Dźwięczna spółgłoska spirantowa labio-welarna
Głosie labio-welarne spirant spółgłoska jest spółgłoskowy dźwięku stosowane w niektórych językach mówionych. Symbol w międzynarodowym alfabecie fonetycznym to [w] .
Charakterystyka
Oto charakterystyka dźwięcznej spółgłoski spirantowej wargowo-welarnej.
- Jego sposób artykulacji jest spirantowy , co oznacza, że jest wytwarzany przez umiarkowane kurczenie się narządów mowy w punkcie artykulacji, prawie nie powodując turbulencji.
- Jego miejsce artykulacji jest labio-welarne , co oznacza, że ma dwa punkty artykulacji dwuwargowy z jednej strony, to znaczy dwie zaokrąglone wargi i welarne drugiej strony, tylnej części języka constricting miękkie podniebienie .
- Jego fonacja jest dźwięczna , co oznacza, że struny głosowe wibrują podczas artykulacji.
- Jest to spółgłoska ustna , co oznacza, że powietrze uchodzi tylko przez usta.
- Jest to centralna spółgłoska , co oznacza, że jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
- Jego mechanizm przepływu powietrza jest wypychany do płuc, co oznacza, że jest on artykulowany poprzez przepychanie powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.
Po francusku
Francuski mieć ten dźwięk: albo jedli [wat] .
Inne języki
Jest odpowiednikiem angielskiego w i polskiego ł . Występuje również w języku włoskim , jak in u omo.
Ў ( ŭ ) Ukraina czasami szczególne [j] jest dokładniej półsamogłoska [U] .
Zobacz też