Ofensywa stu dni

Ofensywa stu dni Opis zdjęcia Western front 1918 allied.jpg. Ogólne informacje
Przestarzały 8 sierpnia - 11 listopada 1918
( 3 miesiące i 3 dni )
Lokalizacja Amiens do Mons
Wynik Decydujące zwycięstwo aliantów
Wojujący
 Francja Kanada Australia Belgia Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Stany Zjednoczone



 
 Cesarstwo Niemieckie (do 9 listopada) Republika Weimarska (po 9 listopada)
Dowódcy
Ferdinand Foch John Monash Albert I st of Belgium Currie Douglas Haig Philippe Petain John J. Pershing





 Erich Ludendorff
Straty
531 000
411 636
127 000
Razem: 1 069 636		 1 300 000

Pierwsza wojna światowa

Bitwy

Front zachodnioeuropejski

Front włoski

Front Europy Wschodniej

Front Bliskiego Wschodu

Afrykański front

Bitwa o Atlantyk

Współrzędne 49 ° 53 ′ 38 ″ północ, 2 ° 17 ′ 39 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Hauts-de-France
(Zobacz sytuację na mapie: Hauts-de-France) Ofensywa stu dni
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Ofensywa stu dni

Ofensywa stu dni to nazwa używana głównie w krajach anglosaskich do wyznaczenia ostateczna ofensywa prowadzone przez aliantów w I wojnie światowej przeciwko Empires Środkowej na froncie zachodnim , w sierpniu 8 , 1918 do listopada 11 , 1918 . W języku francuskim jest czasami nazywany „Les hundred jours du Canada  ” w odniesieniu do ważnej roli, jaką odegrał kanadyjski korpus brytyjskiej 1. armii .

Dla armii francuskiej są to kontrofensywy Focha , podzielone w następujący sposób:

Zbierz bitwy Bitwy
Trzecia bitwa o Pikardię (8 sierpniado 14 września 1918 ) Bitwa pod Amiens (8 sierpnia w 11 sierpnia)
2 e  Bitwa pod Noyon lub bitwa nad Oise i Ailette (17 in29 sierpnia)
Wypchnij do linii Hindenburga (29 sierpniado 20 września 1918 ) Bitwa pod Savy-Dallonem (10 do 20 września)
Bitwa pod Vauxhaillon (14 do 15 września)
Bitwa pod Saint-Mihiel (12 do13 września)
Bitwa pod Szampanem i Argonne (26 wrześniado 15 października 1918 ) Bitwa pod Montfaucon (26 września w 15 października)
Bitwa pod Somme-Py (26 września w 4 października)
Bitwa pod Saint-Thierry (30 września w 4 października)
Bitwa nad Oise, Serre i Aisne (29 września w 30 października) Bitwa pod Saint-Quentin (25 września w 14 października)
Bitwa pod Mont d'Origny (15 au20 października)
Bitwa pod Serre (20 au30 października)
Bitwa Chesne i Buzancy ( 1 st do 5 listopada 1918 )
2 II  walka Guise (4 do5 listopada)
2 bitwa o Belgię (28 września w 11 listopada) Bitwa o grzbiety Flandrii (27 września w 10 października)
Bitwa pod Roeselare (14 do 15 października)
Bitwa o Lys i Skaldę (20 października w 11 listopada)
Pchnij w kierunku Mozy (5 do 11 listopada) Bitwa pod Thiérache (6 do 11 listopada)
Bitwa pod Mézières (8 au 11 listopada)

Ta seria ataków jest szybsza niż ofensywy niemieckie od marca do lipca i za każdym razem rozbija front, czego rezultatem jest ostateczna demoralizacja wojsk niemieckich i ich odwrót, zakończony zawieszeniem broni podpisanym w Compiègne i kończącym działania. .

Okoliczności

Wielkie ofensywy niemieckie na froncie zachodnim rozpoczęły się od operacji Michael wMarzec 1918dobiegła końca w lipcu . Niemcom udało się dotrzeć do Marny, ale nie uzyskali decydującego przełomu, którego szukali. Kiedy te ofensywy zakończyły się w lipcu, Naczelny Dowódca Aliantów, francuski marszałek Foch , zarządził kontrofensywę znaną jako druga bitwa nad Marną . Niemcy, zdając sobie sprawę, że ich pozycja jest nie do utrzymania, wycofali się znad Marny na północ.

Foch poczuł wtedy, że nadszedł czas, aby alianci powrócili do ofensywy. Amerykanie byli teraz we Francji liczni, a ich obecność ożywiła morale żołnierzy. Ich dowódca, generał John Pershing , był chętny do samodzielnego wykorzystania swojej armii. W międzyczasie armia brytyjska została wzmocniona przez dużą liczbę żołnierzy powracających z kampanii w Palestynie i we Włoszech oraz dużą liczbę rezerwistów przetrzymywanych wcześniej w Wielkiej Brytanii przez premiera Davida Lloyda George'a .

Foch zatwierdził propozycję marszałka Douglasa Haiga , dowódcy Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych , dotyczącą ataku na Somę , na wschód od Amiens i na południowy zachód od pola bitwy Somma w 1916 r. Somma została wybrana jako miejsce odpowiednie do ofensywy z kilku powodów. . Podobnie jak w 1916 r. Była to granica między armią brytyjską i francuską, zmaterializowana drogą Amiens-Roye, umożliwiająca współpracę obu armii. Wówczas region Pikardii zapewnił dobre podłoże dla czołgów, co nie miało miejsca we Flandrii . Wreszcie niemiecka obrona, zapewniona przez 2. armię niemiecką generała Georga von der Marwitza , była stosunkowo słaba, ponieważ była poddawana ciągłym najazdom Australijczyków w procesie zwanym Pokojową Penetracją .

Bitwy

Bitwa pod Amiens

Bitwa pod Amiens rozpoczęła się 8 sierpnia 1918 roku atakiem ponad dziesięciu dywizji alianckich (australijskiej, kanadyjskiej, brytyjskiej i francuskiej) z ponad 500 czołgami. Dzięki starannemu przygotowaniu alianci otrzymali całkowitą niespodziankę. Atak przeprowadzony przez korpus australijski i kanadyjski korpusu czwartej armii brytyjskiej doprowadził do przełamania linii niemieckich, które czołgi mogły w ten sposób zająć od tyłu, wywołując panikę i zamieszanie. Pod koniec dnia na niemieckich liniach na południe od Sommy utworzono 24-kilometrowy postęp. Alianci wzięli 17 000 jeńców i zdobyli 330 armat. Całkowite straty niemieckie szacuje się na 30 tys8 sierpniapodczas gdy alianci stracili około 6500 zabitych, rannych i zaginionych. Upadek niemieckiego morale skłonił Ericha Ludendorffa do nazwania tego dnia „czarnym dniem armii niemieckiej” .

Zaliczka trwała przez kolejne trzy dni, ale bez spektakularnych rezultatów 8 sierpniaich szybki postęp pozbawia napastników wsparcia artyleryjskiego i niektórych zapasów. Jednak w ciągu tych trzech dni alianci zdołali posunąć się o dodatkowe 19 kilometrów, co prawda mniej niż tylko pierwszego dnia, Niemcy otrzymali w międzyczasie posiłki. Plik10 sierpniaNiemcy zaczęli wycofywać się z miejsca, które udało im się zająć podczas operacji Michael w marcu, i wycofali się na linię Hindenburga .

Bitwa nad Sommą

15 sierpnia 1918 roku Foch poprosił Haiga o kontynuowanie ofensywy w Amiens, mimo że atak ucierpiał z powodu braku zaopatrzenia i artylerii oraz gdyby w ten obszar zostały sprowadzone niemieckie rezerwy . Haig odmówił i przygotowany do rozpoczęcia nowej ofensywy przez brytyjskiego III rd Armię na Albert , który rozpoczął się21 sierpnia.

Ofensywa zakończyła się sukcesem, zmuszając niemiecką 2. Armię do wycofania się na 55 kilometrów. Albert został złapany22 sierpnia. Atak został przedłużony do południa przez X XX francuskiej armii z17 sierpnia, Którzy zdobyli miasto Noyon na29 sierpnia. Plik26 sierpniaNa północ od początkowego ataku brytyjska 1. armia przypuściła nowy atak, który pokonał 12 kilometrów podczas drugiej bitwy pod Arras . Bapaume upadł29 sierpnia. Gdy artyleryjskie i amunicja były oferowane Brytyjskiej IV e Army wznowił natarcie i australijska Corps skrzyżowane nad Sommą w nocy31 sierpnia, przełamując niemieckie linie w Mont-Saint-Quentin i Péronne . Dowódca IV th brytyjskiej armii, generał Sir Henry Rawlinson , opisane Australian progresję31 sierpniado 4 września jako największe osiągnięcie militarne wojny.

