Aristide Boucicaut

Aristide Boucicaut Obraz w Infobox. Portret Boucicauta Bouguereau (1875). Biografia
Narodziny 14 lipca 1810
Bellême
Śmierć 26 grudnia 1877
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Montparnasse
Imię urodzenia Aristide-Jacques Boucicault
Narodowość Francuski
Czynność Kontrahent
Małżonka Marguerite Boucicaut
Dziecko Anthony-Aristide BOUSICAUT
podpis Aristide Boucicaut podpis Tomb Aristide and Marguerite Boucicaut, Cmentarz Montparnasse (1) .jpg Grobowiec rodziny Boucicaut
na cmentarzu Montparnasse .

Aristide Boucicaut to urodzony francuski przedsiębiorca i biznesmen 14 lipca 1810w Bellême i zmarł dnia26 grudnia 1877w Paryżu .

Założyciel w 1852 roku w Paryżu pierwszego domu towarowego , Au Bon Marché , jest pionierem nowoczesnego handlu i jego przykład szybko zostanie skopiowane we Francji i za granicą. Jego dzieło będzie kontynuowane i rozwijane przez dziesięć lat przez wdowę po nim Marguerite Guérin .

Biografia

Młodzież i szkolenie

Aristide Boucicaut rozpoczął karierę handlową jako prosty wytwórca kapeluszy w sklepie swojego ojca w Bellême, który zostawił w 1828być partnerem wędrownego kupca pończoszniczego . W 1829 r. Przeniósł się do Paryża iw 1834 r. Wszedł do sklepu z nowinkami przy Petit Saint-Thomas , rue du Bac w Paryżu, pierwszej zapowiedzi paryskiego domu towarowego, założonego w 1830 r. Przez Charlesa Legentila (1788–1855).) . Ten ostatni zatrudnił Simona Mannoury'ego na menadżera, a jego syn Alexandre Legentil (1821-1889) odmówił przyjęcia tego stanowiska . Mannoury wykazał się niezwykłą zdolnością do pełnienia tej funkcji i szybko został drugim w dziale, a następnie głównym nabywcą działu chust .

W 1835-1836, Aristide Boucicaut spotkał Marguerite Guérin , również przeniósł się do Paryża z jej rodzimej Burgundii : ona pobiegł do dairy- Gargote określenie „bulion”, tak mówili, które serwowane codziennie specjalne. Do robotników i pracowników okręgu . Rodzice Aristide sprzeciwiają się jego małżeństwu z córką o zdegradowanej pozycji, co prowadzi ich do wspólnego zamieszkania: ostatecznie pobiorą się5 października 1848. Syn, Anthony-Aristide (czasami nazywany Antoine), urodził się w 1839 roku, a Aristide rozpoznał go w 1845 roku.

W tym samym roku zamknięcie Petit Saint-Thomas pozostawia Aristide, który został kierownikiem działu bez pracy: poznał wtedy braci Videaux, którzy utworzyli w 1838 r. Na rogu rue de Sèvres i rue du Bac, ich galanterię zwany „  Au Bon Marché  ”. Został tam zatrudniony i przekonał swoich pracodawców, dzieląc się z nimi zamiłowaniem do nowoczesnego handlu z bezpłatnym wstępem, prezentacją cen, niskimi marżami, sprzedażą wysyłkową, sprzedażą ..., aw 1852 r. wszystko na to, jego oszczędności i sprzedaż spadku po Percheron, czyli 50 000 franków. Plik1 st czerwiec 1853powstaje nowa firma (cztery wydziały, kilkunastu pracowników, obrót 450 000 franków): SNC "Videau frères et Aristide Boucicaut", której przedmiotem jest "działalność domu nowości Au Bon Market  - Adres: 22-24 rue de Sèvres au Capital de 441 120  F  ”z zasadą operacyjną polegającą na reinwestowaniu wszystkich zysków w biznes.

„Nowy” Bon Marché

Wspierany przez żonę Marguerite, Aristide Boucicaut pokazuje się jako przedsiębiorca i innowator: chce stworzyć ogromny nowoczesny sklep, w którym wszystko musi sprzyjać konsumpcji kobiet: zapraszanie klientek do opuszczenia domów i spędzenie czasu w sklepie, obfitość ułożona na ladach pozwalająca na „swobodny dotyk”, idea rozległego miejsca zorganizowanego w niemalże teatralny sposób, by zwielokrotnić pokusy zakupu, sprzedawców czy sprzedawczynie przeszkolonych do doradzania klientowi… Pomysł przyszedłby do niego - mówi -on , gdy odwiedzał Wystawę Powszechną w 1855 roku i zgubił się na środku trybun. Realizacja tej intuicji utoruje drogę do społeczeństwa konsumpcyjnego i pomoże stworzyć i upowszechnić wizerunek „nowoczesnego i eleganckiego paryżanina”.

Spotkanie z Henri Maillardem, cukiernikiem urodzonym w Mortagne-au-Perche niedaleko rodzinnego kraju Aristide Boucicaut, który dorobił się fortuny w Nowym Jorku, osiągając ogromne wolumeny sprzedaży przy niskich marżach, pozwoli Boucicaut sfinansować i sprawić, że jego projekt będzie rzeczywistość. 31 stycznia 1863 roku Boucicaut, który pożyczył od Maillarda, wykupił akcje swoich współpracowników za 1,5 miliona franków. Przekształcenie i rozbudowa Le Bon Marché były kontynuowane dzięki dużym zakupom gruntów. Zainspirowany Maillardem, Boucicaut wziął marżę brutto w wysokości 13,5%, zamiast 41% stosowanych w tamtym czasie wśród małych traderów, którzy musieli pozwolić sobie na dwa lata na sprzedaż swoich zapasów, które wyszły z mody, podczas gdy Boucicaut zmusił je. miesięcy.


Pierwsza budowa sklepu została przeprowadzona w latach 1869-1872. Prowadził ją Alexandre Laplanche (1839-1910), który wykorzystał klasyczną architekturę składającą się z kamiennych ścian, drewnianych ram, kamienia młyńskiego do piwnic. I skał Lerouville na fasada. Ten pierwszy sklep rozciągał się do rogu rue de Sèvres i rue Velpeau. Ta pierwsza konstrukcja zachowa majestatyczną fasadę, otaczającą główne wejście do rue de Sèvres 24, a następnie zwieńczoną monumentalną kopułą ozdobioną imponującymi rzeźbami. W 1872 roku para Boucicaut podjęła się, zgodnie z planami architektów Louisa-Auguste'a i Louisa-Charlesa Boileau, wspomaganych przez inżynierów Armanda Moisanta i Gustave'a Eiffla , budowę budynków, które istnieją do dziś, a pierwszy kamień położyła Marguerite Boucicaut9 września 1869. Opóźnione wojną francusko-niemiecką 1870 r. Prace trwały do ​​1887 r. W kolejnych etapach, przy jednoczesnym zwielokrotnianiu się przejęć gruntów: docelowa powierzchnia sklepu miała osiągnąć 52 800  m 2 .

Dom Boucicaut rozwija innowacyjną, nowoczesną strategię handlową:

Firma przedstawia również kwestie społeczne inspirowane chrześcijańskim socjalizmem z Lamennais  . Postęp ten sposób zostały wykonane na przestrzeni lat, takich jak zamknięcie sklepu w niedziele (która nie stanie się obowiązkiem prawnym we Francji aż do 1906), stołówka w 1872 roku, małe pokoje dla młodych pracowników, pomoc lekarska, płatne urlopy, kształcenie ustawiczne i zajęcia wieczorowe, awanse zawodowe, potem w 1876 r. fundusz zapomogowy i emerytura pracownicza, a potem podział zysków na zyski… nawet jeśli pracownicy stłumili entuzjazm szefa potępiając przykład w 1869 r. nakład pracy i autorytaryzm Aristide Boucicaut. Pracownicy domów towarowych, z których wielu to kobiety, są gorzej opłacani niż pracownicy. Ramy są bardzo surowe i bardzo piramidalne, z orientacją paternalistyczną, która zakazuje na przykład zbiorowych żądań pracowników lub strajków, nawet jeśli stało się to legalne w 1864 roku.

Syn Anthony-Aristide jest związany z zarządzaniem domem towarowym , a nazwa firmy to „MM. A. B oucicaut et fils ”. Obroty znacznie wzrosły na przestrzeni lat: 7 milionów w 1862 roku, 21 milionów w 1869 roku, w 1877 roku Bon Marché osiągnął 72 miliony obrotów i zatrudniał 1788 osób.

Transformacja sklepu zakończyła się wielkim sukcesem, a Bon Marché stał się prawdziwą instytucją komercyjną i międzynarodowym modelem. Émile Zola zainspirował się nim w swojej powieści Au Bonheur des Dames (1883), Której tytuł podsumowuje treści projektu Boucicaut: powieściopisarz zgromadzić obszerną dokumentację odwiedzając dużą wagę kultowego w drugiej połowie XIX -go  wieku (powieść również znajduje się pod Drugiego Cesarstwa ).

Sukcesja

Aristide Boucicaut zmarł dalej 26 grudnia 1877 Pochowany został trzy dni później w 18 -tego  odcinka Montparnasse Cemetery ). Jego syn, od jakiegoś czasu ciężko chory, prowadzi Bon Marché, ale ledwo go przeżywa: zmarł na długą „chorobę klatki piersiowej” niecałe dwa lata po ojcu i nie miał dzieci.

Marguerite Boucicaut , wdowa bez potomków, prowadziła wówczas firmę przez dziesięć lat, z pomocą byłych współpracowników jej męża.

Z jego woli 16 grudnia 1886Marguerite Boucicaut, wdowa bez bliskiego spadkobiercy, wyznacza pomoc publiczną szpitali paryskich na legatorkę powszechną odpowiedzialną za wykonywanie jej testamentów. Przewiduje wiele spadków i żądań zbudowania szpitala na lewym brzegu Sekwany; będzie to szpital Boucicaut .

Aristide Boucicaut był właścicielem dużej rezydencji w Fontenay-aux-Roses , znanej jako „Château Boucicaut”. Na mocy testamentu z M me  Boucicaut, został przekształcony w domu spokojnej starości dla pracowników Bon Marché  ; został ogolony w 1954 roku . Aristide Boucicaut był członkiem rady miejskiej, a nawet został wybrany burmistrzemSierpień 1871. Jednak odrzucił to stanowisko po całym dniu urzędowania, preferując stanowisko radnego miasta.

Z tej samej woli M. I  sprawił, że Boucicaut przekształcił willę, którą Aristide Boucicaut zbudował i urządził w Belleme , jego rodzinnej wiosce, w dom gościnny starszych i samotnych matek. Przywiązany do swojej wioski, Boucicaut urządził kaplicę pogrzebową poświęconą matce w kościele w swojej rodzinnej wiosce.

Boucicautowie byli właścicielami innej rezydencji w Cannes , Willi Soligny, którą zbudowali w 1868 roku z różowego porfiru z Estérel przez architekta Rimbaulta. Madame Boucicaut miała tam umrzeć8 grudnia 1887, dziesięć lat po mężu.

Rewolucja handlowa Bon Marché

Główny cel: klientki

Boucicaut ma intuicję, że trzeba znaleźć sposób na wyprowadzenie kobiet z domów, którym do tej pory prawie nie pozwalano „wychodzić przyzwoicie”, z wyjątkiem pójścia „do rodziców, przyjaciół, do kościoła lub na cmentarz”. . Podczas gdy paryskie planowanie miejskie jest odnawiane od góry do dołu pod rządami barona Haussmanna , niemal teatralna architektura Sklepu (wspaniała metalowa konstrukcja zaprojektowana przez inżynierów Armanda Moisanta i Gustave'a Eiffla ) jako inscenizacja towaru zapewni niezwykłą oprawę, która może usprawiedliwiania takiej śmiałości. W konsekwencji wizerunek kobiety, która bywa na Bon Marché, będzie obrazem współczesnej kobiety par excellence: „La Parisienne”.

Cel ten będzie stopniowo rozszerzany na inne aspekty kobiecej osobowości: „Oblubienica” z odnawiającym się aspektem mody (i która sprzedaje, ponieważ nie można „wyjść z mody”), następnie „Matka” z zamierzonymi produktami dla dzieci (dział zabawek i akcesoriów dziecięcych, który sprowadza dzieci do sklepu i zamienia je w bezpośrednich lekarzy i przyszłych klientów).

Inny ważny aspekt dotarcia do klientów: ten, głównie „burżuazyjny”, zważywszy na jego siłę nabywczą i skłonność do „kupowania produktów, które nadają mu status, o którym twierdzi i buduje”, nie powinien jednak wykluczać innych segmentów. Bardziej arystokratyczna lub przeciwnie, skromniejsza klientela również musi czuć się swobodnie. Z tej perspektywy początkowo męscy sprzedawcy szybko i bardzo silnie feminizują się, aby zwiększyć w umysłach klientów atmosferę wolności i współudziału.

Na koniec opracował koncepcję króla klienta, którego należy traktować jak przyjaciela, i opracował zasadę renderowania, wieszając na stronie sklepowej baner, na którym kupujący czytają „Odbieramy towar, który przestał się podobać”.

Organizacja podstawowa: „Bezpłatny dostęp, bezpłatny dotyk”

Mówi się, że pomysł domu towarowego przyszedłby do Aristide Boucicaut, kiedy zagubił się w labiryncie Wystawy Powszechnej w 1855 r. Próbując zrozumieć i odtworzyć doświadczenie różnorodności i obfitości dóbr, które „miał doświadczony, wnioskuje, że może to wynikać jedynie z pewnego „modelu”, zawierającego kilka podstawowych zasad:

Le Bon Marché oferuje również swoim klientom wiele udogodnień:

Inne innowacje

Aristide Boucicaut wdrożył również:

Wpływ na świat handlu detalicznego

Przykład Aristide Boucicaut szybko zyskał popularność w Paryżu i na całym świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych . W ciągu kilku lat otworzyło się wiele paryskich sklepów naśladujących handlową formułę Bon Marché  : Luwr w 1855 r. , Bazar de l'Hotel de Ville (BHV) w 1856 r. , À la Belle Jardinière w 1856 r. , Printemps w 1864 r. , Samarytanina w 1869 r. , Galeries Lafayette w 1894 r . Jej główni konkurenci, w szczególności Jules Jaluzot , założyciel Printemps i Marie-Louise Jaÿ , współzałożycielka Samaritaine , byli byłymi pracownikami Bon Marché .

Aristide Boucicaut służył jako główny model charakteru Octave Mouret w powieści w serii Rougon-Macquart , Wszystko dla pań przez Emile Zola . Mieszkając przez długi czas w Fontenay-aux-Roses , był dobroczyńcą miasta.

Daniny

W jego rodzinnej wiosce Bellême pomnik ku czci Boucicauta i jego żony. Jego żona otrzymała zapis na ośrodek przyjęć dla matek starszych i młodych kobiet.

Stacja Boucicaut z paryskiego metra , jak również kwadratowy Boucicaut są dedykowane do niego, a także wdowy, w szczególności ze względu na dystrybucję ich fortunę woli, głównie na rzecz pomocy publicznej szpitalach Paryża, co w szczególności pozwoliło na budowę szpitala Boucicaut .

Uwagi i odniesienia

  1. Narodziny domów towarowych: Le Bon Marché .
  2. Sprzedawca nowości nazywany jest perkalem, podczas gdy młoda sprzedawczyni nazywana jest wówczas midinette.
  3. Wiele źródeł wskazuje, że sklep istniał już w 1810 roku i został założony przez Mannoury'ego.
  4. http://www.culture.gouv.fr/culture/actualites/celebrations2002/bonmarche.htm .
  5. http://www.adamap.fr/boucicaut.html .
  6. www.cedias.org/pdf strona 4 .
  7. Maurice Roy, Les Commerçants: between revolt and modernization , Éditions du Seuil,1971, s.  36.
  8. Jacques Marsylia , Les Echos ,20 lutego 2002( www.jacquesmarseille.fr ).
  9. http://anniversary2010.goring-twinning.co.uk/html/boucicaut.html .
  10. „W każdą niedzielę, jeśli sklepy były zamknięte dla publiczności, pracownicy byli nie mniej zajęci pracami wewnętrznymi od ósmej rano do piątej lub szóstej wieczorem, kiedy byli zwalniani przed zakończeniem obiadu. Prawdą jest, że monsieur Boucicaut zamykał swój sklep we wszystkie dni tygodnia o godzinie ósmej lub dziewiątej, ale pracownicy przeważnie go opuszczali, aż do późnych godzin nocnych. … Zadajemy sobie pytanie, jaką wagę w oczach opinii publicznej mogą mieć rzekome liberalne i filantropijne idee pana Boucicaut ”. W imieniu Związkowej Izby Pracowników Handlowych…, Le Figaro , 8 października 1869 r. [1]
  11. Relacja między pracodawcami i pracownikami w firmie 1900 we Francji ( supercdi.free.fr ) i Christophe Charle, historii społecznej Francji w XIX th  century , Seuil, 1991, s. 190-191 lub Le Gaulois z 28.10.1898 (numer 5 645) „Legenda głosi, że na półkach księgarni Bon Marché słowo„ strajk ”zostało usunięte ze słowników” ( gallica.bnf.fr ).
  12. www.scriponet.com .
  13. Biuletyn o podziale zysków - Zasady i statuty Société du Bon Marché , str.  5-6 [2] .
  14. [3] .
  15. Kościół parafialny Saint-Sauveur .
  16. Rozległy dwór o powierzchni 600  m 2 , z ogromną witrażową werandą na dachu, obejmuje również kaplicę w kształcie sześciokątnej wieży, ptaszarnię, szklarnie, budynki gospodarcze i ogrody na 10 000  m 2 zalesionej ziemi. Morze jest pięćdziesiąt metrów poniżej, a widok rozciąga się od Estérel do Cap d'Antibes. Ta niezwykła rezydencja jest ukryta przy 87 Avenue du Roi-Albert, w dolnej części Kalifornii. [4] .
  17. René Sédillot, Historia kupców i rynków , Fayard,1964, s.  393.
  18. Franck Ferrand , „Domy towarowe”, program Au coeur de l'histoire w Europie 1 , 15 czerwca 2012.
  19. „Aristide Boucicaut, le Bon Marché  : kupiec, który ustanowił zasady masowej dystrybucji” , na stronie capital.fr.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne