Terroryzm

Terroryzm jest stosowanie terroru w celach ideologicznych , politycznych lub religijnych .

W wielu definicje (Alex Schmidt i Berto Jongman w 1988 roku listy 109 inny) zmieniają się na: stosowanie przemocy (niektóre z nich grupy, które nie używają przemocy, ale mają radykalny dyskurs), stosowanych technik, charakter przedmiotu (z wyjątkiem od terroryzm państwowy ), strach, poziom organizacji, ideologia itp. W wielu definicjach interweniuje również kryterium ofiary terroryzmu (cywilny, rozbrojony, niewinny, atak na demokratyczne państwo, który pozwoliłby terroryście na legalną wypowiedź).

Jednak wiele organizacji politycznych i przestępczych ucieka się do terroryzmu, aby wspierać swoją sprawę lub czerpać z tego zyski. Partie lewicowe i prawicowe, grupy nacjonalistyczne, religijne lub rewolucyjne, a nawet państwa, dopuszczały się aktów terroryzmu. Jedną ze stałych cech terroryzmu jest masowe stosowanie morderczej przemocy wobec ludności cywilnej w celu promowania grupy, sprawy lub jednostki, a nawet praktykowania wymuszenia na dużą skalę ( mafie , kartele narkotykowe itp.).

Pojęcie

Historia słowa

Słowo „terroryzm” zostało po raz pierwszy poświadczone w listopadzie 1794 r. , kiedy oznacza „doktrynę  zwolenników Terroru ”, tych, którzy jakiś czas wcześniej sprawowali władzę, prowadząc intensywną i brutalną walkę z przeciwnikami. . Jest to zatem kwestia sposobu sprawowania władzy, a nie środków działania przeciwko niej. Słowo ewoluowały w ciągu XIX th  century , odnoszące się do akcji, ale stanu działania przeciwko nim. Jego użycie zostało poświadczone w sensie antyrządowym w 1866 dla Irlandii , w 1883 dla Rosji (ruch nihilistyczny ), w Indiach Brytyjskich ( Jugantar  (en) ), na Bałkanach i Imperium Osmańskim ( Macedońska Organizacja Rewolucji Domowej, ORIM, jakie praktyki wzięcie zakładników Europejczyków, a bułgarski comitadjilik , która dostarczyła materiały do książki, Les comitadjis lub terroryzm na Bałkanach do Albert Londres ).

Według François-Bernarda Huyghe , atak na rue Saint-Nicaise w 1800 roku , piekielna machina na Boulevard du Temple w 1835 roku , spiski karbonariuszy „nadal pozostają w tradycji tyranobójstwa  ”; „Terroryzm we współczesnym znaczeniu rodzi się wraz z nowoczesnymi mediami”. Ta ostatnia w swojej nowoczesnej formie rozprzestrzeniła się na Bliski Wschód wraz z zabójstwem Szacha Nasira al-Dîna w 1896 r., którego moralną odpowiedzialność często przypisuje się, słusznie lub niesłusznie, Djemâlowi ad-Dîn al-Afghâniemu .

Filozof Philippe-Joseph Salazar wywodzi koncepcję terroryzmu z powrotem do jus terrendi , „pojęcia, które można znaleźć u rzymskiego prawnika Pomponiusza oraz w Digestach cesarza wschodniorzymskiego Justyniana . Jus terrendi jest prawo do inspirowania się w przestępcę „zbawiennym terrorem” , w celu utrzymania go w odniesieniu do prawa. Na przykład do tego należy groźba egzekucji. Ale Rzymianie rozważają też inne znaczenie: według nich terror umożliwia wypędzenie z terytorium wszystkich, którzy naruszają prawa. Krótko mówiąc, jus terrendi ma wymiar etyczny – terror jako efekt odstraszający – ale także państwo – jeśli chodzi o narzucanie swojej suwerenności  ” .

Użycie terminu „terroryzm” służy generalnie jako argument oskarżycielski. Sama w sobie delegitymizuje czyn, który można uznać za najpoważniejsze z przestępstw przeciwko osobie. Kary mogą być zatem surowsze, takie jak dożywocie lub kara śmierci. Ale z drugiej strony terroryści mogą mieć inne odczucia, na przykład zakładając, że ich sprawa może być bardziej interesująca niż popełniona przemoc. Termin ten oznacza obecnie działania z użyciem przemocy mające na celu szerzenie terroru, a tym samym wywieranie presji na państwo lub ludność cywilną (przykłady: Daesh i Boko Haram ). Te brutalne działania często wymierzone są w ludność cywilną w celu zniszczenia, zabicia i okaleczenia lub podporządkowania sobie. Ich celem jest promowanie przekazów o charakterze ideologicznym, politycznym lub religijnym poprzez strach i reklamę w mediach.

Próby definicji

Termin terroryzm jest dziś używany bardzo często w prawie międzynarodowym i przez instytucje międzynarodowe, ale nie daje on podstaw do jednej i uniwersalnej definicji.

Pewne elementy wydają się osiągać konsensus, filozof Jacques Derrida pisze: „Jeśli odwołujemy się do aktualnych lub wyraźnie prawnych definicji terroryzmu, co tam znajdujemy? Odniesienie do przestępstwa przeciwko życiu ludzkiemu z naruszeniem prawa (krajowego lub międzynarodowego) obejmującego zarówno rozróżnienie między cywilami i wojskowymi (ofiarami terroryzmu uważa się za osoby cywilne), jak i cel polityczny (wpływ lub zmiana polityki „państwa terroryzując ludność cywilną)”.

