William S. Burroughs

William S. Burroughs Obraz w Infoboksie. Portret Williama S. Burroughsa. Biografia
Narodziny 5 lutego 1914
Saint-Louis ( Missouri )
Śmierć 2 sierpnia 1997 r.(w wieku 83 lat)
Lawrence
Pogrzeb Cmentarz Bellefontaine
Imię urodzenia William Seward Burroughs
Przezwisko William Lee
Pseudonim Willy a William Lee
Narodowość amerykański
Trening Uniwersytet Harwardzki
Zajęcia Pisarz , poeta , powieściopisarz , eseista , malarz , pisarz , pisarz science fiction , prozaik , fotograf
Okres działalności Od 1945
Małżonka Joan Vollmer ( en ) (de1946 w 1951)
Dziecko William S. Burroughs Jr.
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Naropy ( w )
Pole Satyra
Członkiem Amerykańska Akademia Sztuki i Literatury
Ruch Pokonanie generacji
Etykieta Dysk ESP
Gatunki artystyczne Science fiction , satyra , dystopia , autobiografia auto
Wpływem Louis-Ferdinand Céline , Jean-Paul Sartre
Skazany za Zabójstwo
Stronie internetowej realitystudio.org
Nagrody Rycerz Sztuki i Literatury
Komandor Sztuki i Literatury
Archiwum prowadzone przez Stuart A. Rose Rękopis, archiwa i biblioteka rzadkich książek ( d )
Podstawowe prace
Junky , Nova Express , Miasta Szkarłatnej Nocy ( d ) , Bramy Umarłych Ścieżek ( d ) , Gołe Święto
podpis

William Seward Burroughs ( / w ɪ l j ə m s u ɚ d b ɜ ɹ o ʊ z / ), powiedział William S. Burroughs ;5 lutego 1914w St. Louis przy 4664 Pershing Avenue w stanie Missouri i zmarł dnia2 sierpnia 1997 r.jego posiadłość w Lawrence ( Kansas ) po komplikacjach po zawale serca, jest amerykańskim pisarzem i artystą . Znany głównie z halucynacyjnych powieści łączących narkotyki , homoseksualizm i antycypację , związany jest z Beat Generation i jej emblematycznymi postaciami: jego przyjaciółmi Jackiem Kerouacem i Allenem Ginsbergiem . Opracował cut-up , technikę literacką polegającą na tworzeniu tekstu z innych fragmentów tekstowych o różnym pochodzeniu.

Biografia

William Seward Burroughs urodził się w rodzinie z klasy średniej. Jest wnukiem Williama Sewarda Burroughsa I , wynalazcy pierwszej maszyny księgowej i założyciela firmy „Burroughs Adding Machine Company” . Jego matka, Laura Lee Burroughs, była córką duchownego, którego rodzina twierdziła, że ​​pochodzi z Roberta E. Lee . Burroughs studiował medycynę w Wiedniu , doświadczenie, w którym zachował przez całe życie zamiłowanie do chirurgii i modyfikacji ciała, chemii mózgu i leków. Wstąpił na Uniwersytet Harvarda w celu uzyskania licencji z literatury angielskiej, którą ukończył w 1936 roku . Jego doświadczenie na Harvardzie podsumowuje na początku Junky  : „Nienawidziłem uniwersytetu i miasta, w którym mieszkałem. Wszystko w niej było martwe. Uniwersytet był fałszywą angielszczyzną w rękach absolwentów fałszywych szkół anglojęzycznych. "

W 1944 roku Burroughs był detektywem i współpracował z podziemiem w Nowym Jorku. Mieszka z Joan Vollmer , genialną młodą kobietą, pasjonującą się literaturą i filozofią, w mieszkaniu dzielonym z Jackiem Kerouac i jego pierwszą żoną Edie Parker . To właśnie w tym okresie, naznaczonym między innymi sprawą morderstwa, w którą zamieszani byli bliscy przyjaciele – afera Kammerer- Car , opisana w powieści napisanej wspólnie z Kerouakiem A hipopotamy ugotowały się żywcem w swoich basenach  – że zaczął używać heroiny i morfiny , aż do leczenia metadonem w 1980 roku. Poślubił Joan dwa lata później, w 1946 roku , z zamiarem założenia rodziny. Ich syn William S. Burroughs Jr. urodził się w 1947 roku w Teksasie . 6 września 1951, podczas podróży po Meksyku , pijany Burroughs zabił żonę kulą w głowę , podczas gdy próbował odtworzyć występ Williama Tella , który strzałą ciął jabłko spoczywające na głowie syna . Burroughs jest oskarżony o zabójstwo. Został aresztowany i spędził krótki czas w więzieniu, zanim został zwolniony.

Potem zaczęły się lata wędrówki: przemierzył Amerykę Południową w poszukiwaniu halucynogennego narkotyku zwanego yagé , potem Afrykę Północną , by w 1954 roku osiedlić się za Paulem Bowlesem w Tangerze w Maroku. Pogrąża się w całkowitym upadku, będącym konsekwencją nieokiełznanego zażywanie narkotyków: „Spędziłem miesiąc w pokoju w Kasbie patrząc na moje palce […] nagle zrozumiałem, że nic nie robię. Umierałem” . Doszedłszy do „końca wielbłąda” , napisał jednak wiele stron pod prowizorycznym tytułem Interzone i to właśnie J. Kerouac nadał później tej pracy ostateczny tytuł The Naked Lunch . Wyznaje w Queer , powieści napisanej w 1953 roku, ale która nie zostanie opublikowana do 1985 roku: „  Zmuszony jestem do przerażającego wniosku, że nigdy nie zostałbym pisarzem, gdyby nie śmierć Joan… [S] o śmierć Joan przyniosła mi nawiązał kontakt z najeźdźcą, Brzydkim Duchem, i wmanewrował mnie w trwającą całe życie walkę, w której nie miałem innego wyboru, jak tylko napisać swoją drogę wyjścia  ” . ( Queer , 1985, s. XXIII).

W 1956 rozpoczął swoją pierwszą terapię detoksykacyjną z pomocą Johna Denta, londyńskiego lekarza, który wynalazł metodę leczenia apomorfiną . Po zakończeniu leczenia przeniósł się do legendarnego hotelu Beat w Paryżu , gdzie zgromadził masę fragmentów odręcznych kartek.

Z pomocą Ginsberga i Kerouaca wydał Le Festin nu przez Olympia Press . Ze swojej strony fragmenty stają się trzema listami trylogii: Miękką maszyną , eksplodującym biletem i ekspresem Nova . Po wydaniu The Naked Feast został pozwany za nieprzyzwoitość przez stan Massachusetts, a następnie wiele innych. W 1966 roku Sąd Najwyższy Massachusetts uznał książkę za „nieobsceniczną”, co otworzyło drzwi do innych prac, takich jak książka Henry'ego Millera (w szczególności Zwrotnik Raka ).

Burroughs wyjechał do Londynu w 1960 roku, gdzie publikował liczne drobne teksty w podziemnych magazynach , jednocześnie pracując nad projektem, który ukazał się w trzech częściach: The Wild Boys , The Cities of the Scarlet Night i Havre Des Saints . Wrócił do Nowego Jorku w 1974 roku, gdzie przez jakiś czas został nauczycielem pisania, zanim zdał sobie sprawę, że pisania nie można uczyć. W latach 80. rozpoczął rehabilitację , przeniósł się do Lawrence w 1981 roku ze swoim ostatnim towarzyszem i kochankiem Jamesem Grauerholzem , z którym tworzył małżeństwo od 1974 roku aż do śmierci.

W 1990 , Burroughs zwrócił wiele symboli z pop kultury . W szczególności pojawia się w filmie „ Drugstore Cowboy of Gus Van Sant” oraz na pokładzie Allena Ginsberga , współpracując z Bobem Wilsonem i Tomem Waitsem, aby narodzić sztukę Black Rider , po raz pierwszy zagraną w Thalia Theatre w Hamburgu na30 marca 1990. Burroughs następnie uczestniczy w nagraniach swoich tekstów, które pochodzą z Industrial Records , wytwórni muzyki eksperymentalnej i muzyki noise z Londynu  : Throbbing Gristle za tytuł Nothing Here Now But The Recordings , Sonic Youth za tytuł Dead City Radio , Kurt Cobain za tytuł Kapłan, którego nazywali Go  ; REM , Ministry , Bill Laswell , Parrhesia Sound System m.in.

Burroughs wyróżnia się także jego użytkowania cut-up , techniki on udoskonalany w małym pokoju na Beat Hotel , rue Git-le-Coeur w Paryżu z Brion Gysin  : the cut-up polega na tworzeniu tekstu z innych tekstowych fragmenty wszelkiego pochodzenia (literatura, artykuły prasowe, katalogi wysyłkowe itp.) regularnie wycinane i składane według ustalonej logiki w celu wydobycia z oryginalnych tekstów tego, co ukryte, nieuznawane. Związane z rutyny (nawrotów fragmentów tekstu) w całym pracy, cut-up ma również na celu złamać logicznej spójności nałożonego na dyskursie przez użycie języka, traktowane jako struktura strukturę. Wrażenie półchaosu wywołane przez podziały i deja- vu zapoczątkowane przez rutynę pozwala zbliżyć się na poziomie formalnym do logiki percepcji jednostki zanurzonej w środowisku, nad którym nie ma kontroli. Definicja nie bodźce. Cała ambicja polega na tym, aby literatura przeszła tę samą rewolucję, co malarstwo w okresie przejścia do abstrakcji.

Po zaćmieniu Kerouac i chwale, jaką cieszył się Ginsberg w epoce hippisów, Burroughs doświadczyło odrodzenia popularności w latach 80. i 90. XX wieku .

Odznaczony Orderem Kawalera Sztuki i Literatury w 1984 roku, podczas swojego pobytu w Francji na Printemps de Bourges z Brion Gysin , Burroughs jest uważany za najbardziej wpływowych pisarzy XX th  wieku . Jeden z Cahiers de l'Herne został mu zadedykowany przez Dominique de Roux , który był jego pierwszym redaktorem w Christian Bourgois .

William S. Burroughs ostatnie piętnaście lat swojego życia poświęcił malarstwu i sztukom wizualnym. Miał produkcję artystyczną od lat 60., a do sztuki wtajemniczył Brion Gysin; w 1963 wspólnie wyprodukowali dużą liczbę kolaży.

W 1978 roku wyprodukowali także Trzeci umysł , który wykorzystuje formę pociętego fragmentu do opracowania zestawu opowiadań. Od plastikowego kolażu do literackiego pocięcia jest tylko jeden krok, o czym świadczą oryginalne fragmenty tej książki: Gysin i Burroughs mieszają fragmenty tekstów i obrazów, aby nadać im nowe znaczenie. Tytuł Trzeci umysł odnosi się do przytłaczającego wrażenia, jakie obaj artyści odczuli po odkryciu swojej wspólnej pracy – mieli silne wrażenie, że tę książkę stworzyła osoba trzecia – trzeci autor lub duch, synteza ich dwóch osobowości.

W 1982 roku przeszedł na emeryturę i przeniósł się do Kansas, aby przeprowadzić liczne eksperymenty plastyczne. Następnie wykonał obrazy ze strzelania z karabinu, cykl „ Strzał” , rozsadzając farbę na drewnianych deskach. Następnie powraca do tych prac za pomocą szablonów i farb fluorescencyjnych, kolaży i rysunków tuszem. Te kombinacyjne obrazy są częścią asamblażu i są w rodowodzie jego technik pisarskich i powieści.

„Burroughs robił w swoich powieściach wszystko, ale na płótnie, wystawianym w galeriach sztuki . Jego malarstwo jest logicznym przedłużeniem tego, co robił od zawsze. " ( John Waters o Burroughs).

„W 1982 roku Burroughs wycofał się z tego wszystkiego do Kansas. Dzięki wiernej i sprawnej przyjaźni Jamesa Grauerholza mógł wreszcie odłożyć bagaże, zaopiekować się kotami, spojrzeć przez okno sypialni na drżące liście i drzewa […] a przede wszystkim malować i rysować, lub bez strzelb, ile chciał. To właśnie w tym okresie namalował znaczną część swoich obrazów na papierze lub na tekturze i drukowanych tarczach, najpierw podziurawionych kulami, następnie przerobionych pędzlem, a na końcu podpisanych i datowanych jako dzieła sztuki . "

Burroughs pracował także pędzlem i kolorowym tuszem na kieszeniach, których używał do składania dokumentów administracyjnych; na niektórych można odczytać ołówkiem jego odręczne pismo opisujące, co zawierały. Ta seria, zwana folderami, jest bardzo często dwustronna. Burroughs bez skrępowania opróżnił te rękawy z zawartości, otworzył je i odruchowo na nich namalował, ukazując abstrakcyjną i kolorową reprezentację. 

William S. Burroughs wystawiał za życia w wielu galeriach, jego prace były również przedmiotem retrospektywy w LACMA , Los Angeles County Museum of Art w 1996 roku, następnie w ZKM w Karlsruhe w 2012 roku. W 2014 wystawa u Fotografa Jemu dedykowana jest galeria w Londynie.

Na stulecie jego urodzin Franck Ancel stworzył neonowe dzieło She Loves Control, które ma zostać zaoferowane 23 FRAC, Regional Contemporary Art Funds we Francji, w formie 23 propozycji wielu, niebieskich, białych i czerwonych, przez 23 listy pocztowe do 23 funduszy akwizycyjnych.

Dziś William Burroughs Communications w Lawrence w stanie Kansas zarządza i gwarantuje ochronę swojej twórczości literackiej i wizualnej. W Paryżu reprezentuje go galeria Semiose, która w 2016 roku poświęciła mu indywidualną wystawę, obok wystawy Beat Generation w Centre Pompidou, w której zaprezentowano wiele prac artysty.

Pracuje

Przetłumaczone na francuski

Kompletne oryginalne prace

Współpraca

Testowanie

Korespondencja

Nagrania

Filmografia

Wystawy osobiste (wybór)

Wystawy zbiorowe (wybór)

Zbiory publiczne

Uwagi i referencje

  1. Wymowa w amerykańskim angielskim transkrybowana zgodnie ze standardem API . Posłuchaj na Forvo .
  2. „[…] Jestem w domu przy 4664 Pershing Avenue, gdzie się urodziłem . ”
  3. Kerouac 2009 , s.  4.
  4. Hołd dla gazety Wyzwolenie sprawia, że ​​następnego dnia poświęca jej jeden z pistoletem w dłoni.
  5. Jego najbardziej znana książka Le Festin nu została przetłumaczona we Francji przez Erica Kahane, tłumacza Lolity de Nabokov .
  6. (en) „  biografia Williama S. Burroughsa  ” na cafardcosmique.com (dostęp 21 sierpnia 2010 ) .
  7. Gérard-Georges Lemaire, za przedmowę do „Le festin nu” Williama Burroughsa, Edition Gallimard, 2002, 337  s. ( ISBN  2-07-042237-2 ) , "Burroughs, niegodny wnuk wynalazcy maszyn liczących o tej samej nazwie" s. III
  8. Hoskyns 2011 , s.  265.
  9. Carmona, Krzysztofie. „Dziewczyna, która pocałowała pistolet i kulę, która ją zjadła: życie Joan Vollmer”, Beat Scene # 58 (wiosna 2009), s.  4 .
  10. Gérard-Georges Lemaire, za przedmowę do „Le festin nu” Williama Burroughsa, Edition Gallimard, 2002, 337  s. ( ISBN  2-07-042237-2 ) , „Za radą Paula Bowlesa [on] przekracza Morze Śródziemne, aby osiedlić się w Tangerze [...] Bo dobrowolne wygnanie zaczyna się wtedy powolnym i nieubłaganym zejściem do głębin choroba i rozkład fizyczny i moralny. Więzień narkotyków” s. VI
  11. „  Krótkie referaty:„ Pięćdziesiąt lat nagiego lunchu: od strefy międzystrefowej do archiwum… iz powrotem”. - Academic Commons  ” , na stronie akademickiej.columbia.edu (dostęp 30 stycznia 2016 r . ) .
  12. (fr) „  Interzone Editions: publikacja„ Le Temps des naguals ”  ” , na isabellebaudron.blog.lemonde.fr (dostęp 21 sierpnia 2010 r . ) .
  13. Jedyne skuteczne lekarstwo detoksykacyjne według Burroughsa.
  14. „  Szczegółowy zapis  ” , na sudoc.abes.fr ,2000(dostęp 30 stycznia 2016 r . ) .
  15. Hoskyns 2011 , s.  270.
  16. „Kiedy Kerouac wrócił do życia z matką w latach 60. i poślubił siostrę przyjaciela z dzieciństwa, a Ginsberg rządził w latach hippisowskich, to były lata 80. i 90. […], które miały być erą Williama Burroughsa, najmroczniejszy z trzech aniołów Beat Generation . „Book Cytat Queer Beats przez Regina Marler .
  17. Chandarlapaty, R., „Woodard and Renewed Intellectual Possibilities”, w Seeing the Beat Generation ( Jefferson, NC : McFarland & Company , 2019), s. 98–101 .
  18. (w) „  Determined Indeterminancy A review of THE THIRD MIND at The Palais de Tokyo  ” na http://www.eyewithwings.net (dostęp 24 lutego 2017 ) .
  19. Claire Moulène "  Burroughs malarz urządzenie strzelec  " Les Inrocks Przystawka Seria n O  79 ,czerwiec 2016, s. 44-47 ( ISSN  0298-3788 ).
  20. "  Dla niebezpieczeństwa śmierci rozpościera skrzydła  " , na http://www.semiose.fr/ ,czerwiec 2016(dostęp 24 lutego 2017 r . ) .
  21. (fr + et + en) Jean-Jacques Lebel, Miło cię poznać #1 , Paryż, Semiose éditions,2016, 68 stron  s. ( ISBN  978-2-915199-79-6 ) , s.21.
  22. William S. Burroughs "  w galeriach  " L'Express Gatunek N O  3388 ,8 czerwca 2016, s. 87 ( ISSN  0014-5270 ).
  23. Judicaël Lavrador, „  Beat Generation, czyli seksualne, tekstowe, artystyczne wyzwolenie  ”, Beaux Arts Magazine nr 385 ,lipiec 2016, s. 82-85 ( ISSN  0757-2271 ).
  24. Judicaël Lavrador, „  Beat, spontaniczne pokolenie  ”, wydanie nr 10916 ,27 czerwca 2016, s. 28-29 ( ISSN  0335-1793 ).
  25. który dał swoją nazwę progresywnej grupie rockowej Soft Machine, a także grupie Matching Mole
  26. Zainspirowany Lucien Carr , napisany w 1945 roku, ale nigdy nie opublikowany: Burroughs przyjął pseudonim Will Dennison, a Kerouac Mike Ryko.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Bazy danych i rekordy: