Edouard-Fernand Jamont
Edouard Fernand Jamont.jpg)
Zdjęcie generała Jamonta autorstwa Apperta .
|
Wiceprzewodniczący Najwyższa Rada Wojenna | |
|---|---|
| 1898-1900 | |
| Felix Gustave Saussier Joseph Brugere |
| Narodziny |
19 lipca 1831 Saint-Philbert-de-Grand-Lieu |
|---|---|
| Śmierć |
17 października 1918(pod adresem 87) Boulevard de Montmorency |
| Pogrzeb | Cmentarz Père-Lachaise (od22 października 1918) |
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Politechniczna Szkoła Zastosowań Artylerii i Inżynierii |
| Czynność | Wojskowy |
| Uzbrojony | Artyleria ( d ) |
|---|---|
| Stopień wojskowy | Dywizja generalna |
| Konflikty |
Wojna krymska Francuska interwencja w Meksyku Wojna francusko-niemiecka 1870 Kampania 1871 w głębi kraju Kampania Cochinchina Kampania włoska Druga wojna opiumowa Wyprawa Tonkin |
| Nagrody | |
| Archiwa prowadzone przez | Historyczna Służba Obrony (GR 9 YD 65) |
Édouard-Fernand Jamont , urodzony dnia19 lipca 1831w Saint-Philbert-de-Grand-Lieu i zmarł dnia17 października 1918w Paryżu jest francuskim generałem .
Biografia
Édouard-Fernand Jamont jest synem Élise Tardiveau i Félix Jamont, właściciela miejscowości La Maillère.
Po studiował na Politechnice (1850-1852), a następnie w Szkole stosowania artylerii i inżynierii (1852/54), Jamont został mianowany porucznikiem z artylerii w 1854 wysłannika na Krymie wCzerwiec 1855, został ranny w nogę kulą armatnią podczas bitwy pod Czernają . Został wówczas mianowany kawalerem Legii Honorowej , w którym później awansował do stopnia Wielkiego Krzyża.
Po wzięciu udziału w kampanii włoskiej (1859) Jamont został awansowany do stopnia kapitana . W latach 1859-1862 brał udział w Ekspedycji Chińskiej i Kampanii Cochinchina . WWrzesień 1860, jest wymieniany w porządku obrad za swoje „dobre zachowanie” w bitwach pod Zhangjiawanem i Palikao . Znowu będzie miał ten zaszczytLuty 1865, podczas wyprawy do Meksyku , z okazji kapitulacji miejsca Oajaca .
Major od 1869 roku należy do Jamont 3 -go Korpusu Metz w czasie wojny 1870 roku . Po walce w Borny , Gravelotte, Saint-Privat i Noisseville-Servigny , został schwytany przez Niemców po kapitulacji Francji. Po powrocie z niewoli, brał udział w wewnętrznej kampanii 1871 jako szef sztabu artylerii 2 -go Korpusu armii Wersalu , wyróżnił się zwłaszcza podczas oblężenia fortu. Od Issy .
Generał brygady od 1880 roku, Jamont dowodził artylerią korpusu ekspedycyjnego w Tonkin w 1885 roku, zanim został mianowany dywizją i objął dowództwo nad dywizjami Annam i Tonkin . Jednak jesienią 1886 roku odwołano go do Francji po tym, jak orzekł na korzyść oficerów, którzy odmówili administratorowi prowincji Nam Định wstępu do ich kręgu .
Dowódca 1 st Korpusu w Lille (1888) i 6 th ciało Nancy i Châlons (1893), został mianowany inspektor armii, zastępując Galliffet ogólne inLuty 1895. Plik26 stycznia 1895, odrzucił tekę wojny podczas tworzenia trzeciego rządu Ribota .
Członek Naczelnej Rady Wojennej , w r. Został jej wiceprzewodniczącymStyczeń 1898, zastępując generała Saussiera . Zrezygnował jednak z tego prestiżowego stanowiska generalissimusa w dniu2 lipca 1900, w reakcji na działania generała André przeciwko kilku wysokim rangą anty - Dreyfusardom .
Ogólne Jamont był w rzeczywistości skłania się ku tej ostatniej w czasie afery Dreyfusa : miał zatem zgorszony Republikanie poprzez poparcie, z okazji ceremonii wręczenia nagród, nadmiernie militaryzmu mowy przez ks Didon (19 lipca 1898). W dodatku na generała Jamonta wpłynąłby w tym kierunku jego ordynansowy oficer, dowódca eskadry René Boucher de Morlaincourt, który w przypadku kart zostanie potępiony jako reakcyjny, duchowny i antysemityzm .
Emerytowany Jamont zmarł 17 października 1918w swoim domu w n o 39 Boulevard de Montmorency . Plik22 październikaPo pogrzebie odprawiona w kościele Notre Dame d'Auteuil , został pochowany na cmentarzu Pere Lachaise ( 19 th dział).
Szeregi
- Porucznik ( 1 st październik 1852).
- Porucznik ( 1 st październik 1854).
- Kapitan (20 września 1859).
- Dowódca eskadry (24 grudnia 1869).
- Podpułkownik (24 lutego 1874).
- Pułkownik (25 maja 1876).
- Generał brygady (11 listopada 1880).
- Generał dywizji (24 października 1885).
Dekoracje
- Kawaler Legii Honorowej (22 sierpnia 1855).
- Pamiątkowy medal wyprawy krymskiej (15 sierpnia 1856).
- Pamiątkowy medal kampanii włoskiej (30 września 1859).
- Medal za męstwo wojskowe Sardynii (23 marca 1860).
- Oficer Legii Honorowej (26 grudnia 1860).
- Pamiątkowy medal wyprawy chińskiej (30 stycznia 1862).
- Pamiątkowy medal z meksykańskiej wyprawy ( 1 st listopad 1863).
- Pamiątkowy medal wyprawy Tonkin , Chiny i Annam (4 grudnia 1885).
- Dowódca Legii Honorowej (5 lipca 1887).
- Wielki oficer Legii Honorowej (29 grudnia 1891).
- Wielki Krzyż Legii Honorowej (12 lipca 1897).
Uwagi i odniesienia
- La Libre Parole , 16 stycznia 1898, s. 1 .
- Brébion, str. 204 .
- Vapereau , str. 56 .
- Léon Lipschutz, „A Dreyfusian Library. Bibliografia tematyczna i analityczna sprawy Dreyfusa (koniec) ”, Cahiers naturalistes , 1969, s. 201 .
- Le Temps , 7 grudnia 1904, s. 2 .
- Journal of Debates , 24 października 1918, str. 4 .
- Coroczny wykaz pochówków, 22 października 1918, nr 3722, strona 17
Zobacz też
Bibliografia
- Antoine Brébion, Słownik ogólnej, starożytnej i współczesnej bibliografii Indochin Francuskich , Paryż, Towarzystwo wydań geograficznych, morskich i kolonialnych, 1935, s. 203-204 .
- Gustave Vapereau , Uniwersalny Słownik współczesnych , suplement do 6 -tego wydania, Paryżu, Hachette, 1895, s. 56 .