Konstantyn | |||
Nazwy | |||
---|---|---|---|
Arabska nazwa | قسنطينة | ||
Nazwa berberyjska | ⵇⵙⵏⵟⵉⵏⴰ | ||
Administracja | |||
Kraj | Algieria | ||
Region | Konstantyn | ||
Wilaja |
Konstantyn ( stolica ) |
||
Daira |
Konstantyn ( stolica ) |
||
Prezes APC | Seif-Eddine Rihani 2017-2022 |
||
Kod pocztowy | 25000 | ||
Kod ONS | 2501 | ||
Demografia | |||
Miły | Constantinois, Constantinoise (s) | ||
Populacja | 448 374 mieszk . (2008) | ||
Gęstość | 1936 mieszk./km 2 | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 36°17′00″ północ, 6°37′00″ wschód | ||
Wysokość | 694 m² |
||
Powierzchnia | 231,63 km 2 | ||
Różnorodny | |||
Święty patron | Sidi Rached | ||
Lokalizacja | |||
Położenie gminy w wilajach Konstantyna. | |||
Geolokalizacja na mapie: Algieria
| |||
Znajomości | |||
Strona gminy | http://www.commune-constantine.dz/ | ||
Konstantyn ( wymawiane / k ɔ̃ . S t ɑ̃ . T i n / ), (w języku arabskim : قسنطينة , w berberyjskim : in , w algierskim arabskim : Qsentina ) to miasto w północno-wschodniej części Algierii , stolica wilayi Konstantyna . Licząca ponad 448 000 mieszkańców metropolia jest trzecim najbardziej zaludnionym miastem w kraju. Wielki Konstantyn rozciąga się w promieniu około piętnastu kilometrów w formie aglomeracji składającej się z miasta-matki i szeregu satelitów. Aglomeracja Konstantyna liczyła w 2015 roku 943.112 mieszkańców, z czego tylko 54% mieszka w gminie Konstantyn.
Konstantyn jest ważnym miastem w historii Morza Śródziemnego . Dawniej Cirta , stolica Numidii od 300 rpne. AD do 46 pne. AD przechodzi pod panowanie rzymskie. To cesarz Konstantyn I sw ą nazwę zawdzięcza od 313 roku .
W średniowieczu została podbita przez Arabów w VII XX wieku ; będzie sukcesywnie część aghlabidzkich królestwa , z Fatymidów imperium następnie z Zirid , Hammadid , Almohadów i Hafsid królestw .
Staje się XVI th Century stolicę beylik Konstantyna , siedziba władzy i Bey wasala w regencji Algieru . Podczas podboju Algierii przez Francuzów został zdobyty w 1837 roku , po klęsce w 1836 roku . Zintegrowany z Wilayą II , Constantinois, przez FLN podczas wojny algierskiej , stał się siedzibą własnej wilay po odzyskaniu niepodległości.
Konstantyn nazywany jest „miastem wiszących mostów”, „miastem starej skały”, „miastem ulemów ”, „miastem orłów” i „miastem maloufa ”, konstantyńskim wariantem muzyki arabsko-andaluzyjskiej . Uchodzi za stolicę wschodniej części kraju.
W 2015 r. miasto Konstantyn jest arabską stolicą kultury , drugim po Algierze w 2007 r . miastem w Algierii, które zostało wybrane na organizację tego wydarzenia .
Konstantyn to jedno z najważniejszych miast we wschodniej Algierii . Zajmuje centralne położenie geograficzne w tym regionie, będąc miastem zawiasowym między Tellem a Wysoczyzną , na skrzyżowaniu głównych osi północ-południe ( Skikda - Biskra ) i zachód-wschód ( Sétif - Annaba ). Jest także metropolią na wschodzie kraju i największą śródlądową metropolią kraju, pełni wyższe funkcje, zwłaszcza kulturalne i przemysłowe.
Constantine znajduje się 431 km na wschód od stolicy Algieru , 130 km na wschód od Sétif , 119 km na północny-wschód od Batna , 198 km na północny zachód od Tébessa , 146 km na południowy wschód od Jijel , 89 km na południowy zachód od Skikda i 156 km na zachód - na południowy zachód od Annaby .
Ibn Ziad | Hamma Bouziane , Didouche Mourad | Zighoud Youcef |
Aïn Smara Ali Mendjeli | El Khroub , Ibn Badis | |
Aïn Smara Ali Mendjeli | El Khroub | El Khroub |
Miasto jest rozłożone na terenie charakteryzującym się bardzo nierówną topografią, naznaczoną zestawieniem płaskowyżów, wzgórz, zagłębień i nagłych załamań w zboczach, co daje niejednorodne miejsce.
Rozciąga się na skalistym płaskowyżu 649 m n.p.m., odciętym od otaczających go regionów głębokimi wąwozami, w których izoluje ją wadi Rhummel , na wschodzie i północy, od wznoszących się na 300 m Jebel Ouahch i Sidi Mcid na zachodzie dorzecze El-Hamma. Wybór tej lokacji to przede wszystkim strategia obronna. Okolica jest obdarzona żyzną ziemią.
Klimat Wilay Konstantyna jest śródziemnomorski z wysokimi temperaturami (patrz tabela). Średnie opady wahają się od 500 mm do 700 mm rocznie. Zimą jest zimno, notowane do -6 C°, a latem bardzo gorąco ze szczytami upałów do 47 C°.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 2 | 3 | 4 | 6 | 10 | 15 | 17 | 18 | 15 | 11 | 6 | 3 | 9 |
Średnia temperatura (°C) | 7 | 8 | 10 | 12 | 16 | 21 | 25 | 25 | 21 | 16 | 11 | 8 | 15 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 11 | 12 | 14 | 17 | 22 | 28 | 32 | 32 | 27 | 22 | 16 | 12 | 21 |
Rekord zimno (° C) | -3 | -3 | -2 | -2 | -2 | 1 | 5 | 8 | 10 | 7 | 2 | -3 | -3 |
Rekord ciepła (° C) | 22 | 27 | 27 | 30 | 35 | 41 | 41 | 41 | 38 | 36 | 27 | 27 | 41 |
Opady ( mm ) | 80 | 60 | 60 | 50 | 40 | 20 | 0 | 10 | 20 | 40 | 50 | 80 | 560 |
Schemat klimatyczny | |||||||||||
jot | fa | M | W | M | jot | jot | W | S | O | NIE | re |
11 2 80 | 12 3 60 | 14 4 60 | 17 6 50 | 22 10 40 | 28 15 20 | 32 17 0 | 32 18 10 | 27 15 20 | 22 11 40 | 16 6 50 | 12 3 80 |
Średnie: • Temp. max i min ° C • Opady mm |
Algierski autostrady Wschód-Zachód przecina aglomerację Konstantyna do południowej części miasta, w pobliżu lotniska i Mentouri University.
