Kateb yacine

Kateb yacine Obraz w Infoboksie. Kateb Yacine podpisuje autograf w 1956 roku . Biografia
Narodziny 2 sierpnia 1929
Konstantyn ( Algieria )
Śmierć 28 października 1989
Grenoble ( Francja )
Pogrzeb Cmentarz El Alia
Imię i nazwisko Yacine Kateb
Narodowość algierski
Czynność Pisarz , poeta , powieściopisarz , dramaturg , reżyser , dziennikarz , eseista
Dziecko Niesamowita Kateb
Inne informacje
Pracował dla Republikański Algier
Podstawowe prace
podpis

Yacine Kateb , lepiej znany pod pseudonimem Kateb Yacine , urodzony w dniu2 sierpnia 1929w Constantine , Algieria , a zmarł28 października 1989w Grenoble , we Francji , jest algierski pisarz , poeta , prozaik , dramaturg , reżyser , eseista i publicysta , pochodzący z Aures , w regionie w północno-wschodniej Algierii .

Był także dziennikarzem dla codziennego Alger Républicain od 1949 do 1951 roku .

Biografia

Kateb Yacine urodziła się prawdopodobnie dnia 25 stycznia 1929 (gdzie 6 sierpniawedług innych źródeł) w Konstantynie , Algierii , a następnie departamentach francuskich . Pochodzę z rodziny Chaoui wykształconych Hammam N'bails (obecnie w Guelma , zwane Kbeltiya lub Keblout). Jego dziadek ze strony matki jest bachadelem , zastępcą sędziego cadi , w Condé Smendou (Zighoud Youcef), jego ojciec jest prawnikiem, a jego rodzina podąża za nim w jego kolejnych transferach. Młody Kateb (imię co oznacza „pisarz”) wstąpił w 1934 roku do koranicznej szkoły w Sedrata , w 1935 roku do francuskiej szkoły w Lafayette (dziś Bougaa in Petite Kabylie , obecna wilaya Sétif ), gdzie został zainstalowany jego rodzina, następnie w 1941 r. jako stażysta w  liceum Sétif : liceum Albertini, które po uzyskaniu niepodległości stało się liceum Mohameda Kerouaniego.

Kateb była w trzeciej klasie, kiedy wybuchły protesty .8 maja 1945w której brał udział i która zakończyła się masakrą kilkudziesięciu tysięcy Algierczyków przez policję, armię francuską i milicje. W masakrze zginęło czternastu członków jego rodziny. Trzy dni później został aresztowany i przetrzymywany przez dwa miesiące. Jest zdecydowanie przekonany do sprawy narodowej, podczas gdy widzi, jak jego matka „wariuje”. Wykluczony z liceum, przechodzący okres depresji, pogrążony w Baudelaire i Lautréamont , jego ojciec wysłał go do liceum w Bône . Tam poznał Nedjmę (gwiazdę), „kuzynkę już zamężną”, z którą mieszkał „może osiem miesięcy”, zwierzył się i opublikował tam swój pierwszy tomik wierszy w 1946 roku. Został upolityczniony i zaczął organizować konferencje pod egidą Algierskiej Partii Ludowej , masowej partii nacjonalistycznej tamtych czasów. W 1947 Kateb przybył do Paryża „w paszczy wilka”, aw maju w Salle des Sociétés Learned wygłosił konferencję na temat Emira Abdelkadera i wstąpił do Algierskiej Partii Komunistycznej . Podczas drugiej podróży do kontynentalnej Francji, w następnym roku opublikował Nedjma ou le Poème ou le Couteau („zarodek tego, co miało nastąpić”) w recenzji Le Mercure de France . Dziennikarz dziennika Alger Républicain w latach 1949-1951, jego pierwszy duży reportaż miał miejsce w Arabii Saudyjskiej i Sudanie ( Chartum ). Po powrocie opublikował w szczególności pod pseudonimem Saïd Lamri artykuł potępiający „oszustwo” w świętym miejscu Mekki .

