Marguerite Boucicaut

Marguerite Boucicaut Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 3 stycznia 1816
Verjux
Śmierć 8 grudnia 1887(71 lat)
Cannes
Narodowość Francuski
Czynność Biznesmenka
Małżonka Aristide Boucicaut
Dziecko Anthony-Aristide BOUSICAUT
Tomb Aristide and Marguerite Boucicaut, Cmentarz Montparnasse (1) .jpg Grobowiec rodziny Boucicaut
na cmentarzu Montparnasse .

Marguerite Boucicaut z domu Guérin jest francuską bizneswoman i dobroczyńcą, urodzoną dnia3 stycznia 1816w Verjux ( Saône-et-Loire ) i zmarł dnia8 grudnia 1887w Cannes . Brała udział w tworzeniu i dobrobytu pierwszego domu towarowego , Au Bon Marché w Paryżu obok męża Aristide Boucicaut , a po jej pokazał obawy społeczne i humanitarne. Kiedy zmarła, przekazała swój ogromny majątek organizacjom charytatywnym, jednocześnie zapewniając trwałość pierwszego paryskiego domu towarowego i nagradzając jego pracowników.

Biografia

Marguerite Guérin urodziła się dnia 3 stycznia 1816au Mont, mała wioska Verjux w Saône-et-Loire . Od nieznanego ojca nosi imię swojej matki Pierrette Guérin, która miała 29 lat, kiedy urodziło się dziecko. Opiekunka gęsi i analfabeta zgodnie z ustną tradycją, mieszka z matką w ruderze w Verjux, małej burgundzkiej wiosce nad brzegiem Saony , na północ od Chalon-sur-Saône  : aby określić kontekst tej głębokiej wsi, niech zwracamy uwagę, że około 1850 r. w sąsiednim mieście Gergy około 30% mężczyzn i 60% kobiet nie było w stanie podpisać aktu małżeństwa.

6 marca 1827 r. Marguerite i jej matka znalazły się bez środków, gdy rada miejska Verjux zniosła hodowlę gęsi na pastwiskach i zobowiązała hodowlę w zagrodach, a następnie zlikwidowała pracę opiekuna gęsi. Następnie Pierrette Guérin podejmuje decyzję o zapewnieniu córce lepszej przyszłości i każe jej dołączyć do wuja, przewoźnika wody w Paryżu.

Przyjazd w Paryżu w wieku 12 lat w 1828 roku, Marguerite towarzystwie wuja w Paryżu i terminował praczki w sąsiedztwie Rue du Bac w 7 th  okręg który wzrośnie w 1838 roku po tym, Bon Marche stworzony przez braci Videau. Kilka lat później nauczyła się czytać i pisać i, ujawniając swój duch przedsiębiorczości, posiada mleczarnię, „rosół”, jak mówią, który służy codziennym specjałom robotnikom i pracownikom z sąsiedztwa: około 1835-1836 poznała Aristide Boucicaut , Normana, prowincjała, który przeniósł się do Paryża podobnie jak ona w latach trzydziestych XIX wieku: był wówczas sprzedawcą w dziale szali Petit Saint-Thomas , pierwszym zapowiedzią paryskiego domu towarowego, założonego w 1830 roku przez Simona Mannoury'ego . Rodzice Aristide sprzeciwiają się jego małżeństwu z dziewczyną o obniżonej randze, co prowadzi ich do wspólnego pożycia: w końcu pobierają się5 października 1848. W międzyczasie w 1839 roku urodził się syn Anthony-Aristide , czasami nazywany Antoine, którego Aristide rozpoznał w 1845 roku.

W tym samym roku zamknięcie Petit Saint-Thomas pozostawia bezrobotnego Aristide, który został kierownikiem działu: następnie spotyka braci Videau, którzy mieszkają w tej samej dzielnicy, na rogu rue de Sèvres i rue du Bac, ich pasmanteria „  Au Bon Marché  ” powstała w 1838 roku. Został tam zatrudniony i przekonał swoich pracodawców, dzieląc się z nimi upodobaniem do nowoczesnego handlu z darmowym wejściem, ekspozycją cen, niską marżą, sprzedażą wysyłkową, sprzedażą…, aw 1852 r. postanowiono między nimi stowarzyszenie. Plik1 st czerwiec 1853powstaje nowa spółka: SNC "Videau frères et Aristide Boucicaut", której przedmiotem jest "prowadzenie domu nowości Au Bon Marché - Adres: 22-24 rue de Sèvres z kapitałem 441 120 franków" z zasadą operacja reinwestycji wszystkich zysków w biznes.

Aristide Boucicaut, wspierany przez swoją żonę Marguerite, pokazuje się jako przedsiębiorca i innowator i zamierza stworzyć ogromny nowoczesny sklep, w którym wszystko musi sprzyjać konsumpcji kobiet: obfitość towarów musi sprawiać „szczęście kobiet”. Pomysł, by rozległe miejsce zwielokrotniające pokusy zakupu, przyszło mu do głowy przy okazji wizyty na Wystawie Powszechnej w 1855 roku, gdzie zgubił się pośrodku trybun. To ważny krok w kierunku społeczeństwa konsumpcyjnego i stworzenia stereotypu eleganckiego paryżanina. Aristide i Marguerite Boucicaut wymyślają nowoczesny handel. Jest tam dobrobyt, a sklep bardzo się rozwija. Plik31 stycznia 1863Aristide Boucicaut odkupił udziały swoich współpracowników dzięki pożyczce w wysokości półtora miliona franków od swojego przyjaciela Henri Maillarda, cukiernika urodzonego w Mortagne-au-Perche niedaleko rodzinnego kraju Aristide Boucicaut, który zbił fortunę w Stanach Zjednoczonych. Przekształcenie i rozbudowa Le Bon Marché były kontynuowane dzięki dużym zakupom gruntów: obrót wynosił wtedy 21 milionów.

W 1869 roku para Boucicaut podjęła pierwsze prace, których pierwszy kamień położyła Marguerite Boucicaut na 9 września 1869z architektem Alexandrem Laplanche'em, który stworzy imponujące wejście na rue de Sèvres. Od 1872 roku para zatrudniła rodzinę architektów Louisa-Auguste'a i Louisa-Charlesa Boileau, której pomagali inżynierowie Armand Moisant i Gustave Eiffel do budowy budynków, które istnieją do dziś. Opóźnione wojną 1870 r. Prace będą kontynuowane do 1887 r. W kolejnych etapach, w tym samym czasie, w którym będą się zwiększać przejęcia gruntów: docelowa powierzchnia sklepu wyniesie 52 800  m 2 . Boucicaut dom rozwija innowacyjną strategię handlową i pokazuje również kwestie społeczne inspirowane chrześcijańskim socjalizmem z Lamennais . Syn Anthony-Aristide jest związany z kierownictwem domu towarowego, którego nazwa firmy zmieniła się na „ MM ”  .  A. Boucicaut i syn ”. Obroty znacznie wzrosły na przestrzeni lat: siedem milionów w 1862 roku, dwadzieścia jeden w 1869 roku, w 1877 roku Bon Marché osiągnął 72 miliony obrotów i zatrudniał 1788 osób.

Kiedy Aristide Boucicaut zmarł nagle 26 grudnia 1877, pochowany trzy dni później na cmentarzu Montparnasse , jego syn, poważnie chory już od jakiegoś czasu, przejął kierownictwo Bon Marché, ale ledwo go przeżył: zmarł na długą „chorobę klatki piersiowej” dnia18 października 1879bez dzieci. Następnie Marguerite Boucicaut, wdowa bez potomków, prowadzi firmę z pomocą byłych współpracowników jej męża. Następnie jest tworzony wStyczeń 1880firma „Veuve Boucicaut et Compagnie” przekształcona w 1886 r. w „Société Civile du Bon Marché”: statut wspólnika Marguerite Boucicaut i zarządzanie sklepem; czynności są zarezerwowane tylko dla pracowników domu, co zapewnia trwałość Bon Marché . Rola M e  Claude Jules Plassard, prezes zarządu sklepu, walnie przyczynił się do jego boku wyznaczonego jako kierownik do życia z woli M me  Boucicaut, niemniej jednak usunięty ze stanowiska i Biznesu 1893.

Plik 8 grudnia 1887Marguerite Boucicaut, która cierpi na problemy z sercem, zmarła nagle o 1 w  nocy w swojej willi w Cannes (Villa Soligny, którą zbudowała para Boucicaut), do której ledwo dotarła. Jego ciało jest balsamowane i przewożone do Paryża w specjalnym wozie: wystawiane jest w jego domu, rezydencji zbudowanej w 1882 roku przy rue du Bac 115 , gdzie spory tłum przybywa, aby medytować. Pogrzeb, który się odbywa12 grudnia 1887robią wrażenie: tysiące ludzi towarzyszy karawanowi do kościoła Saint-Thomas-d'Aquin, a następnie po nabożeństwie na cmentarz Montparnasse, gdzie odbywa się pochówek w pobliżu jej męża Aristide i ich syna Antoniego. Ich grób ( 18 th  część cmentarza Montparnasse) jest utrzymywana przez Pomocy Publicznej.

M me  Boucicaut, bez bliskich spadkobierców, testuje majątek szacowany na ponad sto milionów na liczne dzieła społeczne i pracowników wielkiej rodziny Bon Marché .

Portrety

Gazeta Le Gaulois opisuje to pod koniec jego życia: „  M me  Boucicaut był wielkością poniżej średniej i był bardzo silny. Jej twarz, dobra i uśmiechnięta, odzwierciedlała jej duszę. Siedemdziesiąt dwa lata nie odebrały mu szczególnego uroku jego łagodnego i życzliwego spojrzenia. "

Portrety Marguerite Boucicaut:

Dobroczynność

Z jego woli 16 grudnia 1886Madame Boucicaut wyznacza pomoc publiczną szpitali paryskich na legatorkę uniwersalną odpowiedzialną za wykonywanie jej testamentów. Przewiduje wiele zapisów i próśb o wybudowanie szpitala na lewym brzegu Sekwany.

Główne spadki:

  • zapis w wysokości 600 000 franków na „odżywcze centrum Bellême  ”, miejsce urodzenia Aristide Boucicaut:
    • willa zbudowana przez Aristide Boucicaut w jego rodzinnym mieście została przekazana miastu Bellême na cele charytatywne: dom Boucicaut miał z jednej strony przyjąć do szpitala osiem starszych kobiet mieszkających w Bellême, az drugiej strony przyjąć młode dziewczęta w warsztat zewnętrzny. Otwarcie zakładu Boucicaut de Bellême miało miejsce w 1903 roku, a pomnik ku czci miejscowego dziecka Aristide Boucicaut, który wraz z żoną Marguerite zbudował jedną z największych fortun tamtych czasów. Dom, początkowo powierzony Siostrom Miłosierdzia , przeszedł w ręce administracji pomocy publicznej w Paryżu ze względu na przepisy o zborach. Placówka staje się wówczas ośrodkiem umieszczania dzieci w trudnej sytuacji rodzinnej w rodzinach zastępczych, nazywana jest wówczas „ośrodkiem żywienia Bellême”, a od 1962 r. Jest przyłączona do służby pomocy społecznej dla dzieci miasta z Paryża. Aristide Boucicaut zorganizował także kaplicę pogrzebową poświęconą swojej matce w kościele w jego rodzinnej wiosce;
  • zapis w wysokości 2 615 000 franków na założenie schronisk dla młodych matek znajdujących się w trudnej sytuacji („młodych matek”) w Lille (Roubaix), Rouen i Chalon-sur-Saône, „domy do przyjęcia w czasie ich niezamężnych kobiet, miał nieszczęście zostać uwiedzionym po raz pierwszy… ”:
    • szkółka Boucicaut w Roubaix . Administracja pomocy publicznej, jej powszechny zapisobierca, wspierany przez wykonawców testamentu, nabył ziemię w Roubaix, boulevard de Cambrai i wykonał prace nad zakładem przeznaczonym dla dziesięciu „niezamężnych matek”: znanym pod nazwą „Fondation Boucicaut”, schronisko zostało otwarte w dniu5 lipca 1897. Następnie zostanie przekształcony w oddział położniczy, a następnie w żłobek i stanie się „żłobkiem Boucicaut”,
    • w ten sam sposób szpital położniczy Boucicaut w Mont-Saint-Aignan powstał w pobliżu Rouen i został zainaugurowany w 1898 roku. Później przyjmie rekonwalescencyjne paryskie dzieci przed zamknięciem w 1960 roku. 1963. i dołączony do CHU, który zarządza nowym zakładem,
    • do Chalon-sur-Saone , dziedzictwo Boucicaut umożliwia budowę usytuowanego w N O  136 Avenue Boucicaut: otwarty15 lutego 1898. Następnie został przekształcony w oddział położniczy należący do miejskiej grupy szpitalnej do 1998 r. Obecnie w budynkach mieści się laboratorium analiz medycznych;
  • Daj Instytutowi Pasteura  : 100 000 franków szwajcarskich oprócz początkowej darowizny w wysokości 250 000 zarabia na życie w 1886 r. Popiersie M me  Boucicaut honoruje w bibliotece Instytutu Pasteura sześć najhojniejszych darczyńców (wraz z carem Aleksandrem III za 98.000 franków, baron de Rothschild, cesarz Brazylii Piotr II );
  • resztę fortuny przeznaczono na budowę szpitala w Paryżu: szpitala Boucicaut .

    • Statua, która oddaje cześć dobroczyńcy, nosi na swoim cokole napis, który wyraża życzenie Marguerite Boucicaut: „Przekazując wszystko, co pozostało z mojej fortuny najpotężniejszej Administracji, aby pomogła nieszczęśnikowi, myślałem tylko o tym, by przyjść jak najbardziej użyteczna dla nieszczęśnika. pomoc cierpiącym i nieszczęśliwym ” .

    Szpital Boucicaut został oficjalnie otwarty w dniu 1 st grudzień 1897, trzy lata po rozpoczęciu prac i nabyciu gruntu, w obecności Félix Faure . Wychowany w XV th dzielnicy Paryża, 78, rue de la konwencji, zgodnie z planami LEGROS ojca i syna, to składa się z 8 pawilonów dwupiętrowym cegły, oddzielone ogrodów, aby uniknąć zarażenia. W 1897 roku szpital Boucicaut miał dwieście sześć łóżek, z których część była zarezerwowana dla personelu Bon Marché . Szpital Boucicaut został wycofany z eksploatacji w 2000 roku, a usługi przeniesiono do Europejskiego Szpitala Georges-Pompidou . Projekt renowacji urbanistycznej na tym obszarze przewidywał konserwację niektórych budynków, w tym kaplicy i pawilonu wejściowego przy 78 rue de la Convention. Remonty i nowe konstrukcje muszą spełniać wymogi zrównoważonego rozwoju; Ozdobiona ogrodem nowa eko-dzielnica Boucicaut będzie obejmowała mieszkania (częściowo socjalne), sklepy, inkubator przedsiębiorczości oraz obiekty socjalne (m.in. szkoła, przedszkole, dom dla osób niepełnosprawnych, ośrodek kultury). Harmonogram przewiduje zakończenie prac i wyposażenia na lata 2015-2016.

    Zapewniła mu szkołę, nowy ratusz i salę azylową oraz uczestniczyła w utrzymaniu kościoła, który otrzymał nowe dzwony. Ale to projekt mostu na Saonie stanowi jego główny wkład w dobrobyt mieszkańców jego rodzinnej wioski i okolicznych wiosek. Przybył na stację Gergy, aby zainaugurować w 1884 roku nowe konstrukcje, że jej hojność uczynił to możliwe, M mi  Boucicaut miał wiele trudności w przekraczaniu mieszanej Saône promem dotrzeć Verjux. Wtedy wpadła na pomysł sfinansowania budowy mostu: inżynier z Ponts et Chaussées de Saône-et-Loire, pan Tourtray, opracował projekt, przyjmując „nową technikę łączącą lekkość, elegancję i kształt, jakość materiały i ekonomia. ”. Praca rozpoczęła się wListopad 1887na krótko przed śmiercią M mi  Boucicaut trzech lat zajęło, aby zakończyć „most” Marguerite Boucicaut 216 metrów kamienia Villebois w departamencie Ain. Miał pięć eliptycznych łuków sklepiennych o długości około czterdziestu metrów każdy. Inauguracja odbyła się w dniu24 sierpnia 1890. Całkowity koszt mostu wyniósł ponad 600.000 franków (486,000 franków dla samego mostu i 122.000 franków na drogach dojazdowych i podejść): koszty zostały pokryte prawie w całości przez zapis z M me  Boucicaut który nie dożył jego życzenie zrealizowane. Przy wejściu na most do "Madame Boucicaut Femme de Bien" wzniesiono pomnik składający się z piramidy niosącej uskrzydlonego dżina. To zasługa architekta Louisa-Hippolyte Boileau, który dla Boucicautów wykonał już dekorację ich domu w Bellême, a później podjął się budowy Hotelu Lutétia. Most stał się przejściem dla linii demarkacyjnej w 1940 roku i został wysadzony w powietrze przez wycofujących się Niemców4 września 1944. Prom wznowił swoją funkcję i musieliśmy czekać na skutki bardzo wielkiej powodziStyczeń 1955 który odizolował wioskę Verjux, którą armia musiała ewakuować, aby można było podjąć nowe prace: nowy most został zainaugurowany 22 września 1957. W 2005 roku, w XV th  dzielnicy Paryża, w pobliżu Starego szpitalu, Ulica Boucicaut został przemianowany Margaret Boucicaut Ulica uczcić wyjątkowy dobroczyńcy.

    Bilans

    Marguerite Boucicaut pozostaje wzorem przedsiębiorczości i hojność została jednogłośnie przyjęta. Wyrażenie François Desplantes ( Księga moich małych kuzynów 1890, strona 121) tłumaczy ten podziw: „  M me  Boucicaut zajmie ważne miejsce w historii handlu i uznaniu opinii publicznej. Co więcej, całe jego życie jest dla wszystkich wzmacniającym i zbawiennym przykładem. ”.

    Publiczne hołdy

    Uwagi i odniesienia

    Uwagi

    1. Émile Zola zainspiruje się Bon Marché w swojej powieści zatytułowanej Au Bonheur des Dames
    2. The12 maja 1868Courbet pisze: „Właśnie sprzedałem p.  Boucicaut (Maison du Bon Marché ) Chevreuil z gwintowaniem . Cztery tysiące. To jest na czasie. ”.

    Bibliografia

    1. W urodzenia nie ma wzmianki o zawodzie matki, a imię dziecka jest przekreślone [1] .
    2. Monografia o sąsiedniej wiosce Gergy http://www.gergy.fr/plaintext/histoire/monographiedemjacquard/index.php .
    3. Antonin Guillot, MADAME BOUCICAUT. Niezwykłe przeznaczenie (1816-1887) , Grupa studiów historycznych Verdun-sur-le-Doubs,1995, s. 7
    4. http://www.culture.gouv.fr/culture/actualites/celebrations2002/bonmarche.htm .
    5. http://expositions.bnf.fr/zola/grand/279.htm .
    6. http://www.adamap.fr/boucicaut.html .
    7. Nicolas Pécourt - BFM, „  Marguerite BOUCICAUT i tworzenie domów towarowych  ” , na Histoire de l'Immobilier (YouTube)
    8. Debré i Bochenek 2013 , s.  66.
    9. strona 4 http://www.cedias.org/pdf/cedias-527P-1881-t3.pdf .
    10. Jacques Marseille, Les Echos, 20.02.2002 [2] .
    11. http://anniversary2010.goring-twinning.co.uk/html/boucicaut.html .
    12. [3] .
    13. Biuletyn o podziale zysków - Regulamin i statut Société du Bon Marché, str.  5-6 [4] .
    14. http://www.stleger.info/les72StLeger/region6/71d.cpa/71d.chateaux.htm .
    15. Przeszedł na emeryturę do Saint-Léger-sous-la-Bussière , gminy Saône-et-Loire, której został burmistrzem i której był dobroczyńcą. W tej kwestii, powinno być: "Saint-Léger-sous-la- Bussière i dobroczyńca" Sekcja Maria Theresa Suhard opublikowany w czasopiśmie „Zdjęcia Saône-et-Loire» n O  162 z czerwca 2010 (strony 14 do 16).
    16. [5] oraz Journal Le Gaulois du Tuesday13 grudnia 1887[6]  „Pogrzeb M me  Aristide Boucicaut był prawdziwą apoteozą. W wielkiej procesji wzięło udział ponad sto tysięcy osób. Krążenie samochodów i tramwajów został przerwany od 11  rano do 3  po południu , na Boulevard Saint-Germain, z rue du Bac na rue de Rennes”.
    17. „  Gal: literackie i polityczne  ” w Gallica ,9 grudnia 1887(dostęp 23 sierpnia 2020 ) .
    18. testament i zapis, strony 113–121 Księga moich małych kuzynów , ks. Desplantes,. [7] .
    19. [8] .
    20. [9] .
    21. Ośrodek hodowlany Bellême Mały szpital http://damemarie.over-blog.net/article-52492648.html .
    22. >? Module = archive & action = detail_description & vue = fo_archive_description_detail & obj = 43 http://portail-web.aphp.fr/archives/IMG/pdf/27_Boucicaut-Belleme.pdf .
    23. Kościół parafialny Saint-Sauveur [10] .
    24. [11] .
    25. http://portail-web.aphp.fr/archives/IMG/pdf/29_Boucicaut-Mont-Saint-Aignan.pdf .
    26. Jules Renard powtarza historię Guitry [12], która opowiada o wizycie Louisa Pasteura u M me  Boucicaut: scena jest prawdziwa, ale kwota czeku nie wynosi milion [13] . Strona poświęcona filantropowi Ozyrysowi przekazuje 250 000 franków [14], co zostało potwierdzone przez Institut Pasteur, co wskazuje na łączną darowiznę w wysokości 350 000 franków [15] strona 17.
    27. Strona 1 [Laubespin, http://www.pasteur.fr/infosci/biblio/SLBrochhist.pdf ].
    28. „  http://portail-web.aphp.fr/archives/IMG/pdf/30_Boucicaut-Paris.pdf  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
    29. http://www.pss-archi.eu/immeubles/FR-75056-15322.html
    30. http://www.sempariseine.fr/Nos-projets/D-autres-projets-metropolitains/2eme-phase-Boucicaut-Paris-15eme .
    31. „Oto szkoła: będzie taka, jaka chcesz, ale także to, czego chcą twoje dzieci. »Zadeklarowała Marguerite Boucicaut w 1881 r., Przekazując panu Quanet, burmistrzowi Verjux, szkołę, którą rok wcześniej zobowiązała się zbudować własnym kosztem. Na ten temat przeczytaj: „Marguerite Boucicaut, dobrodziejka Verjux”, artykuł Alaina Dessertenne'a opublikowany w recenzji „Images of Saône-et-Loire” nr 101 z kwietnia 1995, strony 19–22.
    32. http://www.patrimoine-de-france.org/uvres/richesses-17-6265-47521-P138504-111292.html .
    33. Stulecie śmierci M me  Boucicaut - oficjalna strona miasta Gergy [16] .
    34. Ogólny spis budynków dziedzictwa kulturowego / pomnika Boucicaut w Verjux http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/mersri_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=REF&VALUE_1=IA71000328 .
    35. http://www.marcmaison.fr/architectural-antiques-pieces/exceptionnal-oak-mantel-by-louis-boileau-and-leon-perrey .
    36. [17] .
    37. „  Jardin Marguerite Boucicaut  ” , na www.paris.fr (dostęp 18 lutego 2020 )

    Załączniki

    Bibliografia

    Linki zewnętrzne