Boulevard Saint-Germain

5 p , 6 p , 7 th  ARR TS Boulevard Saint-Germain
Boulevard Saint-Germain w 2010 roku.
Sytuacja
Gminy	5 p 6 th 7 th
Okolice	Saint-Victor Sorbonne Odéon Waluta Saint-Germain-des-Prés Saint-Thomas-d'Aquin Invalides
Początek	Sekwana na wysokości mostu Sully'ego
Koniec	Sekwana przy Quai d'Orsay
Morfologia
Długość	3 150  m
Szerokość	30  m
Historyczny
kreacja	1855
Geokodowanie
Miasto Paryż	8845
DGI	8619
Geolokalizacja na mapie: Paryż bulwar Saint-Germain
Zdjęcia na Wikimedia Commons

Boulevard Saint-Germain jest bulwar na lewym brzegu w Paryżu , nazwany na cześć biskupa Germain Paryża (496-576), a ze względu na bliskość Saint-Germain-des-Meadows poświęconej niego.

Lokalizacja i dojazd

Wraz 3150 metrów i szerokości około 30 metrów, na Boulevard Saint-Germain część Sekwany na rogu Quai Saint-Bernard i stoi Ile Saint-Louis , w 5 th  dzielnicy , wzdłuż rzeki kilkaset metrów na stopka z Montagne Sainte-Genevieve , następnie przechodzi przez 6 th  dzielnicy i powrócił do Sekwany na Quai d'Orsay , w 7 th  okręgowego . Jest to główna droga w Dzielnicy Łacińskiej , z Boulevard Saint-Michel i Faubourg Saint-Germain .

Pochodzenie nazwy

Jego nazwa pochodzi od Faubourg Saint-Germain, przez który przebiega bulwar .

Historyczny

Jest to jeden z projektów zaprojektowanych osobiście przez barona Haussmanna podczas prac transformacyjnych Paryża w okresie Drugiego Cesarstwa . Zakończyła bulwary na prawym brzegu na lewym brzegu i ułatwiła obsługę ze wschodu na zachód do centralnych dzielnic na lewym brzegu. Został on jednak wypełnić tylko w ramach III e Rzeczypospolitej , przez otwarcie jej środkowej części (między rue Hautefeuille i nożyczkami ) w 1877 roku.

Budowa Boulevard Saint-Germain doprowadziła do wyburzenia dużej liczby starych hoteli w Faubourg Saint-Germain. Wchłonął również kilka ulic, w tym:

• ulica drzew orzechowych , pomiędzy Place Maubert i Rue de la Harpe (w tym zabytkowych ulic Hay , między St. Jacques i Rue de la Harpe, który spotkał go w 1851 roku);
• Rue des Deux-Portes-Saint-André , między Hautefeuille i Rue de la Harpe (częściowo włączone do Boulevard Saint-Michel)
• zachodnia część rue de l'École-de-Médecine (między miejscem Henri-Mondor - z posągiem Dantona  - a rue de Buci ), zwanej dawniej w tym odcinku „rue des Boucheries” (było dwadzieścia - dwa jatki rzeźnicze w czasie rewolucji );
• część dziedzińca Commerce-Saint-André  ;
• na ulicach Erfurt  ;
• rue Childebert  ;
• część rue Gozlin przylegająca do tej samej rue de Buci  ;
• Taranne ulicy (między rue de Rennes i rue des Saints-Peres )
• wschodnia część rue Saint-Dominique (od rue des Saints-Pères);
• Hall cieląt .

Widzimy, że zachowało się kilka domów z tych zaginionych ulic, ponieważ przypadkowo znajdowały się na linii bulwaru. Możemy więc znaleźć dziwną stronę rue de l'École-de-Médecine na miejscu Henri-Mondor; jego równa strona między rue de Seine i rue de Buci; cała strona rue Taranne o nieparzystym numerze; i całą równą stronę rue Saint-Dominique.

W październiku 1896 r., Z okazji wizyty we Francji, rosyjski car Mikołaj II i jego żona Aleksandra wyruszyli bulwarem Saint-Germain, prowadzącym do ambasady rosyjskiej .

W dniu 11 marca 1918 roku , w czasie pierwszej wojny światowej , w n os  211, 213 bis, 231, 240, 242 i 246 Boulevard Saint-Germain dotknięte są podczas nalotu wykonywane przez samoloty niemieckie.
30 marca 1918 r. Pocisk wystrzelony przez Grosse Bertha eksplodował na skrzyżowaniu dróg Saint-Germain- Buci . Plik5 sierpnia 1918Innym powłoki spadła w N O  179.

W grudniu 1958 r. Na skrzyżowaniu bulwarów Saint-Michel i Saint-Germain siły pokojowe zatrzymały od 6 000 do 7 000 demonstrantów studentów z Dzielnicy Łacińskiej, którzy chcieli maszerować w kierunku Pałacu Burbonów . Wkrótce potem Zgromadzenie Narodowe jednogłośnie głosuje życzenie potępiające przemoc policyjną .

Część wydarzeń z maja 1968 roku miała miejsce na bulwarze.

Bulwar od dawna mieścił wydawnictwa i księgarnie, na przykład wydawnictwa medyczne w pobliżu wydziału lekarskiego . Z biegiem lat są one zastępowane przez sklepy z modą i restauracje.

• Budowa Boulevard Saint-Germain widziana od strony Rue Saint-Dominique w lutym 1870 roku.

• Bulwar do Place Maubert animowane przez tramwaje Decker z omnibus General Company na początku XX th  wieku.

• Rue de Buci widziany z bulwaru Saint-Germain, w 2012 r.

• Dzwonnica kościoła Saint-Germain-des-Prés .

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

• N o  5: fotograf Eugène Pirou miał swoje studio w budynku z 1889 roku .
• N O  7a: wąskim budynku z miejsca ścianki obudowy Philippe Augusta .
• N o  37: Andre Pieyre Mandiargues i Henri Cartier-Bresson tam mieszkał. Widzieliśmy tam również Leonora Finiego , który mieszkał tam z pierwszym romansem rozpoczętym w 1932 roku.
• N o  45: Georgette Elgey mieszkał tam aż do śmierci
• N O  53: dwór XVIII p  wieku, po zlokalizowaniu rue Noyers . Mieszkał tam Armand Salacrou .
• N o  57: budynek Szkoły Specjalnej Robót Publicznych , zbudowany na miejscu rzędem starych domów, z których jeden był świadkiem narodzin Alfreda de Musset w 1810 roku.

• N O  7a.

• N O  57, École Speciale des Travaux Öffentlichkeiten .

• N o  71, były Międzynarodowe Księgarnia.

• N O  117, koło księgarni .

• N o  71: Cluny teatr zniknął. Dawna księgarnia międzynarodowa.
• N o  74: budynek, w którym dr Simon Noël Dupré (1814/85) mieszkał i powieszony , profesor anatomii i chirurgii, poeta, kompozytor i polityk francuski .
• N o  79: Hachette księgarni, założonego w 1826 roku przez Louis Hachette , zastąpionego przez bank od 1994 roku na ścianie samej księgarni, można odczytać tablicę przypominającą o lokalizacji hotelu d'Aligre gdzie Charles Baudelaire urodził się w 1821 roku ; trofeum pierwszego Pucharu Francji w piłce nożnej było tam eksponowane w oczach publiczności przez kilka tygodni, przed finałem rozegranym 5 maja 1918 roku.
• N o  87: Édouard Branly (1844/40), francuski fizyk i lekarz, radio pionier, mieszkał w tym budynku, gdzie zmarł24 marca 1940 .
• N o  90: architekt Charles Garnier zmarł; tablica składa mu hołd.
• N O  99: kino UGC Danton.
• N O  104: lekarz Arnold Netter żył nie; tablica składa mu hołd.
• N O  108: w Journal of ekonomistów utrzymuje swoje miejsce w XIX th  wieku i XX th  wieku .
• N O  112: mieszkanie Pierre-Charles Pathé , a siedziba Komisji Intelektualistów w Europie wolności
• N O  113: Mk2 Odéon Cinema (boczne St-Germain) .
• N o  117, na rogu rue Grégoire-de-Tours  : budynek zbudowany w 1877-1879 przez Charles Garnier dla Cercle de la Librairie , profesjonalnego stowarzyszenia transakcji księgowych. Budynek na ulicy Gregoire de Tours została przedłużona do końca XIX th  wieku. Dziś jest siedzibą szkoły dziennikarstwa i miejskiej szkoły Institut d'études politiques de Paris .
• N O  120: tablica z miasta Paryża na cześć doktora Pierre'a Simona .
• N O  123: the Biblioteka Polskiej w Paryżu .
• N O  124: kino UGC Odeon.
• N O  126: pisarz Gilbert Cesbron- piła od 1946 do 1979; tablica składa mu hołd.
• Między n os  133-135: tablica przypomina września masakruje 1792.

• Abbey więzienie , grawerowanie (1831).

• Płyta n o  133.

• N O  136: anarchista Ravachol częściowo wysadzili ten dom w dniu 11 marca 1892 roku W 1930 roku budynek został kupiony przez kilku kupców żydowskich z Rumunii, który następnie odziedziczonych córkę Yolande. Więziona przez dziesięć lat w Rumunii z powodów politycznych, po czym wróciła do Paryża, przeniosła się na szóste piętro budynku, wynajmowała pozostałe mieszkania i wraz z mężem prowadziła sklep z męską odzieżą na parterze. Zmarł na chorobę Parkinsona w latach 90. Bezdzietna, następnie poświęciła swoje dziedzictwo walce z tą chorobą z Fondation de France , tworząc w tym celu fundację Schutzman-Zisman, nazwaną na cześć jej rodziców, obecnie zarejestrowaną na tablicy nad drzwiami budynek.
• N O  142: the Vagenende restauracja , stare bulion pochodzący z 1905 roku Vagenende była nazwa właściciela w 1920 roku.
• N O  143: Madison Hotel. André Malraux spędził tam zimę 1937 roku .
• N O  145: Pomnik Diderot przez Jean Gautherin (1886), przypominając miejsce, w którym żył, a następnie rue Taranne  ; Galeria Steph Simon w latach 50.
• N O  145: Brasserie Lipp . Lider marokańskiej opozycji Mehdi Ben Barka został porwany w 1965 roku; tablica składa mu hołd.
• N O  149, w rogu rue de Rennes , były drogerii Publicis otwarty w 1965, drugi zapoczątkowanej przez grupy we Francji (z których pierwszy jest usytuowany 133 Pól Elizejskich ). Bar, restauracja, sklep (tytoń, perfumy, apteka, kiosk itp.), Otwarty o bardzo późnych godzinach i skierowany do młodych ludzi, podejmuje koncepcję obserwowaną przez kierownika Publicis Marcel Bleustein-Blanchet w Stanach Zjednoczonych. , United. Za dekorację ponownie odpowiada Slavik . W 1974 roku atak terrorystyczny popełnione przez Carlos lewo Dwóch zabitych i 34 rannych. Regularnie występował wokalista Serge Gainsbourg . Do połowy lat osiemdziesiątych odwiedzało ją dziennie od 2000 do 3000 odwiedzających. W 1995 roku, zbyt mała jak na gust publiczności, apteka została zamknięta, a dwa lata później ustąpiła miejsca sklepowi Armaniego .
• N O  153: polski historyk i polityk Joachim Lelewel mieszkał tam w 1832 roku; tablica składa mu hołd.
• N O  166: La Rhumerie , bar uczęszczanych w szczególności Antonin Artaud .
• N O  167: odporność myśliwski Francois Faure żył nie; tablica składa mu hołd.
• W obliczu n o,  168 obecnego Boulevard, na zachód od istniejącego skrzyżowania Little Butcher ) lokalizację więzienia Abbaye (rozebrany).
• N O  168a: the square-Felix Desruelles wynikiem rozbiórki domów, które załączeniu Saint-Germain-des-Prés do połowy XIX th  wieku. Znajduje się w nim Pomnik Bernarda Palissy'ego autorstwa Louisa-Ernesta Barriasa (1883) oraz, przy ścianie sąsiedniego budynku, przeszklona fasada z piaskowca zaprojektowana przez architekta Charlesa-Auguste'a Rislera i rzeźbiarza Julesa Coutana w celu zilustrowania produktów użytkowych z krajowej manufaktury Sèvres podczas Wystawy Światowej w Paryżu w 1900 roku.

• Niektóre słynne kawiarnie

• Pomnik Diderota - Jean Gautherin .

• Les Deux Magots .

• Browar Lipp .

• Café de Flore .

• N O  170: położenie, w końcu XIX p  wieku, A Duval bulion . W 2017 roku miejsce to zajmuje sklep z modą.
• N O  172: the Café de Flore , jeden z najbardziej znanych kawiarni literackiej w Paryżu, gdzie laureaci nagrody Goncourt , poeci wszystkich epok, a gdzie minęło kilka ideologów rewolucji rosyjskich czy chińskich i wielkich osobistości literackiej .
• N O  175:
  • lokalizacja Hôtel Selvois, do którego wejście znajdowało się przy rue Taranne 6 , gdzie w 1675 roku urodził się Louis de Rouvroy, książę Saint-Simon , słynny memorialista .
  • Butik Sonia Rykiel został otwarty w 2008 roku .
• N O  177: polityk Edward Frederick Smith mieszkał tam od 1908 roku; tablica składa mu hołd.
• N O  184: budynek zbudowany w 1878 roku przez architekta Édouard Leudière dla Geographical Society . Dwie kariatydy reprezentujące Ziemię i Morze oraz ziemską kulę ziemską z przodu zostały wyrzeźbione przez Émile Soldi . Wstępne rozmieszczenie lokali obejmowało parter, dużą salę konferencyjną (zachowaną), przedpokój zagubionych schodów, szatnię, mieszkanie concierge; 1 st  piętro, pokój komisja i urząd prezydenta; na 2 nd i 3 rd  podłogi, biblioteką i salą komisji; 4 th , mieszkanie agenta Spółki. Również siedziba IPAG Business School .
• N O  186: w ten kąt był Saint-Germain cmentarza , zwany także Saint-Pierre cmentarza .
• N O  202: domu poety Guillaume Apollinaire . Ten ostatni opuścił Auteuil w styczniu 1913 roku, aby przenieść się do tego budynku, który doceniał między innymi bliskość Café de Flore . Mieszkał tam do swojej śmierci w listopadzie 1918 roku. Hołd złożony mu tablica.
• N O  205: biura z Międzynarodowej Organizacji Pracy w Paryżu.

• N o  202.
• Tablica pamiątkowa.
• N o  215.

• N os  213-217: teren Hôtel de Neufchâtel, Béthune, Châtillon, de La Trémoille, dawniej zlokalizowany przy N o  63 rue Saint-Dominique , zbudowany w 1708 r. Przez Pierre Cailleteau dit Lassurance zniszczony podczas wykopalisk na Boulevard Saint-Germain
• N o  215, a 2 i 4, rue de Saint-Simon  : neorenesansowy styl dwór zbudowany przez architektów Vaucheret i Potier między 1881 i 1885, na gruntach poprzednio zajmowanego przez Hotel de Chastillon, że rozszerzenie du Boulevard podejmowane w tym miejsce w 1876 roku potępił. Française Alliance powstała tam w 1883 roku przez kilka osobistości, takich jak Paul Cambon , Ferdinand de Lesseps , Jules Verne i Louis Pasteur (tablica wspomina to wydarzenie). Saint-Simon krąg , który wśród swych członków Ferdinand de Lesseps, Émile Boutmy , Anatole France , Ernest Renan , Fustel de Coulanges , José Maria de Heredia , Edmond James de Rothschild w szczególności również mile widziane głośniki takie jak Hippolyte Taine , Pierre Savorgnan , de Brazza lub Gaston Maspero . Ernest Renan wygłosił tam swój słynny wykład o judaizmie jako rasie i religii . Siedziba Kolegium Inżynierów od 2009 roku.
• N o  215 bis: dom Georgesa Guillaina , Raphaëla Aliberta oraz biura Édouarda Balladura w latach 80. i 90.
• N O  216: Czarnogóra Ambasada Francji .
• N O  217: Hotel Varengeville , dawniej znajduje rue Saint-Dominique , zbudowany w 1704 roku przez architekta Jacques'a V Gabriela i przebudowany przez Jean-Baptiste Leroux . Zredukowany w 1876 roku przez budowę Boulevard Saint-Germain. Własność Banque de France i połączona z hotelem Amelot de Gournay . Dziś jest siedzibą Maison de Amérique Latine , założonej w 1946 roku z inicjatywy Ministerstwa Spraw Zagranicznych w celu wzmocnienia i rozwoju wszelkiego rodzaju stosunków i wymiany między Francją a republikami Ameryki Łacińskiej.
• N O  218: hotel znajduje dawniej rue Saint-Dominique , mieszkał od 1714 do 1746 przez pamiętnikarz Louis de Rouvroy, Książę Saint-Simona  ; tablica składa mu hołd. Na parterze butik Madeleine Gély (parasole i parasole).
• N O  231: wyspy Saint-Germain , między Boulevard Saint-Germain, w Saint-Dominique ulicy i University Street . Zajmuje go w większości Ministerstwo Obrony (w szczególności sztabów armii i wojska), aż do przeniesienia się w 2015 roku do Hexagon Balard . Biurowcem przy bulwarze był hotel prezydenta Dureta, zbudowany przez François Debias-Aubry w 1714 roku. Mieszkali tam marszałek Richelieu i Lucien Bonaparte . Odbudowany został w latach 1876-1877 przez architekta Louisa-Julesa Bouchota .
• N O  233: budynek nabył w 1981 roku przez Zgromadzenie Narodowe do schronu tam w tym szeregu usług .
• Carrefour rue du Bac-bulwar Saint-Germain- boulevard Raspail  : Dawn "Carrefour Chappe" gdzie statua z Claude Chappe znajdował się w brązu , wzniesiony w 1893 roku i obsady podczas okupacji między 1941 i 1943 w ramach rządu Vichy .
• N O  241: HQ z François Fillon dla 2016 Republikańskiej na prezydenta podstawowym i na wyborach prezydenckich 2017 roku (przeniesienie do rue Firmin-Gillot na koniec grudnia 2016).
• N O  243: wokalista i kompozytor Pauline Viardot mieszkał tam od 1884 do jego śmierci w 1910 roku; tablica składa mu hołd.
