektoratem wybudowano port, a miasto przeżyło pierwszy rozkwit wraz z budową starej dzielnicy Talborjt położonej na płaskowyżu u podnóża wzgórza. Dwa lata później, obok Talborjt, wzdłuż uskoku geologicznego Wadi Tildi, zaczyna powstawać popularniejsza dzielnica Yahchech.

Około 1930 Agadir był ważnym przystankiem dla Aéropostale, gdzie zatrzymali się Saint-Exupéry i Mermoz .

W latach 30. XX wieku zaczęto budować nowoczesne centrum miasta, według planów urbanistów Henri Prosta , dyrektora wydziału urbanistycznego protektoratu i jego zastępcy Alberta Laprade , na trasie podkowiastej opartej na nabrzeżu, wokół dużej aleja prostopadła do tego wybrzeża, aleja Lyautey, od tego czasu przemianowana na aleję du Général Kettani. W latach pięćdziesiątych rozwój miast był kontynuowany pod kierownictwem dyrektora Marokańskiej Służby Planowania Miejskiego, Michela Écocharda .

Po 1950 roku i otwarciu nowego portu handlowego miasto bardzo prężnie rozwinęło się z rybołówstwem, konserwami, rolnictwem, górnictwem. Zaczyna otwierać się również na turystykę dzięki swojemu klimatowi i pięknym hotelom. Kilka lat z rzędu, od 1952 roku, Agadir organizował wyścig samochodowy Grand Prix , a następnie wyścig samochodowy Grand Prix du Maroc .

W 1959 roku port odwiedził jacht greckiego armatora Arystotelesa Onassisa i jego gospodarza Winstona Churchilla .

Aktywność sejsmiczna

29 lutego 1960, Agadir, który wówczas liczył ponad 40 000 mieszkańców, został zniszczony przez trzęsienie ziemi o sile 5,7 w skali Richtera , w którym zginęło ponad 15 000 osób.

W regionie Agadiru odnotowano nowe trzęsienia ziemi:

Agadir po 1960

Obecne miasto zostało odbudowane 2  km dalej na południe, pod przewodnictwem architektów Jean-François Zevaco , Élie Azagury, Pierre'a Coldefy'ego, Claude'a Verdugo. Agadir stał się dużym miastem, liczącym w 2014 roku ponad 420 000 mieszkańców, z dużym portem z czterema basenami: portem handlowym o zanurzeniu 17 metrów, trójkątem rybackim, portem rybackim, mariną z mariną. Agadir był pierwszym portem sardynek na świecie w latach 80. XX wieku i ma słynną plażę o długości ponad 10  km z jednym z najpiękniejszych nadmorskich spacerów w regionie. Jej klimat oferuje 340 słonecznych dni w roku i umożliwia pływanie o każdej porze roku; zima jest wyjątkowo łagodna, a letnie upały nigdy nie są duszne (letnia mgła nie jest tu rzadkością).

Agadir jest wiodącym ośrodkiem turystycznym w kraju, miejscem czasami kwestionowanym przez Marrakesz i wiodącym portem rybackim Maroka. Rozwija się tam również działalność handlowa z eksportem owoców cytrusowych i warzyw produkowanych w żyznej dolinie Souss .

Z białymi budynkami, szerokimi ukwieconymi bulwarami, nowoczesnymi hotelami i kawiarniami w stylu europejskim , Agadir nie jest już typowym miastem tradycyjnego Maroka , ale turystycznym miastem nadmorskim.

Zatoka Agadirska jest członkiem Klubu najpiękniejszych zatok na świecie .

Miasto jest obsługiwane przez lotnisko Agadir-Al Massira .

Organizacja miejska

Obecna gmina miejska Agadir jest wynikiem przegrupowania terytoriów czterech gmin: dawnej gminy miejskiej Agadir, gminy miejskiej Anza , na wybrzeżu, na północnym zachodzie, gminy wiejskiej Bensergao ( pisanej również Ben Sergao) na południu i wiejska gmina Tikiouine na południowym wschodzie.

Centrum miasta

Rozległy i dynamiczny, obejmuje bulwary Mohammeda V i Hassana II, Dolinę Ptaków, aleje generała Kettaniego, Mohammeda VI, Moulay Abdellaha i Mokhtara Soussiego oraz główną aleję FAR ( Królewskich Sił Zbrojnych ). Place Salam, Place de l'Esperance i Meczet Loubnane są również częścią tego, a także Place des Deux-Fontaines, który prowadzi do dużego zielonego teatru gminy.

Wraz z przegrupowaniem kilku gmin, centrum miasta stopniowo przesuwa się w kierunku dzielnicy Haut Founty, gdzie wokół nowego sądu apelacyjnego budowane są nowe administracje.

Plaża

Tętniący życiem i dynamiczny sektor turystyki nadmorskiej składa się z Boulevard du 20-August, Avenue Tawada, Boulevard de la Corniche, Avenue de l'Oued Souss i dzielnicy Founty, Baie des Palmiers. Posiada wiele hoteli, restauracji, nowoczesnych kawiarni oraz dzielnicę mieszkalną willi.

Kończy się ogromny projekt poprawy dla miasta. W ten sposób Agadir zyskał piękną nadmorską promenadę o długości około pięciu kilometrów. U podnóża Kasby zbudowano niedawno przystań z wieloma luksusowymi sklepami. W oddali widzimy napis na górze, motto Maroka  : الله الوطن الملك ( Allah, al-watan, al-malik ), co po francusku oznacza „Bóg, ojczyzna, król”.

okręg Amsernat

Okolica wybudowana z prefabrykatów po trzęsieniu ziemi w 29 lutego 1960powitać ocalałych. Amsernat (pochodził z „dusz na matach”, ocaleni zostali wcześniej umieszczeni w namiotach i spali na matach w Timirsit w obecnej prefekturze Inezgane Aït Melloul.

W 1966 wielu z tych ocalałych zostało przeniesionych do dzielnic nowego Talborjt i Ihchach (Yachech), które zostały nowo wybudowane w solidnej formie. Przeniesione rodziny zostały zastąpione przez mieszkańców innego obszaru slumsów ElKhyame, gdzie mieszkała ludność Sahrawi, która osiedliła się w Agadirze po trzęsieniu ziemi.

Na początku lat 70. państwo zaczęło przebudowywać okręg Amsernat, przyznając działki gruntu po symbolicznych cenach (2000 dirhamów za działkę). Domy prefabrykowane ustąpiły miejsca stałym domom rodzinnym (RC + 1).

Amsernat jest domem dla suku al-Had: największego miejskiego suku w Afryce .

Nowa Talborjt

Zbudowany w 1966 roku, aby pomieścić część osób, które przeżyły trzęsienie ziemi, początkowo przeniesionych do dzielnicy Amsernat, nosi nazwę starej dzielnicy Talborjt („mały fort” w tachelhit, wspomnienie wieży ciśnień , pierwsza budowa płaskowyżu starego Talborjt ). Bardzo żywy, Nowy Talborjt, odbudowany z dala od Starego Talborjt, ma za główną arterię bulwar Mohammed Cheikh Saâdi, który nosi imię zdobywcy Portugalczyków w 1541 roku. Inne główne aleje to Avenue du President Kennedy i29 lutego. Znajduje się tu również Meczet Mohammeda V, Ogród Olhão (miasto nadmorskie położone na południu Portugalii , z którym Agadir jest miastem partnerskim) i jego muzeum pamięci oraz Ogród Ibn Zaydouna. Przy głównych arteriach powstało kilka dobrych hoteli i restauracji.

Rejon Ichacz (Yachech)

Został zbudowany w 1966 roku w tym samym czasie co dzielnica Talborjt, aby pomieścić część ocalałych z trzęsienia ziemi, początkowo przeniesionych do dzielnicy Amsernat.

Dzielnice mieszkalne

Porty

Na przestrzeni dziesięcioleci Agadir nabył kilka portów: dwa porty rybackie, duży port handlowy i niedawną marinę z mariną.

Avenue du Port, główna arteria dzielnicy Anza, otoczona jest fabrykami konserw i ma kilka popularnych małych restauracji graniczących z targiem rybnym.

Kasba, Agadir Oufella

Kasba ( Agadir Oufella , Agadir le haut lub Agadir N'Ighir , Agadir na wzgórzu ) była, wraz z Founti, która rozciągała się u jej podnóża nad brzegiem morza, najstarszą dzielnicą Agadiru. Autentyczna forteca z małymi krętymi i tętniącymi życiem uliczkami została zbudowana w 1572 roku przez sułtana Moulay Abdallah el-Ghalib . Nad drzwiami wejściowymi widnieje napis w języku arabskim i niderlandzkim „Bój się Boga i czcij króla”.

Dumnej twierdzy, po trzęsieniu ziemi 29 lutego 1960, to długi odrestaurowany mur, który otacza ląd nie do zbudowania, ale widok pozostaje wyjątkowy na zatokę Agadiru i na porty. Starsi Agadiru pamiętają słynną „kawiarnię mauretańską” Kasby i jej panoramę.

Na wzgórzu jest napisane po arabsku motto Maroka: الله الوطن الملك ( Allah, al-watan, al-malik ), „Bóg, ojczyzna, król”. Podobnie jak mury obronne, jest oświetlona nocą.

Trwa rehabilitacja Kasby Agadir Oufella, która niedawno umożliwiła odkrycie wałów z okresu Saadytów .

Stara Talborjt

Dominująca nad brzegiem morza i Tildi wadi, ta stara dzielnica (której nazwa jest czasami pisana Talbordjt ) była kiedyś komercyjnym i bardzo żywym miejscem z dużym placem, na którym odbywał się cotygodniowy suk, z hotelami, szkołami, meczetem. 90% budynków zostało zniszczonych lub poważnie uszkodzonych przez trzęsienie ziemi w 1960 roku . Wygolona po trzęsieniu ziemi, teraz pokryta roślinnością, zaliczana jest do strefy bez zabudowy. Jego główna arteria, aleja El Moun, rozciąga się na ponad dwa kilometry i jest wykorzystywana tylko do szkół nauki jazdy, które szkolą tam swoich uczniów.

Rzeźnia (dzielnica przemysłowa)

Jedna z najpopularniejszych dzielnic; słynie z taksówek i autobusów. Jest to skrzyżowanie łączące serce miasta i jego okolice. Jest to dzielnica najmniej dotknięta trzęsieniem ziemi w 1960 roku.

Suk al-Had

Souk al-Had to największy miejski suk w Afryce . Ma około 6000 małych sklepów. Jest otoczony murami obronnymi i posiada kilka wejść. Jak każdy suk, jest podzielony na różne sektory: meble, rzemiosło, odzież, warzywa, rzeź, przyprawy, olejki eteryczne… Mury obronne zostały odrestaurowane i przeprowadzono poważne prace rozwojowe.

Każdego dnia odwiedza ją średnio od 30 000 do 40 000 odwiedzających, a w weekendy i święta religijne do ponad 80 000, zarówno turystów, jak i mieszkańców.

Medyna

Medina to przestrzeń rzemieślnicza stworzona w 1992 roku przez włoskiego artystę Coco Polizzi, w Bensergao, w dzielnicy Agadir, 4,5  km od centrum miasta . Zbudowany według tradycyjnych berberyjskich technik budowlanych, jest rodzajem małego skansenu na pięciu hektarach, w którym mieszczą się warsztaty rzemieślnicze, muzeum, indywidualne rezydencje, mały hotel i egzotyczny ogród.

Gospodarka

W mieście znajduje się cementownia należąca do Ciments du Maroc , spółki zależnej włoskiej grupy Italcementi , która zostaje przeniesiona do nowo wybudowanej jednostki produkcyjnej oddalonej o 40 kilometrów. Posiada również port, w którym mieści się m.in. stocznia, jedyna w Maroku szkoła handlowa oraz strefa przemysłowa. Wydobycie ropy miało rozpocząć się po raz pierwszy u wybrzeży Agadiru w 2013 roku, wraz z zainstalowaniem kilku firm usług naftowych.

Transport

Transport publiczny

Od 1 st Wrzesień 2.010, sieć autobusowa Agadir jest obsługiwana przez hiszpańską firmę Alsa , która również zarządza transportem publicznym w kilku innych dużych miastach Maroka. Sieć liczy się w202043 linie dla floty 206 pojazdów. Sieć obsługuje większość gmin Wielkiego Agadiru, a linie podmiejskie łączą aglomerację z miastami czasami oddalonymi o ponad 50 kilometrów od Agadiru, takimi jak Tamri na północy, Oulad Teïma na wschodzie, Aït Baha na południowym wschodzie. i Massa na południu.

Pierwsza linia autobusowa wysokiego poziomu planowana jest na 2022 r. Powinna ona łączyć port z dzielnicą Tikiouine na osi północno-zachodniej/południowo-wschodniej.

Międzynarodowe lotnisko

Lotnisko Agadir Al Massira znajduje się 7 km na wschód od AJT MALLUL i 13 km na południowy wschód od Agadiru. Jest to trzecie lotnisko w Maroku pod względem frekwencji. Agadir posiada szeroką gamę połączeń lotniczych z Europą , głównie z Francją , Niemcami , Wielką Brytanią , Skandynawią , Europą Środkowo-Wschodnią (głównie poprzez loty czarterowe) .

Sieć dróg

Agadir jest połączony z krajową siecią autostrad od2010oraz inauguracja autostrady A3 łączącej Marrakesz z Agadirem. Inauguracja tego odcinka autostrady była ważnym krokiem w kierunku otwarcia Agadiru i ogólnie południowego Maroka. Planowana jest 40-kilometrowa obwodnica Agadiru, która ma ominąć Wielki Agadir na wschodzie.

Agadir jest także sercem ważnej sieci dróg ekspresowych (podwójnych dróg płatnych), łączących miasto z Taghazout na północy, Taroudant na wschodzie i Tiznit na południu.

Transport kolejowy

Agadir do tej pory nigdy nie był połączony z krajową siecią kolejową , której najbardziej wysunięty na południe punkt znajduje się od1923dworzec kolejowy w Marrakeszu . Ta sytuacja ma się zmienić dzięki projektowi LGV Marrakech-Agadir . Wmarzec 2020, rząd zapowiada wywłaszczenie kilku terenów w dystrykcie Hay Mohammadi w północno-wschodniej części Agadiru, gdzie ma powstać przyszły dworzec miasta.

Pogoda

Roczne łączne opady w Agadirze wynoszą 250  mm . W zależności od roku deszcze mogą być obfite i powodować powodzie, tak jak miało to miejsce w latach 2008, 2009 i 2010. Nieliczne deszczowe dni występują między listopadem a marcem. Słońce świeci ponad 340 dni w roku, ale mgła i poranna rosa latem nie są rzadkością. Temperatury są silnie uzależnione od wiatru pasatowego obecnego przez cały rok i różnią się nieznacznie między zimą a latem. Średnie temperatury wahają się od 14  °C - 16  °C w styczniu, do 20  °C - 25  °C w lipcu. Jednak w regionie czasami pojawia się wznoszące się saharyjskie powietrze zwane chergui , które wyjątkowo i przez kilka dni (2 do 5) może spowodować wzrost temperatury powyżej 40  ° C (patrz Klimat Maroka ).

Najniższa temperatura odnotowana w tygodniu to -2,6  °C . Rekord cieplna 49,1  ° C ustawiono na lotnisku Agadir na30 lipca 2009.

W 1950 roku plakat firmy nawigacyjnej Paquet głosił „Zima jak lato, kąpię się w Agadirze”.

Agadir
miesiąc jot fa M W M jot Jt W S O NIE re
Temperatura (°C) 14 15 17 17 19 22 24 24 23 21 18 14
Opady (mm) 46 43 30 25 3 0 0 0 3 25 53 61
Miesiąc jot fa M W M jot jot W S O NIE re
Rekord ciepła (ref) 32 31 36 39 45 46 49 48 45 39 37 32
Rekord na zimno (ref) -2 3 5 7 9 10 12 13 8 5 2 0

Kultura

Timitar Festival , festiwal Amazigh muzyki i muzyki świata, odbywa się w Agadirze każdego lata, od momentu jego powstania wlipiec 2004.

Stowarzyszenie Maroc Mouvement zajmuje się sferą artystyczną i organizuje koncerty, wystawy i spotkania z zakresu sztuk plastycznych, designu, muzyki, grafiki, fotografii, ochrony środowiska i zdrowia.

Inne wydarzenia w programie kulturalnym miasta Agadir:

Miasto ma trzy pałace, ale król Mohammed VI , który preferuje północ kraju i za granicą, rzadko odwiedza.

Edukacja

Miasto Agadir ma Uniwersytet Ibn Zohra , jeden z największych w Maroku , który obejmuje wydział medycyny i farmacji, wydział nauk ścisłych , wydział nauk prawnych, ekonomicznych i społecznych , wydział literatury i nauk humanistycznych, polidyscyplinarny wydział Warzazatu i uczelnie wyższe: National School of Applied Sciences (ENSA), National School of Business and Management (ENCG), Higher School of Technology of 'Agadir (ESTA) i National School of Architecture (ENA ).

Ale także Międzynarodowy Uniwersytet w Agadirze (Universiapolis).

Posiada również francuską szkołę za granicą , francuską szkołę średnią w Agadirze, a także publiczne liceum Youssef-Ben-Tachfine, klasy przygotowawcze do grandes écoles (CPGE) Mohammed-Réda-Slaoui oraz liceum techniczne Al- Idrissi.

Francuska Międzynarodowa Szkoła Średnia w Agadirze

Francuskie międzynarodowe lycée d'Agadir (po arabsku الثانوية الفرنسية بأغادير ) jest placówką edukacyjną zatwierdzoną przez francuskie Ministerstwo Edukacji Narodowej na mocy Biura Uniwersyteckiego i Szkoły Międzynarodowej (OSUI), zgodnie z francusko-marokańską konwencją kulturalną oraz kontrola obsługi współpracy i działań kulturalnych Ambasady Francji . Francuskie liceum w Agadirze istnieje pod obecnym statusem od 1997 roku . Wprowadził się do nowych budynków wybudowanych w 2002 roku według projektów architektonicznych Mohameda Salema Bouaidy, absolwenta Szkoły Architektury Saint-Luc w Brukseli . Liceum wita francuskich, marokańskich i zagranicznych uczniów ze środkowej części przedszkola do ostatniego roku, gdzie przygotowuje się do matury francuskiej i opcji międzynarodowej tej matury (sekcja naukowa S i sekcja ekonomiczna i społeczna ES ). Francuskie liceum w Agadirze utworzyło sekcję Turystyki BTS (lokalna animacja i zarządzanie turystyką - AGTL) . Przywiązanie do francuskiego międzynarodowego liceum w Agadirze byłej szkoły podstawowej i kolegium „Paul-Gauguin”, w ramach AEFE , obowiązuje od 2014 roku. Liczba uczniów wynosi około 1220 uczniów.

Sport

Byli gubernatorzy

Osobowości związane z Agadirem

Miejsca do odwiedzenia

Rozglądać się

Filmy nakręcone w Agadirze

Bliźniacze

Miasto Agadir jest miastem partnerskim:

Pakt współpracy:

Uwagi i referencje

  1. http://soussmassa.ma
  2. Uniwersalny słownik gojów w języku francuskim na Toponymie.gouv.qc.ca [PDF]
  3. Republika Francuska, Generalna Komisja Terminologiczno-Neologiczna, Rekomendacja dotycząca nazw państw, mieszkańców, stolic, urzędów dyplomatycznych lub konsularnych (lista sporządzona przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich) ,10 czerwca 2010( przeczytaj online )
  4. „  Census: jedna czwarta ludności mieszka w 7 miastach  ”, The Economist ,23 marca 2015( przeczytaj online , konsultacja 29 sierpnia 2020 r. ).
  5. za pośrednictwem autostrady A7
  6. [PDF] Haut-commissariat au Plan, „  Ogólny spis ludności i mieszkań 2014  ” , na rgph2014.hcp.ma (dostęp 6 września 2015 r. )
  7. Miasto Agadir - MLP immo
  8. Ouedia Yermeche , „Status cywilny i antroponimia w języku algierskim: Typologia nazwisk opartych na toponimach ” , w Farid Benramdane i Brahim Atoui, Nominacja i denominacja: Nazwy miejsc, plemion i osób w Algierii , Oran, Éditions CRASCO,2005( ISBN  9961813146 ) , s.  175.
  9. Kamal Naït-Zerrad, Słownik korzeni berberyjskich: Ḍ-Gey , Peeters Publishers, 2002 ( ISBN  9789042910768 ) , Słownik korzeni berberyjskich: Ḍ-Gey w Google Books
  10. Plemię Ksima
  11. "Nazwa, która zdaje się potwierdzać istnienie środowego targu"  souk el-arba  ", w pobliżu wspólnego strychu. » Kronika Santa-Cruz du Cap de Gué , Paryż, 1934
  12. Kronika Santa-Cruz du Cap de Gué , Paryż, 1934
  13. Ighir (wymawiane irrhir ) oznacza najpierw ramię , potem wzrost . Słowo to jest również źródłem nazwy Cap Ghir . Toponimia Maghrebu
  14. Charles-André Julien, Historia Afryki Północnej , Paryż, 1994
  15. Maurice Barbier, Konflikt na Saharze Zachodniej , 1982
  16. Charles de Foucauld, Uznanie w Maroku (1883-1884) , wyd. L'Harmattan, kol. „Les Introuvables”, Paryż, (przedruk 2000) ( ISBN  978-2-7384-6645-7 )
  17. Schemat przyszłego miasta w czasopiśmie La Géographie sur Gallica
  18. Wizyta Winstona Churchilla w Agadirze
  19. Strona poświęcona trzęsieniu ziemi w Agadirze w 1960 r.
  20. "  Ziemia zadrżała w rejonie Agadiru  " , w dzisiejszym Maroku ,29 stycznia 2015.
  21. "  Trzęsienie ziemi o sile 4,5 stopnia odczuwalne w Agadirze  " w Médias 24 ,20 lutego 2017.
  22. „  Wtajemniczony w gwiazdy  ”
  23. „  Suk Al Had w czasie Ramadanu  ”, Le Matin ,21 czerwca 2015( przeczytaj online ).
  24. [1]
  25. Talborjt 1930-1960
  26. Medyna w Agadirze
  27. (en) Italcementi
  28. "  Agadir Alsa  " , na Alsa.ma ( dostęp 22 czerwca 2020 ) r
  29. „  Agadir: Pierwsza linia autobusowa wysokiego poziomu zaplanowana na 2022  ” , na LesEco.ma ,10 lipca 2019(dostęp 22 czerwca 2020 r. )
  30. "  Lotniska Maroka: ruch lotniczy roku 2019  " , onda.ma ,2019(dostęp 22 czerwca 2020 r. )
  31. (en + fr) „  Agadir bypass - #Project  ” , na Skyscrapercity.com (dostęp 22 czerwca 2020 r. )
  32. "  Projekt linii TGV Marrakech-Agadir rozpoczyna fazę wywłaszczania ziemi  " , na Yabiladi.com ,7 marca 2020 r.(dostęp 10 czerwca 2020 r. )
  33. Ekstremalne temperatury na całym świecie
  34. Lotnisko Agadir (Maroko) max. 49,1 Nowy rekord krajowy dla Maroka
  35. „Zima jak lato, kąpię się w Agadirze”
  36. Stowarzyszenie Ruch Maroc
  37. Pierre Puchot , „  W Maroku” traktujemy cię jak owada  ” , w Le Monde diplomatique ,1 st kwiecień 2020
  38. Francuskie liceum - OSUI Agadir
  39. Uratuj architektoniczną tożsamość Agadiru!
  40. Utworzenie BTS AGTL we francuskim liceum Agadir w Maroku
  41. List do rodziców i personelu Doradcy Współpracy
  42. Słowo od dyrektora
  43. Moha El Bouhali na Arts du monde.com
  44. Vincent Giret i Véronique Le Billon, Ukryte życia DSK , Seuil, 2000 ( ISBN  9782020370608 )
  45. (de) „  Saphia Azzedine”, „  Zorngebete  ”  ” , o Instytucie Francuskim w Berlinie ,2012(dostęp 7 marca 2013 )
  46. (w) „  Lokalizacje filmowania dla chwały  ” na akas.imdb.com (dostęp 29 kwietnia 2012 )
  47. Bliźniacze

Bibliografia

  1. Plan zagospodarowania gminy

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne