Półoś wielka ( a ) |
10,152 x 10 9 kilometry (67,864 UA ) |
---|---|
Peryhelium ( q ) |
5,725 x 10 9 kilometry (38,271 UA ) |
Aphelia ( Q ) |
14,579 x 10 9 kilometry (97,457 UA ) |
Mimośród ( e ) | 0,43607 |
Okres obrotu ( P REV ) | 203228
± 11 d (556,4 ) |
Średnia prędkość orbitalna ( v orb ) | 3434 km / s |
Pochylenie ( ja ) | 44.040 ° |
Długość węzła wstępującego ( Ω ) | 35,951 ° |
Argument peryhelium ( ω ) | 151,639 ° |
Średnia anomalia ( M 0 ) | 205,989 ° |
Kategoria |
Plutoid planeta karłowata Rozproszony obiekt |
Znane satelity | 1, Dysnomia |
Wymiary | (2326 ± 12) km |
---|---|
Masa ( m ) | (1,6466 ± 0,0085) × 10 22 kg |
Gęstość ( ρ ) | 2430 ± 50 kg / m 3 |
Grawitacja równikowa na powierzchni ( g ) | 0,82 ± 0,02 m/s 2 |
Prędkość uwalniania ( v lib ) | 1,38 ± 0,01 km / s |
Okres rotacji ( P rot ) | 1,08 d |
Wielkość bezwzględna ( H ) | -1,17 |
Albedo ( A ) | 0,96 |
Temperatura ( T ) | 30 K 56 K |
Najstarsza obserwacja przed odkryciem | 3 września 1954 |
---|---|
Przestarzały | 5 stycznia 2005 r. |
Odkryty przez |
Michael E. Brown , Chadwick Trujillo , David Rabinowitz |
Nazwany po | Eris |
Nazwa | 2003 UB 313 |
Eris , oficjalnie (136199) Eris (międzynarodowo 136199 Eris ; tymczasowe oznaczenie 2003 UB 313 ) jest planetą karłowatą w Układzie Słonecznym , najbardziej masywną (27% większą od Plutona ) i drugą co do wielkości (2326 km średnicy, w porównaniu z 2370 dla Plutona). Jest to 9 th ciało doświadczyło najbardziej masywne i 10 th największym bezpośrednio na orbicie wokół słońce . Ponadto jest to największy obiekt w Układzie Słonecznym, nad którym nie przeleciała jeszcze sonda kosmiczna .
Obiekt transneptunowy , a dokładniej obiekt Scattered Objects Disc , Eris znajduje się poza Pasem Kuipera . Orbity ma silne skłonności o 44 ° i jest bardzo ekscentryczny , pomiędzy 37 i 97 jednostek astronomicznych (AU) Sun - ponad dwukrotnie aphélie Plutona. To czyni ją najdalej znaną planetą karłowatą średnio od Słońca. Podróżuje po tej orbicie z okresem obrotu wynoszącym 559 lat i od momentu odkrycia znajduje się blisko swojego aphelium około 96 j.a. Do 2018 roku, z wyjątkiem niektórych komet długookresowych , Eris i jej jedyny naturalny satelita Dysnomia (około 700 km średnicy) były najbardziej odległymi znanymi obiektami naturalnymi w Układzie Słonecznym. Jego okres rotacji szacowany jest na 25,9 godzin, choć ta wartość nie jest do końca uzgodniona. Jej gęstość od 2,52 ± 0,07 g / cm 3 wskazuje, że jest głównie Rocky i pokryta warstwą bardzo lśniącą lodu, co daje istotną albedo 0,96. Miałby on lekką atmosferę złożoną z metanu i azotu, ewoluującą w zależności od odległości od Słońca, podobną do atmosfery Plutona .
Eris została odkryta w dniu 5 stycznia 2005 r.przez zespół Michaela E. Browna , Chadwicka Trujillo i Davida Rabinowitza z California Institute of Technology (Caltech) w Palomar Observatory , który jako pierwszy nadał jej przydomek „Xena” po serialu telewizyjnym Xena, The Warrior . Ogłoszenie o jej odkryciu, przyspieszone w następstwie kontrowersji związanych z odkryciem Hauméi , zostaje oficjalnie ogłoszone w dniu29 lipca 2005 r.. Jego rozmiar, szacowany wówczas na znacznie większy niż Plutona, oznaczał, że początkowo został zakwalifikowany przez odkrywców i media jako dziesiąta planeta Układu Słonecznego. Ta kwalifikacja, wraz z perspektywą odkrycia innych podobnych obiektów w przyszłości, skłaniają Międzynarodową Unię Astronomiczną (IAU) do zdefiniowania po raz pierwszy terminu „ planeta ” w sposób formalny. Zgodnie z tą definicją zatwierdzoną dnia24 sierpnia 2006Eris jest planetą karłowatą w taki sam sposób jak Pluton i Ceres , definicja, która będzie następnie zastosowana do Hauméi i Makemake . wczerwiec 2008UAI postanawia również zaklasyfikować Eris do kategorii plutoidów , planet karłowatych krążących dalej niż Neptun . Jej nazwa pochodzi od greckiej bogini z niezgody , Eris , w aluzji do konfliktu jego odkrycie spowodowało wśród astronomów ponad kryteriów definiowania planety.
Odkrycie Eris jest częścią poszukiwań dziesiątej planety ( planety X ) po Plutonie , wówczas jeszcze uważanej za planetę . Został ponownie uruchomiony po odkryciu (90377) Sedna inlistopad 2003autorstwa Michaela E. Browna , Chadwicka Trujillo i Davida L. Rabinowitza z Kalifornijskiego Instytutu Technologii (Caltech). Po zaobserwowaniu tego, gdy było to na granicy wykrywalności ich oprogramowania (ruch 1,5 sekundy łuku na godzinę) mającego na celu ograniczenie fałszywych trafień , amerykańscy astronomowie decydują się na obniżenie tego progu, ponieważ postulują, że istnieje wiele innych dużych ciał po Orbita Plutona. Zwrzesień 2004, zespoły Caltech przetwarzają swoje stare obrazy za pomocą nowego algorytmu , który wykrywa Eris na wykonanym zdjęciu21 października 2003 r.za pomocą narzędzia QUEST z Schmidt Samuel-Oschin 1,22-metrowym teleskopie w Obserwatorium Palomar , Kalifornia .
Istnienie Eris zostało potwierdzone w dniu 5 stycznia 2005 r.Mike Brown i jego zespół, którzy nadają jej przydomek „ Xena ” i kryptonim K21021C. Wynika to z odkrycia przez QUEST (136108) Hauméi (wtedy nazywanej " Santa ") dokonanego wgrudzień 2004i poprzedza odkrycie (136472) Makémaké (wtedy nazywanej „ Zajączkiem Wielkanocnym ”) wMarzec 2005. Jednak zespół Caltech postanawia nie ogłaszać publicznie żadnego z tych odkryć i utrzymuje w tajemnicy informacje o istnieniu Eris i kilku innych dużych obiektów transneptunowych w oczekiwaniu na dalsze obserwacje, aby lepiej określić ich naturę. Podczas tych badań odkryła, że chociaż Xena znajduje się trzy razy dalej niż Pluton i 30% dalej niż Sedna, jest sześć razy jaśniejsza. To prowadzi ich do myślenia, że jest większy niż pozostałe dwa, zakładając zwykłe albedo dla obiektu od 0,6 do 0,7.
Następnie znajdują się obrazy sprzed odkrycia , najstarsze zdjęcie Eris pochodzące z3 września 1954, bez podniesienia go w tym czasie.
Pospieszne ogłoszenie publicznePubliczne ogłoszenie Eris, początkowo zaplanowane na wrzesień lub Październik 2005podczas międzynarodowej konferencji, jest pospieszone ogłoszeniem odkrycia Hauméa przez hiszpański zespół kierowany przez José Luisa Ortiza Moreno z Instituto de Astrofísica de Andalucía .
ten 20 lipcazespół Caltech publikuje online podsumowanie raportu, który ma ukazać Hauméę we wrześniu, w którym określono, że obiekt może być większy i jaśniejszy niż jakikolwiek inny obiekt znany wcześniej w Pasie Kuipera . Tydzień później hiszpański zespół, ogłaszając, że Pablo Santos Sanz – uczeń José Luisa Ortiza – odkrył obiekt samodzielnie25 lipca 2005 r. dzięki obrazom pochodzącym z Marzec 2003w Obserwatorium Sierra Nevada najpierw wysyła raport do Centrum Minor Planet (MPC), który jest oficjalnie opublikowany29 lipca. W komunikacie prasowym wydanym tego samego dnia zespół José Luisa Ortiza określił Hauméę jako „dziesiątą planetę” , wybór, który Mike Brown skrytykował a posteriori, ponieważ hiszpański zespół nie miał wystarczających informacji, aby to potwierdzić, zwłaszcza na temat jej masy.
Mike Brown szybko uświadamia sobie, że jest to ten sam obiekt, który śledził i że możliwy jest bezpośredni dostęp do raportów z Obserwatorium Kitt Peak , którego używał do sprawdzania orbity, przeszukując Google w poszukiwaniu kodu użytego w publicznym raporcie. Następnie zauważa, że pozycje Xeny (Eris) i Easter Bunny ( Makemake ) są dostępne. Obawiając się, że zostanie podwojony, postanawia nie czekać z ich ujawnieniem do października i tego samego dnia przesyła do RPP informację pozwalającą na oficjalne ujawnienie ich odkrycia.29 lipca. Wieczorem Centralne Biuro Telegramów Astronomicznych (CBAT) publikuje okólnik zapowiadający niemal jednoczesne odkrycie trzech dużych obiektów. Mike Brown prowadzi równolegle konferencję prasową na temat odkrycia Eris – największego obiektu z tej trójki, znacznie przekraczającego rozmiarami Plutona – przedstawiając go jako dziesiątą planetę, a nie Hauméa. Jeśli autorstwo odkrycia Hauméa jest przedmiotem dyskusji między zespołem hiszpańskim a Caltech z powodu tej kontrowersji, w szczególności pierwszego oskarżanego o oszustwo naukowe przez drugiego, zespół amerykański jest w pełni uznawany za odkrywców Eris i Makemake.
Eris pochodzi od greckiej bogini Eris (po grecku Ἔρις ), uosobieniem niezgody . Nazwa została zaproponowana przez zespół Caltech w dniu6 września 2006i jest oficjalnie przyznany za pomocą okólnika z Centralnego Biura Telegramów Astronomicznych w dniu13 września 2006 r., po niezwykle długim okresie , w którym obiekt jest znany pod prowizorycznym oznaczeniem 2003 UB 313 , automatycznie nadanym przez Międzynarodową Unię Astronomiczną zgodnie z protokołem wyznaczania mniejszych planet . To opóźnienie w nazywaniu jest spowodowane niepewnością statusu obiektu w danym czasie, a mianowicie planety lub obiektu drugorzędnego, ponieważ różne procedury nomenklatury mają zastosowanie do tych różnych klas obiektów. Oznaczenie mniejszych planet i innych małych ciał polega na nadaniu ciałom, których orbita jest z pewnością znana, ostateczną liczbę. Eris ma numer 136199, więc jej pełne oficjalne naukowe oznaczenie to (136199) Eris.
Przed tym ostatecznym określeniem tematu używano w mediach dwóch pseudonimów. Pierwsza, „Xena” to nieformalna nazwa używana przez zespół w Caltech, po tytułowej bohaterce serialu telewizyjnego Xena, The Warrior , który w tym czasie był nadal emitowany w telewizji. Według Mike'a Browna zachowali ten przydomek dla pierwszego odkrytego obiektu większego niż Pluton, ponieważ zaczynał się od X symbolizującego Planetę X . Ponadto brzmi to mitologicznie i chcieli się upewnić, że wśród obiektów transneptunowych jest więcej bóstw żeńskich; co do Sedny . Jednak nie było ich celem, aby ten pseudonim się rozprzestrzenił i to reporter New York Times pozwolił na swoją popularność po dyskusji z Mike'iem Brownem. Według Goverta Schillinga Mike Brown początkowo chciałby nazwać obiekt definitywnie „ Lila ”, zgodnie z koncepcją hinduskiej mitologii przypominającą „Lilah”, imię jego właśnie narodzonej córki. Brown decyduje się nie upubliczniać tej nazwy, dopóki nie zostanie oficjalnie zaakceptowana, ponieważ rok wcześniej była ostro krytykowana za naruszenie tego protokołu dla Sedny . Jednak jego osobista strona internetowa informująca o odkryciu znajdowała się pod adresem / ~ mbrown / planetlila iw chaosie po odkryciu Haumei zapomina go edytować przed opublikowaniem. Zamiast wzniecać kontrowersje podobne do Sedny, po prostu mówi, że strona nosi imię jego córki, a następnie porzuca pomysł nazwania obiektu „Lila”. Ponadto Diane, żona Mike'a Browna i tak była przeciwna faktowi, że to imię jest używane do potajemnego odwoływania się do ich córki ze względu na potencjalne konsekwencje, jakie może to mieć dla dziecka.
Zespół Caltech sugeruje również „ Persefoną ”, żonę boga Plutona . Nazwa ta była już kilkakrotnie używana przez pisarza science fiction Arthura C. Clarke'a i była popularna w tym czasie, zwłaszcza po wygraniu ankiety przeprowadzonej przez New Scientist . W tym ostatnim „Xena”, mimo że jest tylko pseudonimem, zajmuje czwarte miejsce. Jednak wybór ten staje się niemożliwy, gdy obiekt ogłoszony jest jako planeta karłowata, ponieważ istnieje już asteroida o tej nazwie (399) Persefona .
Aby uzasadnić Eris, ostatecznego wyboru zespołu Caltech, Mike Brown wyjaśnia, że obiekt został uznany za planetę tak długo, że w związku z tym zasługuje na nazwę z greckiej i rzymskiej mitologii , podobnie jak inne planety. Eris, którą dalej opisuje jako swoją ulubioną boginię, jest w mitologii greckiej odpowiedzialna za konflikty i niezgodę, zwłaszcza wojnę trojańską . Astronom nawiązuje następnie do kontrowersji wokół definicji planety wywołanej odkryciem obiektu. Nazwa satelity Eris, Dysnomia , która jest nazwą greckiej bogini anarchii , zachowuje tę ideę. Zanim został oficjalnie nazwany, jego odkrywcy nazwali go „Gabrielle”, po pomocniku Xeny w serialu telewizyjnym. Ukłon w stronę serialu jest w ten sposób zachowany, ponieważ w języku angielskim anarchię nazywa się bezprawiem, a aktorką grającą Xenę jest Lucy Lawless .
Grecki i łaciński morfologiczne motyw nazwy jest Erid- , więc przymiotnik odpowiadający karłowatej planety jest „eridian” (w języku angielskim eridian ).
Eris to transneptunowa planeta karłowata , czyli plutoid . Jego charakterystyka orbitalna bardziej szczegółowo klasyfikuje go jako rozproszony obiekt dyskowy (lub obiekt rozproszony), obiekt transneptunowy , który został zakłócony od pasa Kuipera do bardziej odległych orbit (ponad około 48 AU ) w sekwencji zakłóceń grawitacyjnych z Neptunem - iw mniejszym stopniu z innymi planetami olbrzymami - podczas formowania się Układu Słonecznego .
Chociaż jego silne nachylenie orbity jest niezwykłe wśród większości innych znanych rozproszonych obiektów , modele teoretyczne – takie jak model z Nicei – sugerują, że rozproszone obiekty, które pierwotnie znajdowały się w pobliżu wewnętrznej krawędzi Pasa Kuipera, byłyby rozproszone na orbitach o nachyleniu wyższym niż przedmioty pasa zewnętrznego. Ponieważ oczekuje się, że wewnętrzny pas Kuipera będzie ogólnie bardziej masywny niż zewnętrzny, astronomowie wyjaśniają w ten sposób obecność Eris i innych dużych obiektów o dużym nachyleniu orbity, podczas gdy wcześniej były one pomijane, a obserwacje koncentrowały się w pobliżu ekliptyki .
Eris, początkowo uważana za większą od Plutona , jest ogłaszana przez NASA jako „ dziesiątą planetę ” w Układzie Słonecznym oraz w doniesieniach medialnych o jej odkryciu. W odpowiedzi na niepewność co do jego statusu i ze względu na debatę, czy Pluton powinien być nadal klasyfikowany jako planeta , Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) deleguje grupie astronomów zadanie opracowania wystarczająco precyzyjnej definicji terminu planeta do rozstrzygnięcia pytanie. Eris i Pluton, będąc pod wieloma względami podobnymi, wydaje się, że powinny być zaklasyfikowane do tej samej kategorii, a pod koniec 2005 roku Mike Brown sugeruje na przykład jako kryterium, że nowy odkryty obiekt byłby planetą, gdyby był większy niż Pluton, argumentując wagę tradycji, aby utrzymać Plutona jako planetę. Uważa się, że ta propozycja jest zorientowana, ponieważ Eris jest wtedy uważana za większą niż Pluton i dlatego znalazłby się odkrywcą dziesiątej planety.