• N o  244 budynków zbudowanych dla Ministerstwa Robót Publicznych przez Antoine Izydora Eugène Godebœuf w 1861 roku i dołączył do n o  246. Oni teraz umieszczenie służb Ministerstwa Spraw Zagranicznych (ogólnego kierunku współpracy i rozwoju międzynarodowego, w kierunku Francuzów za granicą i obcokrajowcy we Francji).
• N O  246: Roquelaure hotelu , powiedział również hotelu Mole. Marszałek Antoine Gaston de Roquelaure (1656-1738) nabył w 1709 r. Mały dom zbudowany w 1695 r., Który zdecydował się powiększyć od 1724 r. Pod kierunkiem Pierre'a Cailleteau dit Lassurance (1660-1724), a następnie, po śmierci tego ostatniego, jego współpracownik Jean-Baptiste Leroux (1676-1747), autor w szczególności dekoracji przedsionka i gabinetu marszałka. Wystrój wnętrz wykonywał wówczas w latach 1733-1734 słynny ornamentysta Nicolas Pineau (1684-1754), z którego zachowała się dekoracja sali marszałkowskiej. Hotel został zakupiony w 1740 roku przez Mathieu-François Mole , prezydent z moździerza w Parlamencie Paryża , który jest przekształcona przez architekta Jean-Michel Chevotet i nakazał malowane dekoracje z Charles-Joseph Natoire (salonik, parada) i Jean -Baptiste Oudry (jadalnia). Hotel został przejęty w 1793 r. I przekształcony w przytułek dla chorych na próchnicę, zanim został zwrócony rodzinie Molé . W roku 1808, hotel spotkał sąsiada hotelu Lesdiguieres ( n o,  248) dla Cambacérès , która objęła zarówno budynków i mieszkał tam aż do jego wyjazdu do emigracji w 1816 Zestaw jest przekształcona przez François-Hippolyte Destailleur dla Louise Maria Adelajda de Burbon , księżnej Orleanu, właściciela w 1816 r. W okresie monarchii lipcowej hotel został najpierw przydzielony Radzie Stanu, dla której Pierre-François-Léonard Fontaine stworzył w 1832 r. wielką klatkę schodową i salę konferencyjną. W 1839 roku został przydzielony do Ministerstwa Robót Publicznych i przekształcony przez Félixa Dubana . Do dziś jest to hotel Ministerstwa Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii , którego usługi znajdują się przy avenue de Ségur oraz, w La Défense , w arche de la Défense oraz wieżach Voltaire i Pascal A i B .
• N O  248: Lesdiguieres hotelu, powiedział także Hotel Bethune-Sully. Dom zbudowany przez Antoine Desgodets został kupiony w 1706 roku przez księżną Lesdiguières, która zleciła mu rozbudowę Boirette . Sully zlecił przekształcenie go przez Jean-Michel Chevoteta w latach 1747-1750. Hotel został przyłączony w 1808 r. Do Hôtel de Roquelaure .
• N o  252 bis, na rogu rue de Villersexel  : tablica upamiętniająca José Barón Carreño (1918-1944), republikanina hiszpańskiego i bojownika ruchu oporu, który zginął za Francję podczas walk o wyzwolenie Paryża , umieszczona po jednogłośnym głosowanie Rady z dnia 7 th dzielnicy Paryża Rady.
• N O  274, hotel de Wignacourt, „dwór zbudowany w 1868, jest kolejno zamieszkałych przez Mangini i Wignacourt. Zalany podczas zalania Sekwany w styczniu 1910 roku, został następnie przejęty przez Chambre Syndicale des Priableurs de Paris. W 2002 r. Zmienił właściciela, a na początku 2006 r. Przyjął pod nazwą „Ambasada Belgii” przedstawicielstwo dyplomatyczne Wspólnoty Francuskiej Belgii i Regionu Walonii ” .

• Dawny hotel w Wignacourt. Obecna delegacja Walonia-Bruksela.

• N o  288, na rogu Quai Anatole-France ): budynek drugiego imperium , przykład najwyższej jakości stylu Haussmanna . To tam 2 sierpnia 1936 roku zmarł Louis Blériot ; tablica składa mu hołd. W budynku mieści się przedstawicielstwo Komisji Europejskiej we Francji oraz biuro informacyjne Parlamentu Europejskiego we Francji.

• Płyta n O  90.

• Tablica na skrzyżowaniu z Boulevard Saint-Michel , w hołdzie Robertowi Bottine'owi, zabitemu za wyzwolenie Paryża (1944).

• Płyta n o  104.

• Płyta n o  126.

• Płyta n o  151.

• Płyta n o  153.

• Płyty na n °  167.

• Płyta n o  177.

• Płyta n o  202.

• Płyta n o  215.

• Płyta n o  218.

• Płyta N O  221, na cześć Marcel Martin, zabitych za wyzwolenia Paris (1944).

• Płyta n o  243.

• Płyta n o  288.

• Tablica Wyzwolenia Paryża przed numerem 252 bis, na rogu bulwaru z rue de Villersexel .

Uwagi, źródła i odniesienia

1. Belleret, Le Monde , 25 lutego 2005.
2. Pitt 2014 , s.  66.
3. Léonard Pitt, Paryż, podróż w czasie , Parigramme, 2008, 221  s. ( ISBN  978-2-84096-454-4 ) , str.  108 , 115, 131 i 134-135.
4. „  Kraj: dziennik testamentów Francji  ” , Gallica ,8 października 1896(dostęp 21 października 2020 ) , strony 1-2.
5. Exelsior z 8 stycznia 1919 r .: Mapa i oficjalna lista bomb lotniczych i zeppelinów wystrzelonych na Paryż i przedmieścia, ponumerowanych zgodnie z kolejnością i datą upadku
6. Excelsior z 9 stycznia 1919 r .: Mapa i oficjalna lista pocisków wystrzelonych przez potworne działo, ponumerowanych zgodnie z kolejnością i datą upadku
7. Emmanuel Blanchard, „Kiedy policja rzuca wyzwanie Pałacowi Bourbon (13 marca 1958). Demonstracji policji, areny Parlamentarnemu system przejścia " , Genesis , 2011/2 ( N O  83), s.  55-73 .
8. Le Monde Illustré , 26 lutego 1870.
9. Vincent Guiroud, „Leonor Fini i André Pieyre de Mandiargues: niedokończona powieść”, Literatura faktu , 22 marca 2011
10. Życzenie związane z umieszczeniem pamiątkowej tablicy na cześć Georgette ELGEY
11. Archiwa departamentalne Seine-Maritime , numer rejestru 1R3472.
12. Paryż , Guide bleu Hachette, 1988, s.  413 ( ISBN  201011485X ) .
13. "  Związek piłkarski Coupe de France  ", Czytania dla wszystkich ,Październik 1917, s.  1220 ( czytaj online ).
14. Siramy, Pierre. , 25 lat w tajnych służbach , Flammarion,2010( ISBN  978-2-08-123261-7 i 2-08-123261-8 , OCLC  587016058 , czytaj online )
15. „  Rada Paryża  ”
16. Nathalie Birchem, „The posterity of the Yolande building” , la-croix.com, 7 listopada 2017 r.
17. „Monument to Diderot - Paris” , ogłoszenie na e-monumen.net .
18. Nadya Charvet, „  Saint-Germain brzmi jak śmiertelny dzwonek dla apteki. Trzydziestoletni kompleks został sprzedany włoskiemu projektantowi Armani  ” , na Liberation ,23 listopada 1995(dostęp 4 kwietnia 2021 ) .
19. „Informacje o lokalizacji więzienia Abbey” , www.tombes-sepultures.com .
20. „Pomnik Bernarda Palissy'ego, Paryż (75006)” , ogłoszenie na e-monumen.net .
21. Karl Baedeker , Paryż i okolice: podręcznik podróżnika , Baedeker, 1900 str.  15-18 .
22. „Hotel firmowy” , socgeo.com .
23. Tablica pamiątkowa.
24. Jacques-François Blondel, Architektura francuska , Paryż, Jombert, 1752 Tom I st  : Opis głównych budynków Faubourg St. Germain i katalog wystawy „Le Faubourg Saint-Germain”, Muzeum Rodina, artykuł z 1984 roku autorstwa Bruno Ponsa , s.  68-72 .
25. "215, boulevard Saint-Germain" , www.cdi.fr .
26. Favier, Pierre, 1946- , Dekada Mitterranda. 4, The heartbreaks (1991-1995) , wyd. Du Seuil,1999( ISBN  2-02-029374-9 , 978-2-02-029374-7 i 2-02-014427-1 , OCLC  41340549 , czytaj online )
27. Yves Coirault, w Saint-Simon , Mémoires , Paryż, Gallimard, wyd. „Biblioteka Pléiade”, 1985, t.  V, str.  681, przypis 12.
28. Pomnik Claude Chappe - Paryż (75007) (stopiony)
29. 1869 - Boulevard Raspail
30. Matthieu Deprieck „Fillon ma 48 godziny, aby być niespodzianką prawicowych podstawowej , ” lesinrocks.com , 17 listopada 2016 r.
31. „  Rada Paryża  ”
32. Por. Notatka BnF [1] i Maurice Culot, William Pesson, Historia ambasady , Bruksela, wydania AAm, 2008. W tej pracy autorzy zakładają, że budynek jest autorstwa Henri Parent .
33. „Przedstawicielstwo we Francji” , ec.europa.eu  ; „Biuro informacyjne we Francji” , ec.europa.eu .
34. „  Robert Bottine Memorial Plaque  ” , http://museedelaresistanceenligne.org/ (dostęp 18 marca 2020 ) .
35. „  Tablica w hołdzie dla odpornego Marcela Martina  ” , na http://museedelaresistanceenligne.org/ (dostęp 18 marca 2020 ) .

Bibliografia

• Léonard Pitt ( przetłumaczone  z angielskiego), Paryż, podróż w czasie , Paryż, Parigramme ,2008, 221  s. ( ISBN  978-2-84096-454-4 ). 

Załączniki

Linki zewnętrzne

• Oficjalna lista tras w Paryżu
• Arkusz na www.insecula.com