Specjalność | Neurologia |
---|
CISP - 2 | N87 |
---|---|
ICD - 10 | G20 , F02.3 |
CIM - 9 | 332 |
OMIM | 168600 556500 |
ChorobyDB | 9651 |
MedlinePlus | 000755 |
eMedycyna | 1831191 |
eMedycyna | neurologiczna / 304 |
Siatka | D010300 |
GeneReviews | Przegląd choroby Parkinsona |
Objawy | Drżenie , spastyczność , hipokineza ( w ) i nieprawidłowy chód |
Leczenie | Medycyna , chirurgia i tlenoterapia hiperbaryczna ( d ) |
Lek | Kabergolina , DOPA , pramipeksol , entakapon , biperiden , karbidopa ( d ) , pergolid ( w ) , (±) -sélégiline ( d ) , tolkapon , bromokryptyna , triheksyfenidyl , ropinirol , amantadyna , pimawanseryna , apomorfina , rasagiliny , safinamid ( w ) , droxidopa ( pl ) , zonizamid ( pl ) , rotygotyna , karbidopę / lewodopę ( pl ) , rywastygminy , klozapina , rywastygminy , pimavanserine , budipiny , rotygotyna , pirybedyl ( pl ) , DOPA , amantadyna , entakapon i triheksyfenidyl |
W chorobie Parkinsona , jak opisane przez James Parkinsona w 1817 , jest przewlekła choroba zwyrodnieniowa choroba neurologiczna (postępująca utrata neuronów) wpływających na centralny układ nerwowy, odpowiedzialny za choroby progresywnego: powolnych ruchów, drżenie, sztywność i zaburzeń poznawczych. Jest to drugie najczęstsze zaburzenie neurodegeneracyjne.
Jej przyczyny są słabo poznane. Obraz kliniczny jest konsekwencją utraty neuronów locus niger (lub „czarnej substancji”) i ataku wiązek nigro-prążkowanych (w) . Choroba zwykle zaczyna się między 45 a 70 rokiem życia. Jest to druga po chorobie Alzheimera najczęstsza choroba neurodegeneracyjna . Choroba Parkinsona różni się od zespołów parkinsonowskich, które są na ogół różnego pochodzenia, cięższe i słabo reagują na leczenie.
Niedobór dopaminy pojawia się w niektórych strukturach mózgu (dopamina jest neuroprzekaźnikiem , cząsteczką służącą jako chemiczny przekaźnik między dwoma neuronami, syntetyzowaną w zakończeniu aksonów; uwalniana jest w szczelinie synaptycznej w odpowiedzi na impuls nerwowy ).
Zmiany w mózgu nie ograniczają się tylko do sfery dopaminergicznej ; Wiele układów neuroprzekaźników ( serotonergicznych , cholinergicznych , glutaminianergicznych , adenozynergicznych , noradrenalgicznych lub adrenergicznych ) jest również dotkniętych. Deregulacja układu dopaminergicznego przez degenerację neuronów dopaminergicznych w pars compacta z niger locus jest jednak cechą tej choroby; to właśnie indukuje główne objawy choroby Parkinsona.
Patofizjologia choroby została niedawno wyjaśniona dzięki odkryciu licznych genów zaangażowanych w rzadkie postacie choroby.
Procesy biologiczne podejrzewane o powodowanie utraty neuronów są liczne: dysfunkcja mitochondriów , apoptoza , akumulacja białek neurotoksycznych , stres oksydacyjny (wpływający na naprawę neuronalnego DNA podczas stresu fizykochemicznego na neuron); nieodpowiednie nadreaktywny białka CDK5 ( kinazy zależne od cyklin 5 (i) ), zwykle stosuje się neuronów, hamuje enzym APE1 (patrz endonukleaza ) niezbędnych do naprawy DNA, który może prowadzić do uszkodzenia neuronów.
W 2003 roku wykazano, że szlak Cdk5-APE1 został zakłócony u pacjentów cierpiących na chorobę Parkinsona lub Alzheimera. Podobnie, słabo konformowane białko, α-synukleina , gromadzi się nieprawidłowo w ciałach Lewy'ego i neurytach . Białko to ma działanie zakaźne podobne do prionów .
Choroba Parkinsona nie jest związana z chorobą Alzheimera .
Choroba charakteryzuje się agregacją w struktury amyloidowe białek OUN, α-synukleiny , w wyniku nieprawidłowego fałdowania ; jednak pierwotne przyczyny, procesy lub czynniki ryzyka tej choroby są nadal słabo poznane. Choroba Parkinsona jest chorobą idiopatyczną o wielu przyczynach, która prowadzi do śmierci neuronów. Mogą być konsekwencją interakcji między predyspozycjami genetycznymi (zwłaszcza u osób poniżej 50 roku życia) a kofaktorami środowiskowymi. Od wielu lat podejrzewa się toksyny środowiskowe, metale ciężkie i pestycydy .
Pierwszym czynnikiem ryzyka pozostaje przede wszystkim wiek, nawet jeśli istnieją młodzi pacjenci z genetycznymi postaciami choroby, co sprawia, że choroba Parkinsona jest chorobą starzeniową .
Niewielka część pacjentów z chorobą Parkinsona, około 15%, ma genetyczne formy choroby. Około 15% osób z chorobą Parkinsona ma dotkniętą chorobą osobę bliską. Co najmniej 5% pacjentów ma jakąś formę choroby związaną z mutacją w określonych genach. W rodzinach choroby Parkinsona zidentyfikowano kilka aktywnych genów:
Białka alfa-synukleiny obecne w ośrodkowym układzie nerwowym , w tym w opuszce węchowej , znajdują się również w jelitowym układzie nerwowym . W 2003 roku na podstawie mechanizmów transmisji prionów Braak i in. postawić hipotezę, że choroba Lewy'ego (która jest podobną chorobą obejmującą te same amyloidowe agregacje α-synukleiny ) jest spowodowana przez neurotoksyczny patogen powodujący początkowe uszkodzenie jelitowych struktur nerwowych, wywołując in situ agregację α-synukleiny. Postuluje, że dyfuzja następowałaby wówczas poprzez wsteczny transport aksonów i drogą transsynaptyczną do OUN przez nerw błędny. W 2018 r. istnieją mocne dowody sugerujące, że zapalenie jelit może być odpowiedzialne za chorobę Parkinsona przynajmniej u niektórych pacjentów. Pacjenci z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego są o 28% bardziej narażeni na rozwój choroby Parkinsona, co sugeruje genetyczne powiązania między tymi schorzeniami. Białka alfa-synukleiny zbijają się razem i tworzą włókna, które uszkadzają neurony. Pacjenci prezentują te włókna w mózgu, ale także w jelitach. Alfa-synukleina może przedostać się do mózgu przez nerw błędny . Osoby z odciętym nerwem błędnym są mniej narażone na rozwój choroby Parkinsona.
Większość pacjentów z chorobą Parkinsona skarży się na zaparcia do 10 lat, zanim pojawią się inne objawy. Naukowcy uważają, że bakterie jelitowe mogą uwalniać substancje chemiczne, które nadmiernie aktywują części mózgu, powodując uszkodzenia. Naukowcy z Kalifornijskiego Instytutu Technologii odkryli biologiczne powiązanie między mikrobiotą jelitową a chorobą Parkinsona u myszy.
MPTP jest neurotoksyna syntetyczny stosowany do badania choroby u małp. Powoduje trwałe objawy choroby Parkinsona poprzez niszczenie pewnych neuronów dopaminergicznych w istocie czarnej mózgu. Ten sposób działania doprowadził do powstania teorii uznających, że narażenie na niektóre toksyny środowiskowe może zwiększać ryzyko rozwoju PD.
Narażenie na pestycydyNarażenie na pestycydy zwiększyłoby ryzyko o prawie 70%: 5% osób narażonych na pestycydy byłoby narażone na ryzyko rozwoju choroby w porównaniu z 3% w populacji ogólnej. Choroba ta jest rzeczywiście bardziej powszechna na obszarach wiejskich niż miejskich. Model zwierzęcy potwierdza odpowiedzialność pestycydu w konstytucji zespołu parkinsonowskiego. Główną przyczyną są chloroorganiczne – zakazane w krajach rozwiniętych, ale trwałe w środowisku (ryzyko do 2,4 razy wyższe niż normalnie). Ryzyko jest mnożone przez trzy, jeśli łączy się pewne pestycydy. Ryzyko może się podwoić w przypadku narażenia na niektóre pestycydy , takie jak rotenon (pestycyd używany nawet w rolnictwie ekologicznym do 2011 r.) lub parakwat (zakazany w UE) oraz herbicydy , takie jak Agent Orange . Badanie Agent Orange wykazało, że pewne czynniki pośredniego narażenia na pestycydy, na przykład życie na wsi , również zwiększają ryzyko.
We Francji Urząd Ubezpieczeń Społecznych uznał w 2006 r. przypadek choroby Parkinsona za chorobę zawodową byłego pracownika rolnego. Od7 maja 2012Związek między Parkinsona i pestycydów jest oficjalnie uznana przez rząd francuski wraz z wejściem w życie dekretu n ° 2012-665.
Pestycydy, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby Parkinsona obejmują rotenonu , parakwat , karbaminianowe , chloroorganiczne (component of DDT ), pyrethroid , Heptachlor .
Ekspozycja na rozpuszczalnikiNarażenie na rozpuszczalniki jest czynnikiem ryzyka choroby Parkinsona. Ciężkość choroby jest bezpośrednio skorelowana ze stopniem narażenia na rozpuszczalniki organiczne . Ustalono istotny związek między narażeniem na trichloroetylen i tetrachlorometan a ryzykiem rozwoju choroby Parkinsona.
Inne chemikaliaEuropejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ( EFSA ) zidentyfikował różne chemikalia najprawdopodobniej związane z wystąpieniem choroby Parkinsona:
Narażenie na metale ( metaliczne pierwiastki śladowe, takie jak aluminium lub metale ciężkie ) było silnie podejrzewane w latach 70. , poprzez akumulację tych metali w istocie czarnej , ale badania nie były w stanie potwierdzić przyczyny i skutku i są obecnie kwestionowane; choroba jest w tym kontekście postrzegana jako sporadyczna, z wyjątkiem mniejszości.
Te urazy głowy były związane z chorobą Parkinsona, ale nie jest czynnikiem ryzyka udowodnione, zwiększona pacjentów z chorobą Parkinsona w hospitalizacji urazów głowy udawać konsekwencją ewolucji zaburzeń ruchowych związanych z chorobą, a nie przyczyną.
Podejrzewa się, że narażenie na promieniowanie jonizujące jest czynnikiem ryzyka.
Bakteria Helicobacter pylori może przyczynić się do rozwoju choroby Parkinsona.
SoursopZastosowanie w żywności i tradycyjnej medycyny, w szczególności w Antylach francuskich, z annonacin pochodzących z soursop jest odpowiedzialny za pojawienie się nietypowych Parkinsona zespołów w nienormalnie wysokich częstotliwościach.
Regularne uprawianie sportu znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona.
TytońPalenia by zmniejszyć ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona, w tym przypadku ryzyko palenia może być zmniejszona o jedną trzecią w porównaniu z niepalących. Mechanizm tej ochrony pozostaje nieznany, ale może wynikać ze stymulującego działania nikotyny na dopaminę. Dym tytoniowy zawiera związki, które działają jako inhibitory monoaminooksydazy i mogą również przyczyniać się do tego efektu. Trwają próby stosowania nikotyny w postaci plastra.
ŻywnośćSpożywanie kawy, a w szczególności kofeiny , mogłoby pełnić rolę ochronną.
Szczególnie ważną rolę wydaje się odgrywać witamina B6 (czynnik ryzyka, współczynnik skuteczności leczenia).
Niektórzy twierdzili, że przeciwutleniacze , takie jak witaminy C i D, mogą chronić przed chorobami, ale wyniki badań były sprzeczne i ostatecznie nie wykazano żadnych pozytywnych skutków.
Zebrane dotychczas dowody wskazują na związek między nawykami żywieniowymi a występowaniem chorób. Rzeczywiście, prospektywne badanie oparte na kwestionariuszu żywieniowym, na który odpowiedziało 131 368 uczestników, pokazuje, że dieta śródziemnomorska zmniejsza częstość występowania choroby Parkinsona. Niniejsze badanie nie identyfikuje w szczególności żadnego czynnika ochronnego. Jednak spożywanie ryb jako podstawy tej diety jest bogate w kwasy omega-3, co może wiązać się ze zmniejszeniem ryzyka. Ponadto inne badanie z udziałem 5000 osób obserwowane przez okres 6 lat pokazuje, że wysokie spożycie kwasów omega-3 wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem choroby Parkinsona. Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy kwasy omega-3 mogą wywierać działanie neuroprotekcyjne i jaki mechanizm działają.
Duże spożycie papryki i bakłażana oraz warzyw z rodziny psiankowatych może, ze względu na naturalną zawartość nikotyny, częściowo zapobiegać chorobie.
InniPodejrzewa się możliwą ochronną rolę estrogenów i niesteroidowych leków przeciwzapalnych, ale nadal trzeba je wykazać. Ochronna rola estrogenów wyjaśnia większą liczbę mężczyzn dotkniętych chorobą Parkinsona (45% kobiet wobec 55% mężczyzn).
Wagotomii wydaje ochronne i mogą zmniejszać częstość występowania choroby, w porównaniu do populacji ogólnej. Niektórzy stawiają hipotezę, że odłączenie jelita od mózgu blokuje punkt wejścia dla α-synukleiny , białka, które może zachowywać się jak prion i podejrzewa się, że odgrywa rolę w powstawaniu choroby Parkinsona.
Średni wiek w momencie rozpoznania to 58 lat.
Diagnoza opiera się na obserwacji specyficznych objawów zespołów parkinsonowskich
Najczęstszymi objawami inauguracyjnymi są depresja , zmiana zapachu (objawy trudne do oceny), następnie drżenie, mikroskopia, trudności w chodzeniu (choroba asymetryczna, która ciężej dotyczy jednej strony ciała), objawy na ogół związane z bólem. Po tej fazie często odnotowuje się objawy inne niż objawy ruchowe. Inne objawy można spotkać mniej lub bardziej późno: upadki, nadmierne ślinienie się , niewyczerpany odruch gałkoruchowy , mikrografia (kaligrafia zmniejsza amplitudę), dyzartria (zaburzenia mowy), zaburzenia połykania, zaburzenia zachowania podczas snu REM , niedociśnienie ortostatyczne , zaburzenia układu moczowego itp. . U osób starszych mogą wystąpić zaburzenia poznawcze, a nawet otępienie .
Rozpoznanie choroby Parkinsona ma zwykle charakter kliniczny. W teorii, pewność diagnozy uzyskuje się tylko przez histologicznego badania części mózgu, ale kryteria diagnostyczne pozwalają obecnie zdefiniowane diagnoza być wykonane bez większych trudności.
Istnieje ponad dwadzieścia innych przyczyn drżenia, w szczególności najczęstsza, drżenie samoistne , które jest drżeniem podczas ruchu (lub w utrzymaniu postawy: drżenie posturalne), a nie spoczynku, jak drżenie parkinsonowskie. Dopiero diagnoza postawiona przez neurologa może potwierdzić istnienie określonej patologii.
Inne powiązane objawyNiespecyficzne objawy, które mogą dawać wrażenie depresji lub wygląd reumatyczny .
Od 1998 roku choroba Parkinsona jest klasyfikowana, podobnie jak niektóre rzadsze choroby zwyrodnieniowe, do grupy synukleinopatii : w tych patologiach białko α-synukleiny gromadzi się i „zatruwa” komórki. Jest głównym składnikiem ciał Lewy'ego , patofizjologicznym wskaźnikiem PD i drugim najważniejszym składnikiem charakterystycznych blaszek starczych w chorobie Alzheimera.
Pierwsze kłopotyPierwsze objawy choroby mogą obejmować zaburzenia snu, trawienia, zapachu oraz widzenia kolorów i kontrastów .
Te zaburzenia w sen paradoksalny powodując gwałtowne ruchy i, w niektórych przypadkach, urazy stawów, pojawiają się średnio trzynaście lat przed pierwszymi silnikami objawów. Ponieważ anosmia (niedobór węchu) występuje, według niektórych badań, u 100% pacjentów z ChP, jej pojawienie się, często uważane za normalny aspekt starzenia, może być bardziej alarmującym objawem ostrzegawczym. Według holenderskiego badania anosmia przewidziała chorobę z pięcioletnim wyprzedzeniem w 12,5% przypadków - wynik jednak zbyt skromny, aby zastosować test anosmii w izolacji dla całej populacji. Zmęczenie, kolejny wszechobecne objaw u osób z chorobą Parkinsona, może wynikać z procesu, który prowadzi do degeneracji unerwienia w sercu . Obecność ciał Lewy'ego w tym narządzie oraz w nerwach współczulnych, które go pobudzają u pacjentów z ChP, potwierdza tę hipotezę. Do nerwów serca można dotrzeć przed układem współczulnym.
Zaparcia, wciąż niejasny objaw obserwowany przez Jamesa Parkinsona, mogą wynikać z podobnej degeneracji, ponieważ ciała Lewy'ego wyściełają różne obszary przewodu pokarmowego w wielu, jeśli nie we wszystkich PDP. Duże prospektywne badanie wykazało, że osoby z zaparciami w wieku dorosłym były cztery razy bardziej narażone na rozwój PD w późniejszym okresie niż inni. Przypuszcza się, że ciała Lewy'ego w przewodzie pokarmowym i wynikające z nich zaparcia mogą być pierwszymi sygnałami ostrzegawczymi choroby, ponieważ pojawiają się ponad piętnaście lat przed diagnozą.
Objawy motoryczneObjawy ruchowe pojawiają się dopiero po zniszczeniu 50-70% neuronów istoty czarnej . W węchowe guzki i sinawym wpływa wcześnie, w wyniku węchu i zaburzenia snu (koszmary nocne i niepokój) z góry.
Następnie struktury zaangażowane w regulację motoryczną (substantia nigra) zlokalizowane w górnej części pnia mózgu zostaną zaatakowane i wywołają charakterystyczne dla choroby objawy motoryczne. Wreszcie, po kilkudziesięciu latach ewolucji, struktury korowe mogą zostać dotknięte.
Opisano „osobowość parkinsonowską”: charakteryzowałaby się ona formą sztywności psychicznej, która zapowiadałaby sztywność motoryczną, troskę o kontrolę i perfekcjonizm, co odpowiada ponadto opisowi stanu hipodopaminergicznego, który charakteryzuje się głównie deficyt w poszukiwaniu nowości .
We Francji małżonek osoby z chorobą Parkinsona spędza średnio osiem godzin dziennie. 52% małżonków osób cierpiących na chorobę Parkinsona ogranicza wychodzenie z domu bez pacjenta. 47% małżonków z parkinsonizmem ma oddzielne pokoje lub korzysta z dwóch łóżek, 46% korzysta z pomocy domowej.
W Quebec , Chloé Sainte-Marie i Gilles Carle założony przez sieć pomocników do «wyjść z izolacji, są uznawane i móc liczyć na pomoc» .
Choroba Parkinsona jest drugą najczęstszą chorobą neurodegeneracyjną po chorobie Alzheimera .
Jego rozpowszechnienie (proporcja w populacji w danym czasie) w krajach zachodnich wynosi około 0,3% w populacji ogólnej. Wzrasta wraz z wiekiem, osiągając 1% u osób powyżej 60 roku życia i do 4% u osób powyżej 80 roku życia. Jednak badania epidemiologiczne w tej grupie wiekowej nie odróżniają choroby Parkinsona od zespołów parkinsonowskich. Średni wiek zachorowania to około 60 lat, chociaż 5-10% przypadków sklasyfikowanych jako wczesne zaczyna się między 20 a 50 rokiem życia. Choroba Parkinsona może być mniej powszechna u osób pochodzenia afrykańskiego i azjatyckiego , co pozostaje kwestią sporną. Mężczyźni są częściej dotknięci chorobą niż kobiety, ale badania nie są w tej kwestii jednomyślne.
Częstość występowania choroby Parkinsona jest między 8 a 18 na 100.000 osobo-lat (liczba nowych przypadków na 100.000 osób rocznie).
Jest to druga najczęstsza przyczyna poważnych niesprawności ruchowych u osób starszych po udarze.
We Francji w 2015 roku z powodu choroby Parkinsona leczono 160 000 osób, a rocznie pojawiało się 26 000 nowych przypadków.
Poza rzadkimi postaciami o czysto genetycznym pochodzeniu, które niekiedy dotykają pacjentów w wieku od 20 do 30 lat, rozkład zapadalności na tę chorobę w obrębie grup populacji wydaje się stosunkowo jednorodny. Ten rozkład wydawał się bardziej rozpowszechniony wśród czarnych populacji pochodzenia afrykańskiego, ale w końcu nowe badania wydają się wskazywać, że nie ma większej częstości występowania według grup etnicznych. Jednak dane nie są w pełni wiarygodne w zależności od kraju.
Liczba pacjentów we Francji podwoiła się w latach 1993-2018 i oczekuje się, że do 2030 r. wzrośnie o 50%. Wzrost ten wynika głównie z wydłużenia oczekiwanej długości życia, lepszych badań przesiewowych w kierunku choroby i innych niejasnych czynników środowiskowych.
Choroba szczególnie dotyka rolników i mieszkańców gospodarstw rolnych, w szczególności obszarów uprawy winorośli , ze względu na kontakt z pestycydami .
Jest to choroba przewlekła, z postępującym zaostrzeniem, ewolucyjna z reguły bardzo długa. Średnia długość życia jest skrócona. Ryzyko śmiertelności jest mniej więcej podwojone w porównaniu z populacją bez choroby Parkinsona, najczęstszą przyczyną prawdopodobnie są infekcje płuc. Częstym powikłaniem choroby są upadki.
Obecnie nie ma lekarstwa na tę chorobę u ludzi. Dlatego leczenie farmakologiczne pozostaje dziś czysto objawowe (działanie na objawy). W 2019 roku terapie są wystarczająco silne, aby złagodzić główne objawy, ale nie zatrzymać postępu choroby.
Objawy dzielą się na dwie kategorie: motoryczne i niemotoryczne.
Pod wpływem zabiegów i postępu choroby objawy ulegną zmianie. Pojawiają się nieprawidłowe ruchy ( dyskinezy ), które czasami mogą być bardzo imponujące. Są to ruchy pasożytnicze bardzo zróżnicowane od ruchów dobrowolnych (otwieranie-zamykanie oczu, grymasy, ruchy języka, rotacja głowy, wznoszenie barku, podkręcanie ręki lub nogi itp.).
Objawy motoryczne DOPAL-DOPA jest najbardziej powszechnie stosowaną metodą leczenia bardziej aktywne. Ten lek musi zostać przekształcony w dopaminę w mózgu, aby wypełnić deficyt wywołany chorobą. Przemiana powinna w idealnym przypadku zachodzić w ośrodkowym układzie nerwowym, ale zachodzi również w jelicie, a następnie w całym organizmie przez dekarboksylazę DOPA we krwi. Z tego powodu leczenie to jest połączone z inhibitorem obwodowej dekarboksylazy lub katecholo-O-metylotransferazy (COMT), w celu zmniejszenia transformacji jelitowej i obwodowej, a tym samym zmniejszenia skutków ubocznych przy jednoczesnym dziesięciokrotnym zwiększeniu dostępności na poziomie ośrodkowym układ nerwowy (działania niepożądane, takie jak nudności lub wymioty, występują rzadko, jeśli dawki są stopniowo zwiększane). odpowiedź różni się w zależności od osoby.
Forma ustnaL-DOPA ma okres półtrwania (czas, po którym cząsteczka jest w połowie usuwana z organizmu) od 1 godz. 30 do 3 godz . Lek będzie zatem powtarzany i regularny w ciągu dnia, aby utrzymać stabilny poziom we krwi i trwały efekt kliniczny, najlepiej z dala od posiłku białkowego. Efekt działania leków będzie się zmieniał w czasie ze względu na wzrost wrażliwości receptorów mózgowych na L-DOPA i skrócenie czasu działania każdego zażycia leku. Te dwie cechy doprowadzą odpowiednio do fluktuacji efektu i dyskinez (ruchy mimowolne). Wahania motoryczne mogą być wczesne. Pacjent prezentuje stany zablokowania w ciągu dnia wymagające zmiany harmonogramów i stosowania form o przedłużonym uwalnianiu. Dyskinezy najczęściej występują, gdy stężenie L-DOPA we krwi jest najwyższe. Mogą być opóźnione poprzez przyjmowanie agonistów dopaminy. W takim przypadku zaleca się zmniejszenie dawki pojedynczej dawki L-DOPA.
Dwie bakterie mikroflory jelitowej ( Enterococcus faecalis i Eggerthella lenta ) degraduje większość lewodopy (L-DOPA) : E faecalis transformuje dopaminy leku w jelitach, nawet w obecności karbidopy (związek rzekomej hamują reakcje transformacji w jelicie ); do 56% L-dopa nigdy nie dociera do mózgu, z różnicami w zależności od pacjenta. Zidentyfikowano gen i enzymy bakteryjne odpowiedzialne za tę biodegradację leku. W ten sposób można również zaprojektować nową cząsteczkę (AFMT) 1000 razy wydajniejszą (in vitro) niż karbidopa. Po tym, jak E. faecalis przekształca lek w dopaminę, inna bakteria ( Elenta ) przekształca tę dopaminę w meta-tyraminę, która wydaje się być odpowiedzialna za skutki toksyczne (poważne zaburzenia żołądkowo-jelitowe i zaburzenia rytmu serca ) obserwowane u leczonych pacjentów.
Inne trasyZe względu na krótki czas połowicznego zaniku lewodopy i w celu ograniczenia jego wahania w istocie jest również możliwe podawanie L-DOPA w postaci ciągłej żelu przepływu bezpośrednio do dwunastnicy lub w górnej części. Na czczego . Jest to możliwe dzięki założonemu na stałe cewnikowi umieszczanemu podczas przezskórnej endoskopowej gastrostomii obejmującej umieszczenie zewnętrznego cewnika przezbrzusznego połączonego z przenośną pompą i wewnętrznym cewnikiem jelitowym.
Opracowano formę wziewną, umożliwiającą ominięcie przewodu pokarmowego.
Agoniści dopaminyDrugą ważną kategorią terapii lekowej jest klasa agonistów dopaminergicznych: bromokryptyna, kabergolina, pramipeksol , ropinirol , gorszybidil, lizurdyd, apomorfina. Substancje te działają bezpośrednio na receptory postsynaptyczne szlaku nigrostriatalnego. Są mniej skuteczne w objawach ruchowych niż L-DOPA. Niemniej jednak są one stosowane w pierwszej intencji u młodych osobników, ponieważ opóźniają stosowanie L-DOPA, co sprzyja występowaniu dyskinez. Leki te mogą powodować działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, obrzęki, omamy i zaburzenia kontroli impulsów. Ostatnia klasa terapeutyczna działa poprzez hamowanie oksydazy monoaminowej, enzymu katabolicznego dopaminy. Dwie cząsteczki stosowane w tym celu to selegilina i rasagilina . Mogą one na krótki czas zastąpić L-dopę na początku choroby. Czasami stosuje się je w pierwszej intencji, zwłaszcza u najmłodszych pacjentów, w celu uratowania L-dopa.
Czynniki neurotroficzneTe czynniki neurotroficzne są niejednorodną rodziną posłańców komórkowych, których zadaniem lub skutkiem stymulowania rozwoju neuronów i ich przetrwanie, gdy są one starsze. Biorą również udział w procesie plastyczności mózgu, który zostaje wprawiony w ruch po uszkodzeniu mózgu. Wśród nich szczególnie obiecujący jest czynnik neurotroficzny pochodzenia glejowego (GDNF) w chorobie Parkinsona. Urządzenie do wstrzykiwania jest chirurgicznie instalowane u podstawy mózgu, dzięki czemu GDNF jest dostarczany bezpośrednio do skorupy . Czynnik neurotroficzny jest wstrzykiwany codziennie i obserwuje się poprawę o około 40% w skali ciężkości choroby (skala UPDRS). Procedura wiąże się z niebezpieczeństwami infekcji, jak każda interwencja wymagająca trwałego noszenia; port należy następnie usunąć.
Fundacja Michaela J. Foxa finansuje badania nad tańszą i bardziej ryzykowną drogą podawania, drogą donosową , która umożliwia ominięcie bariery krew-mózg .