Na wrzesień 2 , Niemcy musieli wycofać się na linię Hindenburga skąd rozpoczęła ofensywę na wiosnę.

Inne bitwy podczas natarcia na Linii Hindenburga

Były też inne bitwy podczas natarcia aliantów na Linii Hindenburga, bitwy Savy-Dallona 10 września, Z Havrincourt na 12th, od Vauxaillon na 14 iz d'Épehy na 18. Zobowiązania te, uważany moll oznaczone odwrotu Niemców na całym froncie zachodnimWrzesień 1918.

Bitwa pod Savy-Dallonem

Od 10 do22 września1 st  Army Debeney pomiędzy Saint-Quentin i La Fere zajęte pierwsze kroki Hindenburg Line.
Plik18 wrześniaArmia Debeney ( 36 th i 31 th  ciało ), rozszerzone na południu Oise, ataku i po usunięciu kręgosłupa Dallon (południowy zachód od St Quentin) przez 40 th , 102 TH , 119 th batalion myśliwych, 321 th i 401 th pułki piechoty pomógł 265 th RAC, Castres Essigny-le-Grand ( 13 th , 29 th , 39 th pułk piechoty i 210 th  pułk artylerii) graniczy z doliną Oise od Vendeuil do La Fere.

Bitwa pod Vauxaillon

Plik 14 września, Mangin ( X e Army ) atak w Mill Laffaux ( 128 e DI ) i Allemant ( 1 st  ciało ) i niesie tacę jest Vauxaillon i Mount Monkey ( 30 th  ciało ) Sancy, Farm domków i Vailly. W tym dniu, pułki 41 th  podziału ( 23 e , 4 e , 128- e ) z 128 p  dzielenia ( 167 e , 168 e , 169 e ) od 5 p  podziału ( 5 e , 74 e , 224-ci ) z przodu na 1500 metrów schwytaj 2500 więźniów. Na południe od masywu Saint-Gobain pierwsze umocnienia linii Hindenburga są wyszczerbione.

Bitwy na linii Hindenburga

Następnie Foch zaplanował wielką koncentryczną ofensywę na niemieckich liniach we Francji, zbiegając się na różnych osiach postępu w Liège w Belgii .

Główne niemieckie umocnienia były zakotwiczone na Linii Hindenburga, szeregu fortyfikacji obronnych rozciągających się od Cerny nad Aisne do Arras. Przed rozpoczęciem głównej ofensywy Focha ostatnie pozostałe niemieckie wybory na zachód i wschód od linii zostały wbite w Havrincourt i Saint-Mihiel ,12 wrześniaoraz w Épehy i na Canal du Nord the27 września.

Rozpoczął się pierwszy atak wielkiej ofensywy Focha 26 wrześniaprzez amerykańskie siły ekspedycyjne w ofensywie Meuse-Argonne . Dwa dni później, grupa armii Albert I st Belgii , a drugi brytyjski generał armii Herbert Plumer ) rozpoczął atak blisko Ypres we Flandrii (The Fifth bitwy pod Ypres ). Początkowo dwaj napastnicy zrobili dobre postępy, ale później zostali spowolnieni przez problemy logistyczne.

Od 27 do 29 września 1918Kanadyjczycy z 5 Kanadyjskiej Brygady Piechoty zdobywają przyczółek w małej wiosce Chérisy (na południowy wschód od Arras), położonej za instalacjami Linii Hindenburga w tym sektorze. Ten przełom będzie punktem wyjścia do odwrotu Niemców w Artois. Atak kosztował między innymi prawie cały 22. batalion francusko-kanadyjski.

Plik 29 wrześniaHaig uruchomiła główny atak na Hindenburg linia (The Battle of St Quentin kanałowe) z IV th armii brytyjskiej. Plik5 październikaIV th armii brytyjskiej złamał obronne Hindenburga linię wzdłuż jego długości. Rawlinson napisał: „Gdyby Boches [Niemcy] nie okazywali takich oznak demoralizacji w ciągu ostatniego miesiąca, nigdy nie rozważałbym ataku na Linię Hindenburga. Gdyby Niemcy bronili go dwa lata temu, z pewnością byłby nie do zdobycia ... ”

W międzyczasie 8 październikaI st i III th armii brytyjskiej, na czele z Korpusu Kanadyjskiego, przekroczył linię Hindenburga podczas Bitwy Canal du Nord .

Ten upadek zmusił niemieckie dowództwo do zaakceptowania zakończenia wojny. Dowody niemieckiej demoralizacji przekonały również wielu dowódców alianckich i przywódców politycznych, że wojna może się zakończyć do 1918 r., Ponieważ alianci starali się zgromadzić wystarczającą siłę, aby rozpocząć decydującą ofensywę na dużą skalę w 1919 r.

Niemiecki odwrót

W październiku wojska niemieckie musiały wycofać się ze wszystkich terytoriów podbitych w 1914 r. Alianci wyparli Niemców na linii kolejowej między Metzem a Brugią (wskazanej na mapie u góry tego artykułu), która służyła zaopatrywać cały front w północnej Francji i Belgii przez większą część wojny. Kiedy armie alianckie dotarły do ​​tej linii, Niemcy zostali zmuszeni do porzucenia coraz większej ilości ciężkiego sprzętu i sprzętu, co dodatkowo obniżyło ich morale i odporność.

Straty utrzymywały się na wysokim poziomie we wszystkich alianckich siłach bojowych, a także w wycofującej się armii niemieckiej. Zobowiązania odwód odbyła się w Ypres , Kortrijk , Selle , Valenciennes , na Sambrą i Mons , z kontynuowaniem walki aż do ostatnich minut przed rozejmu, który wszedł w życie w 11  godziny po11 listopada 1918. Jednym z ostatnich żołnierzy, którzy zginęli, był Kanadyjczyk George Lawrence Price o godzinie 10:58. Mimo to groby wojskowe czasami mają daty śmierci po11 listopadajest to więc kwestia żołnierzy, którzy zginęli w wyniku odniesionych ran przed zawieszeniem broni.

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Linki wewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. (en) John Frederick Bligh Livesay , Kanadyjskie sto dni: z kanadyjskim korpusem od Amiens do Mons, sierpień. 8 - listopada 11 listopada 1918 r. , Toronto, Thomas Allen,1919( czytaj online ) , s.  20, 95
  2. (w) Norm Mr. Christie , For King and Empire, The Canadians at Amiens, sierpień 1918 , Nepean, CEF Books1999kieszeń ( ISBN  978-1-896979-20-5 , LCCN  00304131 )
  3. (w) Shane B Schreiber , Armia szokowa Imperium Brytyjskiego: Korpus Kanadyjski w ciągu ostatnich 100 dni Wielkiej Wojny , St. Catharines, Ontario, Vanwell,2004( 1 st  ed. 1977), 164  , str. kieszeń ( ISBN  978-1-55125-096-0 , OCLC  57063659 , LCCN  2006497475 )
  4. (w) Douglas Orgill , Armored onslaught: 8th August 1918 , New York, Ballantine Books ,1972( ISBN  978-0-345-02608-8 , OCLC  298228 , LCCN  72179137 )
  5. (w) „  Sto dni Kanady  ” , Veterans Affairs Canada29 lipca 2004(dostęp 7 sierpnia 2008 )
  6. (w) Daniel George Dancocks , Spearhead to Victory Canada and the Great War , Edmonton, Hurtig Publishers,1987( ISBN  978-0-88830-310-3 , OCLC  16354705 ) , str.  294
  7. „  Mont St Quentin and Péronne: Australian Victories  ” , w Australian War Memorial ,1998(dostęp 25 grudnia 2008 )
  8. (w) Norm Mr. Christie , Kanadyjczycy w Arras and the Drocourt-Queant Line, sierpień-wrzesień 1918 , Ottawa, CEF Books al.  „For King and Empire: a social history and battlefield tour”,2005( 1 st  ed. 1997) ( ISBN  978-1-896979-43-4 , OCLC  60369666 , LCCN  2006373507 )
  9. „Sto dni Kanady” str.  217
  10. (w) Norm M Christie , Kanadyjczycy w Cambrai and the North Channel, sierpień-wrzesień 1918 , Nepean, CEF Books al.  „For King and Empire: a social history and battlefield tour”,1997kieszeń ( ISBN  978-1-896979-18-2 , OCLC  166099767 , LCCN  99494950 )
  11. Hayes-Fisher, J. (29 października 2008). „Ostatni żołnierze, którzy zginęli w I wojnie światowej” . Timewatch, BBC News Magazine. Źródło: 18.01.2009.