Przewodnik | |||||
Ujście rzeki Laïta w miejscowości Guidel. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Bretania | ||||
Departament | Morbihan | ||||
Miasto | Lorient | ||||
Międzywspólnotowość | Aglomeracja Lorient | ||||
Mandat burmistrza |
Jo Daniel 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 56520 | ||||
Wspólny kod | 56078 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Guidélois, Guidéloise | ||||
Ludność miejska |
11659 mieszk . (2018 ) | ||||
Gęstość | 223 mieszk./km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
184 853 mieszk . | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 47 ° 47 ′ 29 ″ północ, 3 ° 29 ′ 14 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 70 m² |
||||
Powierzchnia | 52,29 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina miejska i przybrzeżna | ||||
Jednostka miejska | Przewodnik (odosobnione miasto) |
||||
Obszar atrakcji |
Lorient (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton Guidel ( biuro centralne ) |
||||
Ustawodawczy | Szósty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Bretania
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | Oficjalna strona gminy | ||||
Guidel [ɡidɛl] jest francuski gmina , znajduje się w dziale z Morbihan ( Brittany regionu ), na brzegu Oceanu Atlantyckiego , ograniczony od zachodu Laïta których znaki graniczne z Finistère .
Nadmorski kurort na Wybrzeżu Megalitów, jego linia brzegowa ma kilka piaszczystych plaż.
Historycznie Guidel jest częścią regionu Vannes i Kemenet-Héboé . Obecnie jest częścią kraju Lorient i jest częścią Aglomeracji Lorient .
W 2018 roku, z 11 659 mieszkańców, jest 9 th z najbardziej zaludnionych miejscowości Morbihan i 33 th of Britain .
Guidel to miasto położone na południowo-zachodnim krańcu Morbihan . Z powierzchnią 52,29 km 2 należy do największych gmin w departamencie. Graniczy od zachodu z Laïta, która wyznacza granicę z sąsiednim departamentem Finistère, a od południa z Oceanem Atlantyckim . Miasto Guidel, które służy jako stolica, znajduje się w linii prostej 10,1 km na zachód od Lorient i 9,7 km na południe od Quimperlé.
Rédené ( Finistère ) | Quimperlé ( Finistère ) | Gestel |
Clohars-Carnoët ( Finistère ) | Queven | |
Ocean Atlantycki | Ocean Atlantycki , Plœmeur | Płacz |
Wybrzeże Guidel rozciąga się na ponad 4 km od ujścia Laïta do Zablokowanego Fortu . Linia brzegowa składa się z długich plaż:
Plaże te oddzielone są obszarami skalistymi z niskimi klifami, pokrytymi długą wydmą przybrzeżną (która została znacznie cieńsza przez próbki piasku pobrane w przeszłości, zwłaszcza w czasie i po II wojnie światowej, na potrzeby betonowania portu i miasto Lorient) od Bas-Pouldu (w Guidel) do Fort-Bloque (w Ploemeur); część ujściowa wydmy była przedmiotem licznych prac rekultywacyjnych (instalacja ganivellów , chodników prowadzących na plaże) i wydaje się, że się rozrasta; z drugiej strony reszta wydmy przybrzeżnej w kierunku południowo-wschodnim oraz podtrzymujący ją żywy klif , pomimo prowadzonych prac ochronnych ( faszyny , narzuty itp.), które mogą w w dłuższej perspektywie posunąć się tak daleko, aby zagrozić drodze przybrzeżnej.
Plaże Guidel, ze względu na ich ekspozycję na przeważające wiatry, są miejscem do surfowania . Są wśród dziesięciu bretońskich miejsc najbardziej sprzyjających uprawianiu tego sportu. Na południowy wschód od wsi rozciąga się obszar stawów (Petit Loc'h i Grand Loc'h) oraz podwodnych łąk, bagien , zasilanych małą przybrzeżną rzeką Saudraye i jej dopływem Saut du Renard, która tworzą rezerwat przyrody .
Ujście LaïtaPoulier ujścia Laïta (w tle, Le Pouldu w Clohars-Carnoët ).
Ujście rzeki Laïta podczas odpływu.
Guidel-Plages widziane z Pouldu w Clohars-Carnoët; na pierwszym planie Laïta.
Guidel-Plage i ujście rzeki Laïta podczas odpływu widziane z wydmy Pouldu.
Plaża Falaise w Guidel-Plage.
Zatoka zakochanych w Guidel-Plage.
Klify między plażą Falaise a plażą Loc'h.
Plaża Loc'h.
Ganivelles ustanowił miejsce, aby spróbować spowolnić cofanie się wydmy pod wpływem erozji morskiej na plaży Loc'h.
Fort du Loc'h widziany ze stawów.
Plaża Pen er Malo.
Fort Zablokowana Plaża i Fort Zablokowany.
Na zachód, lewy brzeg rzeki Laïta , ujście rzeki, które pozostało zasadniczo w swoim naturalnym stanie, odizolowane i trudno dostępne, niezamieszkane, ze względu na pochyłe zbocza, przesiąknięte około czterdziestoma metrami, czasami większymi w porównaniu z płaskowyżem, pozostały zalesione (Les Pentes de Locmaria, Bois du Rocher Royal, Pré du Bonhomme, Ar Butten itp.), lasy te najczęściej należą do zamków (Zamek Bothané, Zamek Talhouët, Kerbastic), zwłaszcza powyżej stanowiska Saint-Maurice, Guidel oddziela od sąsiadów Finistère położonych na prawym brzegu , Quimperlé i Clohars-Carnoët . W dole rzeki od Pont Saint-Maurice najbardziej charakterystycznym miejscem jest staw i stary młyn pływowy Beg Nénez.
Lewy brzeg Laïta powyżej Pont Saint-MauriceLa Laïta w pobliżu Prés du Frout w Guidel.
La Laïta widziana z lewobrzeżnej ścieżki wzdłuż lasu Coatroual w Guidel; po prawej prawy brzeg i las Carnoët w Quimperlé .
La Laïta i w tle opactwo Saint-Maurice w Clohars-Carnoêt widziane z czubka wyspy Saint-Maurice w Guidel.
Brzegi Laïta widziane z okolic Ar Butten.
La Laïta, podczas odpływu, widziana z Pont Saint-Maurice (strona w górę rzeki).
La Laïta, podczas odpływu, widziana z Pont Saint-Maurice (strona dolna).
Laïta podczas odpływu i punkt Beg Nénez (w Guidel, prawa część zdjęcia) widziane z GR 34 na południe od tamy Ster Fanquec (w Clohars-Carnoët).
Młyn Beg Nénez na lewym brzegu Laïta; po prawej grobla stawu, nad którą przepływa GR 34.
Staw Beg Nénez (lewy brzeg Laïta).
La Laïta widziana z okolic portu Guidel-Plage (widok w górę: po prawej stronie brzeg po stronie Guidel; po lewej brzeg po stronie Clohars-Carnoët).
Wnętrze finage komunalnych tworzy zasadniczo płaskowyż na wysokości około pięćdziesięciu metrów, osiągając szczyt na wysokości 64 metrów w Kermémé w pobliżu wschodnich krańców miasta. Jego północno-wschodnią część przecina dopływ Scave (sam jest dopływem prawego brzegu Scorff ), potok Pont er Ber (który oddziela Guidel od jego północno-wschodniego sąsiada, Gestel ) i jego dopływ strumienia Lann Hir w tle .
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te można zaobserwować na najbliższej stacji meteorologicznej Météo-France , „Lorient-Lann Bihoue”, w mieście Quéven , oddanej do użytku w 1952 r. i oddalonej o 5 km w linii prostej , gdzie zmienia się średnia roczna temperatura od 11,6 °C w okresie 1971-2000, do 12 °C w latach 1981-2010, a następnie do 12,2 °C w latach 1991-2020.
Guidel jest gminą miejską, ponieważ wchodzi w skład gmin zwartych lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do jednostki miejskiej Guidel, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej 11 550 mieszkańców w 2017 r., stanowiącej odosobnione miasto.
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Lorient, którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 31 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Gmina, granicząca z Oceanem Atlantyckim , jest również gminą przybrzeżną w rozumieniu ustawy z3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Poniższa tabela przedstawia grunty do miasta w 2018 r., co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskich zawodów biofizycznych gleb Corine Land Cover (CLC).
Rodzaj zawodu | Odsetek | Powierzchnia (w hektarach) |
---|---|---|
Nieciągła tkanka miejska | 8,9% | 467 |
Tereny przemysłowe lub handlowe oraz obiekty użyteczności publicznej | 3,6% | 187 |
Lotniska | 0,3% | 18 |
Grunty orne poza systemami nawadniania | 29,0% | 1515 |
Łąki i inne obszary wciąż porośnięte trawą | 1,4% | 73 |
Kompleksowe systemy upraw i działek | 30,7% | 1606 |
Głównie powierzchnie rolnicze poprzecinane dużymi przestrzeniami naturalnymi | 4,3% | 226 |
Lasy liściaste | 9,3% | 488 |
Lasy mieszane | 6,8% | 355 |
Trawniki i pastwiska naturalne | 0,5% | 26 |
Wrzosowiska i zarośla | 1,7% | 91 |
Zmiana roślinności leśnej i krzewiastej | 0,2% | 12 |
Plaże, wydmy i piasek | 0,3% | 14 |
Bagna śródlądowe | 2,4% | 127 |
Strefy pływów | 0,2% | 8 |
Miejsca z wodą | 0,2% | 13 |
Ujścia | 0,1% | 7 |
Źródło: Corine Land Cover |
Najważniejszą aglomeracją jest wieś Guidel. To zajmuje centralną pozycję w finage komunalnych i był głównym rozwoju budownictwa mieszkaniowego po 1970 roku na południu, ujście rzeki, został opracowany w okresie XX -tego wieku nadmorskim kurorcie Guidel-Plage. Wraz z powstaniem osiedli mieszkaniowych pojawiły się nowe strefy urbanizacyjne: Domaine de Ker Anna, Parc Kerhuen, Le Hirgoat. Reszta ludności rozproszona jest po wielu wsiach i przysiółkach, z których najważniejszą jest Locmaria położona na północ od miasta.
W 2016 roku w Guidel znajdowało się 6535 mieszkań. Większość mieszkań stanowiły mieszkania podstawowe, 4943 (75,6%) w porównaniu z 1340 mieszkaniami drugorzędnymi (20,5%) i 252 mieszkaniami niewynajętymi (3,9%). Spośród tych 6535 mieszkań, 5166 stanowiły domy (79,1%) wobec 1313 mieszkań (20,1%). Mieszkania są bardzo nowe, ponieważ 84,6% głównych rezydencji zostało wybudowanych po 1970 roku. Poniższa tabela przedstawia podział na kategorie i typy mieszkań w Guidel w 2016 roku w porównaniu z Morbihan i całą Francją.
Przewodnik | Morbihan | Cała Francja | |
---|---|---|---|
Główne rezydencje (w%) | 75,6 | 74,5 | 82,3 |
Domy drugorzędne i zakwaterowanie okazjonalne (w %) | 20,5 | 18,0 | 9,6 |
Mieszkania wolne (w %) | 3,9 | 7,5 | 8.1 |
Miasto Guidel obsługiwane jest przez sieć CTRL :
Linia | 10 | Guidel-Plages ↔ Ploemeur - Kerbernès | |
Linia | 30 | Queven - Miasto Tuluza ↔ Przewodnik - ZI des Cinq paths | |
Linia | 50 | Quéven - Clairiere ↔ Guidel - Place Jaffré ↔ Stacja przesiadkowa Lorient (Estivale) | |
Linia | 125 | Lorient - stacja przesiadkowa ↔ Guidel - START Atelier Service | |
Linia | 136 | Guidel - Place Jaffré ↔ Guidel - Król Artur | |
Linia | 200 | Guidel - Keriouay ↔ Ploemeur - Uczelnie i szkoły | |
Linia | 204 | Guidel - Place Jaffré ↔ Ploemeur - Kolegia i szkoły | |
Linia | 205 | Guidel - Locmiquel Méné ↔ Ploemeur - Les Pins | |
Linia | 211 | Pont-Scorff - Kereven ↔ Guidel - College St Jean | |
Linia | 212 | Cléguer - Kerganaouen ↔ Guidel - Collège St Jean | |
Linia | 213 | Queven - Clairiere ↔ Przewodnik - College St Jean | |
Linia | 216 | Pont-Scorff - Boterff ↔ Guidel - ZA Pen Mané ↔ Lorient Szkoły średnie i uniwersytety | |
Linia | 250 | Guidel - Coatroual ↔ Guidel - Szkoły podstawowe | |
Linia | 251 | Guidel - ZA Pen Mané ↔ Guidel - Szkoły podstawowe | |
Linia | 252 | Guidel - Trézéléguen ↔ Guidel - Szkoły podstawowe | |
Linia | 253 | Guidel - Croix Notre Dame ↔ Guidel - Szkoły podstawowe | |
Linia | 254 | Guidel - Kerhuen ↔ Guidel - Szkoły podstawowe | |
Linia | 255 | Guidel - Płaszcz Croëz ↔ Guidel - College St Jean | |
Linia | 256 | Guidel - Kerembraz ↔ Guidel - College St Jean | |
Linia | 257 | Guidel - Keryhuel ↔ Guidel - College St Jean ↔ Quéven - College Kerbellec | |
Linia | 258 | Guidel - Villeneuve Piriou ↔ Quéven - Kerbellec College | |
Linia | 259 | Guidel - Le Puil ↔ Quéven - Kerbellec College | |
Linia | 260 | Guidel - Keryhuel ↔ Guidel - Place Jaffré | |
Linia | 261 | Guidel - Le Guerveur ↔ Lorient - Szkoły średnie | |
Linia | 262 | Guidel - Kerembraz ↔ Quéven - Lann Bihoue | |
Linia | 263 | Guidel - Croix Notre Dame ↔ Lorient - Szkoły wyższe, szkoły średnie, uniwersytety | |
Linia | 264 | Guidel - Beg Nenez ↔ Lorient - St Joseph / Notre Dame de la Paix college i licea | |
Linia | 265 | Guidel - Croix Notre Dame ↔ Guidel - St Jean College |
Poświadczone jako Guidul XII -tego wieku. Parafia nosiła również we wczesnym średniowieczu nazwę Guedel , taką samą nazwę nadano w przeszłości Belle- le .
Bretońska nazwa miasta to Gwidel (wymawiane [ˈɟɥidəl]).
Kilka menhirów i dolmenów zostało wymienionych w 1863 roku na terenie Guidel: menhir wysoki na 5 metrów w pobliżu kaplicy Saint-Fiacre (który według legendy diabeł sam zasadziłby); inny, również wysoki na 5 m, w pobliżu młyna Saudraye; jedna, 4,5 m wysokości, 300 m na północny wschód od wsi; dolmen w Palméro (według chłopów, kury przychodziły tam tańczyć swoje nocne patrole ); inne dolmeny w Cautus i niedaleko Kerhouard; lec'h na skraju drogi od Guidel do Saint-Maurice de Carnoët.
Obcasie osie pochodzący z epoki brązu znaleziono w piersiach Lezvariel w Guidel, określoną przez chłopów jako „Ty-er-korriganed” ( „House of the Korrigans”) i różnych przedmiotów z brązu (punkty Spear, groty, z toporem z płetwa i rękojeść, fragmenty mieczy i sztyletów) w okrągłym zagłębieniu w pobliżu Kernar (Kerhar) w 1876 r. oraz na kopcu Cruguel (wydobytym przez Charlesa Benarda, który znalazł tam broń ze złota i brązu, narzędzia, krzemień i ceramikę). Tumulus Kermené o średniej średnicy 18 metrów i wysokości 2,60 metra, pochodzący z późnego neolitu , został wykopany w latach 1957-1958 przez Pierre-Rolanda Giota ; stały figurę o bogini macierzystego , z których tylko kawałki pozostała nie stwierdzono.
Roman drogowego począwszy od Pont-Aven , przekroczył Laïta Saint-Maurice (potrzeba przewoźnik), przepuszcza przez Brangoulo dołączyć do ważniejszą rzymską drogę przechodząc z Tours do Civitas Akwilonii ( Quimper ), którego trasa z grubsza odpowiada departamentalny 765 (dawna droga krajowa 165 ).
Srebrne monety z I i II wieku naszej ery, w większości z podobizną Antoninusa Piusa , zostały znalezione przez chłopa burzącego wał w pobliżu Locmaria en Guidel w 1929 roku.
W piasku wydm Guidel znaleźliśmy pozostałości chat w kształcie elipsy, z centralnym paleniskiem, zbudowanych z drewna na niewielkich murkach z suchego kamienia, z dachem wspartym na osiowych słupach. Odkrycia monety waluty udowodnić, że strona wciąż zajęte w XII -tego wieku.
Na zachód od kaplicy Saint-Michel, dominującej na lewym brzegu Laïta, naprzeciwko opactwa Saint-Maurice de Carnoët , w miejscu zwanym Ar Butten, znajduje się feudalny motte (na jej szczycie zbudowano kaplicę Polignac).
Do X th century, mieszkańcy Vendilis (wówczas nazywano Belle-Ile ), napędzany z ich wyspę piratów Norman schronił się w Guidel, na ziemi należącej do hrabiego Kornwalii, ich Pana. Ziemie i wyspy Guidel zostały podarowane w roku 1058 przez Alaina Canhiarta , hrabiego Cornouaille , założonemu rok wcześniej opactwu Sainte-Croix w Quimperlé .
W lipcu 1342 roku sześć tysięcy żołnierzy, składających się z najemników kastylijskich i kuszników genueńskich , pod rozkazami Ludwika Hiszpańskiego , zeszło na Guidel w Bas Pouldu po splądrowaniu miasta Guérande , podczas gdy flota składała się ze stu statków, które ich przywiozły do portu, zakotwiczony w ujściu rzeki Ellé, dawna nazwa Laïta. Celem tej ekspedycji wojskowej było zdobycie od tyłu twierdzy Hennebont , wówczas utrzymywanej przez partyzantów Jana de Montforta , poprzez marsz na Guidel i Pont-Scorff . Ta wyprawa zakończyła się katastrofą, ponieważ z sześciu tysięcy żołnierzy, którzy wylądowali, tylko 300 udało się ponownie zaokrętować, pozostali zostali zabici na polu bitwy pod Roscaquen en Rédené , zabici przez anglo-bretońskich żołnierzy Gauthier de Mauny .
W 1400 r. szlacheckie rody Guidel były posiadłością Keranesquen, należącą do pana Guémené-Guingamp; Louenneach, do lorda Quimerch (w Bannalec ); Kercazre, w Pierre du Haut-Bois; zamek Talhouet, do Geoffroi Chef-du-Bois, władcy Talhouet, gubernatora Hennebont.
Jacques du Vergier, dziedzic, pan Kerhorlay, i jego młodsi bracia Hierosme i Jean, zostali uznani za dawnego pochodzenia szlacheckiego przez izbę reform szlachty Bretanii w styczniu 1668; rodzina Vergier z Kerhorlay jest udokumentowana jako żywe w Kerhorlay z XIII -tego wieku. W 1680 r. zamek Talhouet należał do Louisa de Chef-du-Bois i był jeszcze w tej rodzinie w 1778 r. La Saudraye (rodzina La Saudraye została uznana za dawne pochodzenie szlacheckie podczas reformacji szlachty w 1669 r. ) następnie należał do księcia Rohan-Guémené, a dwór Trovern do rodziny Offray de la Mettrie.
1 st październik 1746, w ramach wojny o sukcesję austriacką , angielska flota 52 statków, dowodzona przez admirała Lestocka , wylądowała w Pouldu (plaża Bas Pouldu) 5000 ludzi w celu zaatakowania Lorient i zajęcia zamku Coidor (Coëtdor); 2 października 2000 wrogowie „wymaszerowali z zamku Coidor i ruszyli zająć Moulin de la Montagne i miasto Plomeur ; 3 [października] zdobyli miasto Guidel i właśnie między tymi dwoma miastami zaczęli tworzyć obóz, w którym się okopali; 4 maja wystrzelili z armaty i wezwali garnizon L'Orientu [Lorient] do poddania się (...) Myśleliśmy tylko o tym, by znaleźć sposób, by oprzeć się wysiłkom Anglików ”. Ale kiedy dotarli pod mury Lorientu, nie odważyli się zaatakować miasta, które było na skraju kapitulacji. Wracają na pokład 10 października, tracąc tylko 20 ludzi i obierają kurs na Quiberon . „Fontanna Anglików”, rue Monistrol w Lorient, byłaby używana do zaopatrzenia wojsk angielskich w wodę i odpowiadałaby w przybliżeniu skrajnemu punktowi ich natarcia.
Według Adolphe Joanne, mieszkańcy Guidel „częściowo pochodzą z rodzin kanadyjskich wygnanych przez Anglików” ( Akadyjczycy w czasie Wielkiego Przewrotu ; więcej z nich osiedliło się w Belle-Île-en-Mer ).
Dekanat z Kemenet-Heboë , znany również jako Guidel, był jednym z sześciu dekanatów z diecezji Vannes . Parafia została podzielona na 22 festyny Guidel, w tym TRIEC; jego kaplica została zniszczona w dniu1 st październik 1746 podczas lądowania angielskiego.
W 1759 r. parafia Guidel musiała dostarczać każdego roku 42 mężczyzn do pełnienia funkcji straży przybrzeżnej .
23 marca 1769czterech robotników Parafii Guidel powracających z jarmarku w Quimperlé zostało zamordowanych w odległości mili od miasta.
Jean-Baptiste Ogée tak opisuje Guidela w 1778 roku:
„Przewodnik; 12 i pół ligi na zachód-północny-zachód od Vannes , jego biskupstwa ; 30 lig z Rennes i 2 ligi z Quimperlé , jego subdelegacji . Ta parafia podlega królowi i wyszła na kwaterę główną Hennebon . Istnieje 3600 osób komunikujących się (w tym Locmaria i Laoulec, ses trèves ). Lekarstwo jest alternatywa . Terytorium to jest ograniczone od południa morzem, od wschodu rzeką Loc, a od zachodu Laïta . Ziemia jest tam uprawiana dość dokładnie. Na wrzosowiska są rzadkie tam, a kraj jest bogaty w ziarnach i doskonałych pastwisk. (...) "
W 1779 r. w bogatej parafii Guidel proboszcz oświadczył, że „najbogatsi mieszkańcy dali się zginąć bez pomocy skąpstwa, zamiast uciekać się do lekarzy”.
15-ci pułk strzelców pod dowództwem generała Beysser , utworzony na mocy dekretu z dnia Narodowej Konwencji o7 marca 1793, obóz w Guidel przez kilka miesięcy tego samego roku.
29 Messidor rok III (17 lutego 1795) raport przedstawicieli misji Guermeur, Guezno i Bruë przywołuje obecność "260 i kilku mężczyzn z obozu Guidel", umieszczonych na plaży, członków Gwardii Narodowej do obrony wybrzeża z powodu lądowania emigracja miała miejsce w Belon (w Riec-sur-Belon ) iw rejonie Pont-Aven w dniu 27 Messidor. Ogólne Meunier zrobił zachować przejście Pouldu przy ujściu rzeki Laïta, ale Szuy na swobodnie przechodząc w górę, szczególnie w opactwie Saint-Maurice
12 lipca 1795 rRojalistyczne oddziały ekspedycji Quiberon dowodzone przez Josepha de Puisaye wylądowały na plażach Sarzeau ( 4 000 chouanów i 100 emigrantów pod rozkazami Vincenta de Tinténiac ) i Guidela ( 3 000 chouanów, pod dowództwem Lantivy-Kermeno i Jeana Jana , ubrani w czerwonych ubraniach, aby pojawić się , że byli żołnierze angielski) w celu wojsk republikańskich wodzą generała Hoche od tyłu , ale atak i przejmując od Fort Penthievre przez republikanów, routing wojska rojalista, udaremnił ten plan.
A. Marteville i P. Varin, kontynuatorzy Ogée , opisali Guidela w 1843 roku:
„Guidel, miasto powstałe z dawnej parafii o tej nazwie, dziś filia ; kapitał percepcji. (...) Główne wsie: Locmaria, Roho, Carnoët, Cap, Coatréal, Kerulo, Kerhuel, Kerdudal, Ristiniec, Kerlenc, Guerveur, Hirgoat, Coat-er-Malo, Saint-Michel, Brangolo, Kergoldet, Villeneuve, Brunénan, Kerbrest, Traourec, Quévern, le Hou, Coat-coff, Coat-dor, Miquel, le Mené, Villeneuve-Trolve, Helé, Kerdouarc'h, Kervionis, Kermartrec, Kerguero, Villeneuve-Piriou. Niezwykłe obiekty: zamki Talhouet, Kerorlay, Trovergne, Kerudo, Kerbastic; forty Loc, Keragan. Powierzchnia całkowita: 5242 ha, z czego (...) grunty orne 1500 ha, łąki i pastwiska 340 ha, lasy 224 ha, sady i ogrody 204 ha, wrzosowiska i nieuprawiane 2447 ha, stawy 25 ha, kasztanowce 22 ha ( . ...). Młyny: 21 (z Kerorlay, des Chiens, Locmaria, Bessonale, woda; Kerbigot, Kermartin, du Bourg, Malezeraine, Kerorlay, wiatr). Guidel jest ograniczony od zachodu (...) rzeką Quimperlé, która od tego ostatniego miasta bierze również nazwę Laïta. (...) Część morza znana jako Coureaux de Groix znajduje się pomiędzy tą wyspą z jednej strony a miastami Ploemeur i Guidel na stałym lądzie z drugiej. W tym fragmencie odbywają się obfite połowy sardynek . Przez północną część miasta przebiega droga królewska nr 165, znana jako z Nantes do Audierne . Jest sprawiedliwy 3 lutego. Geologia: łupek łyszczykowy; granit na północny wschód; Ruda żelaza. Mówimy po bretońsku . "
„Właśnie (...) zainaugurowaliśmy w kościele Guidel (...) ambonę ostrołukowo wyrzeźbioną przez M. Le Bruna z Lorientu. Ta ambona jest najbardziej ciekawa mnogością postaci, kwiatów i wdzięcznych arabesek, które szybują i omijają wszystkie części. (...) Z prawdziwą przyjemnością widzimy, jak kult sztuki przenika w ten sposób do najodleglejszych kantonów, do najbardziej zaciemnionych parafii”.
Jean-Marie Le Pipe, stolarz, brał udział w wojnie krymskiej jako latający kapral; brał udział w szczególności w bitwach pod Inkermanem i oblężeniu Sewastopola . Joseph-Marie Le Clanche, Michel-Marie Le Pogam i François-Marie Charton zostali ranni podczas bitwy pod Solferino . Auguste Le Quintrec był Zouave Papieskiego w 1868-1869.
W latach 1865-1870 w Morbihan szalała epidemia ospy prawdziwej : w Guidel trafiło 257 chorych, epidemia zabiła tam 82.
Jean Jaffré , rektor Guidel, został wybrany na zastępcę ,8 lutego 1871 r.jako rojalistyczny konserwatywny przedstawiciel Morbihan w Zgromadzeniu Narodowym . Pozostał zastępcą do 1876 r. Po otwarciu w Guidel przez księdza Jaffré szkoły kongregacyjnej w 1873 r. szkoła świecka miała tylko jednego ucznia.
W 1881 r., kiedy w Guidelu otwarto świecką szkołę dla dziewcząt, zastosowano wszelkie środki, aby uniemożliwić rodzinom posyłanie tam dzieci: groźby, wycofanie z pracy i zatrudnienia, wstrzymywanie pomocy.
W 1902 r. odmowa duchowieństwa Guidela, popieranego przez burmistrza, pochowania w błogosławionej części cmentarza ciała młodej dziewczyny, która popełniła samobójstwo, wywołała kontrowersje, skargę Ligi Praw Człowieka i odwołanie burmistrza przez prefekta Morbihan.
Rada Generalna Morbihan głosuje nad21 sierpnia 1908budowa linii tramwajowej łączącej Lorient z Guidel; projekt został ogłoszony użyteczności publicznej w 1910 roku. Linia, która zaczynała się od miejscowości Jules Ferry w Lorient, biegła torami Chazelles, ulicą i szosą Brześć, kończyła się w Guidel służąc przy przejściu Le Malléguen i Les Cinq Chemins , został zainaugurowany w dniu9 września 1912 r.
Prom Saint-Maurice na Laïta na początku XX wieku (przed budową mostu Saint-Maurice).
Program biesiady patronackiej Przewodnika z 2 października 1911(gazeta L'Ouest-Éclair ).
Tradycja przebaczenia od Saint-Éloi do Guidel jest opisana w 1909 roku: około stu koni, wszystkich owiniętych, paraduje drogą Pouldu do fontanny Saint-Fiacre, gdzie ich jeźdźcy paradują wokół kaplicy, zanim nie zostaną pobłogosławieni przez rektora i aby zmuszeni byli pić wodę ze źródła, która też jest błogosławiona.
Te pomysły royalist pozostają ważne w Guidel jeśli ktoś wierzy to świadectwo od grudnia 1912, „Niektóre miasta, jak Guidel, (...) są zalane gazet rojalistów: Akcja francuski jest rozpowszechniany za darmo. Pocztówka przedstawiająca księcia Orleanu w bretońskim stroju krąży z rąk do rąk i od wioski do wioski. (...) Czytamy tylko La Croix , L'Action française i trochę Le Petit Parisien ”. W październiku 1910 r. gazeta L'Action française wspomniała o spotkaniu sekcji lokalnej w Guidel w obecności ponad 400 chłopów.
W 1913 r. komisja zdrowia ubolewa nad „niezdrowym stanem miasta Guidel. (...) Prefekt po raz kolejny zwrócił uwagę na zły stan zabójstw w Guidel. (...) Komisja nalega również, aby burmistrz egzekwował miejskie przepisy sanitarne i bezzwłocznie przeprowadził wszystkie niezbędne zmiany w systemie drogowym”.
Szkoły kongregacyjne w Guidel (szkoła Córek Jezusa (Kermarii) dla dziewcząt i szkoły Braci Chrześcijańskich dla chłopców) musiały zostać zamknięte w lipcu 1914 r. po dekrecie o rozwiązaniu tych zgromadzeń zakonnych .
Pierwsza Wojna SwiatowaPomnik Guidel, zbudowany w 1921 roku przez architekta Karola Chaussepied nosi nazwiska 167 żołnierzy i marynarzy , którzy zginęli dla Francji podczas I wojny światowej ; wśród nich Guy de Grosourdy de Saint-Pierre, Henri de Polignac i Louis Quillien zostali odznaczeni Legią Honorową i Krzyżem Guerre . Kilku żołnierzy zginęło na froncie belgijskim od 1914 r. (np. Pierre Le Pogam w Fosses-la-Ville na21 sierpnia 1914, François Guillerme, Joseph Le Pallac i Joseph Le Romanger, wszyscy trzej w Maissin le22 sierpnia 1914 r, Julien Le Pogam, strzelec piechoty morskiej , zabity przez wroga dnia24 października 191 rw Dixmude podczas bitwy pod Yser ); żołnierze zginęli w Turcji podczas bitwy pod Dardanelami (np. Auguste Gouanvic, który zginął dnia13 lipca 1915 rw Kereve-Déré); inni, część wyprawy do Salonik , zginęli na Bałkanach (np. Louis Jaffro i Joseph Humo, obaj zginęli w Salonikach , pierwsi25 lipca 1917 r, drugi na 8 listopada 1918a dwóch zmarło w Serbii (Louis Le Luhendre le29 grudnia 1916w Vlaklar (obecnie w Macedonii Północnej ) i Jean François Le Clanche the24 września 1918w Monastyrze ); inni, gdy byli więźniami w Niemczech (np. Jean Toulliou29 czerwca 1917w Konstancji , Pierre Breton18 września 1918do Hüls i Yves Lesquer, zmarłego29 października 1918w niewoli w Delbrück ; Marc Le Pallac zmarł po zawieszeniu broni w dniu20 grudnia 1918w Castelfranci (Włochy) w bliżej nieokreślonych okolicznościach; niektórzy z nich to marynarze, którzy zniknęli na morzu (np. Alphonse Graignic, który zginął podczas zatonięcia krążownika pancernego Léon Gambetta storpedowanego przez austriacki podranek27 kwietnia 1915 ; większość pozostałych zginęła na ziemi francuskiej (np. Joseph Bouler, zabity przez wroga w dniu26 września 1918w Saint-Souplet ( Marne ), ozdobiony Krzyżem Guerre i Medalem Wojskowym ).
Między dwiema wojnamiW maju 1934 r. morderstwo kobiety, Georgette Henriot, w wiosce Loc'h, trafiło na pierwsze strony gazet, a gazety, w tym paryżanie, poświęcały temu wiele artykułów.
22 grudnia 1936rolnik z wioski Pointic, Pierre Esvan, ojciec ośmiorga dzieci, który udał się z innymi wieśniakami na plażę Loc'h zbierać wodorosty , został porwany przez falę silniejszą niż pozostali; płynął przez chwilę, ale zniknął, a wodorosty paraliżowały jego ruchy.
Wieś Guidel około 1920 roku: przystanek tramwajowy.
21 czerwca 1940po południu w Cinq-Chemins en Guidel admirał de Penfentenyo , dowódca Lorient, organizuje próbę stawienia oporu przed wkroczeniem wojsk niemieckich, swego rodzaju ostatnią obronę , mającą również na celu spowolnienie okupacji portu Lorient. baza: 6 żołnierzy, dowódca eskadry Charles Billaut, kapitan Paul Gardinier, lekarz kapitan Pierre Marlette, żołnierze Marcel Le Baron, Paul Juillet i Gabriel Hervoche, zostali zabici.
W październiku 1940 roku angielska bomba, podczas bombardowania Lorient, spadła przed cmentarz Guidel, co wywołało gwałtowną antyangielską diatrybę ze strony gazety L'Ouest-Éclair , która stała się współpracującą gazetą .
"Internat Saint-Jean" w Guidel mógł pomieścić 45 uczniów w wieku od 6 do 14 lat w internacie, aby zapewnić im edukację podstawową w 1942 r.
Po wycofaniu wojsk niemieckich z Bretanii w sierpniu 1944 r. miasto Guidel znalazło się w kocioł Lorient, który pozostał w posiadaniu Niemców (Laïta służyła jako linia frontu na zachodzie) i doznał bombardowań ze strony aliantów.
Pomnik wojenny Guidela nosi nazwiska 50 osób, które zginęły za Francję podczas II wojny światowej ; oprócz licznych ofiar cywilnych, Aimé Morvan, żeglarz na pokładzie pancernika Bretagne, zginął3 lipca 1940 rpodczas angielskiego ataku na Mers el-Kébir ; Jean-Marie Calvar, żandarm, zginął w deportacji do Niemiec (deportowany do obozu koncentracyjnego Neuengamme , zginął3 kwietnia 1945podczas gdy został przydzielony do komanda roboczego w porcie Wilhemshaven ).
Na placu wojskowym na cmentarzu Guidel znajdują się groby 107 żołnierzy i marynarzy brytyjskich, wspólnotowych i alianckich, którzy zginęli podczas II wojny światowej.
Po II wojnie światowejDziewięciu żołnierzy (Étienne Cruguel, Alexandre Gouello, Joseph Kerblat, Jean Le Clanche, Jean Le Coroller, François Le Personnic, Louis Nicolas, Henri Raoul, Auguste Tuillou) z Guidel zginęło podczas wojny indochińskiej, a pięciu (Yves Le Grognec, Jean Le Pissart , Anne Mateudi, André Mélin, Joseph Ramon) podczas wojny algierskiej .
W 1976 r. w nieczynnym forcie otwarto dla rodzin wojskowych „Center du Loch” w Guidel.
Herb Przewodnika jest ozdobiony następująco:
|
---|
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
burmistrz w 1830 r. | 1840 | Jean-Marie Marc Romanse | Notariusz. Radny Gminy | |
1840 | Couëffic | |||
1846 | 1851 | Jean-Marie Marc Romans | Już burmistrz Guidel w latach 1830-1840. | |
1852 | 1870 | Victor-Florian Le Glouahec | Lekarz. Przeniesiono cmentarz z klauzury parafialnej na obecne miejsce. Radny Generalny . Kawaler Legii Honorowej . | |
1870 | 1894 | Pierre Francois Guyomar | Rolnik. | |
1894 | 1901 | Guy de Polignac | markiz. Oficer kawalerii. Kawaler Legii Honorowej . Stworzył wiejskie szkoły i dawne publiczne przedszkole, które było wcześniej stadniną koni, a następnie sanatorium. Zapisał też ziemię, na której znajduje się stadion Polignac. Prezes związku rolniczego Pont-Scorff i towarzystwa pomocy wzajemnej Guidel Guide | |
1901 | 1902 | Joseph-Marie Le Portz | Właściciel kultywatora. Odwołany w 1902 r. (ale poparty przez radę miejską). | |
1902 | 1906 | Louis testard | Dowódca batalionu . Radny Gminy. Oficer Legii Honorowej . | |
1906 | 1917 | Louis Guyomar | Rolnik. Syn Pierre'a François Guyomara, burmistrza w latach 1870-1894 . Radny generalny . Został zawieszony w swoich funkcjach w marcu 1917 r. za „przyniesienie najbardziej dokuczliwego zaniedbania (...) do przyjmowania w swojej gminie (...) kobiet i dzieci uchodźców z zaatakowanych krajów” oraz „za niewypowiedziane uwagi, że„ miał odbyła się z tej okazji ”. | |
1917 | 1918 | Edmond Robin | Strażnik artylerii marynarki wojennej. | |
1918 | 1929 | Louis Guyomar | Już burmistrz w latach 1906-1917. | |
1930 | 1935 | Marc Mouello | ||
1935 | 1942 | Hrabia Jean de Polignac | Rozpoczęła życie kulturalne i artystyczne w posiadłości Kerbastic, witając znanych kompozytorów i artystów z wielu dziedzin. | |
sierpień 1944 | 1983 (śmierć) |
Louis Le Montagner | CNIP | Poseł , Senator |
Marzec 1983 | Czerwiec 1995 | André Kerihuel | UDF - CDS | Rolnik |
Czerwiec 1995 | luty 2017 (rezygnacja) |
Francois Aubertin |
RPR, potem UMP, potem Modem |
Lekarz ogólny. François Aubertin był RPR w 1995 roku, a następnie został UMP, a następnie MoDem . W wyborach regionalnych 2010 popiera kandydaturę Bernadette Malgorn z większości prezydenckiej. W wyborach samorządowych 2014 jest wspierany przez UMP i UDI. Stwierdza on swój mandat z powodów osobistych w lutym 2017 roku i został zastąpiony przez Daniela Jo jej 1 st zastępcy. |
Luty 2017 Ponownie wybrany w 2020 r. |
W trakcie | Jo Daniel | UDI | Pedagog specjalny. Od jego prawdziwego imienia Joël, Jo jest pierwszym imieniem używanym w mediach. |
Gmina rozpoczęła realizację polityki zrównoważonego rozwoju poprzez uruchomienie procesu Agendy 21 .
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 11 659 mieszkańców, co stanowi wzrost o 8,36% w porównaniu do 2013 r. ( Morbihan : + 2,32% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 243 | 3 226 | 3515 | 3675 | 4015 | 3 920 | 3 895 | 4018 | 4044 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 974 | 4003 | 4 112 | 3 970 | 4094 | 4257 | 4306 | 4429 | 4 366 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4296 | 4 332 | 4 321 | 4029 | 4057 | 3 825 | 3676 | 3,536 | 3,656 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3409 | 3 367 | 4163 | 6071 | 8241 | 9 156 | 9 877 | 10260 | 11 388 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11 659 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2016 r. przedstawia się następująco:
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
42 | 59 | |
375 | 535 | |
993 | 1113 | |
1,309 | 1,433 | |
962 | 1008 | |
817 | 735 | |
1,038 | 970 |
Poniżej przedstawiamy wskaźniki dochodowe i podatkowe w Guidelu oraz w całym Morbihanie w 2016 roku.
Przewodnik | Morbihan | |
---|---|---|
Liczba gospodarstw podatkowych | 4999 | 332 909 |
Liczba osób w gospodarstwach podatkowych | 11 658 | 740 023 |
Mediana dochodu rozporządzalnego na jednostkę konsumpcji (w euro) | 23,706 | 20 607 |
Udział gospodarstw domowych podlegających opodatkowaniu | 61,0% | 49,1% |
Guidel posiadał 975 czynnych placówek w grudniu 2015 roku. Najwięksi pracodawcy w gminie to następujące firmy: wędliny i dania gotowe SAG (125 pracowników), opakowania plastikowe Axilone (80 pracowników), sprzęt elektroniczny Orolia (50 pracowników), zapalniczki Sibjet (45 pracowników), stolarstwo Plassart (40 pracowników ) ), DBA kosmetyki (45 pracowników), pulowery Grammatico (25 pracowników), deski windsurfingowe Nautix (25 pracowników), szyldy świetlne ACE (35 pracowników), piekarnia Panavi (25 pracowników), Delanchy transport (110 pracowników). Istnieje również wioska wakacyjna Belambra (20 pracowników). Duży sektor dystrybucji reprezentowany jest przez supermarket Super U (90 pracowników). Istnieje również centrum opieki, prywatna szkoła wyższa, farma cydru w sadach Kermabo.
Całkowity | % com (% dep) | 0 pracownik |
1 do 9 pracowników |
10 do 19 pracowników |
20 do 49 pracowników |
50 lub więcej pracowników |
|
---|---|---|---|---|---|---|---|
Razem | 975 | 100,0 (100) | 739 | 192 | 20 | 13 | 11 |
Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo | 37 | 3,8 (10) | 26 | 11 | 0 | 0 | 0 |
Przemysł | 46 | 4,7 (6) | 21 | 12 | 3 | 5 | 5 |
Budowa | 91 | 9,3 (9,7) | 58 | 27 | 5 | 1 | 0 |
Handel, transport, różne usługi | 673 | 69,0 (60,1) | 530 | 129 | 11 | 1 | 2 |
w tym handel i naprawa samochodów | 133 | 13,6 (15,1) | 86 | 40 | 5 | 1 | 1 |
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, akcje społeczne | 128 | 13.1 (14.2) | 104 | 13 | 1 | 6 | 4 |
Turystyka zajmuje ważne miejsce w lokalnej gospodarce. Miasto jest kurortem wypoczynkowym ze względu na obecność nadmorskiego kurortu Guidel-Plage należącego do Wybrzeża Megalitów . W1 st styczeń 2019, w mieście wymieniono 5 kempingów z 444 stanowiskami kempingowymi i 2 rezydencje turystyczne o pojemności 1071 miejsc noclegowych.
W ramach Afery dzieci urodzonych bez rąk Guidel został uznany w 2018 r., a następnie potwierdzony w 2019 r. przez Public Health France (SPF) jako zaniepokojony nieprawidłową liczbą agenezji (według bazy danych rejestru wad wrodzonych w Bretanii Guidel , z 3 z 4 przypadków zgłoszonych w ciągu 18 miesięcy, jest jedynym klastrem uznanym za sprawdzony przez SPF w połowie 2019 r .
Członkostwo w karcie Ya d'ar brezhoneg zostało przegłosowane przez radę miasta 27 marca 2007 roku .
Na początku roku szkolnego 2017 do publicznego dwujęzycznego strumienia zapisało się 128 uczniów.
Miasto Guidel posiada wiele zabytków, takich jak tumulus Kerméné, kaplica Saint-Mathieu czy fort Loch , a także pozostałości po II wojnie światowej .
Guidel: kurhan Kerméné.
Guidel: dolmen Lesvariel , przegląd.
Guidel: dolmen Lesvariel, wejście.
Neolityczna butelka znaleziona w Lann Blaen en Guidel (Musée de Bretagne, Rennes).
Na terenie miasta znajduje się obecnie kościół parafialny i siedem kaplic, które dały nazwę festiwalowi muzyki klasycznej i jazzu, który odbywa się w lipcu (dawniej Festival des 7 Chapelles , dziś Festival Polignac ). Na terenie miasta znajdowało się do dwunastu kaplic, o czym świadczą niektóre toponimy: na przykład kaplica Saint-Évêque w przysiółku Cosquer-Saint-Évêque.
Dzwonnica kościoła Guidel.
Kościół Przewodnika: panoramiczny widok na wnętrze.
Kaplica Saint-Mathieu i jej fontanna 1.
Guidel: kaplica Saint-Mathieu i jej fontanna 2.
Guidel (Morbihan): kaplica Madeleine (obecna kaplica pochodzi z 1883 roku).
Kaplica św. Michała.
Fontanna dewocyjna przy kaplicy św. Michała.
„Kaplica Polignac” (przy „Ar Butten”): ogólny widok z zewnątrz.
Inne zabytki:
Fontanna Fetan.
Zamek Bothané.
Przewodnik: Fort du Loch, ogólny widok, od wejścia do fortu.
Przewodnik: Fort du Loch, panoramiczny widok na wewnętrzny dziedziniec.
Guidel: Fort du Loch, wieża strażnicza.
Mapa rezerwatu przyrody stawów Petit i Grand Loc'h.
Regionalny rezerwat przyrody stawów Petit i Grand Loc'h.
Zamek Kerbastic na początku XX -go wieku.
W „Polignac kaplica”, w Ar Butten, na cyplu z widokiem na lewym brzegu z Laïta .
„Kaplica Polignac” w Ar Butten (widok zewnętrzny).
Tablica pamiątkowa upamiętniająca Jeana i Marie Blanche de Polignac umieszczona na fasadzie „kaplicy Polignac”.
Guidel współpracuje z:
Zabytki, budowle i obiekty artystyczne :