W kontekście wojny konwencjonalnej rzeczywiście istnieją precyzyjne ramy prawne, prawo wojny . Akty naruszające prawo wojenne są wówczas kwalifikowane jako zbrodnie wojenne . Pojęcia terroryzmu i aktu terrorystycznego są zatem używane do kwalifikowania czynów wykraczających poza dobrze określone ramy wojny konwencjonalnej i prawa wojennego, nawet jeśli ich dokładna definicja nie jest dobrze ustalona ze ściśle prawnego punktu widzenia. nawet jeśli można go wykorzystać do celów politycznych.

Terroryzm zbliża się do koncepcji wojny lub wojny domowej . Pojęcia te mają charakter aktów skrajnej przemocy i są motywowane celami politycznymi, ideologicznymi lub strategicznymi. Konfrontują jedną grupę jednostek z drugą i mają szkodliwe skutki, których ofiarą jest populacja, celowo lub przypadkowo. Terroryzm różni się od wojen tym, że wojny zazwyczaj powodują większe zniszczenia za pomocą środków, które mogą wprowadzić państwa posiadające potężne armie. Grupy terrorystyczne są na ogół gorzej zorganizowane i dysponują ograniczonymi zasobami finansowymi.

Prawo międzynarodowe postrzega wojnę inaczej niż akty terroryzmu. Klasyfikacja faktów nie zawsze jest jednak oczywista, niektóre brutalne kampanie można postrzegać inaczej; niektórzy eksperci uznają je za terroryzm, wojnę domową, rebelię, samoobronę, prawowitą samostanowienie lub coś innego.

Jednak nawet po wykluczeniu zbrodni wojennych terroryzm pozostaje trudny do zdefiniowania z zadowalającą precyzją. Definicja zaproponowana przez Grupę Osobistości Wysokiego Szczebla i Sekretarza Generalnego ONZ w 2004 r. jest popierana przez Francję: „każdy czyn popełniony z zamiarem spowodowania śmierci lub poważnego zranienia cywilów lub osób niebiorących udziału w walkach, których cel ze względu na jego charakter lub kontekstem jest zastraszanie ludności lub zmuszenie rządu lub organizacji międzynarodowej do wykonania jakiegoś działania lub powstrzymania się od niego ”.

Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych traktuje terroryzm w następujący sposób: „Czyny przestępcze, które dla celów politycznych mają na celu wywołanie terroru w społeczeństwie, grupie osób lub wśród jednostek, są nieuzasadnione w każdych okolicznościach i bez względu na przyczyny polityczne, filozoficznej, ideologicznej, rasowej, etnicznej, religijnej lub innej natury, do której można się odwołać, aby je uzasadnić ”.

Akty terroryzmu są sprzeczne z prawami wojennymi i prawami człowieka, a zatem są poza prawem . Wszystko to implikuje i odwołuje się do definicji wojny, do prawa wojny, które wymaga oszczędzania ludności cywilnej (zob. teksty Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (MKCK), które określają zasady prawa humanitarnego , które same w sobie są zależne od prawa wojny, które opierają się na tych zasadach i definicjach, a także odnoszą się do praw człowieka. Prawo wojny musi obejmować zasady praw człowieka. Artykuł 33 Czwartej Konwencji Genewskiej dotyczącej ochrony osób cywilnych w czasie wojny12 sierpnia 1949stwierdza, że „Kary zbiorowe, jak również wszelkie środki zastraszania lub terroryzmu są zabronione. [a także] grabieże ... i działania odwetowe ” .

Artykuł 51 1 st dodatkowego protokołu i artykułu 13 2 nd Protokół dodatkowy do konwencji genewskich dotyczących ochrony ludności cywilnej przewiduje, że:

  1. „Ludność cywilna i ludność cywilna korzysta z ogólnej ochrony przed zagrożeniami wynikającymi z działań wojennych. Aby ta ochrona była skuteczna, we wszystkich okolicznościach będą przestrzegane następujące zasady. "
  2. „Ani ludność cywilna jako taka, ani cywile nie powinny być przedmiotem ataku. Zabronione są akty lub groźby przemocy, których głównym celem jest szerzenie terroru wśród ludności cywilnej. "
  3. „Cywile korzystają z ochrony przyznanej w niniejszym tytule, chyba że biorą bezpośredni udział w działaniach wojennych i na czas trwania tego uczestnictwa”

Konwencje ONZ o zwalczaniu terroryzmu zapewniają precyzyjne ramy karania niektórych aktów powszechnie uważanych za akty terroryzmu, takich jak porwania, branie zakładników czy zamachy bombowe.

Terroryzm i opór

Terroryzm odróżnia się od aktów oporu w oparciu o kryteria techniczne lub taktyczne:

Rzeczywiście, bojownicy ruchu oporu atakują konkretne „cele”, niszczą środki militarne, aby powstrzymać wysiłek wojenny wroga (np. sabotaż linii kolejowych lub niszczenie konwojów, które umożliwiały dostarczanie żywności, amunicji i paliwa żołnierzom niemieckim na front wschodni); bojownicy ruchu oporu nie zabijają na chybił trafił, a jeszcze mniej cywilów ( niewalczących ). Jeśli są prowadzeni do zabijania, atakują wrogie władze wojskowe lub administracyjne, ponownie w celu odcięcia potencjalnego wysiłku wojennego wroga. Bojownicy ruchu oporu mogą również organizować zabójstwa „kolaborantów” w celu przeciwdziałania działaniom wroga.

Różne nurty w czasie II wojny światowej, takie jak Francs-tireurs et partyzanci (FTP), którzy przegrupowali się, by utworzyć Francuskie Siły Wewnętrzne (FFI), które de Gaulle zorganizował w zjednoczony front oporu przeciwko nazistowskiemu okupantowi i rządowi w Vichy , a ostatnio w Wielkiej Brytanii z walką Irlandii Północnej .

