Hotel Thellusson (lub Thélusson) | |||
Hotel Thellusson. Rysunek Jean-Baptiste Lallemand . | |||
Epoka lub styl | neoklasyczny | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | dwór | ||
Architekt | Claude-Nicolas Ledoux | ||
Koniec budowy | 1778 | ||
Początkowy cel podróży | mieszkanie | ||
Aktualny cel podróży | zniszczone w 1826 | ||
Informacje kontaktowe | 48 ° 52 ′ 28,85 ″ północ, 2 ° 20 ′ 17,75 ″ wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Ile-de-France | ||
Gmina | Paryż ( 9 th arrondissement ) | ||
Geolokalizacja na mapie: Paryż
| |||
Hotel Thellusson (lub hotel Thélusson ) to luksusowa rezydencja wybudowana w Paryżu w 1778 roku przez Claude-Nicolas Ledoux dla Marie-Jeanne Girardot de Vermenoux (1736-1781), wdowy po bankierze z Genewy Georges-Tobie de Thellusson (1728-1776) , udziałowiec Banque Girardot .
Ten duży hotel w stylu neopalladiańskim, z centralną częścią „rotundy” wpisaną między dwa duże symetryczne pawilony i kolumnadę w kształcie półksiężyca, znajdował się wówczas pod adresem rue de Provence 30 , w zadbanym ogrodzie pomiędzy rue de Provence i rue de la Victoire .
Otwierał się na rue de Provence gigantycznym portalem w kształcie antycznego łuku triumfalnego w „stylu Medici”, na osi ulicy Laffitte (wówczas rue d'Artois) widocznej z bulwaru.
Samochody wjeżdżały do wnętrza hotelu okrężnym przejściem, w podziemiach budynku, pozwalając odwiedzającym opuścić swoje samochody bez zamoczenia od ewentualnego deszczu. Tam duże schody dawały im dostęp do piano nobile .
W tym szlachetnym fortepianie centralny salon, za kolumnadą, miał owalny plan i był zwieńczony kopułą. Za nim znajdował się przedsionek na planie ośmioboku, otoczony kolumnami, a także zwieńczony kopułą, nad balustradą z przeszklonym świetlikiem, przez który doświetlano. Dalej znajdował się kolejny przedsionek na planie prostokąta, również ozdobiony kolumnami i dający trzy okna na podwórzu. Po wschodniej stronie tego drugiego przedpokoju, w oddzielnej przestrzeni, znajdowała się główna klatka schodowa. Po zachodniej stronie budynku znajdował się salon, jadalnia, biblioteka i sypialnia. Po przeciwnej stronie, od wschodu, do klatki schodowej przylegała główna sypialnia i jej oficyny.
Dwie schody obsługi służyły również do różnych poziomów budynku, zwieńczonego attyką , zwieńczoną niskim dachem.
Za nim znajdował się mały dziedziniec w kształcie podkowy z kolumnadą, jak w Hotel d'Hallwyl w Paryżu, kolejna praca Claude'a Nicolasa Ledoux , wykonana około dziesięć lat wcześniej i nadal przetrwała. Było też wyjście na rue de la Victoire.
Rzeźba hotelu była dziełem Beauvallet, Sénéchal, Audry, Hersent, Auger i Bournazet. Dekoracyjny obraz autorstwa Gibelina, Touzé i Perrona, mitologiczny obraz Le Barbiera i Calleta.
W 1780 roku malarz Antoine-François Callet został wezwany do udekorowania tego hotelu; jego studium na płótnie do jednego z sufitów pojawiło się na aukcji publicznej w Paryżu 19.06.2017 r. (reprodukcja barw w „La Gazette Drouot” nr 22 z 06.02.2017 s. 81).
Po przedwczesnej śmierci w 1781 r. sponsora hotelu, jej trzem synom, pod kierunkiem rodzinnego architekta Claude'a Jeana Baptiste Jalliera de Savaulta, dokończono budowę, po czym w 1785 r. przekazali go do użytku. hrabia i hrabina Pons Saint Maurice.
Ci ostatni wyemigrowali w czasie Rewolucji i Rzeczpospolita przejęła ich prawa do hotelu, który stał się balem publicznym, a następnie, po 9 termidorze , Balem Ofiar , przeznaczonym dla krewnych ofiar gilotyny .
Liceum ThellussonaPrzez kilka lat w tym hotelu funkcjonowało towarzystwo literackie pod nazwą Lycée Thélusson. Jean-François de La Harpe wykładał tam swoje słynne Cours de litterature , zastąpione w 1797 przez Mazoyera , z tematem lekcji: Badanie poezji epickiej wśród różnych ludów starożytnych i nowożytnych .
W międzyczasie Thellussonowie, narodowości szwajcarskiej, zachowali wyłączną własność hotelu, którą odzyskali w 1797 roku.
Sprzedaż hotelu w 1802 r.W 1802 r. Jean-Isaac de Thellusson de Sorcy sprzedaje hotel księciu Joachimowi Muratowi , który wymienia go w 1807 r. z Napoleonem Bonaparte , swoim szwagrem, na Hôtel de l'Elysée (który zostanie przemianowany na Palais de l'Elysée ) i milion franków.
Napoleona , który zajmował miejsce dla najbardziej eleganckiego Paryża, ofiarowując carowi Aleksandrowi I st . Ten ostatni rezydował tam w 1818 r. po ustanowieniu ambasady rosyjskiej we Francji . Prestiżowe bale wystawiał tam Charles-André Pozzo di Borgo , doradca cara, ówczesny ambasador.
ZniszczenieW lutym-Marzec 1823, krawiec i deweloper Paul-François Berchut kupuje na aukcji hotel, teren z widokiem na rue de Provence i rue Chantereine, drzewa do wycięcia i bibliotekę stanowiącą część murów hotelu .
Hotel został zniszczony w 1826 roku, kiedy rue Laffitte została przedłużona do rue de la Victoire .
Model hotelu Thellusson jest wystawiony w Muzeum Claude-Nicolas Ledoux w Arc et Senans .
& Profesor Jacques Lucan, „ Kompozycja przez symetryczną suitę, z obrazami i planami hotelu Thelusson ” , o Laboratorium teorii i historii , Federalna Szkoła Politechniczna w Lozannie (konsultacja 3 maja 2009 )