Armand Salacrou

Armand Salacrou Obraz w Infobox. Armanda Salacrou w 1946 roku ( studio fotograficzne Harcourt ). Funkcjonować
Przewodniczący jury festiwalu w Cannes
1963
Tetsurō Furukaki Fritz Lang
Biografia
Narodziny 9 sierpnia 1899
Rouen
Śmierć 23 listopada 1989(w wieku 90 lat)
Le Havre
Narodowość Francuski
Czynność Dramaturg
Inne informacje
Pracował dla Ludzkość
Członkiem Akademia Goncourt
Nagrody
Podstawowe prace
Noce gniewu ( d )

Armand Camille Salacrou , urodzony dnia9 sierpnia 1899w Rouen i zmarł dalej23 listopada 1989w Le Havre jest francuskim dramaturgiem , znanym w szczególności z Inconnue d'Arras i Boulevard Durand .

Biografia

Syn Camille Salacrou, farmaceuty i Gabrielle le Pestel, studiował w Lycée w Le Havre, a następnie na wydziałach medycyny, literatury i prawa w Paryżu. Uzyskuje Certyfikat Studiów Fizyczno-Chemicznych i Biologicznych. Absolwent filozofii, dyplom pod kierunkiem Victora Bascha .

7 czerwca 1922 roku ożenił się z Lucienne Jeandet, z którą miał dwie córki, dedykując mu sztukę La terre est round . We wczesnych latach dwudziestych był dziennikarzem L'Humanité (przedstawienia) i L'Internationale . Następnie przygotowuje studia prawnicze. Zwrócił się do teatru i był sekretarzem Charlesa Dullina (1925). Ale sukces przyszedł dopiero dziesięć lat później. Przez pewien czas zwrócił się w stronę reklamy, aby rozwinąć sprzedaż specjalności farmaceutycznych swojego ojca, maści Marie Rose i odrobaczacza księżycowego.

Zmobilizowany w 1939 r. , Więzień, uciekinier, brał udział w działaniach ruchu oporu, w 1944 r. Zaciągnął się do Wolnych Sił Francuskich. Następnie realizuje obfite dzieło teatralne. Dzięki temu od 1949 roku wstąpił do Akademii Goncourt . Został członkiem honorowym w 1983 roku .

W 1963 roku był przewodniczącym jury Festiwalu Filmowego w Cannes . Po raz trzeci został też wybrany prezesem Towarzystwa Autorów i Kompozytorów Dramatycznych .

W 1966 roku był członkiem jury tego samego festiwalu, który uhonorowany Złotą Palmę filmowi Un homme et une femme przez Claude Lelouch .

Został wykonany w Comédie-Française za jego życia. Napisał także Les Idées de la nuit , zbiór różnych tekstów o teatrze, Goncourts, the Resistance ... (Librairie Arthème Fayard, 1960, s. 259).

Robi też adaptacja i dialog z La Beauté du Diable przez René Clair .

Jest Wielkim Oficerem Legii Honorowej , Komendantem Palm Akademickich i Artystycznych oraz Urzędnikiem ds. Zasługi Sportowej.

On umarł na 23 listopada 1989 w wieku 90 lat.

Jego żona Lucienne zmarła w 1991 roku .

Nagrody

Przedstawienie dramatyczne

Uwagi i odniesienia

  1. W n O  61 rue Grand-Pont .
  2. Jean-François Massé i Thierry Rodange, Salacrou: życie teatru , AlterEdit,2002, s.  9.
  3. Jacques Lafitte i Stephen Taylor, Who's who we Francji , J. Lafitte,1988, s.  1397.
  4. Jean-François Massé, op. cit. , s. 44
  5. Jean-François Massé, op. cit. , s. 56
  6. Jean-François Massé, op. cit. , s. 112
  7. Claude Pennetier, wzmianka „Armand Salacrou” , w słowniku biograficznym francuskiego ruchu robotniczego , Éditions de l'Atelier , 1992 .
  8. Le Figara littéraire N O  894 soboty, 8 czerwca 1963, str.  19
  9. [1] , na regietheatrale.com .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne