| Kraj | Francja |
|---|---|
| Języki urzędowe) | Francuski |
| Rodzaj | Prawo zwyczajne |
| Zatkany | Prawo władz lokalnych |
| Legislatura | XIV kadencja V Republiki |
|---|---|
| Rząd | Rząd Manuel Valls 1 i 2 |
| Przyjęcie | 17 grudnia 2014 |
| Opublikowanie | 16 stycznia 2015 r |
| Opublikowanie | 17 stycznia 2015 |
| Wejście w życie | 1 st styczeń 2.016 |
Czytaj online
Prawo n O 2015-29 z 16 stycznia 2015 r
Prawo n O 2015-29 z16 stycznia 2015 rOdnosząca się do delimitacji regionów, wyborów regionalnych i departamentalnych oraz do zmiany kalendarza wyborczego jest ustawą francuską , która dotyczy w szczególności redystrybucji regionów . Jest to część III Aktu decentralizacji realizowanej pod przewodnictwem François Hollande'a .
Podział regionów francuskich obowiązujący w 2015 r. Pochodzi z 1972 r. (Ustawa nr 72-619 z5 lipca 1972), a misje władz lokalnych zostały na nowo zdefiniowane przez ustawy Defferre z 1983 roku .
Od 1972 do 2015 r. Istniało 27 regionów (22 we Francji metropolitalnej i 5 regionów jednooddziałowych we francuskich terytoriach zamorskich ).
Podział terytorialny we Francji jest przedmiotem woli reform ze strony dużej części klasy politycznej, aby zmniejszyć liczbę szczebli administracyjnych (gminy, władze międzygminne, departamenty, regiony) i zwiększyć regiony. pod względem wielkości, aby móc konkurować z innymi głównymi regionami europejskimi ( Katalonia , Bawaria itp.). Reforma władz lokalnych rozpoczętych pod przewodnictwem Nicolasa Sarkozy'ego , na wniosek komisji Balladura , które doprowadziły do zniesienia konsultantów ogólnych i doradców regionalnych oraz ich zastąpienie przez doradców terytorialnych siedzących zarówno na ogólną radę i na sejmiku . Jak zapowiedział François Hollande w swoim programie kampanii, reforma ta została uchylona ustawą z17 maja 2013bez czasu na wdrożenie.
Niemniej jednak ta ostatnia domaga się reformy francuskiego „millefeuille terytorialnej”, która powierza Manuelowi Vallsowi mapę drogową zawierającą dwa główne środki: „zmniejszenie o połowę liczby regionów we Francji” oraz zniesienie rad generalnych.
Dołączone do forum autorstwa François Hollande'a z dnia 3 czerwca 2014sporządzić mapę nowego podziału terytorialnego zawartego wówczas w ustawie „dotyczącej delimitacji regionów, wyborów regionalnych i departamentalnych oraz zmiany kalendarza wyborczego” przedstawionej na18 czerwca : Francja byłaby teraz podzielona na 14 regionów w porównaniu z 22 poprzednimi:
Średnia populacja tych nowych podmiotów wyniosłaby 4,5 mln mieszkańców, wobec 2,9 poprzednio.
Ten projekt redystrybucji terytorialnej, ledwo przedstawiony, napotkał sprzeciw. Niektórzy potępiają brak konsultacji i są rozczarowani, że ich ulubione regiony nie łączą się, podczas gdy inni odmawiają narzuconego im małżeństwa. Niektórzy wskazują na brak równowagi między wagą gospodarczą różnych regionów: nowy region Rodan-Alpy-Owernia zostałby wezwany do stania się czwartym regionem w Europie z 7,2 mln mieszkańców i 12% PKB kraju, podczas gdy sąsiedni region Bourgogne Franche -Comté ma tylko 2,8 miliona mieszkańców i 2,6% PKB.
Reakcje na tę nową mapę terytorialną nie nadchodziły długo, czasami wywołując gwałtowną krytykę ze strony wybieranych urzędników i członków społeczeństwa obywatelskiego.
Utrzymanie Nantes poza regionem Bretanii jest więc krytykowane przez byłego premiera Jean-Marca Ayraulta , opowiadającego się za połączeniem regionów Kraj Loary i Bretanii oraz przez przewodniczącego grupy ekologicznej zgromadzenia narodowego François de Rugy , który uważa tę redystrybucję za „absurdalną” i postrzega ją jako „koszmar”, oceniając, że „Bretania jest regionem Francji, który od lat domaga się zjednoczenia, redystrybucji [...], no cóż, nie, dajemy nam mapę, na której Region Pays-de-la-Loire, który jest całkowicie sztuczny, pozostaje taki, jaki jest ”. Ze swojej strony lider „Czerwonych Czapek” Christian Troadec uważa tę decyzję za „odrażającą”. Wręcz przeciwnie, dla prezydenta regionu Pays-de-la-Loire Jacques Auxiette , który od miesięcy apelował o utrzymanie integralności terytorialnej swojego regionu, takie status quo jest „rozsądne”.
Stworzenie dużego regionu skupiającego Center , Poitou-Charentes i Limousin , rozległy zespół obejmujący terytoria, począwszy od wielkich paryskich przedmieść do ujścia Gironde iz brzegiem Loary do płaskowyże Limousin, zostanie wypowiedziana przez wielu Lokalnie wybrany. W Charente i Charente-Maritime , departamentach położonych niedaleko Akwitanii i pod silnym wpływem Bordeaux , socjalistyczny przewodniczący Rady Generalnej Charente, Michel Boutant , mówi, że jest „zdruzgotany i zdenerwowany”, „zgorszony, zniesmaczony taką arogancją i tak wiele pogardy dla terytoriów ”, wierząc, że„ odłam Poitou-Charentes nie jest czymś tabu ”. Jego odpowiednik z UMP, Charente-Maritime Dominique Bussereau, przywołuje „wymuszone małżeństwo” i uważa za konieczny „republikański opór”, oceniając „dla nas to Akwitania, dokąd zmierzamy”. Ta sama historia od przewodniczącego rady generalnej Loiret UMP , dla którego jest to „totalna improwizacja”. Według Philippe'a Vigiera , centrowego zastępcy Eure-et-Loir , ten nowy podmiot „będzie największym i najbiedniejszym regionem Francji”. Z drugiej strony, Jean-François Macaire , socjalistyczny prezydent regionu Poitou-Charentes, „z zadowoleniem przyjmuje nierozbicie jednostki Poitou-Charentes”, przyznając jednocześnie, że „nie zadowoli to wybranych urzędników z Charente i Charente. ”. Decyzja o utworzeniu tego nowego regionu wywołuje również reakcje środowiska akademickiego. Jean-Marie Augustin, emerytowany profesor prawa i nauk społecznych na Uniwersytecie w Poitiers , twierdzi , że „nie ma spójności geograficznej, historycznej i - to chyba najważniejsza - socjologicznej […]. A co z interesem gospodarczym? ”. Dodaje: „teraz jedziemy z La Rochelle do Chartres. Co łączy kogoś, kto mieszka w Loiret i Charente lub Charente-Maritime? ”. Niezadowolenie dotyka również kręgów biznesowych. Prezes Związku Pracodawców w Charente, Alain Lebret, uważa, że „nasz rozwój następuje wraz z Bordeaux. Jeśli znajdziemy się w innym regionie administracyjnym, będziemy nadal współpracować z Bordeaux, ale będzie to stanowić przeszkody, utrudnienia ”. Przegrupowanie Akwitanii i Poitou-Charentes jest również pożądane przez przedstawicieli ekonomicznego świata Akwitanii. Dotyczy to w szczególności Jean-François Clédela, prezesa Medef de Gironde, który deklaruje w ekonomicznej gazecie La Tribune : „Wymiana jest znacznie bardziej trwała w przypadku południa Poitou-Charentes. Z ekonomicznego punktu widzenia fuzja miałaby zatem większy sens, jeśli chodzi o całość lub część Poitou-Charentes i być może Corrèze. ”. Ta sama gazeta cytuje Serge'a Marcillauda, prezesa CGPME Aquitaine: „Fuzja Akwitanii z Charente-Maritime i Charente wydaje mi się zdrowym rozsądkiem. Jeśli mówimy o regionach, to musimy też mówić o metropoliach [...] ”i Pierre Goguet, prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Bordeaux :„ Naprawdę zszokowałoby mnie to, że połączenie nie dotyczy Charente i Charente -Morski. Mówię do administracji, że byłoby absurdem, gdyby Charentes odwrócili się plecami do Bordeaux! Pracujemy razem bardzo regularnie. Bordeaux jest bardzo blisko Cognac i Angoulême, zarówno pod względem ekonomicznym, jak i pod względem infrastruktury transportowej ”.
Jeśli prowadzi to do powstania dużego bieguna gospodarczego, fuzja Midi-Pyrénées i Langwedocji-Roussillon jest różnie ceniona. Dla Martina Malvy'ego , socjalistycznego przewodniczącego rady generalnej Midi-Pyrénées, „ten projekt jest okazją do lepszego przygotowania się do konkurencji ze strony regionalnych potęg wagi ciężkiej z Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża i Rodanu-Alp , ale także Katalonii ”. Z kolei socjalistyczny prezydent Langwedocji-Roussillon, Christian Bourquin , mówi o „upokorzeniu”.
Utworzenie regionu Pikardia - Szampania-Ardeny również nie przekonuje wielu wybieranych urzędników, biorąc pod uwagę nieliczne synergie między tak różnymi terytoriami. Zaskoczony socjalistyczny prezydent regionu Pikardia wskazuje, „że tej opcji nie było na stole tego samego ranka”, podsumowując: „Mam dużo szacunku dla Szampanii, ale nie rozumiem konsekwencji”. Uczucie niezadowolenia jest również obecne wśród kilku wybranych urzędników z Oise , departamentu wielkich przedmieść Paryża. Dla senatora UMP burmistrza Beauvais , Caroline Cayeux „to jest to strzał w stanie terytorialnej” oraz do 1 st Socjalistycznej wiceprezesa działu, André Vantomme „cutting [...] odpowiada w niczym do oczekiwań i potrzeb nasi mieszkańcy ”.
Rozdział 1 projektu poświęcony jest redystrybucji regionalnej. Rząd na fakt, że obecne regiony zakres pochodzi z definicją z wydziałów, regionalnych okręgów działania dekretem n o 60-516 z2 czerwca 1960harmonizacja okręgów administracyjnych i dlatego jest bardzo stara, i że aby skutecznie wykonywać te zwiększone uprawnienia i móc porównać je z poziomami administracyjnymi sąsiadujących krajów europejskich, konieczne jest osiągnięcie dostatecznie krytycznego rozmiaru regionalnego. Artykuł 1 definiuje zatem nowy podział, zwiększający liczbę regionów z 22 do 14, przedstawiony przez Prezydenta Republiki3 czerwca 2014.
Zgodnie z art. 2 stolica nowych regionów wynikająca ze zgrupowania obecnych regionów byłaby ustalana prowizorycznie zwykłym dekretem przed utworzeniem tych regionów, po konsultacji z obecnymi radami regionalnymi i zainteresowanymi radami gmin. Rady regionalne powinny również zapewnić konsultacje lokalne przed wydaniem opinii. Na drugim etapie ustanowienie głównego miasta zostanie ostatecznie odnotowane dekretem Rady Stanu wydanym przed1 st styczeń 2.016 po opinii nowej rady regionalnej wybranej w grudzień 2015.
Art. 3 uchyla przepisy organizujące dobrowolne połączenie regionów, które stało się zbędne po przeprojektowaniu mapy przez ustawodawcę.
Artykuł 4 ustala się w 1 st styczeń 2.016 datę wejścia w życie nowej karty regionalnej.
W 2007 r. Francja ratyfikowała Europejską Kartę Samorządu Lokalnego ”, której art. 5 stanowi, że„ W przypadku jakiejkolwiek zmiany granic terytorialnych należy uprzednio skonsultować się z zainteresowanymi władzami lokalnymi, ewentualnie w drodze referendum, o ile pozwala na to prawo ”. Jednak rząd nie skonsultował się z lokalnymi społecznościami i nie zorganizował referendum, łamiąc tym samym postanowienia statutu. „Karta została ratyfikowana przez Francję (17 stycznia 2007Opublikowane przez Dekret N O 2007-679 z3 maja 2007). Zgodnie z art. 55 Konstytucji „ Traktaty lub umowy należycie ratyfikowane lub zatwierdzone mają od chwili publikacji władzę wyższą niż ustawa ”. W wielu orzeczeniach francuskich sądów uznano, że prawo, które narusza ratyfikowaną i opublikowaną umowę międzynarodową, jest nieważne.
Wdrożenie tej nowej mapy prowadzi do modyfikacji kalendarza wyborczego w wyborach regionalnych. Rzeczywiście, ten ostatni, zaplanowany wmarzec 2015, są zbyt wcześnie po zmianie okręgów wyborczych, że ustawa ta obowiązuje. Harmonogram wyborów radnych departamentów - którzy muszą być wybierani w tym samym czasie co radni regionalni wmarzec 2015- również się zmienia. W związku z tym w ustawie proponuje się odroczenie wyborów radnych departamentów i okręgów dogrudzień 2015zarówno w celu utrzymania współbieżności wyborów, jak i zapewnienia zakończenia redefinicji kompetencji resortów.
Ponadto, ustawa zmienia Tabela n o 7 załączonego do Kodeksu Wyborczego określające przynależność każdego sejmiku i sekcjach resortowych regionalnego komponentu wyborczą oraz liczbę kandydatów na okręgu , aby odzwierciedlić nowe granice regionów. Aby określić liczbę radnych dla przyszłych regionów, w art. 6 projektu ustawy w pierwotnej wersji wprowadzono prostą metodę, poprzez dodanie przewidzianych w ordynacji wyborczej numerów rad obecnych rad regionalnych i ograniczenie liczby radnych. to w 150 wybranych przez radę regionu.
Sposób głosowania w wyborach radnych zostałby również nieznacznie zmodyfikowany w celu zapewnienia lepszej reprezentacji terytoriów, w szczególności poprzez wprowadzenie jednego piętra z jednym miejscem radnym na departament.
Procedura legislacyjna składa się z trzech głównych etapów: przedłożenia tekstu, jego rozpatrzenia przez Sejm i ogłoszenia przez Prezydenta Republiki, po ewentualnym skierowaniu go do Rady Konstytucyjnej w celu zbadania zgodności tekstu z Konstytucją. Tekst jest kolejno analizowany przez oba zgromadzenia Parlamentu w celu przyjęcia identycznego tekstu. W przypadku tej ustawy rząd zdecydował się na zastosowanie tzw. Procedury „zaprogramowanego czasu”, która pozwala na ograniczenie czasu obrad (w tym przypadku do 30 godzin) oraz tzw. zmniejsza liczbę czółenek między dwoma zespołami.
| Pierwszy wykład | Drugie czytanie | Wspólny Komitet | Nowe czytanie | Ostateczna lektura | Rada Konstytucyjna | Prezydent | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Senat | montaż | Senat | montaż | Zgromadzenie + Senat | montaż | Senat | montaż | |||
| Kaucja | Głosować | Wynik | Głosować | Kontrola | Opublikowanie | |||||
| 18 czerwca 2014 | 4 lipca 2014 | 23 lipca 2014 | 30 października 2014 r | 25 listopada 2014 | 27 listopada 2014 | 9 grudnia 2014 | 15 grudnia 2014 | 17 grudnia 2014 | 15 stycznia 2015 | 16 stycznia 2015 r |
|
Badanie wpływu tekstu |
Tekst przyjęty | Tekst przyjęty | Tekst przyjęty | Tekst przyjęty | Niezgoda | Tekst przyjęty | Tekst przyjęty | Tekst przyjęty | Częściowa zgodność | Publikacja w Dzienniku Urzędowym |
25 i26 czerwca 2014przewodniczący grup UMP, RDSE i CRC zwracają się o zwołanie konferencji przewodniczących Senatu, aby mogła orzec o przestrzeganiu zasad określonych w ustawie organicznej Senatu.15 kwietnia 2009za przedstawienie rachunku. Spotkałem się26 czerwcaten ostatni sprzeciwia się włączeniu rozpatrzenia projektu do porządku obrad wtorkowego posiedzenia 2 lipcazważywszy, że załączona do projektu ocena skutków nie jest zgodna z zasadami określonymi w ww. ustawie organicznej. Premier Manuel Valls chwycił Rady Konstytucyjnej , która publikuje 1 st lipca i ważnej decyzji o formie ustawę, mówiąc, że to zostało przedstawione w warunkach „zgodnych z wymogami ustawy organicznej” . W odniesieniu do słabej oceny wpływu ustawy na zatrudnienie w sektorze publicznym Rada uważa, że nie można w szczególności krytykować tej analizy wpływu za to, że nie uwzględniła żadnych zmian dotyczących zmian liczby miejsc pracy w sektorze publicznym. Ponieważ rząd nie wspomina o zmianie tę liczbę w celach realizowanych w tej ustawie.
1 st lipca Chevenement i kilku innych senatorów złożyła wniosek referendum zostanie przyjęty przez Specjalny Komitet na rozgraniczenia obszarów, a następnie przez samego Senatu2 lipca175 głosami za, 134 przeciw i 32 wstrzymujących się, ale tego samego dnia zostało odrzucone przez Zgromadzenie Narodowe stosunkiem 102 głosów do 27. Procedura ta opóźnia o dwa dni rozpoczęcie rozpatrywania projektu przez izbę wyższą, pierwotnie planowane we wtorek 1 st : zdaniem socjalistycznego senatora Michela Delebarre'a , sprawozdawcy komisji specjalnej, był to tylko „jedyny cel” wniosku.
Tekst jest następnie rozpatrywany w pierwszym czytaniu przez Senat od 2 do5 lipca 2014i podlega znaczącym zmianom. Poprzez sojuszu UMP, komunistycznych i radykalnej lewicy, art 1 st - to zestawy nowa mapa z regionów - skreśla się i artykułu 12, który przewiduje odroczenie wyborów regionalnych i resortowych marcagrudzień 2015. Tekst, w ten sposób pozbawiony treści, został przyjęty w nocy z piątku 4 na sobotę 5 przez 184 za i 129 przeciw (PS, Zieloni).
Nowy tekst został przedstawiony 10 lipca 2014przez Carlos Da Silva , w imieniu Komisji Prawa Zgromadzenia Narodowego, którego jest sprawozdawcą, przywraca mapę regionów 14, z zauważalną zmianę w stosunku do pierwotnego projektu: Limousin jest odłączony od obszaru utworzonego z Centrum i Poitou-Charentes zostanie przyłączony do Akwitanii. Zdaniem sprawozdawcy byłaby to jedyna zmiana, która doprowadziłaby do konsensusu. Tę modyfikację popierają wybrani urzędnicy Corrèze , w szczególności burmistrz Tulle i doradca François Hollande'a w Élysée, Bernard Combes , ale nie ci z Akwitanii, jak Landais Henri Emmanuelli i Alain Vidalies, którzy bronią w poprawce: za stworzenie regionu południowo-zachodniego łączącego Akwitanię i Midi-Pyrénées, co „w oczywisty sposób odpowiada silnej spójności kulturowej, gospodarczej i geograficznej” . Wybrani urzędnicy z Poitou-Charentes, jak Delphine Batho , ze swojej strony proszą o przyłączenie ich regionu do Akwitanii i Limousin, czemu do tej pory sprzeciwiała się była przewodnicząca rady regionalnej Ségolène Royal . Na zachodzie Bretania i Kraj Loary pozostają oddzielne, zgodnie z planem rządowym. Ale były premier Jean-Marc Ayrault, który ponownie został zastępcą Loire-Atlantique, podpisuje wraz z 17 innymi parlamentarzystami z Pays-de-la-Loire apel o połączenie z Bretanią.
Przywrócono również art. 2 określający, że kapitał tymczasowy zostanie określony w 2015 r. Dekretem po konsultacji z istniejącymi radami regionalnymi i zorganizowaniu szerokiej debaty. Po wyborach regionalnych wgrudzień 2015, nowo wybrana rada regionalna mogłaby wyciągnąć konsekwencje tej debaty i zaproponować rządowi wybór ostatecznego kapitału - który nie musiałby koncentrować wszystkich geograficznych lokalizacji służb i wszystkich posiedzeń rady regionalnej - jak również nazwa, która wyda mu się najbardziej dostosowana do nowego regionu.
Nowe brzmienie art. 3 przyjęte przez Komisję Prawną ustanawia nowe ramy dla istniejących procedur umożliwiających opracowanie mapy regionalnej, aw szczególności przewiduje teraz „prawo wyboru” poprzez złagodzenie warunków, w jakich regiony graniczne mogą ewoluować tak, aby departament mógł na zasadzie dobrowolności zmienić swój region macierzysty. Zaproponowano również modyfikację liczby i rozmieszczenia doradców regionalnych ściśle powiązanych z nową mapą regionalną oraz podniesienie głosu z jednego do dwóch doradców regionalnych na departament.
wtorek 15 lipca, posłowie PS uzgadniają nową mapę z 13 regionami: Poitou-Charentes dołączy do Akwitanii i Limousin, opuszczając Centrum w spokoju, podczas gdy Pikardia oderwie się od Szampanii-Ardeny, aby dołączyć do Nord-Pas-de-Calais, Szampania-Ardeny połącz się z Alzacją i Lotaryngią. Bretania i Kraj Loary zawsze pozostaną dwoma odrębnymi regionami.
Jeśli chodzi o połączenie regionów Nord-Pas-de-Calais i Pikardia, Martine Aubry i socjalistyczni urzędnicy z północy potępiają w komunikacie prasowym16 lipca 2014„aberracja gospodarczej i społecznej” . „Utworzenie dużych regionów ma zapewnić tym nowym społecznościom wszystkie atuty umożliwiające ich rozwój. Jednak Nord-Pas-de-Calais i Pikardia, ze względu na swoją szczególnie trudną sytuację gospodarczą i społeczną, nie mają takiej zdolności ”- podkreśla tekst.
Przywiązanie Szampanii-Ardenów do Alzacji i Lotaryngii również budzi protesty, poczynając od alzackich deputowanych PS, Philippe'a Biesa i Armanda Junga, a także senatora-burmistrza Strasburga , Rolanda Riesa , który walczył o to, by Szampania-Ardeny stało się niezwiązane z terytorium Alzacji, w obawie, że Strasburg utraci status stolicy regionu i że terytorialny środek ciężkości przesunie się w kierunku Nancy . Ze swojej strony wybrani przedstawiciele alzackiej prawicy wokół Philippe Richerta w komunikacie prasowym wyrażają „zdecydowany i jednomyślny” sprzeciw wobec menu zaproponowanego przez grupę PS Zgromadzenia Narodowego.
Przyszłość regionu Centrum , zachowana w ostatniej omawianej wersji, jest ze swej strony niepewna. Scenariusz jest jednomyślny wśród wybranych przedstawicieli Centrum: zbliżenie z krajami Pays-de-la-Loire w celu utworzenia regionu Val-de-Loire, z zastrzeżeniem poprawki zgłoszonej przez centrystów Maurice Leroy i Philippe Vigier, którzy się jednak obawiają. , że sprzeciw Jean-Marca Ayraulta nie powoduje porażki projektu. Równocześnie w tym samym kierunku idzie apel siedmiu posłów PS z Centrum, którzy podpisali nowelizację o funkcjonowaniu tego związku. Jednak inne opcje przewidują połączenie departamentów z północy regionu z Île-de-France, hipoteza, która „pozwoliłaby oddać całą jego użyteczność, znaczenie dla metropolii Wielkiego Paryża, w bardzo duży region Paryża. ” , Według André Valliniego .
Mapa z 13 regionami (w tym Korsyką), której opis odpowiada rozdziałowi I ustawy, zostanie przyjęta w piątek 18 lipca 52 głosami, niektórzy z prawej, przeciw 23. Zgromadzenie przyjmuje cały tekst w pierwszym czytaniu w drodze formalnego głosowania 23 lipca 2014 261 głosami za, 205 przeciw i 85 wstrzymujących się.
Te wybory senatu odbędzie się28 września 2014i zobacz, jak większość Senatu przesuwa się w prawo. Nowi członkowie specjalnej komisji powołanej do rozpatrzenia projektu ustawy o reformie terytorialnej zostaną powołani w środę8 października a ten spotyka się dalej 21 października. Po usunięciu mapy regionów z pierwszego czytania, nie proponując żadnej alternatywy, senatorowie okazali się bardziej konstruktywni w drugim czytaniu. Komisja przyjmuje21 październikaw drugim czytaniu nowa mapa piętnastu regionów wchodzi w życie w dniu 1 st styczeń 2016. Alzacja teraz oddzielony od bloku Lorraine i Champagne, Ardeny i regiony Langwedocji Roussillon i Midi Centralne nie być połączone. Pokaz zorganizowany w dniu11 październikaw Strasburgu przez wybranych urzędników regionu i departamentów alzackich, które zgromadziły od 6 800 osób według policji i 15 000 według organizatorów, poparły stanowisko autonomicznej Alzacji. Stanowisko to zostało jednak odrzucone przez Alzatów w referendum w sprawie7 kwietnia 2013(za brak udziału w Bas-Rhin oraz z powodu zwycięstwa nr w Haut-Rhin ).
Ponadto komisja przyjęła poprawki zgłoszone przez kilku senatorów z regionu Centrum, zmieniające nazwę tego regionu, który stałby się Centre-Val de Loire. Oprócz ułatwienia połączenia departamentów Alzacji, komisja przywraca możliwość połączenia dwóch departamentów, czego posłowie zabronili. Decyzja ta mogła zostać podjęta bez uciekania się do lokalnego referendum, ale większością trzech piątych głosów oddanych na danych zgromadzeniach obrad. Wreszcie, aby rozwiązać kwestię przyłączenia departamentu Loire-Atlantique do Bretanii , departament mógłby, po decyzji zgromadzenia obradującego przyjętej większością trzech piątych, dołączyć do sąsiedniego regionu, zgromadzeń regionu pochodzenia i gospodarza region musi również zatwierdzić tę zmianę większością trzech piątych oddanych głosów.
Senat przyjmuje zmienioną ustawę z mapą 15 regionów metropolitalnych (w tym Korsyki) w dniu 30 października 2014 r175 głosami za 33, mapa zgodna z tą przyjętą przez komisję specjalną, odrzucającą poprawki senatorów, mające na celu przywrócenie dużego regionu Alzacja-Szampania-Ardeny-Lotaryngia lub połączenie Langwedocja-Roussillon i Midi-Pyrénées planowane przez Montaż lub utrzymanie regionu Nord-Pas-de-Calais oddzielonego od Pikardii .
Jeśli chodzi o ułatwienie prawa wyboru resortom pragnącym zmienić region od 2016 r., Senat idzie dalej niż Zgromadzenie Narodowe, które zniosło już obowiązek referendum lokalnego, ograniczając blokadę lewicy regionu: ten mógłby nie przeszkadza w wyjeździe swojego wydziału tylko pod warunkiem zebrania, tym razem większości 3/5 tys . Departamenty, które prawdopodobnie będą w stanie skorzystać z tej możliwości wyboru, to Loire-Atlantique w związku z przywiązaniem do Bretanii (ale sprzeciwów w obrębie Kraju Loary, a nawet w Nantes jest wiele), Aisne do Szampanii-Ardeny, Oise do Ile-de-France, Gard do regionu PACA, Cantal do regionu Midi-Pyrénées , Jura do regionu Rhône-Alpes lub Territoire de Belfort do Alzacji .
Tekst przesyła Senat do Komisji Ustawowej Zgromadzenia Narodowego w dniu31 październikado przeglądu drugiego czytania. Plik12 listopada 2014posłowie przywracają kartę do 13 regionów. Komisja Prawna podtrzymuje jednak wprowadzoną przez senatorów modyfikację nazwy regionu Centrum, która miałaby brzmieć „Centre-Val de Loire”. Wszystkie inne przepisy zostały przywrócone w formie tekstu przyjętego przez Zgromadzenie Narodowe dnia24 lipcajak w szczególności mechanizm umożliwiający departamentowi zmianę regionu. Tekst zostaje przyjęty w drugim czytaniu przez posłów w dniu25 listopada 2014 głosami 277 przeciwko 253.
Tekst został ostatecznie przyjęty 17 grudnia 2014. Po uzyskaniu opinii Rady Konstytucyjnej z dnia15 stycznia 2015, ustawa oficjalnie wchodzi w życie z dniem 16 styczniapo jej ogłoszeniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej .
Nowy podział regionów, których liczbę zwiększono z 22 do 13 granic terytorialnych, wchodzi w życie 31 grudnia 2015 r (artykuł 1).
Tymczasowa nazwa każdego regionu składa się z zestawienia w porządku alfabetycznym nazw przegrupowanych regionów, z wyjątkiem regionu utworzonego przez przegrupowanie Dolnej Normandii i Górnej Normandii , zwanego „ Normandia ”. Ostateczna nazwa musi być wcześniej ustalona dekretem1 st październik 2016 (artykuł 2).
Tymczasowa stolica każdego regionu jest ustalona dekretem wydanym wcześniej 31 grudnia 2015 r, po zasięgnięciu opinii rady gminy miasta przewidzianej jako siedziba stolicy oraz zainteresowanych rad regionalnych. Strasburg jest wyjątkowo uznany za nową, ostateczną stolicę regionu Alzacja-Szampania-Ardeny-Lotaryngia . Opinia rad regionalnych jest wydawana po konsultacji z regionalną radą gospodarczą, społeczną i środowiskową oraz po konsultacji z przedstawicielami władz lokalnych, organów konsularnych i reprezentatywnych organizacji zawodowych. Ostateczne stolice ustala wydany wcześniej dekret Rady Stanu1 st październik 2016, po zasięgnięciu opinii rady województwa utworzonej w art. 2).
Lokalizacja hotelu regionalnego zostanie „ustalona przez radę województwa”. Do tekstu wprowadzono tylko dwie nowe kwestie: rady gospodarcze, społeczne i środowiskowe regionów (Ceser) połączonych regionów będą konsultowane w sprawie ostatecznej lokalizacji przyszłej stolicy, a inna przyjęta poprawka przewiduje, że nowa rada regionalna będzie posiadają „Możliwość organizowania sesji naprzemiennie pomiędzy kilkoma miejscami spotkań” . Ustawa określa również, że ta sama jednostka miejska obejmuje tylko proponowaną stolicę, hotel regionu i miejsce większości posiedzeń rady regionalnej, jeśli zostanie przyjęta większością trzech piątych członków rady. , regionalne.
Prawo wyboru departamentówWiele debatowano nad postanowieniami dotyczącymi przyszłego „prawa wyboru” dla departamentów pragnących zmienić region od 2016 r. Bretońscy wybrani urzędnicy, między innymi, nie złagodzili tego prawa wyboru uważanego za „zbyt skomplikowane” w perspektywie „ zjednoczenia ” Bretanii z Loarą Atlantycką .
Artykuł L4122-1-1 CGCT rzeczywiście przewiduje możliwość przeniesienia z departamentu z jednego regionu do drugiego, ale na bardzo surowych warunkach. Departament i dwa sąsiednie regiony mogą żądać, w drodze zgodnych obrad swoich obrad, o zmianę granic regionalnych w celu włączenia departamentu na terytorium regionu, który do niego przylega. Wniosek o zmianę może zostać umieszczony w porządku obrad każdego zgromadzenia jedynie z inicjatywy co najmniej 10% ich członków, co jest warunkiem wprowadzonym przez27 stycznia 2014. Rząd może zatem podjąć działania następcze tylko wtedy, gdy projekt uzyska zgodę bezwzględnej większości oddanych głosów, odpowiadającej liczbie głosów równej co najmniej jednej czwartej zarejestrowanych wyborców.
Warunki te są utrzymane, a nawet zaostrzone, ponieważ obrady różnych zgromadzeń muszą być teraz „przyjmowane większością trzech piątych oddanych głosów” (artykuł 3), a nie bezwzględną większością głosów, co niektórzy uważają za „zamknięte”. . Niemniej jednak procedura, która ma zostać wszczęta, jest uproszczona: zmiana granic terytorialnych może zostać wprowadzona dekretem Rady Stanu, a nie ustawą, jak wcześniej przewidziano w CGCT.
W odpowiedzi (opublikowanej w Dzienniku Ustaw w dniu 21.07.2015 r.) Na pytanie pisemne Minister ds. Reformy Terytorialnej potwierdził, że ustawa nr 2015-29 z dn. 16 stycznia 2015 r w odniesieniu do delimitacji regionów planuje zezwolić „między 2016 a 2019 r.” na utworzenie departamentu „zmiany regionu po uzyskaniu zgody dwóch zainteresowanych rad regionalnych oraz rady departamentu większością 3/5 głosów”.
Zgromadzenie przyjęło poprawkę Carlosa Da Silvy znoszącą we wszystkich regionach pułap 150 dla liczby doradców regionalnych, co prowadzi do tego, że łączna liczba doradców regionalnych jest taka sama jak w obowiązującym prawie, czyli 1757.
Plik 15 stycznia 2015The Rada Konstytucyjny zatwierdził ustawę jako „zgodne z konstytucją” . Pierwsza generalna odnowa rad regionalnych po ogłoszeniu ustawy będzie zatem miała miejsce wgrudzień 2015. Mandat radnych województw wybranych wmarzec 2010 skończy się za grudzień 2015 i radnych wybranych w grudzień 2015 zakończy się wcześnie Marzec 2021(art. 10) w celu dopasowania terminów wyborów resortowych i regionalnych. We Francji kontynentalnej Francuzi wybiorą 13 prezydentów regionalnych na 6 lat (w porównaniu z 22 poprzednio). System list (w terminach ustalonych dekretem) będzie prowadzony w ramach oddziałów resortowych. „Radni regionalni wybrani w grudniu 2015 r. Spotkają się po raz pierwszy w poniedziałek 4 stycznia 2016 r. W regionach utworzonych przez zgrupowanie kilku regionów oraz w terminie przewidzianym w art. L. 4132-7 Kodeksu ogólnego władz lokalnych w inne regiony ” .
Liczba rad regionalnych i podział kandydatów według sekcji wydziałowychPierwsza generalna odnowienie składu rad departamentów po ogłoszeniu ustawy odbywa się w marzec 2015. Mandat radnych generalnych wybranych wMarzec 2008 i w marzec 2011, który miał się zakończyć grudzień 2015zgodnie z tekstem początkowym została utrzymana w drugim czytaniu od daty początkowej. Mandat radnych wybranych wmarzec 2015 zakończy się z normalnym sześcioletnim okresem zapadalności za Marzec 2021.
Mandat radnych generalnych Majotty przebiega według tego samego kalendarza, co mandat radnych generalnych (artykuł 10). Z drugiej strony wydłuża się zasięg radnych generalnych Gujany i Martyniki w związku z utworzeniem jednolitej wspólnoty terytorialnej w tych departamentach w 2016 r .; wybory sejmików, które zastąpią rady generalne i regionalne, odbędą się w grudniu, równocześnie z wyborami regionalnymi (art. 10).
Mandat radnych generalnych departamentu Rodanu, wybranych w kantonach wchodzących w całości na terytorium metropolii Lyon, kończy się w dniu31 grudnia 2014 r (artykuł 10).
Wreszcie, w pierwszym czytaniu zgromadzenie dodało postanowienie specyficzne dla metropolii Wielkiego Paryża, a zatem mające niewielki związek z projektem ustawy: 46 gmin w Ile-de-France graniczących z departamentami wewnętrznych przedmieść będzie miało do15 listopada 2014 (zamiast 30 września) do podjęcia decyzji o integracji metropolii (art. 11).
Podczas sesji 31 lipca 2015 rThe Rada Ministrów przyjmuje listę tymczasowych stolicach nowych regionów, jak również utworzenia regionalnych dyrekcjach tych zdecentralizowanych usług państwa .
Ponadto z 1 st styczeń 2.016, akademie metropolitalne są pogrupowane w trzynaście regionów akademickich.
Raport przedstawiony na 24 marca 2016 rna Kongresie Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy krytykuje reformę. Według sprawozdawców ani ludność, ani wybrani przedstawiciele nie byli konsultowani w sprawie redystrybucji, co jest sprzeczne z Europejską Kartą Samorządu Lokalnego .
W wrzesień 2019w swoim sprawozdaniu na temat finansów lokalnych Trybunał Obrachunkowy zauważa, że „trzy lata po wdrożeniu reformy nie osiągnięto jeszcze zapowiedzianych oszczędności w zarządzaniu”. I odwrotnie, na podstawie różnych dochodzeń przeprowadzonych przez regionalne izby obrachunkowe sędziowie zauważają, że połączenie regionów pociągnęło za sobą nawet „znaczne dodatkowe koszty”. Racjonalizacja, która miała zostać przeprowadzona między strukturami korzystającymi ze znacznego wsparcia finansowego regionów, ale niezależnymi (regionalne agencje rozwoju gospodarczego, regionalne komitety turystyczne itp.) „Pozostaje w dużej mierze niedokończona i nie została w konsekwencji produkt znacznych oszczędności dla regionów ”.
Dodatkowe koszty pochodzą z kosztów personelu. Oprócz regionu Hauts-de-France, który zarządza ośmioma różnymi systemami odszkodowań i odszkodowaniami zróżnicowanymi, nowe regionalne systemy odszkodowań zostały dostosowane do najbardziej korzystnych z byłych regionów, a nawet poza nimi. W szczególności Nowa Akwitania poprzez wprowadzenie premii dla agentów pracujących w wielu lokalizacjach i zwiększenie personelu technicznego w szkołach średnich kategorii C będzie musiała ponieść dodatkowe roczne koszty, po stopniowym wdrożeniu od 2018 do 2021 r., Które będą ponad dwukrotnie wyższe niż stanowiłoby ścisłe dostosowanie do diet dla pracowników w Poitou-Charentes i niepracujących w Akwitanii (między 14,2 mln a 17 mln euro, w porównaniu z około 8 mln euro).
Tak więc, jeśli siła robocza nie zostanie zmniejszona do 2021 r., To odgórne dostosowanie będzie kosztować regiony i podatników od 49,35 mln euro do 53,35 mln euro w 2021 r. W porównaniu z sytuacją w 2016 r. Wynagrodzenie dla wybieranych urzędników zostało również zharmonizowane od góry, co w latach 2015 r. a rok 2018 oznacza wzrost średnio o 8% w połączonych regionach, co oznacza długoterminowy dodatkowy koszt w wysokości 3,8 mln euro.
Wreszcie, Trybunał Obrachunkowy zauważa, że „narzędzia monitorowania i oceny kosztów reformy są rzadkie i nie promują ich mistrzostwa”.
Plik 1 st styczeń 2021departamenty Bas-Rhin i Haut-Rhin staną się Europejską Zbiorowością Alzacji . Ta nowa władza lokalna, która przejmie terytorium byłego regionu Alzacji , oprócz umiejętności wydziałowych będzie dysponować pewnymi specyficznymi umiejętnościami, pozostając jednocześnie częścią regionu Grand Est.