| Narodziny |
29 stycznia 1913 17. dzielnica Paryża |
|---|---|
| Śmierć |
27 maja 2005(92) 15. dzielnica Paryża |
| Narodowość | Francuski |
| Dom | Czapka Bénat |
| Trening |
Paryski Wydział Nauk Lycée Janson-de-Sailly Lycée Carnot |
| Zajęcia | Biznesmen , inżynier |
| Rodzina | Rodzina Boissonnas |
| Tata | Jean-Baptiste Boissonnas ( d ) |
| Małżonka | Sylvie Boissonnas ( d ) |
| Dziecko | Sylvina Boissonnas |
| Członkiem | Towarzystwo Historii Francuskiego Protestantyzmu |
|---|---|
| Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej Oficera Narodowego Orderu Zasługi |
Éric Boissonnas , urodzony dnia29 stycznia 1913w Paryżu i zmarł dalej27 maja 2005, jest menadżerem biznesowym, filantropem i francuskim mecenasem, twórcą resortu Flaine .
Syn dyplomaty i bankiera Jeana Boissonnasa (1870-1953) oraz wnuk Lucie Boissonnas (1839-1877) i Paula Mirabaud , poślubił Sylvie Schlumberger w 1935 roku, córkę Conrada Schlumbergera i siostrę Dominique de Ménil i d ' Anne Gruner Schlumberger . Będą mieli czworo dzieci, w tym Sylvinę Boissonnas .
Kazał zbudować dom na Cap Bénat .
Studiował w Lycée Carnot i Lycée Janson-de-Sailly , a następnie uzyskał licencję nauk ścisłych na Wydziale Nauk w Paryżu , gdzie odbył szkolenie na geofizyka.
Inżynier w Electric Prospecting Company w 1938 r., Został zastępcą dyrektora generalnego Compagnie générale de géophysique (CGG) w 1942 r., Dyrektorem generalnym oddziału firmy Schlumberger w Ameryce Południowej w 1947 r., Koordynatorem Schlumberger Technical Services w 1951 r., A następnie dyrektorem technicznym Grupy Schlumberger w Ridgefield w latach 1954-1958.
W 1958 roku wrócił do Francji, aby wraz z żoną rozpocząć tworzenie wysokiej jakości zespołu architektonicznego. Następnie założyli kurort Flaine , który sami sfinansowali, z pomocą jego brata Rémi Boissonnas, dyrektora Paris Union Bank . W szczególności opiera się na architektach Marcelu Breuerze i urbanistyce Laurentie Chappisie . Był prezesem i dyrektorem generalnym Société pour d ' aménagement de la Foux d'Allos od 1962 do 1979, wiceprezesem i dyrektorem generalnym Société d'aménagement Arve Giffre (ośrodek sportów zimowych Flaine ) od 1962 do 1989 i współ-menadżer w 1966 roku, następnie prezes i dyrektor zarządzający Société d'études, de Participation et de développement (Sépad) od 1973 do 1978. Był honorowym przewodniczącym Krajowego Związku Kolejki Linowej we Francji (SNTF) od 1984 oraz członek zarządu stowarzyszenia „Architektura i kierownicy projektów”.
W latach 1970-1974 był doradcą naukowym Ministerstwa Edukacji Narodowej ds. Środowiska.
W 1977 był jednym z członków założycieli Narodowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Centre Georges Pompidou . Członek Towarzystwa Przyjaciół Narodowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, przekazał tam liczne darowizny za pośrednictwem fundacji.
Prezes Protestant Organization for Housing od 1962 do 1996, Flaine Music Association, French Symphony Orchestra od 1990 do 1996 i Normal School of Music w Paryżu , jest członkiem Francusko-Amerykańskiej Rady Francuskiej. -American Foundation , komitetu Society for the history of French Protestantism (SHPF), komitetu honorowego Fédération de l'Entraide protestante .