PrzeciwutleniaczeKwas moczowy , znany ze swojej roli w kropli , jest również przeciwutleniacz występuje u człowieka i małpy, których stężenie jest odwrotnie proporcjonalna do stopnia nasilenia objawów choroby Parkinsona. Podatność istoty czarnej na utlenianie wynika z zawartości żelaza, które przyspiesza tempo wytwarzania „rdzy” w komórkach. Nawet DOPA i dopamina mogą stać się toksyczne w kontakcie z metalami przejściowymi, takimi jak żelazo i miedź. Kwas moczowy jest szczególnie interesujący w PD ze względu na jego zdolność do wiązania tych metali, oprócz jego wewnętrznych zdolności przeciwutleniających. Kwas moczowy i inne przeciwutleniacze można mierzyć w specjalistycznych laboratoriach za pośrednictwem szpitali i specjalistów opiekujących się pacjentem.
InniIstnieją w szczególności inne terapie farmakologiczne mające na celu optymalizację skuteczności L-DOPA: można zaproponować tolkapon , entakapon.
W tej chorobie należy zwrócić uwagę na znaczenie efektu placebo , z poprawą o prawie 15% przypadków.
Pod koniec lat 90. przypadkowa szansa umożliwiła zbadanie potencjalnie obiecującej drogi do rozważnego i ukierunkowanego użycia, znajdującej się pod ścisłą kontrolą medyczną, rzekomo nielegalnej substancji i bardziej zarezerwowanej do potencjalnie szkodliwego użytku „rekreacyjnego”. MDMA , lepiej znany jako {{}} Extasy . Jego komplementarne zastosowanie w zwykłym leczeniu, obejmującym w szczególności leki takie jak L-Dopa , pozwoliłoby na znaczne ograniczenie skutków jatrogenezy . Raport BBC - podjęty wówczas w języku francuskim przez program 36,9° - pozwala prześledzić modalności, które poprzedziły, a następnie doprowadziły do rozwoju tego odkrycia poprzez badanie pacjenta, który pośrednio przyczynił się do jego rozwoju, pod egidą University of Manchester .
Objawy niemotoryczneObjawy pozaruchowe mogą pojawić się przed objawami ruchowymi. Należą do nich dysautonomia , bezsenność , senność w ciągu dnia , zmęczenie , zaburzenia trawienia, objawy neuropsychiatryczne, takie jak depresja, a także ból .
Głęboka stymulacja mózgu (DBS) jest skuteczną metodą leczenia chirurgicznego silnika trzy objawy choroby Parkinsona: drżenie, sztywność i akinezy. Została przeprowadzona po raz pierwszy na ludziach w 1993 roku przez zespół Alim-Louis Benabid i Pierre Pollak w Grenoble , po badaniach przeprowadzonych na naczelnych przez Abdelhamida Benazzouza w Bordeaux. DBS jest obecnie wykonywany na pacjentach w kilku francuskich szpitalach i na całym świecie. Centrum Clinatec produkuje je przy użyciu urządzeń nanometrycznych opracowanych na miejscu.
Operacja polega na wszczepieniu dwóch elektrod w określony obszar mózgu. Zwykle jest to jądro podwzgórzowe. Te regiony implantacji są określane za pomocą przedoperacyjnego MRI . Elektrody są następnie połączone z neurostymulatorem . Ten ostatni wszczepia się pod skórę w okolicy podobojczykowej lub brzusznej. Neurostymulator wygeneruje wtedy słabe impulsy elektryczne. Impulsy te przerywają sygnał emitowany przez mózg odpowiedzialny za objawy motoryczne choroby. Mechanizmy, które w ten sposób osłabiają te sygnały, są nadal słabo poznane. Ta informacja powinna wymagać pewnej ostrożności podczas korzystania z DBS.
Głęboka stymulacja mózgu (DBS) daje takie same wyniki jak leczenie lekami (L-DOPA), przy mniejszej liczbie skutków ubocznych. Tak więc w większości przypadków możliwe jest ograniczenie leczenia farmakologicznego pacjentów, nawet do zmniejszenia dawek o 50%. Jednak te dwie opcje leczenia są komplementarne. Leczenie chirurgiczne nie jest w żaden sposób alternatywą dla leczenia farmakologicznego.
Ponieważ DBS wymaga operacji chirurgicznych, stanowi takie samo ryzyko jak każda inna operacja. Zagrożenia te mają głównie charakter krwotoczny i zakaźny. Ponadto fakt, że wszczepione urządzenie przechodzi przez części mózgu, może potencjalnie powodować komplikacje neurologiczne. Trudna do oszacowania śmiertelność chirurgiczna jest jednak bardzo niska.
DBS wymaga ciężkiej interwencji, dlatego kandydaci do operacji muszą spełniać bardzo konkretne kryteria. Chory musi rozwijać się od co najmniej 5 lat i nie może wykazywać ani ciężkiego upośledzenia funkcji poznawczych, ani zaburzeń psychicznych. Dobra wrażliwość na L-DOPA jest podstawowym kryterium selekcji, ponieważ pozwala przewidzieć skuteczność DBS. Wreszcie wiek sam w sobie nie jest kryterium rozróżniającym, ale niektóre choroby, których częstotliwość wzrasta wraz z wiekiem. Pacjenci zdolni do poddania się operacji stanowią tylko 10% chorej populacji. We Francji kryteria kwalifikujące się do głębokiej stymulacji elektrycznej to: brak zaburzeń poznawczych, wiek poniżej 70 lat oraz charakterystyczne objawy, które mogą ulec poprawie dzięki głębokiej stymulacji elektrycznej.
FizjoterapiaIstnieje kilka przeglądów systematycznych i metaanaliz dotyczących wpływu fizjoterapii na objawy choroby Parkinsona. Pokazują, że fizjoterapia:
Mogą w tym pomóc systemy wirtualnej rzeczywistości .
Środki dietetyczneDieta bogata w białko może zmniejszać skuteczność lewodopy poprzez konkurowanie o jej wchłanianie z jelit. Ale badania nie potwierdziły wartości diety białkowej. Czasami zaleca się przyjmowanie leku na początku posiłku .
