Gestapo

Gestapo Obraz w Infobox. Agenci Gestapo w cywilnych kostiumach podczas operacji Białych Autobusów wMarsz lub Kwiecień 1945. Historia
Fundacja 27 kwietnia 1933
Rozpuszczenie 8 maja 1945 r, 10 października 1945 r
Przodkowie Pruska tajna policja ( w )
Rama
Rodzaj Tajna policja , tajna policja
Siedzenie Prinz-Albrecht-Palais
Kraj  Niemcy
Organizacja
Założyciel Hermann Göring
Prezydent Rudolf Diels (1933-1934)
Organizacja macierzysta Reichssicherheitshauptamt (1939-1945)

Gestapo , akronim pochodzący od tego niemieckiego Ge Heime STA ATS PO lizei czyli „Secret State Police”, była policja polityczna o Trzeciej Rzeszy . Założona w Prusach przez Hermanna Göringa , jej władza rozciągnęła się następnie pod przywództwem Heinricha Himmlera na całą Rzeszę i terytoria najechane przez nią w czasie II wojny światowej .

Zintegrowany od 1939 r. Z Reichssicherheitshauptamt (lub w skrócie RSHA, „Dyrekcja Generalna Bezpieczeństwa Rzeszy”) Reinharda Heydricha , był kolejno zarządzany przez:

Odpowiedzialny za walkę z przeciwnikami wewnętrznymi lub zewnętrznymi, rzeczywistymi lub domniemanymi, a następnie z przeciwnikami reżimu nazistowskiego lub bojownikami ruchu oporu w krajach okupowanych , był przez swoje egzekucje synonimem terroru i samowoli. Odegrała istotną rolę w eksterminacji Żydów w Europie , w szczególności za pośrednictwem Amt B4 (biuro B4), kierowanego przez Adolfa Eichmanna .

Aktywna do ostatnich dni nazistowskiego reżimu, została potępiona jako organizacja przestępcza podczas procesów norymberskich .

Ewolucja i struktura

Kontekst

Od powstania spartakusowskiego po działania korpusu frankońskiego , od zabójstwa Walthera Rathenaua do puczu brasserie , Republika Weimarska była naznaczona głęboką niestabilnością i częstą przemocą polityczną, podczas której Sturmabteilung (milicja) partii nazistowskiej . Niemiecki aparat państwowy realizuje strategię walki skierowaną przede wszystkim przeciwko komunistom i antyhitlerowcom, prowadzoną przez zwykłą policję, jak w Bawarii , lub przez policję polityczną, jak w Prusach . Ze swej strony partia nazistowska utworzyła z inicjatywy Heinricha Himmlera służbę bezpieczeństwa wewnętrznego Sicherheitsdienst (SD), powierzoną Reinhardowi Heydrichowi .

Góring i kreacja

„Przez tygodnie pracowałem osobiście nad reorganizacją, aby samemu stworzyć własny ruch iz własnej inicjatywy, służbę gestapo. Ten instrument, który wzbudza głęboki terror we wrogach państwa, bardzo przyczynił się do tego, że dziś nie możemy już mówić o komunistycznym czy marksistowskim niebezpieczeństwie w Niemczech czy w Prusach ”

- Hermann Göring, 1934.

Kiedy naziści doszli do władzy wStyczeń 1933wprowadzili politykę represji na trzech osiach: separację, internowanie i eliminację przeciwników politycznych poza jakimikolwiek ramami prawnymi, na czele z SA i SS , w szczególności poprzez otwarcie pierwszych obozów koncentracyjnych  ; ustanowienie ram prawnych umożliwiających nadanie represjom ram prawnych; utworzenie organu poświęconego policji politycznej, przyszłemu gestapo.

Poseł do Reichstagu i od tego czasu członek pruskiego LandstaguMaj 1928, Prezydent Reichstagu w 1932 r., Minister bez teki, komisarz ds. Lotnictwa i minister spraw wewnętrznych Prus w rządzie Adolfa Hitlera , Hermann Göring przejął stery pruskiej policji, największej w Niemczech policji.12 lutego 1933. Następnego dnia rozpoczął nazifikację , odwołując 22 komisarzy z 32, których zastąpili naziści zwerbowani z szeregów SA. Ponadto uzbroił policjantów w pistolety , uznając gumowe pałki i kije, które wcześniej były używane jako „nikczemna broń”, i oświadcza, że ​​bierze osobistą odpowiedzialność za wszystkie kule wystrzelone przez policjanta. Od 22 lutego Göring zwiększył swoje siły, mianując 25 000  SA , 10 000  SS i 15 000 członków Stahlhelm na pomocniczych funkcjonariuszy policji.

W tej operacji usunięcia policjantów z sentymentami republikańskimi ma nieocenioną pomoc Rudolfa Dielsa, który zresztą poślubił siostrzenicę Góringa Ilsę. Szef sekcji politycznej pruskiej policji, Amt IA, który skutecznie i energicznie walczył z komunistami i nazistami, Diels oddaje swoje akta w służbie nowej władzy. W jego aktach znajduje się kilka kompromitujących dokumentów uzyskanych od kilku lat, które mogą zhańbić przeciwników, niezależnie od tego, czy są nazistami, czy antynazistami. Diels w szczególności otrzymał prywatne listy od Ernsta Röhma, w których ten ostatni przejawiał swoje skłonności homoseksualne. Natychmiast po ogłoszeniu przepisów stanu wyjątkowego28 lutego 1933w obronie ludu i państwa, oficjalnie usprawiedliwionej pożarem w Reichstagu , pruska policja wzięła udział obok SA i SS w pierwszej większej łapance przeciwników zorganizowanej w Berlinie w nocy28 lutego w 1 st marca 1933. Od tego momentu Gestapo „mogło działać bez ograniczeń i bez odpowiedzialności, wykonywać tajne aresztowania i dożywocie bez postawienia zarzutów, bez dowodów, bez przesłuchania. Żaden sąd nie mógł się temu sprzeciwić ani nakazać zwolnienia i zażądać ponownego zbadania akt ”.

Plik 5 marca 1933wybory odbędą się po tym, jak Hitler doprowadził do rozwiązania Reichstagu, a Göring nie waha się wykorzystać służby policyjnej do obsługi kampanii partii nazistowskiej. Ponadto w lutym zginęło 50 osób podających się za antyhitlerów. Te wybory będą kolejnym sukcesem partii nazistowskiej. Göring został ministrem-prezydentem Prus5 marca 1933zachowując stanowisko prezydenta Reichstagu; W tym charakterze przyjął 23 marca na otwarciu nowej sesji parlamentarnej ustawę o zbrodniach i wykroczeniach popełnionych z intencji patriotycznych, uzupełnioną 23 czerwca amnestią wyroków wydanych na nazistów przed parlamentem. przejęcie władzy.

Gestapo zostało oficjalnie utworzone dnia 26 kwietnia 1933dekretem wydanym przez Göringa jako tajną policję państwową; na jej czele stoi pruski minister spraw wewnętrznych, czyli sam Göring z zastępcą Dielsa. W tym czasie Gestapo, którego działalność do tej pory oficjalnie ograniczała się do Berlina, otworzyło w każdej dzielnicy pruskiej biura, które pozostały podległe służbom centralnym Berlina i od czerwca utworzyło sieć nadzoru opinii publicznej i informowania . Zlikwidowała tajną organizację partii komunistycznej, ale także zbadała działalność SA, postrzeganej przez Göringa jako rywala, z której zamknęła lub przeniosła do SS , jego „prywatne” obozy koncentracyjne.

Po manewrach Wilhelma Fricka (głównego gracza prawa norymberskiego ), który nie zaakceptował faktu, że gestapo wymknęło się jego władzy, Diels został zdymisjonowany wWrzesień 1933, którego zastąpi Paul Hinkler, notoryczny alkoholik; jego mandat trwa niecały miesiąc, przed powrotem na urząd Dielsa, który natychmiast zatrzymuje swojego efemerycznego następcę. Aby uniknąć powtórzenia się takich wstrząsów, Gestapo zostaje oficjalnie wycofane z przypisów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych,30 listopada 1933meldować się tylko przed ministrem-prezydentem Prus, czyli Hermannem Göringiem.

Plik 1 st April +1.934, Diels jest znowu zwolniony, do wymiany, 20 kwietniaPrzez Heinricha Himmlera , Göringa jednak oficjalnie zachowując kierunek gestapo.

Obsługa przez SS i integracja z RSHA

Choć Göring został organizowanie Gestapo w Prusach , Heinrich Himmler stopniowo przejął kontrolę nad siłami policyjnymi innych państw niemieckich: w marcu 1933 roku został powołany Monachium policja prefekt , a następnie miesiąc później, bawarski prezydent policja.  ; w następnych miesiącach przejął kontrolę nad siłami policyjnymi w Hamburgu , Meklemburgii , Lubece i Turyngii . Na wiosnę 1934 roku , był odpowiedzialny za wszystkich niemieckich sił policyjnych inną niż Prus. Po zwycięstwie w walce o władzę między nim a Kurtem Daluege , protegowanym Wilhelma Fricka , Himmler zjednoczył wszystkie niemieckie siły policyjne po swojej nominacji w Berlinie i rozszerzył pole działania gestapo na całe Niemcy; na czele centralnej służby Gestapo mianuje swojego najbliższego zastępcę, Reinharda Heydricha , kierującego już SD . Heydrich przyjął na stanowisko zastępcy kierownictwa Gestapo byłego członka monachijskiej policji kryminalnej Republiki Weimarskiej , Heinricha Müllera , który wyróżnił się w walce z komunistami.

Plik 17 czerwca 1936Himmler zostaje szefem wszystkich niemieckich sił policyjnych ( Chef der Deutschen Polizei ); kontroluje Ordnungspolizei Kurta Daluege i Sicherheitspolizei , które zrzeszają Gestapo i Kriminalpolizei (Kripo), kierowane przez Arthura Nebe . Sipo jest odpowiedzialny za walkę z wrogami państwa: Kripo ściga „osoby, które następnie od zwyrodnienia fizycznego lub moralnego są oddzielone od społeczności ludowej i które w swoim szczególnym interesie naruszają środki podjęte w celu zachowania„ interesu ogólnego ”, Gestapo zajmujące się „osobami, które jako agenci wrogów niemieckiego narodowego socjalizmu chcą zniszczyć jedność narodową i unicestwić władzę państwa”.

Plik 22 września 1939Sipo zostaje włączone wraz z SD do Reichssicherheitshauptamt , pod kierownictwem Heydricha. Po jego śmierci wCzerwiec 1942Himmler będzie przez kilka miesięcy sprawował bezpośredni nadzór, a na początku 1943 roku mianował Ernsta Kaltenbrunnera następcą .

Misje i uprawnienia

„Gestapo ma za zadanie poszukiwanie wszelkich zamiarów zagrażających państwu i zwalczanie ich, zbieranie i wykorzystywanie wyników śledztw, informowanie rządu, informowanie władz o ustaleniach. Ważne dla nich i dać im impuls ”

- Dekret Hermanna Göringa z dnia10 lutego 1936.

Brak jakichkolwiek ram prawnych przed dekretem Göringa nie przeszkodził gestapo w działaniu od 1933 r. Na podstawie dekretów 28 lutego 1933 i 8 marca 1934, która ustanowiła areszt ochronny ( Schutzhaft ), może więzić lub internować w obozie koncentracyjnym według własnego uznania, bez ograniczeń czasowych, bez postawienia zarzutów i bez procesu. Brak jakiejkolwiek kontroli sądowej nad działaniami Gestapo został oficjalnie potwierdzony10 lutego 1936, ustawą, która wskazuje w szczególności, że „zarządzenia i sprawy tajnej policji nie podlegają rozpatrzeniu przez sądy administracyjne”, ustawa, która potwierdza jedynie opinię Pruskiego Sądu Administracyjnego z 1935 r., zgodnie z którą tymczasowego aresztowania nie można zaskarżyć w sądzie.

Wewnętrzna organizacja

Umieszczony pod kierownictwem operacyjnym Heinrich Müller od 1936 do 1945 roku , gestapo zostało zorganizowane na sześć działów (w języku niemieckim Amt , w liczbie pojedynczej), który zawierał kilka sekcji. Najbardziej znany z nich odcinek B4 prowadzony przez Adolfa Eichmanna miał być głównym organizatorem zagłady Żydów Europy.

Rola

Eliminacja przeciwników

Poprzez aparat partii nazistowskiej, od Gauleitera do Blockleitera , gestapo ma w Niemczech „dziesiątki tysięcy uszu i uważnych oczu”. Ale właściwe Gestapo nie stworzyło ciężkiej struktury ludności z powodu nadzoru partii, ale także z powodu licznych listów potępiających, jakie codziennie otrzymywało: w Kolonii w 1942 r.Liczyliśmy 69 członków gestapo. dla 750 000 mieszkańców. Jeśli prawdziwa rola Gestapo w pożarze Reichstagu jest kontrowersyjna, jest ona w centrum przygotowań do nocy z Długimi nożami . Pomaga w tworzeniu akt fałszywego spisku Ernsta Röhma przeciwko Adolfowi Hitlerowi i sporządzaniu listy osób do zamordowania; brała również udział w morderstwach, w szczególności popełniła zabójstwa Herberta von Bose , Kurta von Schleichera i jego żony oraz Ericha Klausenera .

Teraz niezależne SS może wykonywać swoją pracę. Partia nazistowska , uznawana za jedną partię, Gestapo nieustannie ściga przeciwników politycznych, w szczególności członków KPD . Podobnie ci, którzy nie pasowali do ideału partii, którą naziści nazywali Volksgemeinschaft (społeczność ludowa ), byli szybko zauważani i przechwytywani: rejestracja homoseksualistów została w ten sposób powierzona gestapo w 1934 r. Następnie zaczęliśmy. interesować się mniejszościami, zwłaszcza Żydami . Partia zapewni Gestapo podstawę prawną do zwiększenia liczby aresztowań:19 września 1935, przegłosowano prawa Norymbergi, w których ustalono, że jakiekolwiek małżeństwa między Żydem a Niemcami są surowo zabronione.

W Niemczech zapanował klimat terroru. Podczas gdy policja pojawia się w filmach propagandowych tak blisko ludzi, rośnie liczba donosów. Podczas Latem 1936 Himmler został mianowany szef Deutschen Polizei (czele wszystkich sił policyjnych w Niemczech), ale to był Heydrich, jego prawa ręka, która była naprawdę rządzi. Ponadto Ministerstwo Spraw Wewnętrznych nadal sprawuje znaczną kontrolę. Intelektualiści SS odgrywają coraz większą rolę w nazistowskiej machinie od końca lat trzydziestych XX wieku . Werner Best , prawnik i technokrata SS, jest jednym z nich. Asystuje Heydrichowi na czele Gestapo do 1940 r. Franz Six jest ze swojej strony projektantem Gegnerforschung (sekcja Gestapo, która śledzi wrogów Rzeszy) i zwerbowany przez Heydricha w SD. W 1938 r. W następstwie Anschlussu aresztowano przywódców austriackiej lewicy. W następnym roku gestapo ustaliło listę czeskich przeciwników, których należy zlikwidować.

Ciągłe represje

Narasta sprzeciw wobec brutalności reżimu policyjnego. Stowarzyszenie Białej Róży , kierowane przez Sophie i Hansa Schollów , krytykuje rzeź Stalingradu, a także deportacje. Potępieni zostali aresztowani przez gestapo, a następnie ścięci 22 lutego 1943 r. W pobliżu Monachium.

Tajna policja śledzi słuchaczy zagranicznych stacji radiowych, których używanie jest surowo zabronione, uznawane za akt zdrady. Poluje się też na fanów muzyki amerykańskiej ( jazz i swing ), bo reżim nie pozwala na słuchanie „  czarnej muzyki  ”. Wreszcie małżeństwa mieszane są analizowane za pomocą grzebienia o drobnych zębach. We Frankfurcie Heinrich Baab nakazuje aresztowanie Żydów poślubionych Aryjczykom  : miasto doświadczy dziesiątek tysięcy aresztowań (1941-1943).

W sierpniu 1943 r. Himmler został mianowany ministrem spraw wewnętrznych Reichs-und Preussischer („Minister Spraw Wewnętrznych”): był odtąd niekwestionowanym szefem niemieckiego reżimu policyjnego.

Wszechmoc i upadek

Od ataku 20 lipca 1944terror staje się jedną z głównych przyczyn totalitaryzmu narodowego socjalizmu. Polityka ta była wzmacniana przez miesiące, aż do ostatnich dni konfliktu. Akcja gestapo skupiła się wówczas na wieloletnich przeciwnikach reżimu, szabrownikach, do których egzekucji na miejscu upoważniono policję od września 1944 r . Dodatkowo jej kontrolę nad obcymi populacjami w Rzeszy (robotnikami przymusowymi) wzmacnia chęć systematycznego tropienia uciekinierów Służby Pracy, którzy przy dezorganizacji wynikającej z bombardowań tworzą bandy, utrzymujące się dzięki czarnemu rynkowi, coraz bardziej przedsiębiorczych na przestrzeni miesięcy. W ostatnich tygodniach konfliktu znaczna liczba tych gangów została zlikwidowana, a ich członkowie rozstrzelani.

Represje na terenach okupowanych

W 1939 roku przywódcy Gestapo szkolili swoich ludzi do rychłego przystąpienia do wojny. Müller koordynuje operację Tannenberg, która będzie pretekstem do pozbawionego skrupułów ataku na Polskę we wrześniu.

Plik 4 czerwca 1942, Heydrich ginie w ataku w Pradze . To wydarzenie nasila przemoc i aresztowania. Himmler tymczasowo przejmuje zarządzanie RSHA doStyczeń 1943, data, w której zastąpił go Ernst Kaltenbrunner . W odwecie za jego śmierć w pobliżu czeskiej stolicy SS i gestapo wymazali z mapy wieś Lidice, rozstrzeliwując wszystkich mężczyzn i deportując kobiety i dzieci. W Polsce np. W Lublinie szef Gestapo Oswald Gundelach  (de) zamordował dziesiątki tysięcy niewinnych ludzi i zorganizował gigantyczną łapankę antyżydowską między 3 a 4 listopada 1943 r  ., W której zamordowano ponad 43 tysiące osób.

W Paryżu , to Obersturmbannführer Kurt Lischka kierujący gestapo od jesieni 1940 przez osiadanie Saussaies uliczne ( 8 th  dzielnicy - obecnej siedziby Ministerstwa Spraw Wewnętrznych). Przewodniczący Rady Francuskiej Pierre Laval zgadza się z nazistami, aby skutecznie przeprowadzić aresztowanie Żydów przez francuską policję i żandarmerię: w sumie deportowanych jest 80 000 francuskich Żydów.

We Francji Gestapo jest również czasami odpowiedzialne za kontrolowanie i cenzurowanie poczty (prace zwykle wykonywane przez Wehrmacht): umieszcza okrągłą pieczęć na kontrolowanych kopertach z napisem „Geheime Staatspolizei”, w środku której znajduje się niemiecki orzeł w swastyce. Gestapo we Francji skorzystało z pomocy 6 000 francuskich agentów i 24 000 okazjonalnych informatorów. Francuscy agenci byli dowodzeni przez Masuya.

Deportacja i eksterminacja europejskich Żydów

Od jesieni 1939 r. Do wiosny 1940 r. Hitler chciał jak najszybciej wygrać wojnę. Nakazuje eliminację 70 000 ludzi przez Einsatzgruppen w Europie Wschodniej, w szczególności na Ukrainie i Białorusi . Jednostki SS i gestapo pomagają tym ruchomym jednostkom eksterminować mężczyzn w wieku bojowym. W związku z rekwizycją zasobów Francuskiego Towarzystwa Kolei Państwowych (SNCF), w szczególności w ramach Gestapo w służbie IV.B.4, kierowanej przez Adolfa Eichmanna , organizowane są wszystkie transporty deportowanych do obozów koncentracyjnych. To także gestapo aresztuje Żydów - którzy muszą teraz nosić żółtą gwiazdę  - i przeciwników politycznych w Niemczech i na podbitych terytoriach.

Plik 31 lipca 1941Heydrich przedstawia plan eliminacji Żydów na „wielką skalę”: Operacja Reinhard . Celem jest zaplanowanie zagłady 2 milionów polskich Żydów . Jesienią Himmler nakazuje jego instalację. 20 stycznia 1942 roku Müller wziął udział w konferencji w Wannsee , podczas której koordynowano Endlösung („  Ostateczne rozwiązanie  ”). Projekt jest rozpowszechniany w gestapo, co jest istotną pomocą w jego realizacji. Heydrich chce, aby jego policjanci nie byli już modelami Volksgemeinschaft , ale „policjantami politycznymi”, prawdziwymi aktorami Ostatecznego Rozwiązania.

Gestapo działa bez trybunału i samo decyduje o nałożeniu sankcji. Zasłynęła najpierw w Niemczech, a potem w całej okupowanej Europie z nieubłaganego terroru wywołanego jej procedurami. Uosabia arbitralność i przerażenie sił nazistowskich . Gestapo to policja duchowa, mająca informatorów ze wszystkich warstw społecznych. Oprócz 3500 niemieckich funkcjonariuszy policji obecnych na terytorium Francji, 40 000 pracowników pomocniczych o różnym pochodzeniu, w tym przestępczości zorganizowanej. WKwiecień 1942Himmler uzyskuje od Hitlera, że ​​uprawnienia policyjne na terytoriach okupowanych we Francji zostały przekazane z wojska generałowi policji SS Carlowi Obergowi . Gestapo może wówczas zastosować wobec Francji metody stosowane w Niemczech i na innych terytoriach okupowanych. Od 10 czerwca hitlerowska centralna władza zalecała mu stosowanie tortur podczas przesłuchań w celu wydobycia zeznań i informacji od krnąbrnych więźniów. Dotyczy to w szczególności szefa gestapo w Lyonie , Klausa Barbie , „kata Jeana Moulina  ”.

Główni agenci i oficerowie

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Heinrich Müller był kolejno:
    * szefem operacji Gestapo od 1936 do 1939;
    * Dyrektor Gestapo (jako jednostka „  RSHA Amt IV”, a zatem przyłączona do RSHA) od 1939 do 1945
    roku. Dlatego też przez cały czas jego hierarchicznym zwierzchnikiem był Reinhard Heydrich , aż do śmierci tego ostatniego wCzerwiec 1942. Wtedy jego zwierzchnikiem w hierarchii byli: Heinrich Himmler , działający w 1942 roku; następnie od 1943 do 1945 roku Ernst Kaltenbrunner , następca Heydricha.
  2. Dlatego też oficjalnie zależy to od Franza von Papena , ministra-prezydenta Prus .
  3. W rzeczywistości wymyka się od tego momentu zarówno pod kuratelę ministra spraw wewnętrznych Wilhelma Fricka , jak i ministra sprawiedliwości Franza Gürtnera .
  4. Jak podkreśla Jacques Delarue ( Histoire de la Gestapo , s.  80-81 ), chaos administracyjny typowy dla III Rzeszy jest totalny: jako minister spraw wewnętrznych Prus Frick jest podwładnym Góringa, ale jest także jego zwierzchnikiem jako ministrem spraw wewnętrznych. wnętrze Rzeszy.
  5. Po niedawnym ataku na Hitlera w Monachium,8 listopada 1939, którego autor, Georg Elser, został przypadkowo aresztowany przez celników podczas próby ucieczki do Szwajcarii.

Bibliografia

  1. J. Delarue, Historia Gestapo , str. 80.
  2. A. Brissaud, Secret History of the Gestapo , Rozdział 1: Narodziny Gestapo, str.  18 .
  3. A. Brissaud, Secret History of the Gestapo , Rozdział 1: Narodziny Gestapo, str.  18-19 .
  4. J. Delarue, Historia gestapo , s.  50 .
  5. A. Brissaud, Tajny Historia Gestapo , Rozdział 1: Narodziny Gestapo, str.  20 .
  6. A. Brissaud, Secret History of the Gestapo , Rozdział 1: Narodziny Gestapo, str.  23 .
  7. Jacques Delarue, Historia gestapo , s.  32 .
  8. A. Brissaud, Secret History of the Gestapo , rozdział 1: Birth of the Gestapo, s.  19 .
  9. J. Delarue, Historia gestapo , s.  54 .
  10. A. Brissaud, Secret History of the Gestapo , Rozdział 1: Narodziny Gestapo, str.  25 .
  11. J. Delarue, Historia gestapo , s.  55 .
  12. A. Brissaud, Secret History of the Gestapo , Rozdział 1: Narodziny Gestapo, str.  25-26 .
  13. J. Delarue, Historia gestapo , s.  56-58 .
  14. J. Delarue, Historia gestapo , s.  62 .
  15. J. Delarue, Historia gestapo , s.  81 .
  16. J. Delarue, Historia Gestapo , str.  81-82 .
  17. J. Delarue, Historia Gestapo , str.  175 .
  18. J. Delarue, Historia gestapo , s.  182-183 .
  19. J. Delarue, Historia gestapo , s. 180.
  20. J. Delarue, Historia Gestapo , str.  131 .
  21. J. Delarue, Historia Gestapo , str.  115 .
  22. RO Paxton, Fascism in action , Paryż , Seuil 2004, str.  231 .
  23. J. Delarue, Historia Gestapo , str.  147 .
  24. Heinz Höhne ( tłum.  Bernard Kreiss), Czarny Zakon: Historia SS , Casterman,1972, 288  str. ( OCLC  407694772 ) , str.  71.
  25. J. delarue, Historia gestapo , s.  156-157 .
  26. Ta rejestracja przez Gestapo była jednak kwestionowana od 1936 r. Przez Reich Central w celu zwalczania homoseksualizmu i aborcji, które znalazły się pod kontrolą policji kryminalnej. Zobacz Florence Tamagne "  Deportacja homoseksualistów w okresie II wojny światowej  " Revue d'échique et de Theologie morale , n o  239,Luty 2006, s.  77-104 ( ISSN  1266-0078 , czytaj online ).
  27. RJ Evans, The III e Reich, 1939-1945 , str.  797 .
  28. RJ Evans, The III e Reich, 1939-1945 , str.  800 .
  29. R. J. Evans, The III e Reich, 1939-1945 , str.  816 .
  30. RJ Evans, The III e Reich, 1939-1945 , str.  817 .
  31. RJ Evans, The III e Reich, 1939-1945 , str.  819-820 .
  32. Na ten temat przeczytaj artykuł Traktowanie Polski w ramach Planu Generalnego Ost .
  33. Dominique Lormier, Gestapo i Francuzi , Pigmalion (Flammarion), 2013 ( ISBN  978-2-7564-0589-6 ) , s.  73 .
  34. J. Delarue, Historia gestapo .
  35. „  Geheime StaatsPolizei (Gestapo)  ” , o II wojnie światowej (dostęp 30 kwietnia 2019 )
  36. Cécile Denis , Ciągłości i rozbieżności w podziemnej prasie niemieckich i austriackich bojowników ruchu oporu we Francji podczas drugiej wojny światowej: KPD, KPÖ, Revolutionäre Kommunisten et Trotskyists , (rozprawa doktorska wykonana pod kierunkiem Hélène Comarade, publicznie wspierana 10 Grudzień 2018 na Uniwersytecie Bordeaux-Montaigne) ( czytaj online )

Załączniki

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Dokumentalne programy telewizyjne

Linki zewnętrzne