Narodziny |
19 stycznia 1868 Wiedeń ( Austro-Węgry ) |
---|---|
Śmierć |
4 grudnia 1932(w wieku 64 lat) Starnberg |
Podstawowa działalność | pisarz |
Język pisania | Niemiecki |
---|---|
Ruch | fantastyczny |
Gatunki | powieść, opowiadanie |
Podstawowe prace
Gustav Meyrink jest Austriacki pisarz urodzony Gustav Meyer w Wiedniu na19 stycznia 1868a zmarł w Starnberg , Bawaria , na4 grudnia 1932.
Tłumacz i pisarz w ruchu Martynistów , Gustav Meyrink, podobnie jak jego młodszy Leo Perutz , przybliżony następcy, zwłaszcza przez Max Brod i Rainer Maria Rilke , w rodzaju fantastycznej nadające się do literatury w języku niemieckim , gdy podczas pierwszej wojny światowej , która dla innych brzmiało godzinę zobowiązań , zerwał z nonkonformizmu z kręgu Schwabing i zaczął publikować serię sześciu udanych powieści . Z teozof perspektywy , on rozwija ezoteryczną tematu przez wyimaginowane czyli każdy inny czas, sukcesywnie wyciągnąć z Kabały , jogi , Wedyzm , taoizmu , alchemii , Tantryzmie .
Nielegalne dziecko , Gustav Meyer, urodził się w pół-ukryciu w hotelu Á la sheep blue , Zum Blaue Bock , gdzie jego matka, niezamężna tragiczka Marie Meyer (z) uciekająca ze Stuttgartu do Wiednia , dołączyła do jej najstarszej dziewięcioletniej siostry , sopranistka u szczytu swej świetności Louise Dustmann-Meyer (de) . Ojciec, mający wówczas pięćdziesiąt dziewięć lat, jest żonaty i ma siedmioro dzieci, baron Karl von Varnbüler (de) . Minister Spraw Zagranicznych Wirtembergii sprawuje de facto funkcję głowy państwa królestwa. W cywilnego austriackiego , Mary Meyer, który miał dwadzieścia siedem lat i dwa lata jest częścią obsady teatru dworze królewskim (DE) w Stuttgarcie , mówi ożenił się w zeszłym roku w tym mieście Karl Berg i rejestrów metryka urodzenia dziecko pod imieniem Gustav Berg. Ten jest ochrzczony w świątyni luterańskiej .
Gustav Meyer nigdy nie opuści głębokiej niechęci do swojej matki, która byłaby niedbała, jeśli nie nieobecna. Od 1891 roku, wziął jego pseudonimem nazwisko odległego przodka matczynego który był oficerem w armii Saksonii , Meyrink . Meyer jest przedmiotem kpin z powodu niemieckiego wyrażenia „Chcę nazywać siebie Meyer” , co oznacza, że jest tak samo mało szans, aby się do czegoś przyznać, jak przejść na judaizm . W 1901 roku stan cywilny Bawarii potwierdzi użycie, a Meyrink stanie się oficjalnym nazwiskiem pisarza. Kiedy w 1919 r. Słynny już Gustav Meyrink został zaproponowany przez swoich przyrodnich braci i siostry, bliskich Bismarcka , aby przyjęli nazwisko Varnbüler von und zu Hemmingen (de) , mógł grzecznie odmówić.
Do trzynastego roku życia Gustav Meyer dorastał w Monachium . Tam ukończył szkołę podstawową, a następnie wstąpił do gimnazjum Duke (de) Guilaume . Lata 1881 i 1882 spędził w Hamburgu , gdzie był internowanym w Johanneum (de) . W 1883 roku jego matka przeniosła się do Pragi .
Meyrink mieszkał w Pradze przez dwadzieścia lat i często przedstawiał to w swoich pracach. Praga nie jawi się jako sceneria, ale jako postać, zwłaszcza w powieściach Le Golem i La nuit de Walpurgis . W Pradze wydarzyło się coś, co odegrało w życiu Meyrinka opatrznościową rolę.
W 1889 roku wraz z siostrzeńcem poety Christiana Morgensterna założył bank „Meier et Morgenstern”. W 1902 r. , Oskarżony o oszustwo w prowadzeniu spraw bankowych, spędził dwa i pół miesiąca w więzieniu, zanim został oczyszczony z zarzutów i wszelkich podejrzeń. Ale mimo wszystko postanawia zakończyć karierę bankiera. Jego doświadczenia z więzienia zostały opisane w jego najsłynniejszej powieści Golem .
W 1892 roku, gdy był zdecydowany zabić się kulą w głowę, pod jego drzwiami wsunął się tajemniczy list mówiący o życiu pozagrobowym, który zatrzymał go w jego geście. Meyrink opisał scenę w autobiograficznym opowiadaniu , pilot . Następnie zaczyna studiować literaturę okultystyczną , ale także teozofię , kabałę , sofiologię chrześcijańską i mistycyzm Wschodu , które stara się praktykować, początkowo dość naiwnie. Do śmierci Meyrink praktykował jogę . To właśnie hatha joga pomogła mu przezwyciężyć silny ból pleców pogarszany przez cukrzycę . Wyniki tych badań są widoczne w jego pracach, które prawie zawsze dotyczą różnych tradycji okultystycznych.
W 1893 roku dołączył do Bleue L'Etoile złożyć w Martynistów Zakonu . Zainicjował go baron Adolf Leonhardi de Platz.
W XX wieku Meyrink rozpoczął karierę literacką publikując opowiadania w magazynie Simplicissimus . Te opowiadania, czasem satyryczne, groteskowe lub fantastyczne, odniosły pewien sukces wśród czytelników monachijskiej recenzji; są następnie gromadzone w trzech zbiorach z 1903 roku przez wydawcę Alberta Langena. Mniej więcej w tym czasie Meyrink udał się do Wiednia . Plik8 majaW 1905 roku ożenił się z Philomene Bernt, którą znał od 1896 roku16 lipca, 1906 ich córka Sybil Felizata urodził. W 1908 roku ukazał się jego trzeci zbiór opowiadań Figury woskowe . Plik17 stycznia 1908W przeddzień 40 th rocznica Meyrink, jego drugi syn urodził Harro Fortunat - nazywa się główny bohater jednego z jego opowiadań, zielonej twarzy . Będąc w bardzo delikatnej sytuacji finansowej, Meyrink pracuje jako tłumacz. W ciągu pięciu lat udało mu się przetłumaczyć na niemiecki piętnaście tomów Charlesa Dickensa . Tłumaczył do śmierci, w tym dzieła okultystyczne, takie jak Księga Umarłych starożytnych Egipcjan . W 1911 roku rodzina przeniosła się do małego bawarskiego miasteczka Starnberg . Opublikował wszystkie swoje opowiadania w Monachium w 1913 roku.
W 1915 roku Meyrink opublikował swoją pierwszą powieść, która jest również najbardziej znana, Golem . Powieść odniosła ogromny sukces, często wznawiana, jest przedmiotem dwóch ekranizacji. W 1916 roku Meyrink opublikował zbiór opowiadań i swoją drugą powieść, The Green Face , w nakładzie 40 000 egzemplarzy, w porównaniu do 100 000 egzemplarzy Golema . W następnym roku napisał swoją trzecią powieść, La Nuit de Walpurgis . Wraz z rozwojem działalności Meyrinka kupuje willę w Starnbergu, którą od nazwy Domu Golema nazywa Domem Ostatniej Latarni . To tam on i jego rodzina żyli przez następne osiem lat, podczas których napisał dwie kolejne powieści: The White Dominican i jego ostatnia praca, skupiona na alchemiku Johnie Dee , The Angel in the Western Window , z 1927 roku.
Góral , syn Meyrinka, Harro Fortunat, upadł w górach, co spowodowało paraplegię . Zdecyduje się położyć kres tej degradacji fizycznej przez samobójstwo na12 lipca 1932. Miał dwadzieścia cztery lata, kiedy jego ojciec sam próbował popełnić samobójstwo .
Podrażniony żalem i zmartwieniami finansowymi Gustav Meyrink widzi, że jego zdrowie się pogarsza. Pewnego ranka, sześć miesięcy po śmierci syna, zakończył noc udręki i bezsenności , siedząc w swoim łóżku, wystawiając się z nagą piersią i wyciągniętymi rękami na zimno, które przenikało przez otwarte okno. Ten quasi eutanazji przeważa4 grudnia 1932.
Został pochowany na cmentarzu w Starnbergu . Na jego grobie widnieje napis „Vivo” , ja żyję . Jego żona, Philomena Bernt, przeżyła go do wieku 93 lat w 1967 roku.