Ćwiczenia fizyczneRegularne ćwiczenia (prawdopodobnie w ramach adaptowanej aktywności fizycznej ) są niezbędne do utrzymania mobilności, elastyczności, równowagi oraz zwalczania skutków ubocznych i objawów. Ponadto regularne uprawianie sportu umożliwia zwiększenie naturalnego wydzielania dopaminy. Konkretne wyniki wpływu rehabilitacji fizycznej na chorobę Parkinsona wskazują na znaczną poprawę funkcjonalną.
Według badań przeprowadzonych na Northwestern University praktyka intensywnych ćwiczeń fizycznych spowolniłaby również postęp choroby, a tym samym opóźniłaby przyjmowanie leków . Istnieją eksperymentalne dowody na zwierzętach, że intensywny wysiłek i złe odżywianie spowalnia postęp choroby.
Słuchowa stymulacja rytmicznaRytmiczne stymulacji słuchowej (SPB) to technika neurologicznych rehabilitacji kompensując utratę kontroli silnika, pojawiający się w związku z neurologicznym konsekwencji na mapie silnika, zewnętrznego stymulacji sensorycznej, w którym pośredniczy dźwięku. Pacjent zsynchronizuje swoje kroki na odczuwanej stymulacji i będzie mógł rozwinąć bardziej płynny i rytmiczny chód.
Technika ta jest stosowana w rehabilitacji przez fizjoterapeutów do wspomagania ćwiczeń polegających na pracy rytmicznej.
Liczne badania wykazujące poprawę długości kroku i szybkości chodu podczas stosowania ARS w chorobie Parkinsona.
Urządzenia wdrażające tę technikę są już dostępne, z myślą o ułatwieniu samodzielnej rehabilitacji w domu i umożliwieniu pacjentom regularnej aktywności fizycznej.
Terapia mowyNa zaburzenia mowy, połykania i mikroskopii. Rehabilitacja językowa ma na celu zwalczanie niedowładów mięśni twarzy. Często jest za późno na przepisane przez lekarzy.
Pod przewodnictwem Josepha Soheta, pacjenta i Claude'a Frémonta, logopedy, publikowany jest zbiór tekstów ze specjalistycznymi fonemami .
Istnieje metaanaliza skuteczności terapii logopedycznej w chorobie Parkinsona. Dochodzi do wniosku, że jego skuteczność nie została udowodniona.
Przezczaszkową stymulacja magnetyczna (TMS) jest głębokiej stymulacji mózgu, leczenie stymulacji elektrycznej mózgu. Technika ta jest rozpatrywana od 2004 roku i nadal jest oceniana, w tym D r David Benninger w Szpitalu Uniwersyteckim w Szwajcarii . Pacjenci ochotnicy otrzymują obecnie Krótkie impulsy magnetyczne dostarczane przez cewkę umieszczoną na ich skórze głowy. Te impulsy nie powodują bólu. Uważa się, że modulują aktywność neuronów w korze ruchowej. Ten obszar mózgu jest rzeczywiście źródłem ruchów mięśni.
Ta nieinwazyjna technika jest znacznie mniej uciążliwa niż DBS. Mogłoby zatem dotyczyć większej liczby pacjentów, a tym samym stanowi nadzieję dla badaczy.
Stymulacja światłem podczerwonymTa technika o nazwie Near InfraRed (NIR) została uruchomiona przez centrum Clinatec w CEA Grenoble w 2013 roku i ma na celu wykazanie skuteczności światła bliskiej podczerwieni w neuroprotekcji przed chorobą Parkinsona. Pierwsze badanie kliniczne rozpoczyna się w dniu24 marca 2021gdy pacjent jest operowany w celu umieszczenia sondy w mózgu, która oświetli neurony i w ten sposób ograniczy ich degenerację. To badanie kliniczne planowane jest na 14 pacjentów z tą chorobą w wieku poniżej dwóch lat i w wieku poniżej 65 lat.
Technika ta polega na wstrzykiwaniu do pewnych obszarów ośrodkowego układu nerwowego wektorów wirusowych niosących określone geny. Geny te zostaną zintegrowane z genomem komórek gospodarza i wydzielają substancje neuroochronne lub enzymy zaangażowane w syntezę neuroprzekaźników. Wstępne badania wykazały wstępne pozytywne wyniki w odniesieniu do tolerancji u ludzi, ale skuteczność kliniczna pozostaje do wykazania.
W 2020 roku naukowcy ujawnili, że skutecznie wyleczyli myszy z choroby Parkinsona, indukując konwersję astrocytów in situ w neurony dopaminergiczne .
Jest to główna droga terapeutyczna polegająca na przeszczepianiu komórek macierzystych do prążkowia . Komórki te są totipotencjalne i teoretycznie mogą przekształcić się w komórki nerwowe . Przed rozważeniem zastosowania terapeutycznego u ludzi nadal istnieje wiele przeszkód, w szczególności związanych z ryzykiem raka. Wyniki pozostają niespójne, a poprawa jest bardziej widoczna u młodych pacjentów i utrzymuje się w bardzo długim okresie.
Trudność w uzyskaniu komórek, kłopotliwa natura metody i potrzeba immunosupresji ograniczyły rozwój tej techniki.
Badane jest również leczenie za pomocą elektrycznej stymulacji rdzenia kręgowego, które daje inmarzec 2009 bardzo obiecujące wyniki w pierwszych testach na myszach i szczurach.
Trwają prace nad obiecującą terapią opartą na przeciwciałach monoklonalnych ukierunkowaną na złogi białka α-synukleiny w celu ich zniszczenia.maj 2018wszedł do fazy II badania klinicznego z 300 pacjentami. Celem leczenia jest spowolnienie procesu zwyrodnieniowego, a nawet jego zatrzymanie. Pacjenci otrzymują jeden wlew miesięcznie.
W 2013 roku, po przeprowadzeniu obserwacji klinicznej w San Francisco, naukowcy odkryli, że apamine , jeden z aktywnych składników jadu z pszczoła , wydawało stanie powstrzymać degenerację neuronów dopaminergicznych. Następnie przeprowadzili testy na myszach i zobaczyli skuteczność tej techniki. Jednak u niektórych myszy zaobserwowano również skutki uboczne po podaniu jadu pszczelego. Dlatego naukowcy pozostają ostrożni, świadomi ryzyka potencjalnie śmiertelnych reakcji alergicznych, niemniej sformułowali hipotezę, że alergeny mogły przyczynić się do ochronnego działania neuronów dopaminergicznych.
W 2014 roku, w oparciu o hipotezę, że w chorobach neurodegeneracyjnych, zwłaszcza w chorobie Parkinsona, w pewnych obszarach mózgu dochodzi do kumulacji żelaza , przeprowadzono test z chelatorem żelaza, cząsteczką zdolną do wychwytywania żelaza w celu eliminacji. Deferypron już sprzedawany w leczeniu beta-talasemii , pokazał 12 miesiącach leczenia poprawie objawów. Badanie to dotyczyło jednak małej próby pacjentów i wymaga potwierdzenia w większej populacji. Europejski proces rozpoczął się w 2015 roku.
Choroba Parkinsona obejmuje degenerację szlaku dopaminergicznego, a także wiele szlaków niedopaminergicznych, takich jak szlak serotoninowy .
Choroba Parkinsona dotyczy większości układów cholinergicznych , muskarynowych i nikotynowych . Jako pierwsze w chorobie Parkinsona zastosowano leki antycholinergiczne, ale z ograniczoną skutecznością.
Badania wykazały również ochronny wpływ nikotyny na zwyrodnienia związane z chorobą. Rzeczywiście, odwrotna korelacja między konsumpcją papierosów a początkiem choroby.
CLR01 , inhibitor neurotoksyczności a-synukleiny, zniosło agregacji i toksyczności tej cząsteczki w warunkach in vitro i znacznie poprawić fenotyp i przetrwanie nowego modelu zwierzęcego, a-synucleinopathy (A zmutowaną danio , w grupie kontrolnej zmarły wszystkie mutanty po dwóch do trzech dniach).
Jak wynika z dokumentu, mannitol może być skuteczny w leczeniu choroby Parkinsona. Z badań klinicznych fazy 2 są prowadzone w 2020 są na podstawie badań wykazujące, że mannitol 2003 jest in vitro jako silny inhibitor agregacji a-synukleiny (α-syn), które podejrzewa się na początku choroby.
We Francji choroba Parkinsona została uznana za chorobę zawodową przez kasę rolniczego ubezpieczenia społecznego od 2012 r. Rolnicy, którzy mieli do czynienia z pestycydami przez co najmniej 10 lat, prawdopodobnie zostaną objęci 100% ubezpieczeniem i otrzymają odszkodowanie.
Kilka starożytnych źródeł, w tym papirus ze starożytnego Egiptu, traktat o medycynie ajurwedyjskiej , Biblia czy teksty Galena , opisują objawy podobne do tych obserwowanych w chorobie Parkinsona.
Po Galen ( II th wieku), nie znajdujemy opisy opisujące tablicę Parkinson aż XVII th wieku . W XVII th i XVIII -tego wieku, kilka autorzy piszą na ten temat, w tym Sylvius , Gaubius , Hunter i Chomel .
W 1817 r. angielski lekarz James Parkinson opublikował jasny i szczegółowy opis sześciu pacjentów prezentujących objawy choroby, która teraz nosi jego imię, a którą nazwał agitans paraliż . Esej na temat porażenia drżącego opisuje charakterystyczne drżenie spoczynkowe, nieprawidłową postawę i chód, paraliż i zmniejszoną siłę mięśni oraz przebieg choroby w czasie. Pierwszymi neurologami badającymi tę chorobę są Armand Trousseau , Gowers , Kinnier Wilson i Wilhelm Erb . A zwłaszcza Jean-Martin Charcot , którego badania przeprowadzone w latach 1868-1881 stanowią ważny krok w zrozumieniu choroby. Między innymi rozróżniał sztywność, osłabienie i bradykinezję oraz bronił zmiany nazwy choroby na cześć Jamesa Parkinsona.
W 1911 roku Frederic Lewy opisał mikroskopijne cząsteczki obecne w dotkniętych chorobą mózgach, nazwane później „ ciałami Lewy'ego ”. W 1919 Konstantin Tretiakoff donosi, że istota czarna jest główną strukturą mózgu dotkniętą chorobą, fakt, który zostanie zauważony dopiero późno, po innych badaniach opublikowanych przez Rolfa Hasslera w 1938 roku. Zmiany biochemiczne w mózgu zostały zidentyfikowane w latach 50., szczególnie dzięki do pracy Arvida Carlssona nad dopaminą , neuroprzekaźnikiem wydzielanym przez locus niger i którego spadek odgrywa główną rolę w chorobie Parkinsona. Wykazanie spadku dopaminy w mózgu w chorobie Parkinsona zostało opublikowane w 1960 roku przez Ehringera i Hornykiewicza. W 1997 roku odkryto, że głównym składnikiem ciał Lewy'ego jest α- synukleina.
Do czasu pojawienia się lewodopy dostępne były jedynie leki antycholinergiczne i operacje (uszkodzenie przewodu piramidowego lub jąder podstawy ) , co drastycznie ograniczyło ich stosowanie. Lewodopy została po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1911 roku przez Kazimierza Funka , ale Ich małe zainteresowanie aż do połowy XX th wieku. W 1967 roku rozpoczęła praktykę kliniczną i dokonała prawdziwej rewolucji w leczeniu choroby Parkinsona. Pod koniec lat 80. głęboka stymulacja mózgu stała się możliwą nową terapią.
Znani ludzie z chorobą Parkinsona :