Po śmierci ojca, która nastąpiła w 1950 r., Kateb został dokerem w Algierze w 1952 r. Następnie przeniósł się do Paryża do 1959 r., gdzie pracował z Malkiem Haddadem , zaprzyjaźnił się z M'hamedem Issiakhemem , Armandem Gattim i w 1954 r. , długo rozmawia z Bertoltem Brechtem . W 1954 r. w recenzji Esprit opublikowano „Le Cadavre encerclé”, wyreżyserowaną przez Jean-Marie Serreau , ale zakazaną we Francji. Nedjma pojawiła się w 1956 roku (a Kateb zapamięta refleksję czytelnika: „To zbyt skomplikowane. W Algierii masz takie ładne owce, dlaczego nie mówisz o owcach?”). W czasie wojny wyzwoleńczej Kateb, nękana przez Dyrekcję Nadzoru Terytorialnego , przeżyła długą tułaczkę, zapraszana jako pisarka lub utrzymująca się z ewentualnymi drobnymi rzemiosłami, we Francji , Belgii , Niemczech , Włoszech , Jugosławii i Związku Radzieckim .

W 1962 roku po pobycie w Kairze Kateb wrócił do Algierii wkrótce po obchodach Święta Niepodległości. Powrócił do współpracy w republikańskim Algierze , ale w latach 1963-1967 wielokrotnie odwiedzał Moskwę , Niemcy i Francję, podczas gdy La Femme sauvage , który napisał w latach 1954-1959, wystawiono w Paryżu w 1963. Les Ancestors podwoili de ferocité i La Poudre d'Intelligence zostały wykonane w Paryżu w 1967 (w dialekcie arabskim w Algierze w 1969). Opublikował w 1964 w Republikańskim Algierze sześć tekstów o „ Naszych braciach w Indiach” i opowiedział w „ Jeune Afrique” o swoim spotkaniu z Jean-Paulem Sartre'em , podczas gdy jego matka była internowana w szpitalu psychiatrycznym w Blidzie („La Rose de Blida”, w „ Rewolucja Afrykańska” ,lipiec 1965). W 1967 wyjechał do Wietnamu , całkowicie porzucił romantyczną formę i napisał Człowiek z gumowymi sandałami , sztukę wydaną, wykonaną i przetłumaczoną na arabski w 1970 roku.

W tym samym roku, osiadłszy na stałe w Algierii i odmawiając pisania po francusku, Kateb rozpoczyna „wielki punkt zwrotny”, pracę nad rozwojem popularnego, epickiego i satyrycznego teatru, granego po arabsku . Poczynając od trupy Théâtre de la Mer, założonej i kierowanej przez Kadoura Naimiego w Kouba w 1971 r., wspieranej przez Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych, Kateb podróżowała z nią przez pięć lat po całej Algierii przed publicznością składającą się z robotników, chłopów i studenci. Jego główne spektakle to Mohamed weź swoją walizkę (1971), Głos kobiet (1972), Wojna dwutysięczna (1974) (gdzie ponownie pojawia się rodowa bohaterka Kahena ) (1974), Król Zachodu (1975) [ przeciwko Hassanowi II ], zdradzona Palestyna (1977). W latach 1972-1975 Kateb towarzyszył w wycieczkach Mohameda weź walizkę i Wojny dwutysięcznej we Francji i NRD . Po powrocie z trasy we Francji grupa przeniosła się z Kouba do Bab el-Oued . Kateb został następnie „wygnany” w 1978 roku przez władze algierskie w Sidi-Bel-Abbès, aby kierować regionalnym teatrem miasta. Pozbawiony możliwości nadawania w telewizji, swoje utwory przekazuje szkołom lub firmom. Jego nawoływanie do rasy berberyjskiej i języka Tamazight , jego libertariańskie stanowisko, w szczególności na rzecz równości kobiet i mężczyzn, przeciwko powrotowi do noszenia zasłony, przyniosły mu wiele krytyki.

Kateb zdecydowanie wybrał teatr popularnej ekspresji. Od początku w jego sztukach używano języka arabskiego Maghrebu. Ale to nie było wystarczająco dużo dla niego marzył będąc w stanie grać swoje kawałki w kabyle w Kabylophone regionach . To właśnie wyjaśnił Mustafie Benkhemou, że skontaktował się z Benmohammedem ( w szczególności autorem tekstów piosenkarza Idira ), aby udzielić Amazigh lekcji języka z elementami trupy teatralnej. Natychmiast powiedział, natychmiast zrobione: Międzynarodówka była wkrótce intonowana w algierskim arabskim i na początku każdego występu.

W 1986 roku Kateb przedstawia fragment sztuki o Nelsonie Mandeli , aw 1987 roku we Francji otrzymał Grand Prix National des Lettres . W 1988 roku festiwal w Awinionie stworzył Le Bourgeois sans culotte, czyli widmo parku Monceau napisane na prośbę Centrum Kultury w Arras na 200-lecie Rewolucji Francuskiej (na Robespierre ). Kateb osiedla się w Vercheny ( Drome ) i odbywa podróż do Stanów Zjednoczonych , ale nadal często przebywa w Algierii. Jego śmierć pozostawia niedokończoną pracę na temat zamieszek w Algierii wPaździernik 1988. W 2003 roku jego praca została włączona do programu Comédie-Française .

Wykształcony w języku kolonizatora, Kateb uważał język francuski za „łupy wojenne” Algierczyków. „ Frankofonia to neokolonialna machina polityczna, która tylko utrwala naszą alienację, ale użycie języka francuskiego nie oznacza, że ​​jesteśmy agentem obcego mocarstwa, a ja piszę po francusku, żeby powiedzieć Francuzom, że jestem nie francuski ”- oświadczył w 1966 roku. Po uzyskaniu trójjęzyczności Kateb napisał i nadzorował tłumaczenie swoich tekstów na język berberyjski. Jego twórczość odzwierciedla poszukiwanie tożsamości kraju o wielu kulturach i aspiracjach ludzi.

On umarł na 28 października 1989w Grenoble , w wieku 60 lat chory na białaczkę , tego samego dnia co jego kuzyn Mustafa Kateb . Został pochowany na cmentarzu El Alia w Algierze .

Życie prywatne

Jest ojcem Nadii Akkache, Hansa Jordana i Amazigh Kateb , lidera i wokalisty grupy Gnawa Diffusion . Jest także wujem artysty plastycznego Yazida Oulaba i stryjecznym dziadkiem francuskiej aktorki Redy Kateb .

Pracuje

Powieści, poezja i inne publikacje

Przedmowy

Kateb napisał także kilka wstępów dla swoich przyjaciół malarzy, M'hameda Issiakhema ( Oko rysia i Amerykanie, Trzydzieści pięć lat piekła malarza ) i Mohammeda Khaddy .

Przyjęcie

„  Nedjma jest bez wątpienia podstawowym tekstem literatury algierskiej we francuskiej ortografii. Na początku 1950 ukazał takich ważnych książek jak La Terre et le sang przez Mouloud Feraoun , La Colline oubliée i Le Sommeil du Juste przez Mouloud Mammeri , w Algierii trylogii przez Mohammed Dib . Ale dopiero w 1956 roku Nedjma , dzięki złożoności swoich poszukiwań i wspaniałej nieporządności swojego pisarstwa, odnalazła prawdziwą dojrzałość literacką. Po raz pierwszy w literaturze Maghrebi ekspresja wnętrza przełamuje niosącą je składnię i jednocześnie rozbija ów „indygenizm”, który leży u podstaw nawet najlepszych dzieł lat 50. (...) Od tego czasu Nedjma pozostaje tekst niewątpliwie niezrównany w literaturze Maghrebu - pozostaje w każdym razie tekstem najbardziej niewyczerpanym. (…) Aż do dnia, w którym autor postanawia zmienić kurs literacki i język wypowiedzi, przejście do ogromnego dzieła teatralnego w Algierii w popularnym języku, w tym Mahometa, weź walizkę i Wojna dwutysięczna to najcenniejsze kamienie milowe. "

-  Tahar Djaout , „Film o Kateb”, w Hołdzie dla Kateb Yacine

Hołdy

Uwagi i referencje

  1. Kateb Yacine, Nedjma ( czytaj online )
  2. Zobacz dna.fr .
  3. Zobacz na tamusni.tripod.com .
  4. "  Kateb Yacine, poeta wędrowny (1929-1989)  " , o kulturze Francji ,31 lipca 2016

  5. „Urodziłem się dla bardzo niesamowitej szalonej matki. Była hojna, prosta, a z jej ust spływały perły. Zebrałem je, nie znając ich wartości. Po masakrze (8 maja 1945) widziałem, jak oszalała. Ona jest źródłem wszystkiego. Rzucała się w ogień, gdziekolwiek był ogień. Jego nogi, ręce, głowa były tylko oparzeniami. Doświadczyłem tego i od razu wpadłem w szaleństwo miłości, niemożliwej dla już zamężnej kuzynki. "

    - Kateb Yacine w Ghanii Khelifi, 1990, s. 13

  6. „Wieczna ofiara, niewiasta od urodzenia przyjmowana jest bez radości. Kiedy dziewczyny podążają za sobą (…), ten poród staje się przekleństwem. Do czasu jego ślubu jest to bomba zegarowa, która zagraża honorowi patriarchatu. Będzie więc samotnikiem i będzie żyła sekretnym życiem w podziemnym świecie kobiet. Nie słychać głosów kobiet. To prawie nie szept. Najczęściej jest to cisza. Burzliwa cisza. Ta cisza rodzi bowiem dar mowy. "

    - Kateb Yacine, widziałem umierającą gwiazdę, która świeciła tylko raz , w Le Monde , Paryż, 4 kwietnia 1984

  7. „Dzisiaj w Algierii i na całym świecie wierzymy, że Algierczycy mówią po arabsku. Sam tak wierzyłem, aż do dnia, w którym zgubiłem się w Kabylii. Aby znaleźć drogę powrotną, zwróciłem się do chłopa na drodze. Rozmawiałem z nim po arabsku. Odpowiedział mi w Tamazight. Nie można się nawzajem zrozumieć. Ten dialog głuchych dał mi do myślenia. Zastanawiałem się, czy chłop kabylski powinien był mówić po arabsku, czy wręcz przeciwnie, powinienem był mówić tamazight, pierwszym językiem kraju od czasów prehistorycznych…

    - Kateb Yacine, Przodkowie podwajają swoją zaciekłość, Bouchène / Awal, Algier, 1990
  8. FYN , „  KONFERENCJA W GUELMA OD 24 DO 27 LUTEGO (2012): Kateb Yacine i Ruch Narodowy  ”, Liberté/liberte-algerie.com ,luty 2012( ISSN  1111-4290 , czytaj online ).
  9. (w) Valerie Orlando , O sercach i uduszonych torturowanych duszach poszukujących podmiotowości poprzez szaleństwo we frankofońskim piśmie kobiet Afryki i Karaibów , Lexington Books,2003, 193  s. ( ISBN  0-7391-0563-9 i 9780739105634 , czytaj online ) , s.  162.
  10. Kalim n O  7, Algieria, Uniwersytet Urząd Publikacji (OPU) , 1987, str. 8.
  11. Życzenie związane z nadaniem nazwy „Yacine Kateb” ogrodowi budynków przy Boulevard de l'Hôpital , Rada Paryska 29, 30 września i 1 października 2014
  12. „  Jardin Yacine-Kateb (dawniej budynki na Boulevard de l'Hôpital) - Paris.fr  ” , na equipement.paris.fr (dostęp 9 lutego 2017 r . ) .
  13. "  Kateb Yacine - Biblioteka  " na www.bm-grenoble.fr (dostęp na 1 st listopad 2017 ) .
  14. „  Teatr Regionalny Kateb Yacine  ” na temat Teatru Regionalnego Kateb Yacine (dostęp 19 września 2017 r . ) .
  15. „  Rue Kateb Yacine  ” , na Rue Kateb Yacine (dostęp 9 lutego 2020 r .).

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne