Sainte-Marine Church (zburzony w 1866) | ||||
kościoły Ste-Marine i St-Pierre-aux-Bœufs (rysunek około 1850) | ||||
Prezentacja | ||||
---|---|---|---|---|
Kult | rzymskokatolicki | |||
przywiązanie | Archidiecezja Paryska | |||
Geografia | ||||
Kraj | Francja | |||
Region | Ile-de-France | |||
Departament | Paryż | |||
Miasto | Paryż | |||
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 15 ″ na północ, 2 ° 20 ′ 58 ″ na wschód | |||
Geolokalizacja na mapie: Paryż
| ||||
Kościół Sainte-Marine to dawny kościół w Paryżu, który znajdował się na Île de la Cité , w pobliżu katedry Notre-Dame .
Kościół Sainte-Marine znajdowała się w n o 6 Sainte-Marine ul .
Jego położenie odpowiada obecnie n ° 15 z ulicy Arcola .
Kościół nosi nazwę Sainte Marine the Disguised .
Najstarszy tytuł, który wymienia kościół Sainte-Marine pochodzi z 1036 r.
Zgodnie z opisem z ustawy z 1792 r. Kościół ma niższy poziom niż parter (zejście do niego po 4 stopniach), w planie prostokątny i miał piętra, na których mieszkał proboszcz. Była to parafia pałacu biskupiego i był to jedyny kościół w Paryżu, w którym młode dziewczyny , które zgrzeszyły, mogły wziąć ślub dzięki mieszkającemu tam urzędnikowi .
Jego parafialny wzniesiony przed końcem XII XX wieku w Paryżu był mniejszy w Paryżu, a tylko kilkanaście domów i około 150 mieszkańców.
W tym kościele został pochowany François Miron , prepozyt kupców paryskich od 1604 do 1609 roku. Jego grób został znaleziony w 1866 roku, podczas tworzenia rue d'Arcole podczas przemian Paryża pod Drugim Cesarstwem , który następnie został przetransportowany do Notre-Dame de Paris .
W 1790 roku kościół Sainte-Marine był nadal siedzibą jednej z 52 miejskich parafii diecezji paryskiej . Ojciec Roland Le Riche, jego proboszcz od 1783 r., I drugi proboszcz tej parafii, odmówili złożenia przysięgi konstytucyjnej .
W Luty 1791podczas gdy właśnie stracił całe duchowieństwo i w ramach dekretów Zgromadzenia Ustawodawczego podjętych na wniosek ratusza w Paryżu, kościół Sainte-Marine, podobnie jak dziewięć innych kościołów wyspy City, traci status siedziby parafii na rzecz katedry Notre-Dame de Paris .
Zamknięty kościół zostaje sprzedany jako własność narodowa dwa lata później. Następnie stał się warsztat z cukrowni wtedy z farbowaniem i warsztatów o stolarki przed jego rozbiórki w 1866 roku, kiedy rue d'Arcole został stworzony.
Jego ozdobny zwornik jest przechowywany w muzeum Carnavalet.