Arithmetica Universalis to matematyczny praca przez Isaaca Newtona . Napisany po łacinie , został zredagowany i opublikowany przez Williama Whistona , następcę Newtona profesora matematyki Lucasa na Uniwersytecie w Cambridge . Arithmetica opiera się na czytaniu nut Newtona.
Oryginalne wydanie Whistona zostało opublikowane w 1707 roku . Został przetłumaczony na język angielski przez Josepha Raphsona , który opublikował go w 1720 roku pod tytułem Universal Arithmetick . John Machin opublikował drugie wydanie po łacinie w 1722 roku .
Żadne z tych wydań nie wymienia Newtona jako autora; Newton nie zgodził się na publikację Arithmetica i odmówił umieszczenia jego nazwiska. W rzeczywistości, kiedy wydanie Whiston zostało opublikowane, Newton był tak zdenerwowany, że rozważał zakup wszystkich kopii i ich zniszczenie.
Arithmetica omawia zagadnienia algebraiczne notacji pytania arytmetyczne, relacji między geometrii i algebry i równań. Newton podaje bez dowodu regułę, która uogólnia regułę znaków Kartezjusza i pozwala poznać liczbę urojonych pierwiastków wielomianu o rzeczywistych współczynnikach. Dopiero w 1865 roku James Joseph Sylvester zademonstrował rządy Newtona .