Hotel Thellusson

Hotel Thellusson
(lub Thélusson)
Zdjęcie poglądowe artykułu Hôtel Thellusson
Hotel Thellusson.
Rysunek Jean-Baptiste Lallemand .
Epoka lub styl neoklasyczny
Rodzaj dwór
Architekt Claude-Nicolas Ledoux
Koniec budowy 1778
Początkowy cel podróży mieszkanie
Aktualny cel podróży zniszczone w 1826
Informacje kontaktowe 48 ° 52 ′ 28,85 ″ północ, 2 ° 20 ′ 17,75 ″ wschód
Kraj Francja
Region Ile-de-France
Gmina Paryż ( 9 th  arrondissement )
Geolokalizacja na mapie: Paryż
(Zobacz sytuację na mapie: Paryż) Hotel Thellusson (lub Thélusson)
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Hotel Thellusson (lub Thélusson)

Hotel Thellusson (lub hotel Thélusson ) to luksusowa rezydencja wybudowana w Paryżu w 1778 roku przez Claude-Nicolas Ledoux dla Marie-Jeanne Girardot de Vermenoux (1736-1781), wdowy po bankierze z Genewy Georges-Tobie de Thellusson (1728-1776) , udziałowiec Banque Girardot .

Historyczny

Stary reżim

Ten duży hotel w stylu neopalladiańskim, z centralną częścią „rotundy” wpisaną między dwa duże symetryczne pawilony i kolumnadę w kształcie półksiężyca, znajdował się wówczas pod adresem rue de Provence 30 , w zadbanym ogrodzie pomiędzy rue de Provence i rue de la Victoire .

Otwierał się na rue de Provence gigantycznym portalem w kształcie antycznego łuku triumfalnego w „stylu Medici”, na osi ulicy Laffitte (wówczas rue d'Artois) widocznej z bulwaru.

Samochody wjeżdżały do ​​wnętrza hotelu okrężnym przejściem, w podziemiach budynku, pozwalając odwiedzającym opuścić swoje samochody bez zamoczenia od ewentualnego deszczu. Tam duże schody dawały im dostęp do piano nobile .

W tym szlachetnym fortepianie centralny salon, za kolumnadą, miał owalny plan i był zwieńczony kopułą. Za nim znajdował się przedsionek na planie ośmioboku, otoczony kolumnami, a także zwieńczony kopułą, nad balustradą z przeszklonym świetlikiem, przez który doświetlano. Dalej znajdował się kolejny przedsionek na planie prostokąta, również ozdobiony kolumnami i dający trzy okna na podwórzu. Po wschodniej stronie tego drugiego przedpokoju, w oddzielnej przestrzeni, znajdowała się główna klatka schodowa. Po zachodniej stronie budynku znajdował się salon, jadalnia, biblioteka i sypialnia. Po przeciwnej stronie, od wschodu, do klatki schodowej przylegała główna sypialnia i jej oficyny.

Dwie schody obsługi służyły również do różnych poziomów budynku, zwieńczonego attyką , zwieńczoną niskim dachem.

Za nim znajdował się mały dziedziniec w kształcie podkowy z kolumnadą, jak w Hotel d'Hallwyl w Paryżu, kolejna praca Claude'a Nicolasa Ledoux , wykonana około dziesięć lat wcześniej i nadal przetrwała. Było też wyjście na rue de la Victoire.

Rzeźba hotelu była dziełem Beauvallet, Sénéchal, Audry, Hersent, Auger i Bournazet. Dekoracyjny obraz autorstwa Gibelina, Touzé i Perrona, mitologiczny obraz Le Barbiera i Calleta.

W 1780 roku malarz Antoine-François Callet został wezwany do udekorowania tego hotelu; jego studium na płótnie do jednego z sufitów pojawiło się na aukcji publicznej w Paryżu 19.06.2017 r. (reprodukcja barw w „La Gazette Drouot” nr 22 z 06.02.2017 s. 81).

Revolution i XIX th  century

Po przedwczesnej śmierci w 1781 r. sponsora hotelu, jej trzem synom, pod kierunkiem rodzinnego architekta Claude'a Jeana Baptiste Jalliera de Savaulta, dokończono budowę, po czym w 1785 r. przekazali go do użytku. hrabia i hrabina Pons Saint Maurice.

Ci ostatni wyemigrowali w czasie Rewolucji i Rzeczpospolita przejęła ich prawa do hotelu, który stał się balem publicznym, a następnie, po 9 termidorze , Balem Ofiar , przeznaczonym dla krewnych ofiar gilotyny .

Liceum Thellussona

Przez kilka lat w tym hotelu funkcjonowało towarzystwo literackie pod nazwą Lycée Thélusson. Jean-François de La Harpe wykładał tam swoje słynne Cours de litterature , zastąpione w 1797 przez Mazoyera , z tematem lekcji: Badanie poezji epickiej wśród różnych ludów starożytnych i nowożytnych .

W międzyczasie Thellussonowie, narodowości szwajcarskiej, zachowali wyłączną własność hotelu, którą odzyskali w 1797 roku.

Sprzedaż hotelu w 1802 r.

W 1802 r. Jean-Isaac de Thellusson de Sorcy sprzedaje hotel księciu Joachimowi Muratowi , który wymienia go w 1807 r. z Napoleonem Bonaparte , swoim szwagrem, na Hôtel de l'Elysée (który zostanie przemianowany na Palais de l'Elysée ) i milion franków.

Napoleona , który zajmował miejsce dla najbardziej eleganckiego Paryża, ofiarowując carowi Aleksandrowi I st . Ten ostatni rezydował tam w 1818 r. po ustanowieniu ambasady rosyjskiej we Francji . Prestiżowe bale wystawiał tam Charles-André Pozzo di Borgo , doradca cara, ówczesny ambasador.

Zniszczenie

W lutym-Marzec 1823, krawiec i deweloper Paul-François Berchut kupuje na aukcji hotel, teren z widokiem na rue de Provence i rue Chantereine, drzewa do wycięcia i bibliotekę stanowiącą część murów hotelu .

Hotel został zniszczony w 1826 roku, kiedy rue Laffitte została przedłużona do rue de la Victoire .

Model

Model hotelu Thellusson jest wystawiony w Muzeum Claude-Nicolas Ledoux w Arc et Senans .

Uwagi i referencje

  1. Jean-Marie Pérouse de Montclos (reż.), Le Guide du Patrimoine. Paryż , Paryż, Hachette, 1994, s.  405 .
  2. Michel Gallet, „  Ledoux i Paryż  ”, Cahiers de la Rotonde 3 ,1979, s.  106-107 i 121
  3. Michel Gallet, „  Ledoux i Paryż  ”, Cahiers de la Rotonde 3 ,1979, s.  106
  4. Yvon Plouzennec, „  Ukończenie hotelu Thellusson, ostatni główny wykonawca „wyjątkowego budynku”  ” na ghamu.org (dostęp 25 czerwca 2021 r. )
  5. Antony Béraud , Słownik historyczny Paryża: zawierający szczegółowy opis jego placów, ulic, nabrzeży, spacerów, pomników i budynków publicznych, wszelkiego rodzaju placówek, instytucji naukowych i literackich, ciekawostek itp. , t.  2, Paryż, U kupców nowości,1832, 684  s. ( czytaj online ) , s.  448.
  6. Harfa zaczerpnęła z niego swoje główne dzieło, Liceum lub Cours de litterature (opublikowane w 1799), które zawiera w 18 tomach lekcje udzielane w ciągu dwunastu lat liceum. Ten pomnik krytyki literackiej to myśl i rozumowanie często wybrednego purysty. Fragmenty dotyczące współczesnych autorów, w których energicznie atakuje partię filozoficzną . Zobacz Le Lycée, czyli oczywiście w literaturze , 18 vol., 1798-1804.
  7. Gabriel Girod de L'Ain, Les Thellussons, historia rodziny , Neuilly sur Seine, autor,1977, 342  s. , s.  125-126
  8. Michel Gallet, „  Ledoux i Paryż  ”, Cahiers de la Rotonde 3 ,1979, s.  108
  9. Moje Archiwum Jean-Victor Thibault (1821-1828), przechowywane w Głównym Ministerstwie Archiwów Narodowych.
  10. „  CN Ledoux Museum – Royal Saltworks of Arc et Senans  ” , na salineroyale.com (dostęp 25 czerwca 2021 r. )

Źródła i bibliografia

  • JG Legrand, Opis Paryża i jego budynków , Paryż, 1818, [ czytaj online ] , s.  201
  • Gabriel de l'Ain Girod , Thellusson, Historia rodziny XIV th  wieku do dziś . Neuilly sur Seine, autor, 1977, s. 342, od 122 do 126.
  • Louis-Mayeul Chaudon, Antoine-François Delandine, Słownik uniwersalny, historyczny, krytyczny i bibliograficzny , Paryż 1810.
  • Emile Rivoire, historyczna bibliografia Genewie XVIII th  wieku , Genewie, 1897 r.
  • Herbert Lüthy, Bank Protestancki we Francji , Paryż, 1959-1961;
  • Michel Gallet , Ledoux et Paris , w Cahiers de la Rotonde 3, 1979, Ville de Paris, Commission du Vieux Paris, 190 s., strony 34 do 40, 102 do 108, 116 do 121.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

& Profesor Jacques Lucan, „  Kompozycja przez symetryczną suitę, z obrazami i planami hotelu Thelusson  ” , o Laboratorium teorii i historii , Federalna Szkoła Politechniczna w Lozannie (konsultacja 3 maja 2009 )