Era Meiwa
Meiwa era ( japońska :明和) jest jednym z japońskich epok (年号, nengō , dosłownie „nazwa roku”) po erę Hōreki i poprzedzających erę An'ei . Obejmuje okres rozpoczynający się od miesiącaCzerwiec 1764 w miesiącu Listopad 1772. Panujący cesarze to Go-Sakuramachi -tennō (後 桜 町 天皇 ) I Go-Momozono -tennō (後 桃園 天皇 )
Zmiana epoki
-
1764 Meiwa gannen (明 和 元年 ) : Nazwa epoki zmienia się na Meiwa („Świetlista harmonia”) z powodu koronacji cesarzowej Go-Sakuramachi .
Jako zjawisko kulturowe, literatura tego okresu dokumentuje próby destylacji globalnych cech mieszkańców Edo ( Edokko ) w uogólniający opis miniatur. Te cechy ( Edokko Katagi ) służą do podkreślenia kontrastu między Edokko a tymi, którym brakuje tej błyskotliwej "wyrafinowania" - tymi, którzy nie pochodzą z miasta, jak kupcy z rejonu Kioto-Osaki czy samurajowie z odległych prowincji . Czasami Edokko Katagi są prezentowane z dumą i używane w szyderczy sposób.
Wydarzenia z ery Meiwa
-
1765 ( Meiwa 2 ): Emisja pięciu monet Momme .
-
1766 ( Meiwa 3 ): Powstańczy plan wyparcia szoguna zostaje udaremniony.
-
1768 ( Meiwa 5 ): Zaprzestanie używania pięcioramiennych kawałków .
-
1770 ( Meiwa 7 ): Tajfun niszczy nowo wybudowany Pałac Cesarski w Kioto.
-
1770 ( Meiwa 7 ): Duża kometa (kometa Lexella ) z bardzo długim ogonem oświetla nocne niebo latem i jesienią.
-
1770 ( Meiwa 7 ): Chociaż nikt nie jest w stanie tego powiedzieć w tym czasie, jest to pierwszy z 15 kolejnych lat suszy w Japonii.
-
29 lutego 1772( Meiwa 9, 26 th dzień 1 st miesiąca ): „Wielki Ogień Meiwa ” - trzy z największych katastrof zapalającego historii Edo. Nieoficjalne raporty opisują pas popiołu i ruiny o szerokości prawie 8 km i długości 24 km, który zniszczył 178 świątyń i kapliczek, 127 rezydencji daimyo , 878 nieoficjalnych rezydencji, 8705 domów banneretów i 628 bloków domów kupieckich, szacując liczbę ponad 6000 ofiar. Wszystkie te zniszczenia generują następnie ogromne koszty odbudowy.
-
2 sierpnia 1772( Meiwa 9, 4 th dnia 6 th miesięcy ): Straszna burza uderza regionu Kanto powodując powodzie i niszcząc plony.
-
17 kwietnia 1772( Meiwa 9, 19 th dnia 6 th miesięcy ): Kolejna burza z więcej powodzi i nie mniej intensywnych wiatrów sfaulowany 4000 domów w Edo sam.
-
1772 ( Meiwa 9 ): W tamtym czasie powiedziano, że „ Meiwa 9 jest Rokiem Ucisku”, ponieważ jest naznaczony niezwykłym ciągiem klęsk żywiołowych. Gra słów jest tworzona przez połączenie słów Meiwa + ku (co oznacza „ Meiwa 9”) i podobnie brzmiącego słowa meiwaku (co oznacza „biada” lub „nuda”).
-
1772 ( Meiwa 9, 11 th miesięcy ): the nengō zmienia się na Anei ( "wieczny spokój"), ale to symboliczny akt jest niepotrzebna.
Uwagi i odniesienia
-
Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). Meiwa Japan Encyclopedia, str. 625 w Książkach Google ; nb, Louis Frédéric to pseudonim Louis-Frédéric Nussbaum, patrz Deutsche Nationalbibliothek Authority File .
-
Titsingh, Izaak. (1834). Annals of the Emperors of Japan , s. 419 .
-
Nara, Hiroshi. (2004). Struktura nieprzywiązania: estetyczna wizja Kuki Shūzō z tłumaczeniem „Iki no kōzō” , str. 1 .
-
Screech, T. Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822 . s. 139-145 .
-
Hall, John. (1955). Tanuma Okitsugu, 1719-1788 , s. 120 .
-
Hall, str. 120 .
-
Hall, str. 169 .
Zobacz też
Bibliografia
-
Titsingh , Izaak. (1820). Wspomnienia i anegdoty o panującej dynastii Dżogunów, władców Japonii, wraz z opisem festiwali i ceremonii obchodzonych w różnych porach roku na dworze tych książąt oraz załącznik zawierający szczegóły dotyczące poezji Japończyków, ich sposób podziału roku itp .; Książka ozdobiona grawerowanymi i kolorowymi płytami, zaczerpnięta z japońskich oryginałów przez M. Titsingha; opublikowane wraz z notatkami i wyjaśnieniami przez pana Abla Rémusata . Paryż: siostrzeniec. - Tej rzadkiej książki nie można czytać online, ale Biblioteka Uniwersytetu Stanforda dokonała już jej digitalizacji 22 maja 2006 r.
- Titsingh, Izaak. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo / Hayashi Gahō (林 鵞 峰), 1652]. Nipon o daï itsi prowadził ; lub Annals of the Emperors of Japan, tr. przez pana Isaaca Titsingha z pomocą kilku tłumaczy przy holenderskim kontuarze w Nangasaki; praca ponownie., zakończona i cor. na oryginale japońsko-chińskim, opatrzone notatkami i poprzedzone przeglądem mitologicznej historii Japonii, autorstwa MJ Klaprotha. Paryż: [Royal Asiatic Society] Oriental Translation Fund z Wielkiej Brytanii i Irlandii. - Dwie zdigitalizowane kopie tej rzadkiej książki zostały już udostępnione online: (1) z University of Michigan Library, zdigitalizowane 30 stycznia 2007; oraz (2) z Biblioteki Uniwersytetu Stanforda, zeskanowane 23 czerwca 2006. Możesz je wyświetlić, klikając tutaj.
-
Hall, John Whitney . (1955). Tanuma Okitsugu, 1719-1788: prekursor współczesnej Japonii. Cambridge: Harvard University Press . OCLC 445621
- Nara, Hiroshi. (2004). Struktura nieprzywiązania: estetyczna wizja Kuki Shūzō z tłumaczeniem „Iki no kōzō”. Honolulu: University of Hawaii Press. ( ISBN 082482735X i 9780824827359 ) ; ( ISBN 0824828054 i 9780824828059 ) ; OCLC 644791079
- Nussbaum, Louis Frédéric i Käthe Roth. (2005). Japan Encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press . ( ISBN 0-674-01753-6 i 978-0-674-01753-5 ) ; OCLC 48943301
-
Pisk, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822. Londyn: Routledge Curzon. ( ISBN 0-203-09985-0 i 978-0-203-09985-8 ) ; OCLC 65177072
Linki zewnętrzne