Podwodny jest statek głębinowy zdolny do przemieszczania się po powierzchni i pod wodą ; odróżnia się tym samym od innych łodzi i statków, które poruszają się tylko po powierzchni, oraz od batyskafów, które poruszają się głównie wzdłuż osi pionowej.
Większość okrętów podwodnych to okręty wojenne . Cywilne wykorzystanie okrętu podwodnego dotyczy głównie badań oceanograficznych i eksploatacji ropy naftowej ; jego wykorzystanie w turystyce lub transporcie komercyjnym pozostaje anegdotą. W konfrontacji z problemami braku zewnętrznego dopływu powietrza podczas zanurzenia , zauważył, że pomimo ich kosztów zastosowano specyficzne innowacje napędowe; na przykład napęd jądrowy . Te nowe rodzaje napędu umożliwiły bezprecedensowe postępy w dostępnej mocy i energii, ale utrudniają ich ukrycie. Inne bardzo ważne kwestie czynią tę dziedzinę bardzo wyspecjalizowaną, jak prawie zerowy odbiór informacji wizualnej (w dyskretnych fazach operacji wojskowych) i bardzo ograniczona wymiana informacji z zewnętrznym dowództwem przełożonym.
Maksymalne zanurzenie okrętu podwodnego wojskowego jest kilkaset metrów. Ze stu metrów w czasie II wojny światowej w przypadku większości współczesnych okrętów podwodnych wzrosła do około 300–400 metrów. W dziedzinie wojskowości informacje te są z konieczności utajnione, podobnie jak kształt śmigieł czy sygnatura akustyczna statku, ze względów strategicznych. Jednak okręty podwodne są generalnie zaprojektowane z materiałów i pobliskich grubości pocisków, maksymalne zanurzenie może wynosić od 200 m , dla mniejszych okrętów podwodnych z silnikiem Diesla ponad 400 m dla najbardziej przewymiarowanych SNLE , rekord w tej dziedzinie przypisywany jest K-278 Komsomolec , na 1027 m . Należy jednak pamiętać, że jest to głównie eksperymentalna łódź podwodna zaprojektowana między innymi do tego rodzaju rekordów i że ta immersja nie jest w żaden sposób wykonalna podczas „normalnego” patrolu. Osiąga kilka tysięcy metrów dla okrętów podwodnych do badań oceanograficznych i może zejść na dno Rowu Mariańskiego (−10 916 m ) dla batyskafów , których jest to główna cecha charakterystyczna.
Submariner jest członkiem załogi łodzi podwodnej.
Ta dziedzina wojskowa przeżywa międzynarodowy ferment technologiczny, zaciekłą konkurencję, związaną z adaptacjami ostatnich wielkich rewolucji energetycznych bez powietrza atmosferycznego (bardziej wydajne akumulatory, ogniwa paliwowe, ciekły tlen, rezerwy wodoru itp.). Prowadzą do domeny beztlenowej łodzi podwodnej . To francuski przykład dużych kontraktów eksportowych dla Classe Scorpène . Technologia napędów jądrowych była ograniczona kosztami do bardzo małego kręgu narodów, ci, którzy wtykają nos, są dostępni dla większego kręgu. Format, kompaktowość, autonomia bez „odzyskiwania wzroku” są wyraźnie poprawione (w rzeczywistości te bliskie powierzchni, z peryskopem i fajką , są bardzo niedyskretne, nagle zmieniając główną skuteczność ich ukrycia ). Ta oś strategii wojskowej, o szerszych możliwościach, przechodzi więc wielkie wstrząsy. Aby wymienić tylko jeden, absolutnie ważny, te nowe wojskowe okręty podwodne mają bardzo osłabione sygnatury termiczne i akustyczne (te z napędem jądrowym, nawet przy bardzo małej prędkości, są technologicznie hałaśliwe z powodu chłodzenia rdzenia ). Stanowią one nowe, silne zagrożenie dla tych tradycyjnych elementów odstraszania nuklearnego .
W 1624 roku, holenderski naukowiec Korneliusz Drebbel powodzeniem testuje serię naczyń półgłębinowe, związanych z koncepcją dzwon nurkowy , na Tamizie , w odpowiedzi na polecenie króla Jacques I st Anglii .
W 1641 roku, Jean Barrie rozpoczęła się XVII w Saint-Malo , na podstawie planów ks Mersenne . Metalowy statek wiosłowy, który może pomieścić do czterech osób i jest wyposażony w skórzaną śluzę powietrzną, aby ułatwić jego główne przeznaczenie: polowanie na wraki .
W 1690 roku w Marburgu w Niemczech Francuz Denis Papin opracował dwa prototypy. Pierwszy model, półzanurzalny, to bardzo wzmocniony i hermetyczny żelazny równoległościan, w którym naukowiec spręża powietrze za pomocą pompy. Barometr mierzy ciśnienie powietrza wewnątrz. Gdy ciśnienie powietrza zrówna się z ciśnieniem wody, możemy otworzyć otwory w dnie łodzi, aby pobrać lub odrzucić dodatkową wodę za pomocą dużej strzykawki. Po udanej próbie ciśnieniowej na lądzie maszyna ta została przypadkowo zniszczona, gdy spadła z dźwigu, tuż przed wrzuceniem do wody. Około 1692 roku Denis Papin zbudował drugi model, który donosi, że wprowadził kilka ulepszeń: kadłub w kształcie beczki, tym razem w naturalny sposób wytrzymuje ciśnienie wody, a zatem nie wymaga już użycia sprężonego powietrza. Powietrze krąży tam pod ciśnieniem powietrza zewnętrznego, dzięki odśrodkowej pompie powietrza oraz dwóm skórzanym rurom utrzymywanym na powierzchni wody przez pływający pęcherz. Pompa wodna służy do wprowadzania lub wyprowadzania ostatniego dodatkowego balastu, do nurkowania lub wynurzenia. Głębokość nurkowania oceniamy za pomocą barometru, który tym razem mierzy ciśnienie wody na zewnątrz. Ta druga łódź podwodna również ma militarne pretensje: człowiek może stanąć w poziomym cylindrze i wyciągnąć rękę przez otwór, gdy ten drugi cylinder zostanie umieszczony w sprężonym powietrzu dzięki pompie. Na tej łodzi Papin w towarzystwie odważnego pomocnika wykonał co najmniej jedno udane nurkowanie.
W 1775 r. Amerykanin David Bushnell opracował prototyp o nazwie Turtle (lub po francusku „łódka-żółw”) zbudowany w całości z drewna. Aby ruszyć do przodu, pilot sam na pokładzie kręci korbą napędzającą śmigło . Aby nurkować, otwiera zawory, aby napełnić balasty ; w górę odprowadza wodę za pomocą pompy .
W 1797 roku amerykański inżynier Robert Fulton zbudował Nautilusa ze stali pokrytej miedzią. Na długości 6,50 m napędza ją spirala uruchamiana ręcznie przez trzech członków załogi. Jest wyposażony w ładunek wybuchowy, który może naprawiać pod wrogimi statkami i w zasadzie wyzwalać z odległości. Fulton zaoferował swój wynalazek Francji, a następnie Wielkiej Brytanii, która z kolei odmówiła.
W 1811 roku w Le Havre zmontowano i przetestowano okręt podwodny Nautile braci Coëssin , zbudowany z drewna i napędzany przez czterech wioślarzy . Jego liczne wady sprawiły, że projekt został porzucony.
W Sierpień 1832, Brutus de Villeroi jest testowanie podwodnych o stalowym kadłubie i 3,20 m długości w zatoce Noirmoutier .
W 1834 roku Pierre-Marie Touboulic de Brest przeprowadzał eksperymenty nad Loarą , a doktor Petit w Amiens .
W 1844 roku, po wynalezieniu dzwonu nurkowego wyposażonego w system oczyszczania powietrza w hermetycznie zamkniętym środowisku, francuski lekarz Prosper-Antoine Payerne (1806-1886) zaprojektował pierwszy prawdziwy okręt podwodny z takim systemem zdolnym do regeneracji powietrza. Nazywany Belledonne , został zaprojektowany z arkuszy o grubości 7 milimetrów i wyposażony w duży silnik śmigłowy. Ma kształt zbliżony do jajka, mierzy 9 m długości, 2,80 m szerokości i waży blisko 10 ton. W 1846 r. na Sekwanie przeprowadzono pierwsze testy łodzi podwodnej na oczach 20-tysięcznej publiczności. Następnie Belledonne był wykorzystywany do prac portowych.
28 czerwca 1856 r, w Hiszpanii Narcís Monturiol i Estarriol nurkuje w porcie w Barcelonie, aby przeprowadzić pierwsze testy Ictíneo , maszyny, którą zaprojektował i wyprodukował.
W Francji , dowódca Siméon Bourgois i inżynier Charles Brun rozwinęła się Plongeur w 1863 roku , pierwszy okręt podwodny napędzany przez silnik sprężonym powietrzem . Na długości 42,50 metra wyporności wynosi 420 ton i zabiera na pokład siedmiu członków załogi. Jego autonomia i prędkość pozostają ograniczone, ale jego najpoważniejszą wadą jest silna niestabilność.
17 lutego 1864 r, podczas wojny secesyjnej , CSS HL Hunley , okręt podwodny Konfederacji napędzany ręcznym śmigłem, staje się pierwszym okrętem podwodnym, który zatopił wrogi statek staranując go w celu dołączenia ładunku wybuchowego uruchomionego przez odległą ochronę linii, USS Housatonic (1861) , off Czarleston; znika na morzu, nie mogąc odzyskać wybrzeża, zatopiony, gdy pędzi statek, gdy jego ładunek eksplodował.
W 1884 roku polski Stefan Drzewiecki zaprojektował pierwszą łódź podwodną o napędzie elektrycznym, autonomiczną przez długi czas.
Pierwszym operacyjnym okrętem podwodnym do użytku wojskowego był „Peral submarino” ( submarino Peral ), zaprojektowany i przedstawiony hiszpańskiej Armadzie w 1885 roku przez hiszpańskiego inżyniera wojskowego Isaaca Perala y Caballero . Unosi się dalej8 września 1888 r.. Mierzący 22 metry długości i ważący 85 t mógł pomieścić załogę 12 osób. Głębokość nurkowania wynosiła 80 m , przy prędkości 8 węzłów, 10 na powierzchni. Napędzany podwójnym silnikiem elektrycznym o mocy 30 KM , miał zasięg około 500 km /65 godzin. Uzbrojenie składało się z wyrzutni torped (pojemność trzech torped). Testy ataków nocnych zakończyły się sukcesem, co nie miało miejsca w przypadku testów dziennych, łódź podwodna okazała się być łatwa do wykrycia. Projekt zarzucono w 1892 roku, nowe władze wojskowe nie wierzyły w koncepcję. Opuszczony, zostanie odzyskany i odrestaurowany w 1929 roku i nadal jest widoczny w Cartagenie (Hiszpania) .
Pierwszą prawdziwie działającą łodzią podwodną był Gymnote z 1887 roku, zbudowany przez Francuzów Henri Dupuy de Lôme i Gustave Zédé . Długość 17,80 m , szerokość 1,80, zanurzenie 1,67 m przy 28,362 ton wyporności na powierzchni dla 31,166 w nurkowaniu, jest napędzana silnikiem elektrycznym o mocy 50 koni mechanicznych, osiąga 6 węzłów na powierzchni, 3,9 podczas nurkowania. Manewruje nim załoga licząca od pięciu do sześciu, a nawet siedmiu osób. Jest uzbrojony w dwie torpedy, a jego zasięg wynosi 54 mile (na powierzchni, ale tylko jedna trzecia podczas nurkowania).
Przy silnych opozycjach administracyjnych i hierarchicznych, między innymi LV Baudry Lacantinerie, Darrieus, Daveluy, Violette opracowali pierwsze peryskopy, kompasy żyroskopowe itp.
W 1899 roku z funduszy zebranych z ogólnokrajowej prenumeraty zorganizowanej przez gazetę Le Matin zbudowano dwa francuskie okręty podwodne, następców Gustave-Zédé , Le Français i l'Algérien .
Pod koniec XIX -go wieku, rozwój torpedy doprowadziły do rozwoju torpedy następnie w reakcji przeciwko niszczycieli, natomiast okręty podwodne są trudne do wykrycia i zniszczenia. Głębinowy jest następnie zaprojektowany : łodzi torpedy, wystarczająco morskiego, aby poruszać się na powierzchni, na pełnym morzu, w znacznej odległości od podstawy, a które tylko nurkowania na walce.
W 1904 roku francuski inżynier Maxime Laubeuf zbudował Narval , wyposażony w peryskop i balasty zewnętrzne , zyskał przychylność ówczesnej marynarki wojennej. Jest to pierwszy okręt podwodny wyposażony w mieszany napęd: silnik parowy na powierzchni, silnik elektryczny pod wodą. Wszystkie kolejne modele będą zgodne z tą podstawową konstrukcją, aż do atomowych okrętów podwodnych.
W latach 1914-1918 łodzie podwodne napędzane napędem dieslowo-elektrycznym mogły być używane w dużych ilościach podczas wojny. An akumulatorowe baterii moce elektryczny napęd silników . Akumulatory są ładowane przez generator napędzany silnikiem Diesla , który może być używany na powierzchni. W 1944 roku Niemcy ulepszyli fajkę (wynalazek holenderski), rurka powietrzna pozwala U-Bootom na używanie silnika Diesla na małej głębokości zanurzenia , unikając w ten sposób wychodzenia na powierzchnię, gdzie są bardzo wrażliwe.
Od lat 50. XX wieku na pokładach okrętów podwodnych pojawił się napęd jądrowy, po USS Nautilus z 1954 roku. Ich źródło energii, reaktor jądrowy, jest niezależne od ziemskiej atmosfery , dzięki czemu okręty podwodne stają się prawdziwymi okrętami podwodnymi.
Od początku, początek XIX th century, terminy „łódź podwodna” i „podwodny” są używane do opisania pierwsze statki, które mogą nurkowania w morzu, ale w głębi, autonomii i bardzo niskich prędkościach. Jeśli wydajność poprawiła się stopniowo, dopiero pod koniec II wojny światowej , w szczególności dzięki poprawie fajki i postępów poczynionych przez niemieckich inżynierów w dziedzinie elektrycznego napędu okrętów podwodnych w Kriegsmarine. , Że pojawiła się konieczność rozróżnienia tych statki: nawigujące głównie na powierzchni i mogące nurkować incydentalnie, od tych nowej generacji, których autonomia pod wodą jest tak duża, że bardzo rzadko wypływają na powierzchnię. Te pierwsze o starej konstrukcji, często budowane przed wojną, zostały następnie przeklasyfikowane jako „podwodne”, a drugie jako „okręty podwodne”.
Obecnie autonomia nurkowa okrętów podwodnych w służbie, nawet z napędem konwencjonalnym, jest taka, że kwalifikacja „podwodnych” jest nieodpowiednia, a fortiori dla okrętów podwodnych z napędem jądrowym, których autonomia nurkowa nie jest już odpowiednia. z wyjątkiem zdolności załogi do życia pod wodą przez długi czas.
We francuskiej marynarce wojennej (jak zresztą we wszystkich marynarkach wojennych świata) nie używa się już terminu „podwodny”.
Francja ma obecnie dziesięć okrętów podwodnych, wszystkie o napędzie atomowym, sześć SNA ( okręty podwodne do ataku nuklearnego ) klasy Ruby i cztery SNLE ( okręty podwodne z rakietami nuklearnymi ) klasy Le Triomphant . Te ostatnie stanowią zasadniczy składnik siły odstraszania.
Okręt podwodny jest posłuszny dwóm wielkim zasadom, zasadzie Archimedesa i zasadzie Pascala, które odnoszą się do każdego zanurzonego ciała.
„Każde ciało zanurzone w płynie w spoczynku otrzymuje od niego pionowy ciąg skierowany w górę i o wielkości równej masie objętości wypartego płynu”.
Jeżeli ciężar statku jest mniejszy niż ciężar objętości wody w zanurzonej objętości, to pływa, a jeśli ciężar łodzi podwodnej jest większy niż ciężar objętości wody, tonie. Okręt podwodny, do nurkowania, napełnia zbiorniki balastowe całkowicie wodą tak, aby jego ciężar był w przybliżeniu równy ciągowi Archimedesa , a następnie poprawia swoją wagę za pomocą skrzynek regulacyjnych (regulatorów), podczas operacji zwanej „ważeniem”. Podczas nurkowania łódź podwodna jest w wodzie jak aerostat w powietrzu; możemy również powiedzieć, że unosi się między dwiema wodami. Dlatego na etapie projektowania masa okrętu podwodnego jest dokładnie badana w celu określenia objętości balastów. Eksperyment ważenia jest przeprowadzany w celu sprawdzenia wyważenia nacisku przy przechyle i wyważenia zera w nurkowaniu statycznym w celu sprawdzenia obliczeń objętości i masy, a także modułu stabilności: odległość między środkiem ciężkości a środkiem objętości najlepiej, gdy środek ciężkości wynosi poniżej środka objętości, aby masa nie służyła jako kil. Objętość regulatorów umożliwia uzyskanie równości między masą, zmienną w zależności od jej zasilania, a ciągiem, również zmiennym w zależności od gęstości wody morskiej. ), które mogą znajdować się na pokładzie i gęstość wody morskiej, ograniczenia określające program okrętu podwodnego, to znaczy jego autonomię i obszary, w których może nawigować.
Do poruszania się w płaszczyźnie pionowej (zmiana zanurzenia) łódź podwodna wykorzystuje swój napęd i wpływ prędkości strumieni wody na bary nurkowe.
„Na powierzchnię zanurzonego ciała wywierane jest ciśnienie w barach, prostopadłe do tej powierzchni, skierowane do wewnątrz i równe liczbie dziesiątek metrów zanurzenia . Ten związek obowiązuje tylko na ziemi (grawitacja ziemska) ”.
Kadłub łodzi podwodnej jest zatem poddawany rosnącemu ciśnieniu z zanurzeniem, które ma tendencję do miażdżenia kadłuba. Gruby kadłub, zwykle cylindryczny, wytrzymuje to ciśnienie i mieści personel oraz sprzęt. Kadłub ten zbudowany jest z mocnej stali o bardzo dużej sprężystości (zdolność ściśniętego kadłuba do powrotu do stanu początkowego). Jego grubość zależy od oczekiwanego maksymalnego zanurzenia ; konieczne jest zwiększenie grubości w przybliżeniu 10 mm , aby uzyskać 100 m od zanurzenia .
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, okręty podwodne posiadają:
Posiadają również:
Wojskowe okręty podwodne posiadają również:
Okręty podwodne są generalnie klasyfikowane, z jednej strony ze względu na ich przeznaczenie (cywilne lub wojskowe), z drugiej zaś ze względu na sposób wytwarzania energii i napędu (jądrowy lub konwencjonalny), co w dużej mierze warunkuje ich konstrukcję.
Niemilitarne zastosowania okrętów podwodnych są nadal bardzo rzadkie. Można znaleźć cztery zastosowania cywilne: transport morski , badania oceanograficzne , ratownictwo i wykorzystanie jako „ statek usługowy ”.
Tylko dwa frachtowce podwodne zostały zaprojektowane przez Niemcy w czasie I wojny światowej , Deutschland i Bremen , o ładowności 47 ton każdy. Inne okręty podwodne były wykorzystywane do transportu ładunków, w tym „ dojnych krów ” (łodzi podwodnych zaopatrzeniowych) podczas II wojny światowej lub używane przez Związek Radziecki do przechodzenia przez oblężenie Sewastopola na Krymie. Chociaż istniały inne projekty, żaden z nich nie ujrzał światła dziennego z powodu braku wystarczającej konkurencyjności z nawodnymi statkami towarowymi : teoretyczną zaletą podwodnego statku towarowego jest to, że może on przejść pod pokrywą lodową .
Okręty podwodne do badań oceanograficznych są następcami batyskafów służących do eksploracji wielkich głębin. Ich typowe misje obejmują obserwację, pobieranie próbek i pomiary, ale mogą być również czarterowane do różnych misji, takich jak interwencja wraka (identyfikacja starych wraków, takich jak Titanic , inspekcja pod kątem zanieczyszczeń lub w przypadku sporów, takich jak tankowiec Prestige ) lub pomoc innym okrętom podwodnym w trudnej sytuacji; ratowania okrętów podwodnych , jednak pozostają w gestii wojska. Od lat pięćdziesiątych zbudowano około sześćdziesięciu okrętów podwodnych poszukiwawczych, głównie w Stanach Zjednoczonych do poszukiwań wojskowych i ratownictwa. We Francji Ifremer używa Nautile i Cyana ; Rosyjska Akademia Nauk używa Mir .
Przemysł naftowy i gazowy wykorzystuje obecnie małe załogowe łodzie podwodne, oprócz dronów i pojazdów typu ROV , jako statki usługowe na polach górniczych. Do ich zadań należy obserwacja i zbieranie pomiarów, ratownictwo na miejscu, pomoc w układaniu kabli i węży, rozmieszczanie nurków oraz inspekcja infrastruktury podwodnej. Choć obecnie flota tych okrętów podwodnych jest niewielka, operuje głównie na Morzu Północnym , trwają prace nad nowymi, bardziej wyspecjalizowanymi jednostkami.
Od początku 2000 roku istnieje spis wykorzystania przez przestępczość zorganizowaną pół-zanurzalnych pojazdów do handlu narkotykami . Urządzenia te nazywane są „ submarine narco ”, od angielskiego „ submarine narco ”.
Na Szwajcarskiej Wystawie Narodowej w 1964 roku jedną z atrakcji był Mesoscaphe Auguste Piccard , który wydaje się być pierwszą turystyczną łodzią podwodną, która istniała.
GaleriaOkręt podwodny do badań oceanograficznych w Monako.
Turystyczna łódź podwodna Atlantis VII na powierzchni.
Turystyczna łódź podwodna Atlantis IV pod wodą.
Wnętrze turystycznej łodzi podwodnej Atlantis VII .
Wojskowe okręty podwodne mogą wykonywać różnorodne misje, w przeciwieństwie do pierwszych okrętów podwodnych, które do II wojny światowej były używane tylko do zatapiania wrogich okrętów (przede wszystkim okrętów wojennych, ale częściej statków handlowych!), układania podwodnych min i prawdopodobnie zakazywania wejścia lub wyjdź z portu . Misje współczesnych wojskowych okrętów podwodnych obejmują walkę z okrętami nawodnymi , walkę z okrętami podwodnymi , infiltrację sił specjalnych , atakowanie celów na lądzie, eskortowanie grup bojowych, a w szczególności grup bojowych lotniskowców , zbieranie informacji wywiadowczych, odstraszanie nuklearne oraz operacje poszukiwawczo-ratownicze. Wyspecjalizowane statki nawodne, okręty podwodne zaopatrzenia , są wykorzystywane do ich konserwacji i zaopatrzenia poza portem macierzystym.
Wojskowe okręty podwodne obecnie dzielą się na następujące typy:
Wojskowe okręty podwodne są generalnie podzielone na klasy , serie okrętów podwodnych o identycznych lub bardzo podobnych cechach.
Proliferacja wojskowych okrętów podwodnychW XX th wieku , ponad 5800 okręty wojskowe zostały zbudowane, w tym 1,109 z Rosji / ZSRR , albo 19%.
W 2 marca 2010, wyspecjalizowany ośrodek amerykański wymienia 353 okręty podwodne (nie licząc okrętów podwodnych) w służbie o łącznej nośności 1 669 118 ton i 97 innych w budowie lub na zamówienie o łącznej ładowności 403 000 ton w 39 marynarkach wojennych .
Spośród tych konkurentów tylko 6 wygrało co najmniej jeden kontrakt sprzedaży w latach 2000-2014. I tak na podstawie tych udzielonych zamówień wyłaniają się cztery kręgi przemysłowców:
| Kraj / Producent | Oferowane typy | AIP | Klienci |
|---|---|---|---|
| Francja / DCNS | Okręt podwodny klasy Agosta , klasy Scorpene , klasy Marlin , Project Shortfin Barracuda | tak | Francja, Pakistan, Indie, Malezja, Chile, Brazylia, Australia |
| Hiszpania / Navantia | Scorpene klasy , klasy S 80 | tak | Hiszpania, Indie, Malezja, Chile |
| Niemcy / TKMS | Typ 209 , Typ 210 , Typ 212 , Typ 214 | tak | Włochy, Turcja, Grecja, Korea Południowa, Portugalia, Izrael, RPA, Indonezja, Peru, Kolumbia, Ekwador, Argentyna, Chile, Brazylia, Norwegia, Pakistan, Polska, Maroko (4) |
| Holandia / Merwede | Klasa morsa , klasa Zwaardvis | Nie | Holandia, Tajwan |
|
Szwecja / Kochums
( TKMS ) |
Sjöormen Klasa , Klasa Västergötland , klasa Gotlandia , Collins Class | tak | Szwecja, Singapur, Australia |
|
Wielka Brytania /
Okręty podwodne BAE Systems (w) |
Klasa Wiktorii | Nie | Kanada |
| Włochy / Fincantieri | Klasa Sauro , Klasa Longobardo (en) , Typ 212 | Nie | Włochy |
|
Włochy / Rosja Fincantieri / Biuro projektowe Rubin |
Klasa S1000 | tak | W 2014 roku projekt został zawieszony w związku z pogorszeniem relacji Rosji z Zachodem. |
| Rosja / Biuro Projektowe Rubin / Stocznie Admiralicji | Klasa kilo | Nie | Rosja, Chiny, Indie, Rumunia, Polska, Iran, Wenezuela, Algieria, Wietnam |
| Rosja / Biuro Projektowe Rubin / Stocznie Admiralicji | Klasa miłości | tak | Rosja (projekt 677 Łada) Brak eksportu |
| Japonia / Mitsubishi / Kawasaki | Klasa Oyashio , Klasa Harushio , Klasa soryu | tak | Japonia |
| Chiny | Klasa Yuan (w) , Klasa Song (en) | w dłuższej perspektywie | Chiny |
|
Źródła:
| |||
USS Seawolf (SSN-21) Amerykański atomowy okręt podwodny z atakiem klasy Seawolf .
Redoutable , pierwszy francuski okręt podwodny z pociskami nuklearnymi (SNLE), który dał swoją nazwę klasie 6 SSBN.
Rosyjski okręt podwodny typu cruise cruiser Oscar w 1986 roku.
Amerykański mistyk DSRV
Radziecki okręt podwodny o klasycznym napędzie numer 480, klasa Foxtrot w Zeebrugge
Wyróżniamy również okręty podwodne według ich systemu energetycznego, z jednej strony okręty podwodne o napędzie atomowym, a z drugiej tak zwane „klasyczne” lub „konwencjonalne” okręty podwodne.
Jądrowe okręty podwodne mają reaktor jądrowy, którego wytworzone ciepło jest wykorzystywane do wytwarzania pary wodnej uruchamiającej:
„Napęd jądrowy” pojawił się w latach pięćdziesiątych wraz z USS Nautilus ; od tego czasu został masowo przyjęty na okrętach podwodnych głównych sił morskich, a mianowicie Stanów Zjednoczonych , Rosji, Francji i Wielkiej Brytanii; Chiny mają też kilka atomowych okrętów podwodnych i Indie planują je nabyć. Wykorzystanie energii jądrowej pozwala na kilkumiesięczne zanurzenie; autonomię ogranicza jedynie żywność i morale załogi.
Konwencjonalne okręty podwodne posiadają napęd elektryczny, którego energię dostarczają akumulatory ładowane silnikami diesla na powierzchni lub zanurzenie peryskopowe z fajką , urządzenie zapewniające dopływ powietrza do silnika za pomocą rurki. spalin: zasięg nurkowania (bez snorkelingu) jest bardzo ograniczony przez prędkość (kilka godzin z dużą prędkością do kilku dni z bardzo małą prędkością).
Niektóre kraje ( zwłaszcza Szwecja, Niemcy i Francja ) prowadzą badania w celu opracowania beztlenowych okrętów podwodnych , czyli okrętów podwodnych, których silnik może działać bez tlenu. Mogą używać ogniw paliwowych, takich jak niedawny niemiecki Type 212 , lub turbin parowych napędzanych etanolem, takich jak francuski Scorpene Type przeznaczony na eksport.
Istnieje wiele artystycznych przedstawień łodzi podwodnych, czy to w filmach, czy w telewizji.
Najbardziej znanym podwodny pozostaje Nautilus Captain Nemo, bohater Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej Mórz przez Jules Verne .
W techno-thrillerach mistrzem pozostaje Tom Clancy, który w szczególności stworzył łódź podwodną Czerwonego Października w powieści W pogoni za Czerwonym Październikiem , wywodzącą się z klasy Typhoon i wyposażoną w prawie niewykrywalny napęd „gąsienicowy”. magnetyczny ”(zwany również„ magneto - napęd hydrodynamiczny” lub MHD) pod rurą wodną biegnącą przez całą długość łodzi podwodnej. Ale to raczej wyjątek, inne okręty podwodne wystawione jak USS Dallas (SSN-700) (w powieściach należących do „Ryanverse”) czy USS Cheyenne (SSN-773) w Code SSN , są autentyczne.
Inny pisarz techno-thrillerów, Patrick Robinson , wciąż tworzy swoje fikcje w podwodnym świecie. Kilka z nich jest fikcyjnych: USS Shark in Mutiny on the Shark czy chiński Xia III w USS Seawolf .
Thuata Dannana z serii Panic Fullmetal ! wykorzystuje rodzaj napędu MHD (magneto-hydro-dynamiczny). Jego rozmiarami bliżej do lotniskowca niż łodzi podwodnej, ma pasy startowe, warsztat obsługi samolotów i globalną sztuczną inteligencję.
Michael DiMercurio , były okręt podwodny, napisał wiele powieści, których historia rozgrywa się na łodziach podwodnych i (dla jego późniejszych prac) w przyszłości. Stworzył w ten sposób japońskie okręty podwodne Destiny II i Destiny III (w pełni zautomatyzowane) , rosyjski Kaliningrad czy USS Devilfish (klasa Piranha, potem jeszcze inny: SSNX ). Ale wykorzystuje również istniejące okręty podwodne, takie jak Los Angeles , Seawolves i Virginia .
Podwodny statek Margaret Cavendish, w powieści z 1666 r . Opis nowego świata, zatytułowanej The Blazing World ( Wspaniały świat , w tłumaczeniu Line Cottegnies) jest wykonany z czystego złota, ciągniętego przez rybaków.
Shark- kształcie łodzi podwodnej , wynaleziony przez profesora rachunku , pojawia się w komiks Le Trésor de Rackham le Rouge i Le Lac aux Requins przez Hergé .
W grze wideo Subnautica można najpierw zbudować małą kieszonkową łódź podwodną Seamoth, a następnie znacznie większą łódź podwodną Cyclops, zawierającą zatokę do dokowania Seamotha.
W grze wideo Empire Earth i jej rozszerzeniu możliwe jest budowanie okrętów podwodnych w stoczniach podczas ery atomowej - Wielkiej Wojny (epoka 10), okręt podwodny U-Boota można ulepszyć do Nautilusa, a następnie do Hammerhead, są one skuteczne przeciwko pancernikom i roboty, ale podatne na fregaty i helikoptery Sea King. Dostępne są również atomowe okręty podwodne z epoki atomowej - nowożytnej (epoka 12), okręt podwodny Trident można ulepszyć do wersji Triton, atakując budynki i jednostki lądowe pociskami o bardzo dalekim zasięgu.
W rozdziale 4 Crimson Skies gry wideo , po zakończeniu misji bossa jest podwodny zdolny do płaszczyzn catapulting.
Okręty podwodne napędzane siłą ludzkich mięśni to pojazdy podwodne wykorzystywane głównie w programach badawczych uniwersytetów.