Transport kolejowyMiasto posiada dworzec kolejowy, który jest również ważnym węzłem kolejowym łączącym główne miasta wschodniej Algierii.
Transport miejskiMiejska sieć transportowa Konstantyna jest dość gęsta i jest w trakcie konsolidacji i modernizacji.
Autobusy :
W aglomeracji funkcjonują 2 rodzaje autobusowego transportu publicznego: transport publiczny zarządzany przez L'Entreprise de Transport de Constantine (ETC), z nowoczesnymi autobusami zapewniającymi bardziej punktualne usługi oraz gęstą siecią prywatnych autobusów zarządzanych przez osoby fizyczne w aglomeracji. Gatunek EURL i PME.
Tramwaj :
Pierwszy odcinek o długości 8,9 km składający się z 10 stacji między stadionem Benabdelmalek Ramdane (centrum miasta) a miastem Zouaghi (południowo-wschodnia część miasta) został oddany do użytku 4 lipca 2013 roku.
Przy szacowanej frekwencji 70.000 codziennych użytkowników, ten nowy środek transportu działa codziennie od 5 rano do 11 p.m. z częstotliwością trzech minut w godzinach szczytu i pięć minut w czasie poza godzinami szczytu.
Ta pierwsza linia zostanie uzupełniona dwoma dodatkowymi sekcjami, utworzonymi w rozwidleniu od końca Zouaghi. Jest to z jednej strony odgałęzienie o długości 2,7 km w kierunku lotniska Mohamed Boudiaf, a z drugiej odcinek w kierunku nowego miasta Ali Mendjeli.
W Zouaghi trwa budowa stacji multimodalnej o powierzchni 10 hektarów.
Kolejka linowa
Niezbędny ze względu na topografię miasta transport kolejkami linowymi stanowi rozwiązanie problemu nasycenia sieci drogowej.
Pierwsza linia o łącznej długości 2,3 km przecina wąwozy Wadi Rhummel łącząc wschodnią część miasta na wysokości miejscowości Tatache Belkacem z zachodnią częścią na wysokości miasta Emir Abdelkader, mijając CHU Ben Badis. Działa od 2010 roku i obejmuje 33 zdejmowane kabiny po 15 miejsc każda, co umożliwia połączenie obu terminali w 8 minut i przewóz 2400 osób na godzinę.
Transport lotniczyLotnisko ( kod IATA : CZL) znajduje się około 12 km na południe od miasta. Jest obsługiwany głównie przez linie lotnicze Air Algérie , Tassili Airlines , TUI fly Belgium i od 2020 roku Transavia France , i ma pojemność 700 000 pasażerów rocznie. Drugi terminal został oddany do użytku 14 czerwca 2013 r., w dniu jego inauguracji przez Ministra Transportu, co umożliwiło zwiększenie przepustowości do 1 000 000 pasażerów rocznie.
Miasto nosi imię rzymskiego cesarza Konstantyna I st, który odrestaurował i upiększył je w 313 po oblężeniu i złupieniu go przez Maksencjusza i Domicjusza Aleksandra w 311 roku . Następnie staje się stolicą prowincji Numidia Constantina.
Oficjalna algierska nazwa miasta to Qacentina , w algiersko-arabskim Ksentina .
Nazwa Cirta/Qirta prawdopodobnie pochodzi od semickiego rdzenia QRTN , wymawianego Qirta (قرة) i oznaczającego „miasto” lub „wieś” w języku fenickim (قرية w języku arabskim), którego wymowa w Rzymian pochodziła od Sirta (znak łac. C rzeczywiście można wymówić Q lub S i przełączyć się z jednego na drugie).
Ta pierwsza hipoteza przybliża nazwę Cirta do nazwy Kartagina (Qirta Hadcha قرة حدشة), co w języku fenickim oznacza „nowe miasto” (قرية حديثة po arabsku).
Według drugiej hipotezy nazwa Cirta pochodzi od berberyjskiego imienia „tissirt” (kamień młyński) ze względu na obfitość upraw pszenicy w regionie.
Region Konstantyna był bardzo wcześnie zajęty przez człowieka, prehistoryczne narzędzia znaleziono na płaskowyżu Mansourah iw Ouled Rahmoune . Atérien był obecny na Djebel El Ouahch w jaskiniach Mouflon i Bear. Iberomaurusian i Górna Capsian pozostawił ślady, ale to było zwłaszcza w neolicie , że jaskiń regionu odnotowały znaczny zawód. W wczesnochrześcijańskiej Berberowie zamieszkany te same miejsca w I st tysiąclecia pne. AD i zbudował megalityczne pomniki, baziny i kurhany .
Constantine jest założone w VI th century BC. AD Wcześniej pod kontrolą Massyles z pierwszej wojny punickiej i osłabienia siły Kartaginy do III -go wieku pne. AD przechodzi pod kontrolę Numidyjczyków . Ufortyfikowane i handlowe miasto, ze swoją skałą i murami, cieszy się strategiczną pozycją. Pierwsze wzmianki o Cirta plecami do końca III th wieku przed naszą erą. BC To był stolicą króla masaesyle Syphax , zanim stał się jednym z massyle Masynissa i jego następców w drugiej wojnie punickiej .
Podczas długich rządów Massinissy i jego następców, w szczególności Micipsy , miasto rozrosło się: według Appiena mogło w ten sposób pomieścić do 10 000 kawalerii i 20 000 piechoty. Historyk Stéphane Gsell szacuje liczbę jej mieszkańców na 150–180 000. Zaczyna również produkować i eksportować zboża. Pod koniec II -go wieku pne. AD miałby nawet autonomię monetarną. Pod koniec III -go wieku pne. BC i początek II th century BC. ne miasto zaczyna się rozciągać w kierunku południowo-zachodnim na lewym brzegu rzeki Rhummel , poza skałami znaleziono wiele pozostałości (inskrypcje, grobowce, fundamenty budynków, bloki mieszkalne i obiekty gospodarcze).
Stolica numidyjska była miastem kosmopolitycznym, otwartym na inne cywilizacje śródziemnomorskie, w szczególności punicką i grecką , i żyjącym z koczowniczym trybem życia Getulów . Władcy numidyjscy byli propagatorami języka punickiego w swoim królestwie, do tego stopnia, że społeczeństwo Cirty zostało głęboko ukarane. Ludność przyjęła kult Baal Hamona i Tanit , kartagińskiej bogini płodności. Sanktuarium El Hofra jest świadectwem znaczenia kultury punickiej w społeczeństwie.
Po śmierci Massinissy Cirta staje się stawką w walce Jugurty z jej adoptowanym bratem Adherbalem . Odmawiając podziału władzy narzuconej przez Rzymian w Numidii , Jugurcie udaje się zająć miasto po śmierci Adherbala, podczas oblężenia Cirty, gdzie schronił się jego przeciwnik, wspierany przez Rzym. Jednak masakra Włochów oznacza początek wojny między Numidyjczykami a Rzymianami. Podczas konfliktu Cirta kilkakrotnie przechodzi z rąk do rąk.
Po klęsce numidyjskiego król Juba I st Allied do zwolenników Pompejusza The Numid załączony i Cezar przypisuje jej wschodnią część do Sittius i jego towarzyszy. Sittiani założyli wokół Cirty księstwo, które przez pewien czas cieszyło się pewną autonomią. Cirta przyjmuje wtedy nazwę Colonia Cirta Sittianorum .
Staje się wówczas centrum konfederacji cyrtejskiej, która zrzesza trzy inne kolonie: Rusicade , Chullu i Mileu o rozległym terytorium i specjalnym statusie. Następnie miasto staje się stolicą prowincji Cyrtean Numidia, która zastępuje starą konfederację.
W 308 roku zostało oblężone i splądrowane przez Domicjusza Aleksandra , a następnie podbite przez Maxence w 311. Miasto zostało odrestaurowane i upiększone przez Konstantyna , który nadał mu nową nazwę Constantina . Staje się wtedy jedyną cywilną stolicą nowej cesarskiej Numidii pod nazwą Numidia Constantina .
Miasto znalazło się pod administracją arabsko-muzułmańską około 700 roku i jego ludność stopniowo przechodziła na islam. Po pół wieku rządów Umajjadów (od około 700 do 750), miasto przeszło przez Abbasydów, a następnie pod ich wasalami przez Aghlabidów z Kairouanu, przez prawie półtora wieku (750 do 909).
W 909 r. bunt kierowany przez Ketamów , duże plemię berberyjskie z północnego Konstantyna, nawrócone na szyizm, obaliło władzę Aghlabidów i narzuciło szyizm jako nową dominującą religię pod egidą dynastii Fatymidów , dynastii, która osiedliła się później w Egipcie . Potęga Fatymidów i szyitów będzie trwała około półtora wieku, zanim władcy Zirid (Berber Senhadja początkowo wasale Fatymidów) zdecydują się zerwać z Fatymidami w 1048 roku i powrócić do sunnizmu. Ta decyzja sprowokuje w odwecie inwazję Hilali z 1051 roku, która zniszczy Kairouan, ale oszczędzi Konstantyna. Jednak Constantine będzie płacić roczny hołd Hilalianom mieszkającym na okolicznych Hauts-Plateaux, aby uniknąć wyrzucenia.
Okres kłopotów po inwazji Hilaliów w 1051 zakończył się wiek później, w 1152, kiedy miasto zostało zdobyte przez Almohadów , purytańskich Berberów z Marokańskiego Atlasu Wysokiego , którzy poddali dyscyplinie cały Maghreb i położyli kres anarchii, integrując Hilalczyków z ich armią i przenosząc ich z Konstantynu na równiny atlantyckie w Maroku, planując wykorzystanie ich jako najemników w Andaluzji przeciwko chrześcijanom.
Władza Almohadów ostatecznie upadła około roku 1240 po wewnętrznych walkach o władzę, ustępując Maghrebu podzielonemu na trzy królestwa z przesuwającymi się granicami i niewielką władzą nad głębokim krajem ( Mérinides w Fezie , Zianides w Tlemcen i Hafsides w Tunisie ). Konstantyn przez trzy stulecia będzie przechodził pod kontrolą Hafsydów z Tunisu, na przemian z fazami poddania się władzy w Tunisie i fazami niepodległości. I to aż do przybycia Turków około 1520 roku.
Z XVI -tego wieku Konstantyn przechodzi pod dominacji tureckiej w 1535 roku i stał się siedzibą Beylik Wschodzie , największa z trzech beylik z regencji Algieru . Było to wówczas przeciętne miasto w świecie arabskim . Jest to jedyne wewnętrzne miasto regencji , które nadal cieszy się pewnym dobrobytem. Konstantyn miał prawdziwie miejskie władze. Był oficer zwany ca calledd ed-dar z atrybucjami „miejskimi”, odpowiedzialny za administrację i policję miejską.
Znani mieszkańcy miasta aktywnie uczestniczyli w zarządzaniu sprawami miasta. Oczywiście bej jest wyznaczony przez dey Algieru . Ale tak jak w Algierze , wykształcone elity rodzin wielodzietnych znalazły swoje miejsce w funkcjach nadzorczych w zakresie edukacji, sprawiedliwości, kultu i habusa , a kilka bejów było kouloughlis . Turecki element etniczny odgrywał tylko znikomą rolę, liczba Turków, którzy się tam zainstalowali, zawsze była bardzo mała: stały garnizon prowincji liczył tylko 300 ludzi, a w mieście nie odkryto tureckiej inskrypcji.
Miasto zostało podzielone na cztery główne dzielnice położone na rogach: Tâbiya na południowym zachodzie, Qasba na północnym zachodzie, Qantara na północnym wschodzie i Bâb al-Jâbiya na południowym wschodzie. Główne bramy znajdowały się po stronie południowej: Bâb al-Jadid (nowe drzwi), Bâb al-Wâd (drzwi do rzeki), Bâb al-Jâbiya (drzwi do cystern) obsługują dolną część miasta. Miasto miało wiele meczetów i zaouïas . Miała 41 cechów handlowych, kierowanych przez Am byna przeciwko 57 w Algierze. Przedmieście na południu zamieszkiwała ludność rzemieślników, robotników, z wieloma Kabylami . Dostojnikami miasta byli wielcy właściciele ziemscy zbożowej korony wokół miasta.
Okres XVI TH i XVII -tego wieku jest trudne, miasto pozostaje prawie autonomiczne, ale nękany przez żywe niepokojów wewnętrznych i ciśnieniu tureckiej było podejście Turkami pomogła ujawnić istnienie i mocowania dwóch rywalizujących partii, które podzielił Miasto; Marokańską rodzinę Abdal-Mumana i Lefgouna , cadisów i przywódców zaouïa, która reprezentuje „partię turecką”. Upadek Abd al-Mumin i afirmacja ich rywali pochłonęła stulecie zamętu.
Jednak w XVIII e wieku Konstantyn wie okres wielkiej stabilności politycznej, ważnego rozwoju obszarów miejskich, dzięki sukcesji niektórych bejs, gubernatorów energicznych i kompetentnych administratorów w szczególności Salah Bey , który jest uważany za najbardziej niezwykłe z gubernatorów . To właśnie w tym okresie zbudowano najważniejsze zabytki Konstantyna w epoce osmańskiej.
W 1807 r. mieszkańcy Konstantyna przyłączyli się do oporu miasta obleganego przez Tunezyjczyków ; w 1808 roku odmówili poparcia buntu Ahmada Chaoucha i pozostali wierni władzom Algieru. Po zdobyciu Algieru przez Francuzów w 1830 r. Konstantyńczycy objęli władzę Ahmedem Bejem , potwierdzili swoją lojalność wobec Beja w kilku petycjach i utrzymali ją aż do wypraw z 1836 i 1837 r. , podczas których aktywnie uczestniczyli w ruchu oporu, pod kierownictwo notabli miasta. Ostatnie oblężenie pozwala Francuzom zająć miasto13 października 1837.
Hadj Ahmed Bey oddał i wygrał w 1836 roku swoją pierwszą bitwę w Konstantynie przeciwko wojskom francuskim dowodzonym przez marszałka Clauzela . Ciało 8700 mężczyzn przybyło 21 listopada 1836 roku przed Konstantyna. Armia francuska podejmuje dwa ataki przy moście, które kończą się niepowodzeniem przed bramą EI-Kantara. Bijąc w odwrocie, ścigani przez Algierczyków, żołnierze francuscy porzucili na ziemi broń, bagaże i rannych.
Malarz Horace Vernet przyjął zamówienie na obraz Le Combat de Somah po wysłuchaniu samego generała Changarniera opowiadającego o dniu 24 listopada 1836 roku. Jest on reprezentowany na koniu w środku swojego batalionu. Z tyłu obrazu generalna walka żołnierzy francuskich i arabskich, zatopionych w chmurach prochu, zdradzających surowość walk.
W 1837 r. francuski sztab postanowił poprowadzić drugą wyprawę, którą powierzono generałowi hrabiemu de Damrémont . Miał 20 400 ludzi, w tym 16 000 bojowników, dużą artylerię dowodzoną przez generała Sylvaina Charlesa Valée i korpus inżynierów. Operacjami kieruje generał Damrémont i książę Nemours . Ale kula trafia Damrémonta, który ginie. Zastępuje go generał Valée. 5 października armia przybyła do Konstantyna. W dniu 13 października, po silnym oporem, miasto skończyło się wpaść w ręce wroga, który jednak poniósł ciężkie straty: po dwóch dniach walki, francuska, pod dowództwem ppłk Lamoricière , wkroczyli do miasta przez miejsce zwany następnie „place de la Brèche” (w nawiązaniu do wyłomu w obronie miasta). Bey Ahmed musi uciekać (kontynuował walkę w Aures do 1848 r.) i wielu Konstantynian zginęło w wąwozie podczas próby ucieczki przed napastnikami, pod ich ciężarem pękały długie liny.
Kiedy Algieria został departmentalized w 1848 roku Konstantyn stał się stolicą w dziale o tej samej nazwie .
Społeczność żydowskaPierwszy spis z 31 grudnia 1843 r. liczył 3105 Żydów. Następnie w latach 1881, 1901, 1921, 1931 było odpowiednio 5213, 7196, 9889, 13110 Izraelitów. W kraju wzrost populacji żydowskiej w latach 1881-1931 wyniósł 210%, chrześcijańskiej tylko 96%, a muzułmańskiej 97%. Od 1934 r. spisy ludności nie wspominają już o spowiedzi obywateli.
Zamieszki antyżydowskie z 5 sierpnia 1934 r. – opisane jako pogrom przez historyków Yves-Claude Aouate, Richarda Ayouna , Roberta Attala , Emmanuela Debono i Benjamina Storę – spowodowały śmierć 28 osób (25 Żydów i 3 muzułmanów).
Pierwotne miejsce miasta znajduje się na wapiennym barze pełnym jam krasowych, zwanym "Skałą". Od końca XVIII -tego wieku , miasto zaczęło się rozwijać poza Skale, niektóre małe przedmieścia zostały wyniesione poza baryłkę.
Ale to kolonizacja organizuje tę rozbudowę miasta, w postaci trzech przedmieść: Bellevue, Sidi Mabrouk i Faubourg Lamy oraz wypełnienie zagłębienia zamykającego Skałę na czwartej ścianie „Breche”. Rozszerzenia z XX th century kontynuowane na różnych wzgórza otaczające skały. W latach 70. Constantine wypełnił swoją stronę. Ogranicza ją wówczas pas zboczy piaskowcowych (Djebel Ouasch) lub skarp wapiennych (Djebel Chettabah, Hadj Baba), na których urbanizacja z trudem może się rozciągać.
Następnie kontynuował działalność w czterech miastach, byłych wsiach kolonizacyjnych, wybranych jako ośrodki nowej urbanizacji. W ten sposób Konstantyn Wielki rozwija się w formie aglomeracji składającej się z miasta-matki i szeregu satelitów w promieniu około piętnastu kilometrów. Największym z tych satelitów jest El Khroub .
Miasto charakteryzuje się nieciągłością tkanki miejskiej ze względu na naturalne nacięcia związane z topografią terenu i inne sztuczne.
Każda część przestrzeni odpowiada rodzajowi siedliska: przylegające siedlisko pochodzenia kolonialnego w pobliżu Skały; zestawy budynków wybudowanych przez państwo na niedawnych miejscach rozbudowy; osiedla willi nowej burżuazji na wyżynach. Na dwóch stokach Boumerzoug i na obrzeżach rozciągają się spontaniczne dzielnice popularnych kategorii lub slumsy najbardziej ubogich kategorii.
Pas Wielkiego Konstantyna odegrał rolę przelewu dla najbardziej nieporęcznych urządzeń: lotniska , złomowiska samochodowego, jednostki redystrybucji węglowodorów; zanim stał się miejscem planowania rozbudowy miasta.
Obszar metropolitalny Konstantyna rozciąga się w promieniu od 15 do 20 km, który obejmuje oprócz miasta macierzystego dwa nowe miasta i cztery satelity, którymi są:
Według kategorii określonych przez państwo algierskie w 2001 i 2006 roku Konstantyn jest jedną z czterech metropolii tego kraju z Algierem , Oranem i Annabą . Metropolię definiuje się jako „aglomerację miejską, której liczba ludności wynosi co najmniej 300 000 mieszkańców i która ma powołanie, oprócz funkcji regionalnych i krajowych, do rozwijania funkcji międzynarodowych” . Wilaya Konstantyna również ma dziewięć podmiejskie aglomeracji. Aglomeracja podmiejska to sąsiednia dzielnica mieszkaniowa, stanowiąca rozszerzenie pod względem siedliskowym, a czasem i działalności miasta Konstantyna.
Aglomeracja | Populacja 1998 | Populacja 2008 | Warstwy członkowskie | Roczna stopa wzrostu 2008/1998 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konstantyn | 479 122 | 448 028 | metropolia | - 0,68% | ||||||
El Khroub | 65 239 | 90 122 | podmiejski | 3,33% | ||||||
Hamma Bouziane | 64 749 | 83 603 | podmiejski | 2,63% | ||||||
Nowe Miasto Ali Mendjeli | 64 120 | miejski | ||||||||
Ajn Smara | 20.318 | 32 057 | podmiejski | 4,73% | ||||||
Zighoud Youcef | 25,067 | 28 764 | podmiejski | 1,41% | ||||||
Ajn Abid | 17 333 | 22 529 | podmiejski | 2,7% | ||||||
Zouaghi | 9 299 | 20 110 | podmiejski | 8,14% | ||||||
Ibn Ziad | 8774 | 11 567 | podmiejski | 2,84% | ||||||
Ibn Badis | 7 647 | 11 518 | podmiejski | 4,24% | ||||||
Ouled Rahmoune | 9022 | 11 263 | podmiejski | 2,28% | ||||||
Całkowita aglomeracja | 706,571 | 823 682 | 1,65% | |||||||
Źródło ONS 2008 |
Według spisu powszechnego ludności i mieszkań z 2008 r. populację gminy Konstantyn szacuje się na 448 374 mieszkańców wobec 481 947 w 1998 r., co oznacza średni roczny wzrost na poziomie -0,7%. Jest to jedyna gmina w Wilayi Konstantyna, która odnotowuje ujemny wskaźnik
1830 | 1837 | 1880 | 1910 | 1930 | 1955 | 1960 | 1966 | 1977 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
30 000 | 20 000 | 41 000 | 48 000 | 100 000 | 120 000 | 200 000 | 245 621 | 345 566 |
1987 | 1998 | 2008 | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
443 727 | 462.055 | 448 028 | - | - | - | - | - | - |
Miasto Konstantyn doświadczyło nieregularnej ewolucji demograficznej. Miasto przedkolonialne liczyło od 30 000 do 40 000 mieszkańców, utrzymuje, nawet w połowie zniszczone przez wojnę i zredukowane do 20 000 mieszkańców, aktywne życie miejskie. Przez długi czas miasto rosło powoli: przyrost demograficzny ludności muzułmańskiej był niski, a społeczność europejska była zawsze mniej liczebna niż w innych dużych miastach kraju. W 1948 r. w mieście mieszkało 77 000 muzułmańskich Algierczyków i 40 000 Europejczyków. Gwałtowny rozwój był związany z exodusem wsi, który nastąpił po zniszczeniu wsi w latach 30. XX wieku i który otrzymał potężny impuls w wyniku wojny o wyzwolenie .
Koniec wojny algierskiej przyniósł odejście Europejczyków i Żydów. Miasto odnotowało silny wzrost i szybki wzrost salda migracji w pierwszej dekadzie niepodległości. W latach 1966-1977 doświadczyła średniorocznego tempa wzrostu na poziomie 4,06%. Wskaźnik ten stopniowo malał w kolejnych dekadach: 2,8% w 1987, 0,41% w 1998 i -0,7% w 2008.
Ten regres jest w dużej mierze spowodowany przenoszeniem się ludności z centrum na obrzeża, konsekwencją przekształcania mieszkań w biura lub bazary, niszczenia i starzenia się budynków, zwłaszcza na starym mieście i dawnych centrach kolonialnych, obecność slumsów i osuwisk, a także brak terenów zurbanizowanych. Znaczna część ludności przedmieść pochodzi z miasta Konstantyn, wskaźnik ten osiągnął 80% w gminie El Khroub , 50,54% w Hamma Bouziane i 48,23% w Aïn Smara w 2006 roku.
Podobnie jak w innych dużych miastach algierskich Konstantyn doświadczył znaczącego wiejskich exodus głównie z własnego obszaru administracyjnego (na których pewne wilayas bieżące, takie jak wilaya z Mila zależało ), od kraju Kotama i konstantyńskiego High Plains . Od lat 80. exodus ze wsi gwałtownie się zmniejszył, ale aglomeracja nadal się rozwija, ze względu na wzrost demograficzny samych mieszkańców miast, którzy przejęli exodus ze wsi.
Podobnie jak ludność algierska, ludność gminy jest młoda, prawie jedna trzecia ma mniej niż 20 lat. Grupa wiekowa między 20 a 59 rokiem życia stanowi ponad połowę mieszkańców gminy. W konsekwencji ludność w wieku 60 lat i więcej jest bardzo niska, tj. tylko 10,13% ogółu mieszkańców gminy. Jednak od końca lat osiemdziesiątych nastąpił spadek liczby urodzeń.
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,60 | 0,73 | |
1.68 | 1,95 | |
2,36 | 2,81 | |
4.06 | 4.22 | |
6.04 | 6.16 | |
7,75 | 7,89 | |
10.04 | 9.93 | |
9.09 | 8.80 | |
8.06 | 7,81 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,48 | 0,58 | |
1,39 | 1,57 | |
2.14 | 2,38 | |
4.14 | 3,99 | |
6.02 | 6.07 | |
7,4 | 7,62 | |
10.16 | 9.98 | |
9.84 | 9.51 | |
8.51 | 8.18 |
Konstantyn był tradycyjnie miastem, w którym dominował sektor usługowy i handlowy. Obecnie dominuje handel zbożem i odzieżą. Pozostaje wielkim centrum wymiany i komunikacji we wschodniej Algierii. Działalność usługowa obejmuje handel hurtowy i detaliczny; rzemiosła : mosiądz i haft na aksamicie, a wiele usług.
Jednak przemysł późno wkroczył do miasta po wybudowaniu szeregu stref przemysłowych, w szczególności przez kompleksy Sonacome , które produkują traktory i dźwigi. To właśnie podczas drugiej fazy industrializacji planowanej przez państwo algierskie, od około 1975 roku, Konstantyn stał się miastem przemysłowym. Jednak uprzemysłowienie znajdowało się z dala od miasta, w pierścieniu urbanizacji satelitarnej. Powstały tam trzy kompleksy. Constantine jest także domem dla Biotechnologicznego Centrum Badawczego .
Miasto jest również domem dla działalności rolniczej, w tym podmiejskich farm dostarczających mleko do niektórych dzielnic oraz właścicieli ziemskich spadkobierców starych posiadłości miejskich.
Miasto Konstantyn pozostaje miastem bardzo zabieganym ekonomicznie i jest to jeden z powodów, dla których miasto co roku przyjmuje dużą liczbę pracowników, którzy przyjeżdżają z całej Algierii, aby się tam osiedlić.
Według narodowego amerykańskiego dziennika USA Today , Konstantyn jest jednym z jedenastu miast do odwiedzenia na świecie w 2018 roku . Gazeta czerpała z odkryć młodego Amerykanina o nazwisku Sal Lavallo, który odwiedził wszystkie 193 państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych .
Medina Konstantyna nazywa się „Rock”, ponieważ został zbudowany na bloku wapienia. Jest zbudowany w degradacji od Casbah do niższych dzielnic Souika. Stare miasto otoczone jest z dwóch stron kanionem Rhummel, az trzeciej skarpą. Mosty i kładki łączą medynę z resztą miasta. Został oszpecony w okresie kolonialnym, a następnie zdegradowany przez przeludnienie i brak konserwacji.
Medina jest również bogate dziedzictwo historyczne i architektoniczne, poprzez dachy okrągłe i czerwone dachówki, jej starych meczetów, niezwykłych rezydencji z patio z XVI E i XVII E wieków, a pałac beja. Został sklasyfikowany w 1990 roku jako dziedzictwo narodowe.
W większości miast Maghrebu kolonizacja stworzyła europejskie miasto przeciwstawione medynie. W Konstantynie projekt nowego miasta nie powiódł się, władze kolonialne nałożyły na stare miasto nowoczesne ramy. Centrum biznesowe pozostało wtedy mocno związane z medyną: tradycyjne zajęcia na starych ulicach i nowoczesne zajęcia na ulicach kolonialnych. W rezultacie Skała jest jedną z nielicznych medyn Maghrebii, która zachowała swoją funkcję centrum miasta.
Wiele cywilizacji odniosło sukces w Konstantynie, ale pozostawiły po sobie niewiele śladów, ponieważ ze względu na charakter miejsca, konstrukcje powstały na miejscu, wymazując poprzednie. Ale zaświadczamy o znaczących śladach śladów od czasów starożytnych .
Miejsce to jest zamieszkiwane od czasów prehistorycznych . Wiele znalezionych śladów, takich jak fasetowane sferoidy odkryte w 1945 roku na płaskowyżu Mansourah, pochodzi z dolnego paleolitu . W jaskiniach Muflon i Bear odkryto instrumenty z okresu neolitu . Konstantyn zachował także wiele malowideł jaskiniowych oraz libijskie inskrypcje .
Wśród starożytnych pozostałości, punickie stanowisko El Hofra, gdzie w muzeum Cirta i w Luwrze znaleziono prawie tysiąc stel punickich ; rzymski akwedukt nad Rhummel i innych pozostałości rzymskich rozproszone po całym mieście.
Zakłady termalne Sidi M'cid, znajdujące się przed mostem nad wodospadami, zbudowane są na starych rzymskich łaźniach , starożytne łaźnie Cezara nadal istnieją. Skała jest domem dla wielu źródeł termalnych, które wypływają z tego obszaru.
Pałac Ahmed Bey jest jednym z najważniejszych zabytków. Został zbudowany w latach 1826-1835 przez Hadj Ahmeda Beya , bohatera antykolonialnego ruchu oporu we wschodniej Algierii. Wielkość budynku to 5600 m 2 . Pałac wyróżnia się barokowym stylem mauretańskim, w którym pojawiają się różne wpływy stylu europejskiego i orientalnego. Podczas pielgrzymki do Mekki bej został uwiedziony architekturą miast, przez które przejeżdżał. Ceramika polichromowana zdobiąca ściany pałacu przedstawiająca kilka miast oraz bitwy regencji algierskiej . Zabudowa pałacowa zorganizowana jest wokół trzech ogrodów i trzech dziedzińców, a mieszkania otwierają się na galerie. Bej zbudował także skrzydło zarezerwowane dla kobiet, harem .
Inne islamskie pozostałości to meczety w medynie, a także fortyfikacje zbudowane w niektórych miejscach z rzymskich kamieni. Jeden z nich potwierdza w szczególności w murze Kasby dedykację złożoną cesarzowi Konstantynowi .
We współczesnym mieście, w miejscu dawnych koszar janczarów, w latach 1861-1883 wybudowano Teatr Regionalny Konstantyna w stylu włoskiej opery . Ten budynek jest pierwszym dużym budynkiem zbudowanym przez Francuzów. Znajduje się tam również Pomnik Poległych Konstantyna poświęcony żołnierzom poległym podczas I wojny światowej .
Ostatnie konstrukcje obejmują 22-piętrową wieżę uniwersytetu braci Mentouri zbudowaną w latach 1969-1972 przez architekta Oscara Niemeyera oraz wielki meczet Emira Abdelkadera .
Naturalny łuk o wysokości około sześćdziesięciu metrów łączy dwie skały i tworzy naturalny most wyrzeźbiony w skale przez potoki.
Constantine ma sto meczety: meczet i Madrasa Sidi El kettani zbudowany przez Salah Bey z XVIII th century , znajduje się w pobliżu Casbah; Meczet Sidi Lakhdar również zawdzięcza swoją budowę Salah Beyowi.
Wielki Meczet, zbudowany na fundamentach kościoła przez Hammadidów , jest najstarszą znaną islamską budowlą religijną w Konstantynie. Reprezentuje ewolucję religijną w trzech różnych okresach. Czas Hafsyda : budynek był popularnym meczetem w mieście, w posiadaniu Szejka al-Islama . Era Ottoman : zachowuje ryt Maliki i pozostaje pod opieką rodzimej rodziny pro-osmańskiej. Kolonialny era : potęga kolonialna przekształcił jego elewacji.
Meczet Souk-El-Ghozel, którego budowę rozpoczęto w 1703 r., a ukończono w 1730 r., został przeniesiony do kultu katolickiego w 1838 r. Inne zabytkowe meczety: Hassan-Bey, Sidi-Ghofrane i Sidi-Lakhdar, budowane przez różne bractwa religijne i dynastie znane z Maghrebu . Emir Abdelkader Meczet pochodzi z 1980 roku i jest częścią Uniwersytetu Islamskiego Nauk.
Wielki meczet w medynie.
Meczet Souk El Ghezel.
Meczet Emira Abdelkadera.
Dawna synagoga Sidi Mabrouk, obecnie meczet.
Geografia miejska miasta jest wyjątkowa, wymagała budowy wielu mostów nad rzeką Rhummel . Pod koniec XIX th century, Guy de Maupassant opisuje „osiem mostów raz przekroczył tę przepaść. Sześć z tych mostów jest dziś w ruinie. "
Most El Kantara jest jednym z najstarszych, zbudowany w czasach rzymskich i przywrócony przez Salah Bey z XVIII th wieku aw 1863 roku dodatkowo, most Sidi Masid i Sidi Rached , którzy zawdzięczają swoją nazwę na sąsiednich mauzolea marabutów o tej samej nazwie zostały zainaugurowane w 1912 roku. Przy wejściu do wąwozów znajduje się Diabelski Most, który swoją nazwę zawdzięcza „diabolicznemu” hałasowi, jaki robią w tym miejscu wody, a na ich końcu most Wodospady, położone na początku równiny Hamma.
Wśród innych mostów kładka Mellah-Slimane , dawniej Perrégaux, jest zarezerwowana tylko dla pieszych. Jego cechą szczególną jest to, że od strony „Skały” można się dostać windą i klatką schodową, która przenosi pieszych z powrotem na poziom ulicy trik ejdida („nowa ulica”). Istnieje również Pont d'Arcole, żelazny most, obecnie zamknięty.
Nowy most wantowy , wiadukt Salah Bey, został oddany do ruchu 26 lipca 2014 r., zainaugurował go premier Abdelmalek Sellal, nazwany na cześć gubernatora Constantine Salah Bey w latach 1771-1792. O długości 1119 m i zaprojektowany zgodnie z do projektu Dissing + Weitling Architecture umożliwia wykonanie skrzyżowania, nad Rhummelem, pomiędzy placem ONZ, centrum miasta a wysokościami miasta.
Falls Most.
Kładka Sidi-M'Cid.
Most Sidi-Rached.
Most El-Kantara.
Muzeum Narodowe Cirta został utworzony w 1931 roku w centrum miasta. Do 1975 roku nosił nazwę Gustave-Mercier. Uważany za jeden z najstarszych tego typu obiektów w Algierii , obiekt dzieli się na trzy główne skrzydła poświęcone archeologii , etnografii i sztukom plastycznym .
Pozostałości archeologiczne należą do różnych cywilizacji, które następowały po sobie w regionie: numidyjskiej , kartagińskiej, grecko-egipskiej, rzymskiej , chrześcijańskiej i muzułmańskiej (zwłaszcza Hammadydów i Osmanów ). Kolekcja etnograficzna składa się z próbek tradycyjnej odzieży, biżuterii, naczyń miedzianych, dywanów, broni białej, starożytnej broni palnej i rękopisów.
Tiddis , położone około trzydziestu km na północny zachód od miasta, jest miastem numidyjskim, a następnie rzymskim, zwanym także Qsentina El Qdima (stary Konstantyn). To starożytne ufortyfikowane miasto jest dobrze zachowane.
Podobnie jak w innych starych medinas z Algierii , takich jak Tlemcen , Mustaghanam i Miliana , Constantine jest otoczony przez gęste ogrodach Hamma , którego właściwość pozostaje częściowo miejskich i który przyczynia się do zaopatrzenia miasta. Las Chettaba złożony z sosen Aleppo i dębów ostrolistnych znajduje się prawie u bram miasta.
W gminie El Khroub znajduje się królewskie mauzoleum numidyjskie, które może być mauzoleum Massinissa .
Konstantyn został wybrany: Arabską Stolicą Kultury 2015 przez Alesco (Arabską Organizację Edukacji, Nauki i Kultury).
Konstantyn jest kolebką jednej z trzech algierskich szkół muzyki arabsko-andaluzyjskiej . Wersja konstantyńskie nazywa się Malouf którego rytm i instrumenty różnią się od noubas z Algieru i Tlemcen . Inne style muzyczne miasta to zadjal , muzyka sakralna, fkirettes śpiewane przez kobiety oraz hawzi i mahjouz stylu literackiego. W mieście odbywa się międzynarodowy festiwal maloufa, który co roku przyciąga arabsko-andaluzyjskich artystów muzycznych z Afryki Północnej, Europy , Turcji i Bliskiego Wschodu .
Działalność rzemieślnicza pozostaje ważna, zajmujemy się haftem , mosiężnością, w tym produkcją miedzianych tac z motywami osmańskim , kotlarstwem , rzeźbieniem w drewnie i ceramiką . Haft konstantyński zawiera arabeski z wpływami tureckimi z ciemnymi kolorami i złotymi nićmi. Konstantynki noszą czarny haik zwany M'laya na znak żałoby po Salah Bey . Ta ostatnia pozostaje obecnie bardzo rzadka, biorąc pod uwagę, że kobiety z Konstantynii noszą nowoczesną zasłonę, którą można znaleźć wszędzie w krajach arabskich i muzułmańskich.
Kilka wydarzeń przyczynia się do animacji kulturalnej miasta:
W kwietniu 2014 roku premier Abdelmalek Sellal zainaugurował wielką salę koncertową Konstantyna, która będzie nosić imię Ahmed-Bey .
Tam rozgrywają się wydarzenia z powieści Zakirat el Jassad, klasyka literatury arabskiej Ahlama Mosteghanemiego .
Konstantyn ma również bogatą kuchnię z dziedzictwem żydowskim i muzułmańskim. Wśród kulinarnych specjałów spożywanych w szczególności w miesiącu Ramadan , tadjine el Ain , danie z suszonych śliwek, do którego dodaje się migdały i mięso posypane rafinowanym cukrem, djari z makaronem w białym sosie, djari frik , czorba z suszu , pszenica prażona i popękana; chbah essafra , kefta , hmiss i Boureks . Miasto oferuje szeroki wybór kuskusów, takich jak Mzayet, kuskus z czarnej pszenicy, Mhawer, kuskus biały bez warzyw, w towarzystwie mięsa i pierogów… Możemy również wspomnieć o wielu daniach z makaronu z Konstantyna, takich jak Trida , Tlitli , Chakhchoukha dfer The Gritliya The mkartfa ...
Tutejsze wypieki również są zróżnicowane. Zacytujmy ten jawzia , baklava , ghribiya , Bourek el Renna The Bradj , makroud el Maqla. Na deser składają się owoce sezonowe oraz M'halbi, przyrządzane z mleka, śmietanki ryżowej, cukru i wody różanej .
Konstantyn jest znanym i uznanym ważnym ośrodkiem kulturalnym i naukowym, dlatego często określa się go arabską nazwą m'dinaat al 3ilm wa oulamaa, co oznacza "miasto wiedzy i uczonych". Ma cztery uniwersytety i prawie 100 000 algierskich i zagranicznych studentów, co czyni go jednym z najważniejszych algierskich i afrykańskich miast uniwersyteckich. Jest to również jeden z najlepszych uniwersytetów w Algierii.
W Konstantynie mówimy miejskim wariantem algierskiego arabskiego , językiem Konstantyn jest klasyczny miejski koinè , mający zarówno pochodzenie przed Hilal, jak i Hilal, z kilkoma niedawnymi dodatkami z francuskiego. Akcent Konstantyna jest dość wyraźny, ale łatwy do zrozumienia, jest rozpoznawalny jako popularny akcent w Algierii z akcentem algierskim, orańskim i annabi. Konstantyńczycy często używają „T” (ت) i pewnych wyrażeń typowych dla Konstantyna.
Mniejszość mieszkańców z południa Konstantyna ( Aurès ) posługuje się językiem Chaoui , a inna mniejszość z północy Konstantyna ( kraju Kotamy ) mówi po arabsku przedhilalińskim.
Francuski jest tam bardzo rozpowszechniony, większość Konstantynian jest dwujęzyczna.
Praktyka języka angielskiego znacznie się rozwinęła od 2000 roku dzięki technologii cyfrowej, Internetowi i różnym oferowanym programom szkolnym, w szczególności w szkołach prywatnych.
Konstantyn Stambuł Grenoble Susa |
Miasto Konstantyn jest miastem partnerskim :