Era Tenpyō

Tenpyo (天平 ) , Romanizowana także Tempyo jest epok Japonii (年号, , nengō , , Bed "nazwisko rok" ) po Jinki ery i przed Tenpyō- era Kanpo . Ta epoka obejmuje, w czasie Nara , okres od miesiącaSierpnia 729 w miesiącuKwiecień 749. Panującym cesarzem jest Shōmu (聖 武天皇 ) -Tennō.

W historii sztuki Japonii okres Tenpyō lub kultura Tenpyō odnosi się do dłuższej epoki po okresie Hakuhō , od 710 do 784 roku , zbiegając się w ten sposób z historyczną epoką Nara .

Zmiana epoki

• 729 Tenpyō gannen (天平 元年 )  : Nazwa nowej ery jest tworzona w celu oznaczenia wydarzenia lub serii wydarzeń. Dotychczasowe końce czasach, gdy zaczyna się nowy, Jinki 6, 5 th  dnia 8 th  miesiąc 729.

Wydarzenia z epoki Tenpyō

• 740 ( Tenpyo 12, 8 th  miesięcy ): co cesarza Shomu za sąd w Nara , KIBI nie Makibi i Genbō przyczyniają się do zdyskredytowania Fujiwara no Hirotsugu , który jest Dazai Shoni w Kyushu.
• 740 ( Tenpyo 12, 9 th  miesięcy ): zgodnie powstanie Fujiwara Hirotsugu nie pojawia się jako reakcja na wzrastający wpływ Genbō i innych osobistości.
• 740 ( Tenpyo 12, 9 th  miesięcy ): Pod dowództwem Ono nie Azumabito , armia 17.000 mężczyzn jest wysyłany do Kyushu, aby zapobiec ewentualnym zakłóceniom.
• 740 ( Tenpyo 12, 10 th  miesięcy ): Hirotsugu wyraźnie pokonany w walce, a następnie ścięty w prowincji Hizen .
• 740 ( Tenpyō 12 ): Stolica zostaje przeniesiona do Kuni-kyō .
• 741 ( Tenpyō 13 ): cesarz wzywa do ustanowienia prowincjonalnych świątyń w kraju. Prowincjonalne świątynie ( kokubunji ) i prowincjonalne klasztory ( kokubunniji ) są ustanawiane w całym kraju. Bardziej formalna nazwa tych kokubunji to konkomyo-shitenno-gokoku no tera (co oznacza „świątynie chroniące ziemię przez cztery bóstwa opiekuńcze złotego światła”). bardziej formalna nazwa tych bokubunniji to hokke-metuzai no tera (co oznacza „klasztory mające wyeliminować grzech za pomocą Sutry Lotosu  ”).
• 743 ( Tenpyō 15 ): Cesarz wydaje reskrypt budowy daibutsu (Wielkiego Buddy), później ukończonego i umieszczonego w Tōdai-ji w Nara .
• 743 ( Tenpyō 15 ): Publikacja prawa o wieczystej własności ziemi uprawnej (墾 田永 代 私 財 法).
• 744 ( Tenpyō 16 ): Naniwa-kyō zostaje ogłoszony stolicą.
• 745 ( Tenpyō 17 ): Stolica powraca do Heijō-kyō ( Nara ), wznawia się budowę Wielkiego Buddy.
• 749 ( Tenpyō 20 ): Po 25 latach panowania cesarz Shōmu abdykuje na rzecz swojej córki Takano -hime, która zostaje cesarzową Kōken . Po abdykacji Shōmu przyjął tonsurę, stając się pierwszym cesarzem na emeryturze, który został kapłanem buddyjskim. Cesarzowa Komyo, idąc za przykładem męża, również składa święte śluby i zostaje mniszką buddyjską.

Tenpyō	1 ul	2 nd	3 rd	4 th	5 th	6 th	7 th	8 tys	9 tys	10 tys	11 tys	12 th	13 tys	14 tys	15 tys	16 tys	17 th	18 tys	19 th	20 tys	21 tys
juliański	729	730	731	732	733	734	735	736	737	738	739	740	741	742	743	744	745	746	747	748	749

Bibliografia

• Brown, Delmer M. i Ichirō Ishida, wyd. (1979). Gukanshō: przyszłość i przeszłość. Berkeley: University of California Press. ( ISBN  0-520-03460-0 i 978-0-520-03460-0 ) ; OCLC 251325323
• Nussbaum, Louis-Frédéric i Käthe Roth. (2005). Encyklopedia japońska. Cambridge: Harvard University Press . ( ISBN  0-674-01753-6 i 978-0-674-01753-5 ) ; OCLC 58053128
• Titsingh, Izaak. (1834). Nihon Odai Ichiran ; lub Annals of the Emperors of Japan. Paryż: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund z Wielkiej Brytanii i Irlandii. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul . (1980). Kronika bogów i władców: Jinnō Shōtōki z Kitabatake Chikafusa. Nowy Jork: Columbia University Press . ( ISBN  0231049404 i 9780231049405 ) ; OCLC 6042764

Link zewnętrzny

• National Diet Library , „The Japanese Calendar” - przegląd historyczny oraz obrazy z kolekcji biblioteki

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Tenpyō  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). „ Tempyō ” wJapan Encyclopedia , str. 957 w Książkach Google ; nb, Louis-Frédéric to pseudonim Louis-Frédéric Nussbaum, patrz Deutsche Nationalbibliothek Authority File .
2. Titsingh, Izaak. (1834).Annals of the Emperors of Japan, s. 67-73 w Google Books ; Brown, Delmer i in. (1979). Gukanshō , s.  272-273 ; Varley, H. Paul. Jinnō Shōtōki , s.  141-143 .
3. Christine Shimizu , Sztuka japońska , Flammarion , pot.  "Cała sztuka",2001, 448  str. ( ISBN  978-2-08-013701-2 ) , str.  71
4. (w) Robert Treat Paine i Alexander Soper , Sztuka i architektura Japonii , Penguin Books Ltd.,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 3 e  ed. , 521  str. ( ISBN  978-0-300-05333-3 , czytaj online ) , str.  51
5. Brown, str.  273 .
6. Titsingh, str. 71 w Książkach Google
7. Titsingh, str. 71 w Google Books ;恭 仁 宮 跡 の 発 掘 調査 (Wykopaliska na terenie Pałacu Kuni, Rada Edukacji Prefektury Kioto) ; obejrzano 14 lipca 2011
8. Varley, str.  141-142 .
9. Varley, str.  141 ; Brązowy, str.  273 .
10. Titsingh, str.  72 w Książkach Google .
11. Varley, str.  143 .