Jacques Derrida ponownie wskazuje dokładnie, że definicja terroryzmu polega na możliwości rozróżnienia różnych rodzajów wojen, działań zbrojnych i bojowników, zgodnie z analizami Carla Schmitta, które są w tej sprawie odniesieniem. Określa:

„Na przykład krytyczna lektura Carla Schmitta byłaby bardzo przydatna [...], aby uwzględnić, w miarę możliwości, różnicę między wojną klasyczną (bezpośrednią i deklarowaną konfrontacją między dwoma wrogimi państwami, w wielkiej tradycji prawo europejskie), „  wojna domowa  ” i „wojna z partyzantami” (w swoich nowoczesnych form, chociaż wydaje się, Schmitt rozpoznaje go, od początku XIX e  wieku). "

Czasami trudno jest odróżnić akty oporu od aktów terroryzmu, ponieważ różne terminy odnoszą się do formy domniemanej legitymizacji celów politycznych, która częściowo uzasadniałaby popełnione akty przemocy. Postrzeganie tej prawowitości różni się znacznie w zależności od bohaterów i obserwatorów, co znacznie komplikuje ustalenie obiektywnej i powszechnie akceptowanej definicji pojęcia terroryzmu. Sprawa, która jest tym bardziej skomplikowana, że ​​pojawia się w wiadomościach, dotyczy Iraku , gdzie różne tendencje islamu są w stanie wojny, a niektóre grupy zbrojne uciekają się do aktów przemocy przeciwko irackim lub zagranicznym cywilom. Uważając się za odpornych na okupację swojego kraju przez Stany Zjednoczone, autorzy tych aktów twierdzą, że znajdują w tym statucie uzasadnienie dla swoich działań. Jeśli z drugiej strony odmówimy przyznania tego statusu oporu, albo przez zaprzeczenie celu politycznego (nie biorąc pod uwagę, że Irak jest okupowany ), albo dlatego, że uznamy, że użyta ekstremalna przemoc przekracza jakąkolwiek formę usprawiedliwienia, wtedy będziemy mówić o te akty przemocy jako akty terroryzmu. Tak więc określenie terrorysty implikuje całkowitą bezprawność tych działań, podczas gdy definicja oporu implikuje zasadność stawiania oporu najeźdźcy.

Aby uniknąć ukrytej „pułapki” polegającej na nielekceważeniu zasadności czy nieprawości czynu i która przypomina stereotyp, że „terrorysta dla jednego jest bojownikiem o wolność dla drugiego”, jedno podejście polega na skupieniu się na „celach operacyjnych” i nie na „celach politycznych”. Według pana Stohla wychodzimy z tego stereotypu, biorąc pod uwagę, że „jednostka jest terrorystą, kiedy stosuje metody terrorystyczne [i że] chociaż niektórzy mogą chcieć twierdzić, że określone cele usprawiedliwiają określone środki, to się nie zmienia. nie co to oznacza. Termin „terrorysta” odnosi się zatem do środka, podczas gdy „bojownik o wolność” do „celu”. Pierwszy jest obiektywny, a drugi subiektywny.

Różne rodzaje terroryzmu

Istnieją cztery główne rodzaje terroryzmu:

Według kryminologa Maurice'a Cussona te różne rodzaje terroryzmu są motywowane czterema elementami:

Terroryzm indywidualny

Indywidualne terroryzm jest praktyka, która rozwinęła się pod koniec XIX -go  wieku i początku XX th  wieku . Terroryzm ten był praktykowany przez niektórych anarchistów jako Ravachol mszczący represje Fourmiesa w 1891 r. i Sante Geronimo Caserio mszczący się za represje anarchistów zamordujących w 1894 r . prezydenta Sadi Carnota . Stany Zjednoczone doświadczyły falę ataków anarchistycznych podczas Red Fear 1919-1920. Ataki o inspiracji anarchistycznej lub nihilistycznej miały miejsce w różnych krajach ( Rosja , Hiszpania , Włochy itd.).

Ataki nihilistów lub anarchistów skierowane były przeciwko osobistościom ze sfery politycznej lub bliskiej (bogatym, wojskowym , księdzu , policjantowi , politykowi itp.), które brały udział w represjonowaniu ludności lub jednego z ich towarzyszy. Chodziło o to, że po usunięciu aktorów tych represji, znikną one ze względu na strach przed innymi aktorami represyjnej sfery politycznej. Terroryzm ten miał charakter spontaniczny i podłoże społeczne.

Zorganizowany terroryzm

Praktykowany przez grupę ludzi, którzy nie reprezentują rządu, nazywa się to po prostu terroryzmem. W latach 60. i 70. skrajnie lewicowy i skrajnie prawicowy terroryzm był najbardziej widoczny, z różnymi celami politycznymi, prowadzącymi do bezpośredniej lub pośredniej walki z państwem, mający na celu (dla skrajnej lewicy) polityczną radykalizację społeczeństwa w kierunku społecznym. lub (w przypadku skrajnej prawicy) narzucenie nacjonalistycznej debaty i/lub, w ramach strategii napięcia, stworzenie sytuacji, w której państwo sprowadzi na ulice policję lub wojsko.

Ten rodzaj skrajnie lewicowego terroryzmu jest często określany przez tych, którzy go praktykują, jako walka zbrojna . Członkowie grup terrorystycznych na ogół nazywają siebie bojownikami ruchu oporu – lub bojownikami , partyzantami – ponieważ uważają, że sprzeciwiają się uciskowi władzy politycznej na miejscu, gdziekolwiek prowadzą akcje wyzwoleńcze, porównują to do tych prowadzonych przez ruch oporu wobec nazistów okupacja w Europie w czasie II wojny światowej .

Terroryści podający się za islamistów uważają się za bojowników Boga , toczących świętą wojnę (dosłowne tłumaczenie, które odnosi się tylko do fizycznej walki zawartej w terminie Dżihad , termin o innych znaczeniach). Od 1990 , islamski terroryzm podjęła coraz miejsce na scenie międzynarodowej. Jej autorzy uzasadniają to w szczególności reakcją na sytuację polityczną w Izraelu – Palestynie oraz w Iraku po amerykańskiej interwencji . Dotknęło to jednak także krajów takich jak Algieria, Egipt, Indonezja itd., gdzie nie ma wojsk zachodnich i gdzie trudno mówić o imperialistycznej dominacji. W tym przypadku jej cel jest zupełnie inny: jest to pokaz siły przeciwko państwom, w których ekstremistyczna władza religijna próbuje obalić rządy.

W latach 1954-1962 w Algierii FLN wdrożyła strategię terroru wobec ludności cywilnej, zarówno muzułmanów, jak i nie-muzułmanów.

OAS , stworzony wśród Francuzów w Algierii na początku 1960 roku, realizuje strategię terroru przeciwko muzułmanom rzekomo korzystną dla FLN . Następnie próbowała eksportować przemoc do metropolitalnej Francji, przeciwko przedstawicielstwom FLN i PCF, a następnie przeciwko władzy gaulskiej, oskarżonej o zdradę stanu. W Stanach Zjednoczonych Ku Klux Klan prowadził ciągły terroryzm przeciwko czarnej ludności aż do lat sześćdziesiątych XX wieku lub w innych grupach, takich jak sprawcy igrzysk w Atlancie.

terroryzm państwowy State

Terroryzm państwowy jest pojęciem kontrowersyjnym , używanym w odniesieniu do „aktów terrorystycznych” dokonywanych przez państwo. Mówimy również o terroryzmie państwowym w przypadku, gdy działania terrorystyczne zostały nakazane, zmanipulowane lub zlekceważone przez państwo (np. brak środków, aby to powstrzymać) . Stosowane metody są ściśle metodami terroryzmu (porwanie, porwanie i morderstwo), ale pod przykrywką racji stanu zaangażowani agenci państwowi korzystają z niezbędnej zgody swoich władz, aby wyjść poza prawo i wsparcia logistycznego i / lub finansowego niezbędnego do ich akcje. Ten brak ram prawnych stanowi zatem odejście od podstaw praworządności , niezależnie od zamierzonych celów. ??

Przykładem terroryzmu państwowego jest „brudna wojna” prowadzona przez hiszpańskie służby państwowe przeciwko baskijskiej nacjonalistycznej grupie zbrojnej ETA. W antyterrorystycznej grupy Liberation (LGD) byli zaangażowani w fizycznej eliminacji 37 osób uważa się za należące do lub wsparcie ETA. Sprawa dotyczyła hiszpańskiego rządu Felipe Gonzáleza ( PSOE ), którego minister spraw wewnętrznych José Barrionuevo i inni urzędnicy zostali ostatecznie osądzeni i skazani w związku ze sprawą „Mareya” (nazwa pochodzi od obywatela francusko-hiszpańskiego omyłkowo przejętego przez LGD). Pomimo tej wstępnej decyzji, ci sponsorzy działań terrorystycznych cieszyli się względną pobłażliwością wymiaru sprawiedliwości w porównaniu z członkami ETA, którzy zbliżają się do końca swojego pierwotnego wyroku i których wyroki są obecnie przedłużane przez sądy hiszpańskie.

Termin „terroryzm państwowy” jest czasami używany do opisania jawnych ataków dokonywanych przez państwo przeciwko określonej grupie. Terror leżący u źródła „terroryzmu państwowego” (czyny) może również podlegać „  zbrodni przeciwko ludzkości  ” (wyrok).

Współczesne demokracje można oskarżyć o terroryzm za takie czyny jak wysadzenie łodzi organizacji Greenpeace w Nowej Zelandii przez francuskie tajne służby w 1984 roku czy finansowanie Contras w Nikaragui przez CIA już w 1981 roku .

Infiltracja organizacji protestacyjnych przez agentów podlegających bezpośrednim rozkazom władzy umożliwia manipulowanie ich działaniami w celu samodyskredytowania, podobnie jak fałszywe twierdzenie o atakach, przypisując je do grup, które nie są bezpośrednio zaangażowane. Podejrzewa się, że sieć pozostania w tyle stworzona przez Stany Zjednoczone w powojennej Europie była wykorzystywana do operacji pod fałszywą flagą (patrz na przykład Gladio we Włoszech).

Terroryzm państwowy jest praktykowany przez tajne służby w celach politycznych. W latach 30. sowieckie i włoskie tajne służby wyeliminowały w ten sposób kilku swoich przeciwników, którzy schronili się za granicą; na przykład Ramón Mercader , jeden z egzekutorów pracujących dla NKWD , zamordował Lwa Trockiego i rzekomo zabił około 20 jego zwolenników. Podczas wojny algierskiej służby francuskie jako Czerwona Ręka przeprowadziły kilkaset „zabójczych akcji” przeciwko funkcjonariuszom FLN i OAS oraz ich dostawcom broni. Po uzyskaniu niepodległości dyktatury takie jak Saddama Husajna w Iraku , Muammara Kaddafiego w Libii i reżim północnokoreański również praktykowały likwidację swoich przeciwników za granicą.

Turcja jest oskarżony o terroryzm przez bojowników Kurdów , w Indonezji przez wojowniczego tamilskim , Izraela przez wojujących Palestyńczyków , a także krajów, które są wrogie, zwłaszcza w wyniku izraelskich operacji wojskowych w lipcu-sierpniu 2014 roku przeprowadzonych w Strefie Gazy i którego ofiarami są częściowo cywilami. Boliwia został sklasyfikowany Izrael jako „  państwo terrorystyczne  ” w proteście przeciwko tej wojnie.

Terroryzm polityczny

Ten wielowiekowy fenomen tego typu terroryzmu sięga najwcześniejszych partii politycznych i był nazywany, w zależności od czasu, tyranobójstwem lub królobójstwem . Wczesne formy terroryzmu, które pojawiają się w Harmodius i Arystogitona w Atenach w V -go  wieku  przed naszą erą. AD , w Brutusa i Kasjusza do Rzymu w I st  wieku  pne. AD lub w Sicarii w Judei w I st  wieku.

Terroryzm religijny

Terroryzm gospodarczy

Pojęcie terroryzmu ekonomicznego jest kontrowersyjne i najczęściej używane w sposób polemiczny lub demagogiczny w celu skojarzenia terminu „terroryzm” z krajem, firmą lub grupą oskarżoną o nadużycia.

Jest jednak również używany w ściślejszy sposób na oznaczenie próby destabilizacji gospodarczej przez grupę. Dokładniej, Centrum Polityki Bezpieczeństwa w Genewie w 2005 r. zdefiniowało terroryzm gospodarczy w następujący sposób:

„W przeciwieństwie do „wojny gospodarczej”, którą państwa prowadzą przeciwko innym państwom, „terroryzm gospodarczy” byłby prowadzony przez podmioty ponadnarodowe lub pozarządowe. Oznaczałoby to zróżnicowane, skoordynowane i wyrafinowane działania lub masowe akty destabilizacji mające na celu zakłócenie stabilności gospodarczej i finansowej państwa, grupy państw lub społeczeństwa (takiego jak społeczeństwo zachodnie z gospodarką rynkową) z powodów ideologicznych lub religijnych . Działania te, jeśli zostaną przeprowadzone, mogą, ale nie muszą, być gwałtowne. Mogą mieć natychmiastowe skutki lub wywołać skutki psychologiczne, które z kolei mogą mieć konsekwencje ekonomiczne. "

Cyberterroryzm

Rosnący wpływ sieci komputerowych na aktywność populacji i państw oraz ich degradacja przez „cyberataki” zrodziła ideę możliwego „cyberterroryzmu”.

W kwietniu 2007 r. usunięcie pomnika w Tallinie , stolicy Estonii , wywołało zamieszki tysiąca młodych ludzi z mniejszości rosyjskojęzycznej. Po zamieszkach w maju nastąpi atak typu „odmowa usługi” na główne strony estońskiej administracji, estońskich banków i gazet, prawdopodobnie dokonany przez hakerów służących rosyjskiemu rządowi. Moskwa formalnie zaprzecza jakiemukolwiek zaangażowaniu rządu i głównej tajnej służby FSB .

Konflikt między Indiami a Pakistanem jest regularnie odnotowywany w Internecie od 2001 roku i przejawia się w niszczeniu stron internetowych i rozprzestrzenianiu się wirusów komputerowych .

Narodowe Centrum Cyfrowe włamań Response (NCDIR) została założona w 2007 roku przez FBI o budżecie nośnej $ 3 mln na rozwiązanie problemu cyberprzestępczości. Celem jest ochrona infrastruktury cybernetycznej Stanów Zjednoczonych

Przykłady terroryzmu

terroryzm państwowy State

Terroryzm polityczny

Terroryzm religijny

Terroryzm separatystyczny lub niepodległościowy

Terroryzm kryminalny lub mafijny

Metody terrorystyczne

Chociaż terroryzm jest definiowany przez jego cel, można go również scharakteryzować za pomocą własnych metod działania. Tak więc celem ataku jest przede wszystkim oznakowanie duchów, a nie oferowanie strategicznej przewagi, jak podczas operacji militarnych wojny konwencjonalnej .

Dla doktora historii średniowiecza Yuvala Noah Harariego  : „Terror jest strategią wojskową, która ma na celu zmianę sytuacji politycznej poprzez szerzenie strachu, a nie powodowanie szkód materialnych (...) [F]ear jest sednem sprawy, z przerażająca dysproporcja między efektywną siłą terrorystów a strachem, jaki potrafią wzbudzić (…) Jednak terroryści mają nadzieję, mimo że ledwo wstrząsają materialną siłą wroga, że ​​pod wpływem strachu i zamieszania, ten ostatni zareaguje nieproporcjonalnie i nadużyje zachowanej siły” w pokojowym, demokratycznym kontekście, gdzie przemoc polityczna jest niewielka, co w przeciwieństwie do tego powoduje nieproporcjonalne echo aktów terrorystycznych.

Statystyka

Główne bazy niepaństwowych identyfikacji terrorysta działa w świecie są globalną bazę danych na temat terroryzmu  (w) z University of Maryland (odpowiada on w 2021 ponad 200 000 ataków terrorystycznych od 1970 roku) oraz indeksu światowej terroryzmu  (PL) wydawany przez Institute of Economics and Peace  (en) , międzynarodowa organizacja badawcza z siedzibą w Sydney.

Kraje członkowskie Inspiracja religijna Z lewej Prawidłowo Separatystyczny Nieokreślony Razem 2012
Belgia 2 0 0 0 0 2
Bułgaria 0 0 1 0 1 2
Hiszpania 0 7 1 46 0 54
Francja 4 0 0 121 0 125
Grecja 0 1 0 0 0 1
Włochy 0 10 0 0 1 11
Wielka Brytania - - - - 24 24
Całkowity 6 18 2 167 26 219

Oficjalne listy

Niektóre państwa i organizacje międzynarodowe prowadzą oficjalną listę organizacji terrorystycznych i terrorystów:

Terroryzm i kultura

Terroryzm i kino

Istnieje długa tradycja filmów dokumentalnych dotyczących terroryzmu od 12 grudnia (1972) przez Piera Paolo Pasoliniego i Giovanni BONFANTI na atak w Piazza Fontana S”12 grudnia 1969w Mediolanie aż do nowszych filmów, takich jak film Pierre'a Carlesa i Georgesa Minangoya o starych filmach akcji bezpośredniej ( Ani stary, ani zdrajcy , 2006) czy film Barbeta Schroedera o Jacques Vergès, który długo opowiada o jego związkach z terroryzmem ( Rzecznik Terroru , 2007).

Wśród filmów fabularnych możemy wymienić:

Algieria Niemcy Francja Włochy Maroko

Terroryzm i teatr

  • Les Justes by Albert Camus (Francja, 1949): grupy rewolucjonistów rosyjskich planach zabicia wielkiego księcia Serge'a. Spektakl oparty jest na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce w Rosji w 1905 roku.

Terroryzm i filozofia

„Chodzi o to, że terroryzm działa. Bardzo poważnym błędem w analizie jest stwierdzenie, a często tak jest, że terroryzm jest bronią słabych. "

„Wszystkie przemówienia i komentarze zdradzają gigantyczne odreagowanie samego wydarzenia i fascynacji, jaką ono wywołuje. Potępienie moralne, święta zjednoczenie przeciwko terroryzmowi są współmierne do ogromnej radości z oglądania tego światowego supermocarstwa niszczonego, a lepiej, aby zobaczyć, jak samo się niszczy, popełnić samobójstwo w stylu. (…) Kiedy zawaliły się dwie wieże, miało się wrażenie, że odpowiadają na samobójstwo samobójców własnym samobójstwem. (…) Każdy system zerowej śmierci jest systemem o sumie zerowej. (…) W tym zawrotnym cyklu niemożliwej wymiany śmierci śmierć terrorysty jest nieskończenie małym punktem, ale prowokuje gigantyczną aspirację, próżnię, konwekcję. Wokół tego maleńkiego punktu cały system, rzeczywistości i władzy, staje się gęstszy, sparaliżowany, zbiera się i pogrąża we własnej nadmiernej wydajności. "

Sytuacja w Unii Europejskiej

Terroryzm wydaje się być problemem europejskim , w 2002 roku był przedmiotem decyzji ramowej opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Doprowadziło to do wystąpienia członków Rady Europejskiej na nieformalnym spotkaniu szefów państw lub rządów w Brukseli w dniu12 lutego 2015.

Po zamachach terrorystycznych w Paryżu w dniu 13 listopada 2015 r.Francja zwróciła się o pomoc dwustronną do państw członkowskich na podstawie art. 42 ust.

ten 28 kwietnia 2015The Komisja Europejska przyjęła Europejską Agendę zabezpieczeń, w którym walka z terroryzmem jest uważane za priorytet.

Europol wystąpił również z pomysłem stworzenia europejskiego centrum walki z terroryzmem.

W Europie obchodzony jest również Europejski Dzień Pamięci Ofiar Terroryzmu .

Uwagi i referencje

  1. „  Lot 77, wideo 2  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Dostęp 26 marca 2013 ) .
  2. Gerard Chaliand ( red. ) ( Trans.  Od angielskim), Strategie terroryzmu , Paryżu, Desliclée Brouwer ,2002, 250  pkt. ( ISBN  2-220-05052-1 ) , s.  10.
  3. http://www.justice.gc.ca/eng/pr-rp/jp-cj/victim/rr09_6/p3.html .
  4. Amel Boubekeur , Xavier Crettiez ( reż. ) And Laurent Mucchielli ( reż. ), Przemoc polityczna w Europie: Inwentarz osprzętu , Paryż, La Découverte ,2010, 336  s. ( ISBN  978-2-7071-6458-2 ) , s.  33
  5. [PDF] Definicje terroryzmu .
  6. Paul Cadroy cytowany przez Skarb Państwa języka francuskiego ( poszukiwanie terroryzmu )
  7. Henry Laurens i Agnes Favier "  Beczka proszek Środkowowschodnia pomiędzy klasycznymi terrorystycznych ukończył gwałtowność Hezbollahem  ", Esprit) (1940- , N O  314 (5),2005, s.  141-149 ( ISSN  0014-0759 , czytaj online , dostęp 21 sierpnia 2019 )
  8. Faksymile książki w BNF.
  9. FB Huyghe, „Przesłanie i terror, aktorzy i wektory” , przypis 4 dla pierwszych poświadczeń współczesnego znaczenia „terroryzmu”, s. 2 dla cytatu.
  10. "  Philippe-Joseph Salazar:«Komunikat z kalifatu ma ukryty wymiar»  " Philosophie Magazine , n o  95,3 grudnia 2015, s.  50-51 ( czytaj online , skonsultowano 11 grudnia 2015 r. )
  11. (w) Maximiliano E. Korstanje , Terroryzm, turystyka i koniec gościnności na „Zachodzie” , Palgrave Macmillan,2018( ISBN  978-3-319-52251-7 , czytaj online )
  12. (w) UN
  13. „  Co to jest międzynarodowy terroryzm?  », Le Monde diplomatique , luty 2004.
  14. „  Wojna i terroryzm  ” , na coe.int (dostęp 31 sierpnia 2020 r . ) .
  15. „Nowe zagrożenia: Propozycje Panelu Osobistości” , Centrum Wiadomości ONZ, 2004.
  16. Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury, Media w obliczu terroryzmu: podręcznik dla dziennikarzy , Paryż,2017, 114  s. ( ISBN  978-92-3-200112-2 , czytaj online ) , s.  20
  17. (en) Znaczenie międzynarodowego prawa humanitarnego w kontekście terroryzmu , na stronie internetowej MKCK
  18. (en) Międzynarodowe prawo humanitarne i terroryzm: pytania i odpowiedzi , na stronie internetowej MKCK
  19. Tekst i status konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie terroryzmu
  20. „  Dobro, zło i „terroryzm”  „ Le Monde diplomatique ,1 st maja 2007( przeczytaj online , konsultacja 15 sierpnia 2018 )
  21. Marsavelski, A. (2013) Zbrodnia terroryzmu i prawo do rewolucji w prawie międzynarodowym (Connecticut Journal of International law, t. 28) s. 246.
  22. Tanguy Struye ze Swielande , Terroryzm w spektrum przemocy politycznej , Les Cahiers du RMES, lipiec 2004.
  23. defensywny, ukierunkowany i wszechstronny terroryzm , Revue française de criminologie et de droit penal, vol.6, s.36, kwiecień 2016
  24. zasadniczo „fantazja” według Que sais-je? poświęcony zagadnieniu, wydanie z 2002 r. . We Włoszech ugrupowania Ordine Nero i Zbrojne Jądra Rewolucyjne wywołały krwawe ataki, z których najsłynniejszym i najbardziej zabójczym pozostaje atak na stację bolońską , który spowodował śmierć 84 osób w sierpniu 1980 r. (por. Ariel Merari , „Od terroryzmu jako strategia powstania”, w: Gérard Chaliand i Arnaud Blin (red.), Histoire du terrorism , Bayard, Paryż, 206, s.  45. ). Wręcz przeciwnie, Anne Schimel ( Ceriep ) donosi, że według statystyk ustanowionych przez włoskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych , 67,5% przemocy (walki, akcje partyzanckie i niszczenie mienia), które miały miejsce we Włoszech w latach 1969-1980, podczas te lata ołowiu , są przypisane do prawego skrajnego; 26,5% do skrajnej lewicy, a pozostałe 5,95% do innych. Ponadto w tym okresie we Włoszech w wyniku działań terrorystycznych przypisywanych skrajnej prawicy zginęło 150 osób, a 94 zgony można przypisać atakom skrajnej lewicy. Zobacz Anne Schimel, Justice "of lead" we Włoszech , Le Monde diplomatique , marzec 1998.
  25. "  Corniche-muet casino attack  " , na INA ,11 czerwca 1957(dostęp 18 marca 2015 )
  26. "  Po Meluzie  " , na INA ,31 maja 1957(dostęp 18 marca 2015 )
  27. Guy Pervillé, „  Terroryzm miejski w wojnie algierskiej. che 27 sierpnia 2006 r.  ”, Przeczytaj online , 2006.
  28. Jean-Charles Jauffret, Maurice Vaïsse, Charles Robert Ageron ,, Żołnierze i partyzanci w wojnie algierskiej ,, Paryż, Editions Complexe ,2001, P. 449-450
  29. Istnieje do dziś, bardzo osłabiona
  30. Władimir Fiodorowski , Od Rasputina do Putina. Mężczyźni w cieniu , Tempus, 2007, s.  84 .
  31. Moussa Koussa , minister spraw zagranicznych Libii od 2009 roku, został wydalony z Londynu w czerwcu 1980 roku po tym, jak ogłosił, że jego kraj zamierza dokonać egzekucji dwóch przeciwników na brytyjskiej ziemi.
  32. Należy zachować ostrożność w przypadku danych o ofiarach w Gazie , Anthony Reuben, BBC News, 11 sierpnia 2014 r
  33. „  Boliwia klasyfikuje Izrael jako kraj terrorystyczny  ”
  34. Alain Bauer , François-Bernard Huyghe, Terroryści zawsze mówią, co zamierzają zrobić. Terroryzm i rewolucja poprzez teksty , Presses Universitaires de France ,2010, s.  296
  35. (w) „  Estoński ruch pamięci „bluźnierstwo”  ” , BBC News ,27 kwietnia 2007 r.(dostęp 9 kwietnia 2020 r . ) .
  36. Test Site eSStonia autorstwa Hillar Aarelaid z CERT- EE,23 października 2007
  37. W Indiach bijemy się w kafejce internetowej , lipiec 2001
  38. Twórcy wirusów kłócą się o wirtualny plac zabaw , marzec 2003  : „  Według grupy The Indian Snakes, robak W32 / Yaha-Q został napisany w odpowiedzi na pakistańskich hakerów, którzy zmienili wygląd witryn internetowych zlokalizowanych w Indiach.  "
  39. "  ¿Qué les queda a las FARC?"  » , na http://www.semana.com ,2008(dostęp 30 października 2009 )
  40. (es) Iván Cepeda Castro , “  GENOCIDIO POLÍTICO: EL CASO DE LA UNIÓN PATRIÓTICA EN COLUMBIA  ” , Revista Cetil , tom.  2,wrzesień 2006, s.  101-112 ( czytaj online )
  41. „  Rodziny DC10 UTA  ”
  42. Yuval Noah Harari, „  Strategia much: dlaczego terroryzm jest skuteczny?”  ” , Nouvelleobs.com,18 sierpnia 2017 r.(dostęp 21 sierpnia 2017 )
  43. (w) „  O GTD  ” na start.umd.edu (dostęp 10 czerwca 2021 ) .
  44. (w) Raul Caruso, Andrea Locatelli, Zrozumieć terroryzm: perspektywa społeczno-gospodarcza ,2014, s.  98-111
  45. (w) „  Europol TE-SAT 2013  ” , Europol
  46. (w) „  Krajowe Centrum Zwalczania Terroryzmu: Załącznik do Informacji Statystycznych  ” , Krajowe Centrum Zwalczania Terroryzmu,19 marca 2010(dostęp 22 marca 2012 )
  47. Le Point.fr, „  Oszałamiający wzrost zgonów w atakach terrorystycznych na całym świecie w 2014 roku  ” , na lepoint.fr ,19 czerwca 2015(dostęp 31 sierpnia 2020 r . ) .
  48. „  Ataki na wzrost w 2014 r. w raporcie świat-USA  ” , o Boursorama ,20 czerwca 2015(dostęp 20 czerwca 2015 )
  49. (w) [PDF] „  Roczny raport na temat terroryzmu 2011  ” dotyczący Centrum Doskonałości Obrony Przed Terroryzmem ,marzec 2012(dostęp 22 marca 2012 )
  50. (w) „  Indie odnajdują drogi  ” , strona strategii,24 lutego 2011(dostęp na 1 st marca 2011 )
  51. BBC News, „Chiny wydają listę terrorystów”, 15 grudnia 2003 http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/3319575.stm
  52. [1]
  53. [PDF] [2]
  54. RIA Novosti , „OUBZ rozszerza listę organizacji terrorystycznych”, 7 maja 2009 r.
  55. [3]
  56. „  http://security.homeoffice.gov.uk/legislation/current-legislation/terrorism-act-2000/proscribed-groups  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Dostęp 26 marca 2013 )
  57. „  http://nak.fsb.ru/nac/ter_org.htm  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) (Dostęp 2 sierpnia 2014 r. )
  58. Marc Vervel "  Dokumentalne na terrorystycznych  " Rue Kartezjusza , n O  62,kwiecień 2008, s.  116 ( DOI  10.3917 / rdes.062.0116 )
  59. "  Jean Baudrillard - Duch terroryzmu  " , Egs.edu (dostęp na 1 st sierpień 2014 )
  60. [PDF] Decyzja Ramowa Rady 2002/475/WSiSW (13 czerwca 2002) .
  61. [PDF] Kontynuacja oświadczenia członków Rady Europejskiej z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie walki z terroryzmem: sprawozdanie z wdrażania środków.
  62. Dyrektywa w sprawie walki z terroryzmem: Rada jest gotowa do rozpoczęcia negocjacji z Parlamentem.
  63. (en) [PDF] Raport na temat sytuacji i tendencji w zakresie terroryzmu w Unii Europejskiej 2016 .

Załączniki

Bibliografia

Pracuje
  • Jean-Louis Roche , Awatary terroryzmu , Les éditions du pavé,kwiecień 2011.
  • Mathieu Guidère , Nowi terroryści , edycje Autrement, 2010.
  • Henry Laurens , Mireille Delmas-Marty , Terroryzm – historia i prawo , CNRS Éditions, 2010.
  • Alain Bauer , François-Bernard Huyghe , Terroryści zawsze mówią, co zamierzają zrobić , Presses Universitaires de France, 2009.
  • Nafeez Mosaddeq Ahmed , The War Against Truth , wydanie Demi-Lune, 2006, 512 stron ( ISBN  2-9525571-5-2 ) .
  • (en) Pedahzur Ami, Suicide Terrorism , Polity Press, 2005, 261 stron.
  • (en) Walter Laqueur , Głosy terroru , Reed Press, 2004, 519 stron.
  • Jacques Baud , Encyklopedia terroryzmu i przemocy politycznej , Charles Lavauzelle, 2003.
  • Jacques Baud, Asymetryczna wojna czyli porażka zwycięzcy , éditions du Rocher, 2003.
  • Michel Bounan , Logika terroryzmu , Allia , 2003 ( ISBN  2-84485-129-0 )
  • Hoffman Bruce, La Mécanique Terroriste , Calmann-Lévy, 1999, 301 stron.
  • Gérard Chaliand i Arnaud Blin (reż.), Historia terroryzmu: od starożytności do al-Kaidy , Bayard, 2004.
  • Noam Chomsky , Piraci i Cesarze. Terroryzm międzynarodowy we współczesnym świecie , Fayard, 2003, 363 s. ( ISBN  2-213-61643-4 ) .
  • François-Bernard Huyghe , Terroryzm: przemoc i propaganda , Gallimard, coll. "  Découvertes Gallimard / Histoire" ( N O  575 ), 2011 ( ISBN  978-2-0704-4207-2 )
  • Martin Kalulambi Pongo, Tristan Landry, Międzynarodowy terroryzm i rynki przemocy , Presses Université Laval, 2005, 144 strony.
  • Claude Moniquet, Wojna bez twarzy, od Waddi Haddada do Oussamy Bin Ladena , 2002.
  • Gianfranco Sanguinetti , O terroryzmie i państwie, po raz pierwszy ujawniona teoria i praktyka terroryzmu , przekład z języka włoskiego Jean-François Martos , Le fin mot de l'histoire, 1980. ( ISBN  2-903557 -00-4 )
  • Léon Trocki , Terrorisme et communisme , Paryż, 18.10.1963, 315 stron.
  • (it) Giuseppe Gagliano , Agitazione sovversiva, guerra psicologica e terrorismo , Uniservice , 2010 ( ISBN  9788861786004 )
  • (en) Alan Krueger , Co czyni terrorystę: ekonomia i korzenie terroryzmu , Princeton, Princeton University Press , coll.  „Wykłady Lionela Robbinsa”,16 sierpnia 2007, 192  pkt. ( ISBN  978-0-691-13438-3 )
  • (en) Louise Richardson , Czego chcą terroryści: Zrozumieć wroga, zawierające zagrożenie , Random House ,2006
  • Noam Chomsky i André Vltchek , The Terrorist West , Montreal, Ecosociété , 2015.
  • Jenny Raflik, Terroryzm i globalizacja , Gallimard, 2016.
  • Gilles Ferragu, Historia terroryzmu , Perrin, 2014.
  • Cyrille Bret , Co to jest terroryzm? , Paryż, Vrin, kol.  „Ścieżki Filozoficzne”,2018, 120  pkt. ( ISBN  978-2-7116-2831-5 )
  • Cyrille Bret, Dziesięć ataków, które zmieniły świat. Zrozumienie terroryzmu w XXI -go  wieku , Armand Colin, 2020.
  • Didier Musiedlak , Zachodnia Pracownia Terroryzmu. Korzenie zła , Arkhê, 2019, 350 s.
Artykuły

Radio

Powiązane artykuły

Według kraju :

Linki zewnętrzne