Dziennikarz

Dziennikarz Obraz w Infoboksie. Dziennikarze donoszą o zdjęciach . Prezentacja
Nazwa Dziennikarz
Sektor Media - Komunikacja
Sąsiednie transakcje Dziennikarz sportowy - Reporter-fotograf - Publicysta
Kody
ISCO 2642
IDEO ( Francja ) 10197
RZYM ( Francja ) E1106

Dziennikarzem jest osoba, która zbiera i weryfikuje i badań, pisze i następnie rozsyła informacje na wszelkiego rodzaju mediów nośniku ( pisemnej prasie , radiu , telewizji i technologii informacyjnych i komunikacyjnych w sieci ).

Różne aspekty zawodu

Zawód dziennikarza ma różne oblicza. Dziennikarz może pracować nad ogólnymi tematami lub specjalizować się w określonych zagadnieniach. Większość dziennikarzy ma tendencję do specjalizacji i, współpracując z innymi dziennikarzami, pisze artykuł lub redaguje artykuł, który obejmuje wiadomości . Na przykład reporter sportowy zajmuje się wiadomościami ze świata sportu, ale może też być częścią gazety, która zajmuje się innymi tematami.

Praca dziennikarza polega głównie na gromadzeniu informacji, a następnie pisaniu artykułów lub publikowaniu relacji (pisemnych, audio, fotograficznych lub wideo), konsultowaniu depesz agencji prasowych i dokumentacji jego firmy, przeprowadzaniu wywiadów ze specjalistami lub świadkami. gwarantuje ochronę źródeł informacji dziennikarzy .

Używamy tego terminu w odniesieniu do sytuacji, gdy porusza się po ziemi, felietonisty lub rubryki, gdy jej artykuły są wyspecjalizowane w określonej dziedzinie, a nawet krytyczne dla niektórych z nich: literackiej , dramatycznej , teatralnej , muzycznej , artystycznej , gastronomicznej . Jest felietonistą lub autorem biletów , jeśli ma wygłosić opinię, najczęściej o swojej firmie. Kiedy dziennikarz prowadzi długie i wnikliwe śledztwa dotyczące trudnych tematów, jest dziennikarzem śledczym .

Do redaktorów kopiowania , które zapewniają edycji prace rereading i przepisywanie jako niezbędnych elementów, również mają status profesjonalnego dziennikarza, jak ich odpowiedniki w audiowizualnych, szefowie publikowania i prezenterów, fotoreporterów, rysowników, ikonografów reporterzy graficznych ( „ JRI  ” ) dziennikarze i bibliotekarze prasowi  . Zawód jest zatem odrzucany w wielu aspektach:


Definicja

We Francji: status dziennikarza zawodowego

Artykuły L7111-3 do L7111-5 Kodeksu pracy określają, że „  zawodowym dziennikarzem jest każda osoba, której główna, regularna i odpłatna działalność, wykonywanie zawodu w jednej lub kilku spółkach prasowych, publikacjach codziennych i czasopismach lub agencjach prasowych większość jego zasobów od nich ”. Publikacje te mogą mieć formę elektroniczną. Wszyscy zawodowi dziennikarze objęci są Krajowym Układem Zbiorowym Pracy dla Dziennikarzy . Dla Rémy'ego Rieffela ta definicja jest dość niejasna, a nawet tautologiczna i podkreśla, że ​​granice tego zawodu zostały zatarte od samego początku.

Praktyka dziennikarska jest we Francji bezpłatna i nie jest zarezerwowana dla zawodowych dziennikarzy. Może być wykonywana np. w ramach stowarzyszenia lub innych mediów, nienastawiona na zysk, a zatem nie zarejestrowana we Wspólnym Komitecie Wydawnictw i Agencji Prasowych . Jednak dziennikarze ci nie korzystają z ochrony statusu dziennikarza zawodowego.

Prawo Brachard , zainspirowany raportu Brachard , stworzył w 1935 status profesjonalnego dziennikarza , który zapewnia co najmniej jeden miesiąc wynagrodzenia za każdy rok stażu pracy w przypadku zwolnienia oraz klauzuli transferowej (rezygnacji z tego samego wynagrodzenia) w przypadku zmiany udziałowiec spółki medialnej. Prawo Cressarda z 1974 r. przyznało takie same prawa niezależnym dziennikarzom, wypłacane proporcjonalnie do długości artykułów.

Niezależnie od tego, czy jest opłacany miesięcznie, czy jako wolny strzelec , dziennikarz zawodowy jest zatrudniony na umowę na czas nieokreślony , jak określono w ustawie Cressarda z 1974 r .: głosuje w wyborach zawodowych , jest objęty Ogólnokrajowym Układem Zbiorowym Pracy dla Dziennikarzy (CCNTJ) i uzyskuje legitymację prasową , jeśli dziennikarstwo przynosi mu większość dochodów. Legitymacja jest przyznawana, po roku próbnym, przez CCIJP , niezależną komisję profesjonalistów wybraną przez swoich rówieśników.

Utworzony w 1934 r. dodatek na koszty zatrudnienia dziennikarzy , marginalny składnik pomocy dla prasy we Francji , pozwala na odliczenie 7650 euro rocznie od dochodu podlegającego opodatkowaniu. Kwota ta, ustalona w 1998 roku i niepodnoszona od tego czasu, zastąpiła 30% odliczenie zniesione w 1996 roku .

Do lokalnych korespondentów prasy nie mają statusu zawodowego dziennikarza i nie są objęte CCNTJ ponieważ ich funkcja jest wykonywana w uzupełnieniu do innego zawodu.

Pięć głównych okrągłych stołów, przynosząc właścicielom mediów razem i związków dziennikarzy pracujących w współzarządzania dziennikarskiego zawodu w ramach wspólnego systemu , ustaw szczególnych do zawodu ( Brachard Act , Cressard Act ) oraz Narodowego pracy zbiorowej umowy dziennikarzy  :

„Czwarty stan” i etyka

Media są często określane mianem czwartego stanu , nawiązując do trzech konstytucyjnych uprawnień , w procesie kształtowania opinii publicznej i wpływu, jaki ujawnienie tych faktów może mieć na postawy obywateli . Zgłaszane przez nich fakty, analizy czy komentarze mają znaczenie, na przykład w dziedzinie polityki , ekonomii czy kultury . Zasięg tych obszarów jest określany zbiorowo przez redakcje, nadzorowane przez urzędników często powoływanych przez właścicieli tych mediów, stąd żądanie przez związki dziennikarzy uzyskania niezależności redakcyjnej . SNJ The SNJ-CGT , FO , CFTC , a USJ CFDT napisał krajową petycją do niezależności redakcyjnej jesienią 2007 roku , w wyniku walki prowadzonej przez dziennikarzy z dzienników ekonomicznych Les Echos i La Tribune , w 2007 , kiedy LVMH sprzedał drugi, aby kupić pierwszy.

We Francji, w przypadku niezgodności z linią redakcyjną , dziennikarz może teoretycznie wystąpić o zastosowanie klauzuli sumienia , nadzorowanej przez komisję arbitrażową , jedną z pięciu dużych komisji współzarządzających zawodem, na mocy parytetu i prawa specyficzne dla zawodu. W praktyce klauzula sumienia jest bardzo trudna do uzyskania, prawo nie jest wystarczająco precyzyjne. Związki dziennikarzy domagają się, aby linia redakcyjna respektowała Kartę Monachijską , przyjętą przez Europejską Federację Dziennikarzy oraz europejskie odniesienie dotyczące etyki dziennikarskiej , tekst, który wyróżnia dziesięć obowiązków i pięć praw poprzez włączenie zasad Karty obowiązków zawodowych Dziennikarze francuscy .

Historyczny

Dziennikarstwo i prasa pojawiły się w starożytności . Na przykład rzymskie procesy były wywieszane na ścianach jak gazety. W mitologii nordyckiej kruki Hugin i Munin siedzą na ramionach boga Odyna i przekazują mu nowiny ze świata.

Zawód dziennikarza, długo represjonowany przez królewską cenzurę, rozkwitł szybciej w krajach anglosaskich . We Francji stał się symbolem wolności podczas protestu 44 dziennikarzy 26 lipca 1830 r. , który był wyzwalaczem i punktem kulminacyjnym Trzech Chwalebnych Lat . Widział jej numery wzrosnąć gwałtownie pod koniec XIX -go  wieku , ale nie stać się naprawdę uznany aktywności zawodowej w 1930 roku , kiedy to konsensus po koniec rewelacji o romansie Arthur Raffalovich A Medium-finansowe skandal związany z rosyjskich kredytów , masywny placement co z francuskimi oszczędzającymi było ułatwione przez korupcję licznych mediów.

W 2000 roku Internet zmienił praktykę dziennikarską. Dzięki temu dziennikarze mogą inaczej wyrażać się na swoim blogu za pomocą dłuższych tekstów. Niektórzy mogą zgłaszać, gdy nie mają statusu dziennikarza. Sieć dała obywatelom narzędzia dziennikarza.

W 2007 roku legitymację prasową we Francji posiadało około 37 000 osób . Ta karta nie jest warunkiem sine qua non bycia uważanym za dziennikarza.

Trening

W krajach, które promują wolność prasy , do wykonywania zawodu dziennikarza nie jest wymagany dyplom. Może być jednak wymagany staż w jednym lub kilku mediach.

W zasadzie od dziennikarza wymaga się świadomości społecznej i politycznej odpowiedzialności wobec społeczeństwa (kryterium etyczne ), logicznego i analitycznego myślenia, kreatywności oraz poczucia kontaktu z ludźmi. Jednak wszechstronnych dziennikarzy jest coraz mniej. Wiedza techniczna jest coraz częściej niezbędna (gdy nie jest wymagana), ze względu na coraz większą złożoność poruszanych tematów. Dziennikarze zajmujący się „najnowocześniejszymi” tematami, takimi jak nauka, zwłaszcza w prasie ogólnej, rzadko przeszli gruntowne szkolenie w tych dziedzinach; dziennikarz musi wtedy mieć zdolność rozumienia i transkrypcji w sposób zrozumiały dla jak największej liczby informacji a priori „trudnych”, aby nie pozostawały zarezerwowane dla kręgu wtajemniczonych.

Status zawodowy i szkoły szkoleniowe na całym świecie

Afryka francuskojęzyczna

We francuskojęzycznej Afryce wyższa szkoła dziennikarstwa zajmująca się zawodami internetowymi i komunikacyjnymi jest pierwszą szkołą dziennikarstwa i komunikacji, która w ustrukturyzowany sposób włącza zawody internetowe do swojego programu nauczania. Ma być, poza ofertami szkoleniowymi, panafrykańskim centrum doskonałości i miejscem refleksji na temat mediów i komunikacji w erze technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT), mediów online i sieci społecznościowych .

Oprócz normalnego cyklu szkoleniowego, zakład oferuje pracującym afrykańskim profesjonalistom możliwość przekwalifikowania się i aktualizacji swojej wiedzy w bardzo zmieniającej się dziedzinie świata internetowego, poprzez oferty kształcenia ustawicznego.

Zakład został stworzony przez specjalistę ds. mediów i komunikacji (byłego dziennikarza BBC i AFP, który większość swojej kariery spędził za granicą), który otaczał się naukowcami i młodymi ludźmi, ekspertami pasjonującymi się nowymi technologiami. Z siedzibą w Dakarze w Senegalu , szkoła deklaruje zamiar przyczynić się do rewolucji cyfrowej, która charakteryzuje XXI th  wieku i do udziału w „redefinicji” dziennikarstwa biznesowego i komunikacji, wykonany imperatyw przez rosnącą potęgą technologii i Internetu, a w szczególności to, co stało się znane jako web 2.0 .

Algieria

W Algierii szkolenia dziennikarzy zapewniają uczelnie publiczne (wydziały informatyki) oraz niektóre organizacje, takie jak:

Zawód jest regulowany przez prawo organiczne n o  12-05 w12 stycznia 2012 odnoszące się do informacji.

Niemcy

Australia

W Australii  :

Belgia

Status dziennikarza zawodowego w Belgii określa ustawa30 grudnia 1963. Warunki określone przez prawo są następujące: „Nikt nie może zostać dopuszczony do tytułu zawodowego dziennikarza, jeśli nie spełnia następujących warunków:

  1. mieć co najmniej dwadzieścia jeden lat;
  2. nie utracić w Belgii, w całości lub w części, praw wymienionych w artykułach 31 i 123 kodeksu karnego oraz, z zastrzeżeniem artykułu 2, nie ponieść wobec cudzoziemca skazania które, gdyby zostało wydane w Belgii, pociągałoby za sobą utratę całości lub części tych praw;
  3. Uczestniczyć jako zawód główny i za wynagrodzeniem w redagowaniu dzienników lub czasopism, programów informacyjnych radiowych lub telewizyjnych, wiadomości filmowych lub agencji prasowych poświęconych informacji ogólnej;
  4. Wykonywać tę działalność, swój zwykły zawód przez co najmniej dwa lata i nie zaniechać go dłużej niż dwa lata;
  5. Nie angażować się w jakikolwiek rodzaj handlu, a w szczególności w jakąkolwiek działalność mającą na celu reklamę, z wyjątkiem funkcji dyrektora gazety, programów informacyjnych, filmowanych wiadomości lub agencji prasowych.”

Belgijska Federalna Służba publiczna wnętrza wystawia tytuł zawodowego dziennikarza (a więc legitymacji prasowej ), na podstawie opinii Komisji oficjalnego uznania. Ta komisja składa się zarówno z profesjonalnych dziennikarzy, jak i dyrektorów mediów.

Dziennikarze w Belgii mogą wstąpić do Stowarzyszenia Zawodowych Dziennikarzy lub jego niderlandzkojęzycznego odpowiednika, Vlaamse Vereniging van Journalisten .

Tytuł dziennikarza zawodowego w Belgii jest zastrzeżony, zgodnie z warunkami ustawy z 1963 roku, dla dziennikarzy pracujących w mediach poświęconych informacji ogólnej. Wyklucza to zatem dziennikarzy pracujących w mediach specjalistycznych. Można ich jednak uznać za „profesjonalnych dziennikarzy” przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Prasy Periodycznej.

W Belgii szkoły dziennikarskie są następujące:

Bośnia i Hercegowina

W Bośni i Hercegowinie Szkoła Dziennikarstwa Instytutu Mediaplan w Sarajewie .

Bułgaria

W Bułgarii na Wydziale Dziennikarstwa i Komunikacji Masowej (FJCM) w Sofii .

Kanada

Chiny

W Chinach w 2014 roku Chińska Partia Komunistyczna przeprowadziła „badanie ideologiczne” , aby „kontrolować” wszystkich dziennikarzy. Muszą znać podstawowe zasady, na przykład:

„Całkowicie zabronione jest, aby publikowane artykuły zawierały komentarze sprzeczne z linią Komunistycznej Partii Chin. "

Lub :

„Relacja między partią a mediami jest relacją lidera i rządzonych. "

„Wolność prasy” jest jednym z „siedmiu niebezpieczeństw” podniesionych przez Komunistycznej Partii Chin w liczbie 9 papieru .

Stany Zjednoczone

Francja

We Francji dostęp do dziennikarstwa nie jest uzależniony od uzyskania określonego dyplomu. Jednak Krajowy Układ Zbiorowy Pracy dla Dziennikarzy potwierdza „zainteresowanie kontrahentów przygotowaniem zawodowym i ma nadzieję, że początkujący uzyskali jak najpełniejsze wykształcenie ogólne i techniczne”.

W ten sposób fakt ukończenia jednego ze szkoleń zwanych „uznawanymi w zawodzie”, czyli uznawanym przez Krajową Komisję Wspólną ds. Zatrudnienia Dziennikarzy (CPNEJ) – oraz posiadania dyplomu ukończenia studiów - zmniejsza o połowę czas trwania dwuletniego stażu wymaganego do uzyskania statusu pełnego dziennikarza.

W 2021 roku czternaście uznanych przez CPNEJ kursów szkoleniowych to:

Inne kursy szkoleniowe, takie jak Wyższy Instytut Komunikacji, Prasy i Audiowizualnej (ISCPA), instytut mediów obecny w Lyonie i Paryżu czy w szczególności Wyższa Szkoła Dziennikarstwa (ESJ Paris) utworzone w 1899 roku nie są uznawane przez zawodu, poprzez mechanizm przewidziany w Krajowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Dziennikarzy, ze względu na wybór wykształcenia, aby nie zapewniać wymaganej liczby godzin dydaktycznych.

Maroko

W Maroku  :

Quebec

W Quebecu  :

Rosja

szwajcarski

We francuskojęzycznej Szwajcarii stażyści są zatrudnieni przez dwa lata w mediach, a po dziewięciu tygodniach szkolenia teoretycznego w Centre Romand de formation des Journaliers (CRFJ). Następnie stażyści przystępują do egzaminu na zakończenie stażu. Ponadto po dwóch latach praktyki dziennikarskiej kandydaci na dziennikarzy uzyskują PR (rejestr zawodowy), co czyni z nich zawodowych dziennikarzy.

University of Fribourg The University of Geneva oraz Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji w Neuchâtel oferują także kursy w dziedzinie dziennikarstwa.

Szkoły dziennikarskie w Genewie i Lozannie , placówki z gazetami internetowymi, nadzorowane przez profesjonalistów z prasy i mediów, przyznają dyplomy z dziennikarstwa i reportera wizerunkowego .

Prawa autorskie dziennikarzy

We Francji art. 20 ustawy 12 czerwca 2009( prawo Hadopi ) przewiduje, że utwory dziennikarza mogą być wykorzystywane pod tytułem, w którym pracuje, na wszystkich nośnikach: papierze, Internecie, telefonach komórkowych itp. W okresie rozliczeniowym to zastosowanie ma jedynie na celu rekompensatę wynagrodzenia. Poza tym należne jest dodatkowe wynagrodzenie, określone w układzie zbiorowym. W przypadku braku porozumienia w terminie określonym prawem, rozwiązanie stronom może zaproponować wspólna komisja pod przewodnictwem wysokiego sędziego, jest to komisja ds. praw autorskich dziennikarzy (CDAJ).

Reprezentowane są tam związki pracodawców oraz SNJ , SNJ-CGT , CFDT , CFTC i CGC oraz FO .

Prawo 12 czerwca 2009( Prawo Hadopi posługuje się zasadą trzech koncentrycznych kręgów, w zależności od tego, czy utwór jest używany w trakcie lub po pierwszej publikacji oraz wewnątrz lub poza tytułem pierwszej publikacji. Te trzy koła będą następnie inspiracją do reformy Kodeksu własności intelektualnej (ICC) trzecie koło obejmuje dwie podkategorie, w zależności od tego, czy utwór jest ponownie wykorzystany w tytule należącym do tej samej „spójnej rodziny prasowej”, czy nie:

Formy nacisku na dziennikarzy

Formy nacisku wywierane na dziennikarzy sięgają od prostego przyjaznego nacisku po fizyczną eliminację. Dążą do autocenzury lub manipulacji informacjami w celu zadowolenia ośrodków władzy. Najczęstsze formy nacisku to:

Dziennikarze zabici

W 2012 roku, według organizacji NGO Press Emblem Campaign , w 29 krajach zginęło 141 dziennikarzy wykonujących swój zawód . Spośród nich 37 było w Syrii , 19 w Somalii , 12 w Pakistanie , 11 w Meksyku , 11 w Brazylii i 6 w Hondurasie .

New York- oparty Komitet Ochrony Dziennikarzy jest liczony co najmniej 67 dziennikarzy zginęło w 2012 roku, podczas gdy Wiedeń- oparte International Press Institute (IPI) zidentyfikował 119 w tym samym okresie.

Dziennikarze badający kwestie ochrony środowiska są najbardziej narażeni po objęciu stref wojennych.

Dziennikarze zabijani rocznie
1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
103 64 36 28 23 38 32 31 25 40 53 63 81 86 60 77 57 106 141 73 73 82 63 55 79

Dziennikarze reprezentowani przez kino

W kinie często pojawiali się dziennikarze przy pracy. Tak jest w przypadku następujących filmów:

Uwagi i referencje

  1. Rémy Rieffel , Socjologia mediów , Paryż, Elipsy ,2005, 223  s. ( ISBN  2-7298-2445-6 ) , s.  115.
  2. Christian de Brie, „  Twój poborca ​​podatkowy jest notowany na giełdzie  ”, Le Monde diplomatique ,1 st maja 2016( przeczytaj online , konsultacja 21 kwietnia 2018 ).
  3. AFP wysyłkowy z 4 października 2007 roku [1] .
  4. Strona internetowa CFTC-Paryż .
  5. „Prasa ekonomiczna: „czarny tydzień”, według związków dziennikarzy”, depesza AFP z 8 listopada 2007 [2] .
  6. Lawrence Martin , gazet we Francji w XX th  century , p.  49 , edycje Le Livre de poche .
  7. Muhlmann, Geraldine. , O dziennikarstwie w demokracji: esej , Paris, Payot & Rivages ,2006, 445  s. ( ISBN  2-228-90122-9 i 9782228901222 , OCLC  273101691 , prezentacja online ).
  8. “  Kim jest dziennikarz?  » , Na www.franceinter.fr , Francja Inter ,25 kwietnia 2019 r.(dostęp 28 kwietnia 2019 ) .
  9. Maxime Vaudano i Pierre Breteau, „  Aresztowanie Gasparda Glanza: dlaczego niezależni dziennikarze są bardziej narażeni?  ", Le Monde ,23 kwietnia 2019( przeczytaj online , konsultacja 28 kwietnia 2019 r. ).
  10. François Heinderyckx powraca do prezentacji nauki i ekspertów przez dziennikarzy w serii czterech konferencji z Collège Belgique . Posłuchaj cyklu kursu .
  11. E-jicom , oficjalna strona.
  12. „ Kod informacyjny   ” [PDF] (dostęp 23 maja 2014 r . ) .
  13. Strona internetowa Jschool. .
  14. http://www.ajp.be/documents/loi.php .
  15. „  http://www.ajp.be/documents/agreation.php  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
  16. Stowarzyszenie Zawodowych Dziennikarzy
  17. Vlaamse Vereniging van Journalisten .
  18. Stowarzyszenie Dziennikarzy Prasy Czasopisma .
  19. „  Pierwsza szkoła dziennikarska w Belgii zamknie swoje podwoje  ” , w Le Soir ,19 czerwca 2013 r..
  20. http://bruxelles.sae.edu/fr/course/5981/Information_and_Communication .
  21. Dorian Malovic , Przegląd ideologiczny dla chińskich dziennikarzy 29 kwietnia 2014 r.
  22. „Chińscy dziennikarze zmuszeni zdawać egzamin ideologia” , Le Figaro .fr 13 grudnia 2013 roku.
  23. (w) „  Chiny ostrzegają urzędników przed „niebezpiecznymi” zachodnimi wartościami  ”, New York Times .com , 13 maja 2013 r.
  24. (w) "  Dokument 9: ChinaFile Translation Jak bardzo twarda dyrektywa partyjna kształtuje obecny klimat polityczny w Chinach?  » , 11 sierpnia 2013.
  25. [3] .
  26. [PDF] Przesłuchanie Patricka Lantza, byłego dyrektora prawnego Hachette Filipacchi Associés, w Stanach Generalnych prasy [4] .
  27. "Copyright Dziennikarzy: uogólnienia urządzenia Hadopi", przez Olivier Da Lage ( SNJ ).
  28. [PDF] Przesłuchanie Oliviera Da Lage ( SNJ ), Zielona Księga Stanów Generalnych prasy drukowanej , s. 13 [5] .
  29. Przesłuchanie Patricka Lantza, byłego dyrektora prawnego Hachette Filipacchi Associés, Zielona Księga Stanów Generalnych prasy drukowanej , s. 13 [6] .
  30. „  Barometr wolności prasy 2015  ” , na rsf.org .
  31. „  Dziennikarze więzieni na całym świecie: 2. najwyższa suma w historii – Komitet Ochrony Dziennikarzy  ” , w Komitecie Ochrony Dziennikarzy ,18 grudnia 2013 r.(dostęp 23 września 2020 r . ) .
  32. „  Can Dündar, zdobywca nagrody RSF Freedom of the Press Prize, został uwięziony  ”, Courrier international ,27 listopada 2015 r.( przeczytaj online ).
  33. Marie Jégo, „  W Turcji dwóch dziennikarzy oskarżonych o rewelacje dotyczące dostaw broni dla syryjskich rebeliantów  ”, Le Monde ,27 listopada 2015 r.( przeczytaj online ).
  34. „  Z jego więzienia, przesłanie Can Dündar dla ludzkości  ”, L'Humanité ,29 grudnia 2015( przeczytaj online ).
  35. „  Większa liczba dziennikarzy jest zakładnikami w 2015 roku  ”, Les Echos ,15 grudnia 2015( przeczytaj online , skonsultowano 23 września 2020 r. ).
  36. "  Jak wytłumaczyć przemoc policji wobec dziennikarzy?  » , Ponad 20 minut (dostęp 28.10.2019 ) .
  37. „  RSF publikuje raport„ Nękanie dziennikarzy w Internecie: kiedy trolle rozpoczynają atak ”| Reporterzy bez Granic  ” , na RSF (konsultacja 27 lipca 2018 r . ) .
  38. „  Acrimed/Action Critique Médias  ” , na temat Acrimed/Action Critique Médias (dostęp 23 września 2020 r . ) .
  39. http://fr.rsf.org/rd-congo-rsf-et-jed-denoncent-les-pressions-14-08-2015,48226.html .
  40. Jean Marc Tonizzo, „  Poddanie dziennikarstwa rynkowi i polityce – cenzura czy korupcja  ” , na stronie mecaniqueuniverselle.net ,2000(dostęp 16 maja 2020 r . ) .
  41. Lodamo Berhanu i Skjerdal Terje S, „  Gratyfikacje i koperty w dziennikarstwie etiopskim. Korupcja czy legalne formy profesjonalnej zachęty?  " Polska Współczesna , N O  240kwiecień 2011, s.  77-92 ( DOI  10.3917 / afco.240.0077 , czytaj online ).
  42. Podejrzenia o korupcję dziennikarzy w aferze Google/Oracle , nextinpact.com ,21 sierpnia 2012 (Skonsultowano się z 16 maja 2020 r.).
  43. Nil Sanyas, Dziennikarze pod wpływem: Korupcja i sympatie, Operacja Mockingbird , Le Club de Mediapart,11 lutego 2015 (Skonsultowano się z 16 maja 2020 r.).
  44. Akram Belkaïd, „  Sympozja pod wpływem w Zatoce  ”, Le Monde diplomatique ,wrzesień 2019( przeczytaj online ).
  45. Kanada: Urząd Imigracji i Uchodźców Kanady, „  Nigeria: Informacje o dziennikarstwie „brązowych kopert”, w tym rodzaje publikacji, których to dotyczy; wysiłki na rzecz zwalczania tego zjawiska (2015-listopad 2017)  ” , na Refworld.org (dostęp 29 maja 2020 ) .
  46. Statystyka według NGO Press Emblem Campaign (PEC) .
  47. Artykuł RTS z 3 stycznia 2013 r .
  48. AFP , "  141 dziennikarzy zabitych w 2012 roku  " , Le Figaro ,3 stycznia 2013 r.(dostęp 17 czerwca 2021 r . ) .
  49. Yohan Blavignat, „  Dziennikarze ekologiczni wśród najbardziej zagrożonych na świecie  ” , Le Figaro ,17 czerwca 2019(dostęp 17 czerwca 2021 r . ) .
  50. «  Barometr naruszeń wolności prasy | Reporterzy bez granic  ” , na RSF (dostęp 2 września 2019 r . ) .
  51. Dziennikarze w kinie .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne