Wiązka chwa , TREF lub perque (z kościelny Łacińskiej trabes doxalis „belka chwały”) jest barwiony, rzeźbiony lub pozłacana światła, umieszczony poprzecznie pomiędzy podstawami o triumfalnego łuku (mur arch oddzielające nawę i tym chór kościoła), przy wejściu do transeptu lub na skraju apsydy .
Promień chwały jest tak oznaczony, ponieważ zawsze ma w środku krucyfiks, któremu lub nie towarzyszą rzeźby lub ozdoby związane z Ukrzyżowaniem ( Maryja i Święty Jan , instrumenty Męki Pańskiej ). Belka może mieć różne kształty i zdobienia: prostą belkę prostoliniową lub z krzywiznami i kontr-łukami jak w okresie baroku . Nad nimi można było umieścić relikwiarze lub zawiesić różne przedmioty sakralne (relikwie, saszetki z relikwiami).
Zestaw ten można było również obłożyć belkami, na których zamocowane były lampki (świeczniki, świeczniki).
Ta belka rzadko nazwany Trabe lub TREF (termin XV th wieku).
Promień chwały jest częściowo u źródła lektorium . Kiedy była dość duża długość, od XII -tego wieku, wykonane jej usiąść na słupach lub kolumnach, które zaczęły być wyraźne oddzielenie nawy zarezerwowanej dla wiernych i kapłanów pełniących gdy chór.
Po Soborze Trydenckim , a zwłaszcza od XIX th wieku, stopniowo zniesione lektorium. Dlatego promienie chwały przetrwały często tylko w małych kościołach. Na Tréméven koło Quimper , drewniana belka została zastąpiona w XIX -tego wieku przez strukturę żeliwa na którą zastąpiła je woodcarvings.
W Niemczech i Szwecji występują duże „triumfalne krzyże” (za : Triumphkreuz ). Kolegiata San Candido (niem. Innichen ) ma imponujący drewniany krucyfiks z polichromii (250 × 198 cm ). Że od Kaysersberg ma Chrystusa na krzyżu 4,10 m wysokości. Obaj są w typie triumfującego Chrystusa .