W prawie francuskim , A kino Arthouse ma na celu wspieranie niezależnego kina , spełnia określone kryteria i pozwala na uzyskanie dotacji państwa.
Instytucje pokazy filmowe Sztuka i badania są określone i sklasyfikowane przez dekret n o 255 z dnia 31 października 1991 roku oraz skonsolidowane przez Dekret n o 2002-568 z dnia 22 kwietnia 2002 Minister Kultury . (Dekrety te zostały uchylone i włączone do kodeksu kinowego dekretem nr 2014-794 z dnia 9 lipca 2014 r. Dotyczącym części regulacyjnej kina i kodeksu ruchomego obrazu). Komisji kina artystycznego Narodowego Centrum Kina i Obrazu Animowanego przewodniczy w 2019 roku Alain Auclaire i składa się z trzech członków z urzędu reprezentujących państwo (ministerstwa odpowiedzialne odpowiednio za kulturę i gospodarkę oraz finanse , a także młodzież ), ośmiu członków reprezentujących zawodu ( kino operatorzy , producenci , dystrybutorzy , reżyserzy z dzieł filmowych ), jeden członek reprezentujący krytyka i sześć wykwalifikowanych osobistości.
Kina artystyczne to teatry kinematograficzne, których programy obejmują znaczną część (zmienną w zależności od wielkości jednostki miejskiej) utworów kinematograficznych posiadających co najmniej jedną z następujących cech:
Wyjątkowo może zostać uwzględniony w programach Cinema Art i Essay:
Rekomendację prac „Artystycznych i eseistycznych” ustanawia kolegium składające się ze stu członków (dyrektorów, producentów, dystrybutorów) głosujących indywidualnie.
W 1925 r. W Paryżu przy rue des Ursulines powstał nowy typ sali kinowej do wyświetlania filmów awangardowych : Studio des Ursulines, prekursor sal „Sztuka i esej”.
Klasyfikację tę ustala Dyrektor Generalny CNC , po zasięgnięciu opinii 7 komisji regionalnych, a następnie Komisji Krajowej, która zapewnia harmonizację propozycji.
Opiera się na niezwykle precyzyjnych kryteriach dotyczących różnorodności programów Art House (odsetek rekomendowanych różnych pokazów filmowych w stosunku do wszystkich pokazów, 70% dla gmin powyżej 100 000 mieszkańców w jednostkach miejskich powyżej 200 000 do około 15% dla gmin wiejskich ). Przy głównych współczynnikach brane są pod uwagę następujące czynniki: kontekst geograficzny i socjologiczny, polityka animacyjna, ale także środowisko kinematograficzne, networking, polityka dystrybucji filmów krótkometrażowych itp.
Teatrom można przyznać 3 wyróżnienia według programu: „Młoda publiczność”, „Dziedzictwo i repertuar”, „Badania i odkrycia”.
W 2019 roku 1221 kin zostało sklasyfikowanych jako art house, czyli 60% kin francuskich, które są rozmieszczone na terytorium w następujący sposób:
| Paryż | 39 |
| Przedmieścia Paryża | 123 |
| Hauts-de-France | 46 |
| Normandia | 59 |
| Bretania | 96 |
| Kraj Loary | 86 |
| Centre-Val-de-Loire | 40 |
| Wielki Wschód | 64 |
| Bourgogne-Franche-Comté | 61 |
| Owernia-Rodan-Alpy | 186 |
| Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże | 93 |
| Nowa Akwitania | 172 |
| Oksytania | 151 |
| Korsyka | 3 |
| Gujana | 1 |
| Spotkanie | 1 |
Spośród tych kin 835 otrzymało co najmniej jedną etykietę, w tym 267 trzy wytwórnie Research and Discovery (RD), Young Audience (JP) oraz Heritage and Repertoire (PR).
Co dwa lata komisje „Art house” ponownie rozpatrują wnioski o klasyfikację wszystkich kin. Klasyfikacja „Art house” umożliwia placówkom korzystanie z dotacji w celu realizacji ich misji kulturalnej.
W następstwie reformy w 2017 r. Kwota rocznego budżetu przyznana kinom korzystającym z tych dotacji wzrosła z 15 mln EUR do 16,5 mln EUR.
Większość kin, które otrzymały klasyfikację arthouse, jest zgrupowana w ramach Francuskiego Stowarzyszenia Sztuki i Kin Testowych (AFCAE), utworzonego w 1955 roku przez reżyserów i krytyków teatralnych, które uzyskało oficjalny status w 1959 roku dzięki Ministrowi Kultury. Zaczynając od 5 pokoi członkowskich, zgromadził w 2006 roku 1065 placówek sklasyfikowanych jako „Art House”. Prawie 20 stowarzyszeń resortowych i regionalnych jest również członkami.
AFCAE uczestniczy również w międzynarodowym ruchu International Confederation of Arthouse Cinemas (CICAE), który skupia 3000 ekranów.
Sieć teatrów lokalnych i teatrów artystycznych ma na celu pomóc zachować więź społeczną na obszarach niedostatecznie obsługiwanych przez kino komercyjne i zapewnić pluralizm dystrybucji uważany za istotny dla pluralizmu twórczości . Wspólnym wątkiem obrońców kina artystycznego jest obrona kina jako wyjątkowego wyrazu artystycznego, w duchu niezależności od praw rynku .