Kiedy wybuchła wojna zimowa między Finlandią a Związkiem Radzieckim pod koniec 1939 r. , 80 000 dzieci dobrowolnie ewakuowano do innych krajów nordyckich, zwłaszcza do Szwecji (70 000), kraju neutralnego , ale także Danii i Norwegii , jeszcze nie okupowanych przez nazistowskie Niemcy .
Jest to największa operacja transferu dzieci na świecie. Gdy tylko wybuchła wojna zimowa , w Szwecji narodził się ruch obywatelski w obliczu nieszczęść Finlandii. Szwedzkie rodziny oferowały bezpłatną opiekę fińskim dzieciom zagrożonym okupacją sowiecką. W Finlandii powstaje Nordic Aid Centre13 grudnia 1939 głównym celem jest zorganizowanie tego transferu.
Pierwsze dzieci zostały zaokrętowane na Arkturusa w dniu15 grudnia 1939jadący do Sztokholmu . Większość dzieci pochodziła z Helsinek , Wyborga ( po fińsku Viipuri , obecnie w Rosji) i miast wschodnich ( Karelia ). Nie mówili po szwedzku w przeciwieństwie do Finów na zachodnich wybrzeżach, lecz głównie w dialektach fińskich lub karelskich . Choć kryteria selekcji były początkowo dość surowe (dzieci inwalidów, zabici żołnierze, matki zmuszane do pracy), w rzeczywistości szybko wszystkie fińskie dzieci poniżej trzynastego roku życia mogły zostać ewakuowane do Szwecji.
Po zakończeniu wojny powroty trwały do końca lat 40. XX wieku . Ale ponowna aklimatyzacja dzieci była czasami trudna. Piętnaście tysięcy dzieci pozostało w Szwecji, a pięćset pozostało w Danii. Ich potomkowie dzisiaj czasami noszą fińskie imiona.