| Zastępca | |
|---|---|
| Burmistrz |
| Narodziny |
17 lutego 1849 Renifer |
|---|---|
| Śmierć |
14 kwietnia 1918(w wieku 69 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
| Różnica | Kawaler Legii Honorowej |
|---|
Édouard Tirel de la Martinière (17 lutego 1849, Rennes , Ille-et-Vilaine -14 kwietnia 1918, Paryż ) jest politykiem francuskim . Był zastępcą La Manche od 1885 do 1893 .
Jest synem Nicolasa Édouarda Tirela de la Martinière, inspektora podatków bezpośrednich i Caroline Marie Amélie Gaslonde. Student prawa w Paryżu i laureat Wydziału w 1870 r. Édouard Tirel de la Martinière uzyskał doktorat z prawa po zaciągnięciu się w czasie wojny jako kapitan mobilnych strażników La Manche. Audytor przyjęty w Radzie Stanu wLuty 1873, został mianowany w kwietniu następnego roku szefem sztabu podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, następnie zastępcą szefa gabinetu ministra odpowiedzialnego za zarządzanie personelem i został szefem gabinetu16 kwietnia 1874, szef sztabu wiceprzewodniczącego Rady Ministrów.
Przywrócony do Rady Stanu w Marzec 1875, był zastępcą prokuratora trybunału w Sekwanie od 1877 doLipiec 1879, data cofnięcia.
Założył się politycznie w La Manche został wybrany ogólne radny kantonu La Haye-du-Puits od 1874 roku, prezydent Vindefontaine oraz przewodniczący wystawie rolniczej w La Haye-du-Puits oraz Lessay . został wybrany w wyborach parlamentarnych4 października 1885na liście konserwatywnej La Manche, drugi z ośmiu zastępców, zasiada na ławach centroprawicy. Sprzeciwiając się polityce ministrów republikanów, głosował przeciwko wydaleniu książąt, przywróceniu wyborów okręgowych , ściganiu deputowanych Ligi Patriotów i generała Boulangera oraz ustawie lizbońskiej ograniczającej wolność prasy . Opowiada się za odroczeniem rewizji konstytucji.
Ponownie wybrany w 1889 roku na 2 -go okręgu Coutances , przez 6280 głosów przeciw 5,591 do Alfred Regnault pracował, aby bronić interesów rolniczych, w szczególności dla rolników dotkniętych suszą pomocy oraz przywrócenia równowagi budżetowej. Członek komisji ds. Regulacji sal Centralnych, zwrotu papierów wartościowych i otwarcia pożyczki dla Spółki Kanału Panamskiego, w 1892 r. Przewodniczył lokalnej komisji odsetkowej.
Nie kandydował do reelekcji w 1893, pozostał radnym generalnym La Manche do 1898 i burmistrzem Vindefontaine do 1905.
Był rycerzem Legii Honorowej.