Definicja Międzynarodowa Unia Astronomiczna planet została przyjęta na24 sierpnia 2006. Zarówno Eris, jak i Pluton zostają sklasyfikowane jako planety karłowate , kategoria odrębna od nowej definicji planety. Wybór ten jest wówczas bardzo kontrowersyjny i wielu astronomów wywołuje różne formy protestów i petycji, aby Pluton pozostał planetą. Jednak, ku zaskoczeniu wielu, Mike Brown aprobuje tę decyzję, nawet jeśli oznacza to, że jego odkrycie nie będzie planetą. Wciąż publikuje na swojej stronie „Requiem dla Xeny” dzień po decyzji. UAI następnie dodaje wwrzesień 2006obiekt do swojego katalogu mniejszych planet , wyznaczając go (136199) Eris .
Nowy podkategorię „ plutoids ”, których Eris jest częścią, został oficjalnie utworzony przez UAI na posiedzeniu Komitetu Wykonawczego w Oslo na11 czerwca 2008.
Od czasu odkrycia, pomiary wymiarów Eris były wielokrotnie przeliczane i poprawiane.
Pierwsza wartość wielkości Eris została opublikowana w Luty 2006w Nature przez niemiecki zespół dzięki do radioteleskopu w Instytucie Milimetr Radioastronomii (IRAM) w Hiszpanii i na podstawie promieniowania cieplnego na długości 1,2 mm , gdzie jasność obiektu zależy tylko od jego powierzchni i temperatury powierzchni. Wynik wynosi 3000 ± 400 km, a badanie nosi tytuł „Obiekt transneptunowy UB313 jest większy niż Pluton” w formie stwierdzenia stanowczego, co jest rzadką praktyką w badaniach według Alaina Doressoundirama i Emmanuela Lelloucha .
Kilka miesięcy później, w maj 2006, zespół Mike'a Browna publikuje ich wartość dla średnicy Eris na 2397 ± 100 km na podstawie zdjęć wykonanych przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a od 2003 roku. Jego wielkość wywodzi się z faktu, że jasność obiektu zależy zarówno od jego wielkości, jak i jego albedo . Eris byłoby zatem 4% większy niż Pluton i jego albedo będzie 0,96, które sprawiają, że najjaśniejszym obiektem w Układzie Słonecznym po Enceladus , o naturalnym satelicie od Saturna . To wysokie albedo może być spowodowane jej lodowatą powierzchnią, uzupełnianą przez wahania temperatury w zależności od tego, czy ekscentryczna orbita Eris przybliża ją mniej lub bardziej do Słońca. Odnosząc się do istotnej różnicy między wynikami teleskopu Hubble'a a wynikami IRAM, Mike Brown wyjaśnia, że dokonał przybliżenia wielkości absolutnej nieco niższej niż wcześniej zakładano ( -1,12 ± 0,01 w stosunku do -1, 16 ± 0,1 ), co powoduje różnice w obliczonej średnicy.
w listopad 2007, seria obserwacji największych obiektów transneptunowych przez Kosmiczny Teleskop Spitzera dostarcza kolejnego przybliżenia Eris o szacowanej średnicy nawet większej niż 2600 +400−200 km , co sugeruje, że planeta karłowata może być nawet o 30% większa niż Pluton. Tak więc, w świetle tych trzech obserwacji, wiedza naukowa z 2008 roku nadal pozwala „z całą pewnością stwierdzić, że Eris jest większa od Plutona” .
Jednakże 6 listopada 2010Eris ukrywa się 16 th wielkości gwiazdą w Whale konstelacji . Po raz pierwszy zaobserwowano w Układzie Słonecznym zakrycie obiektu tak daleko od Słońca. Zjawisko to jest obserwowane w szczególności przez 27 sekund z obserwatorium La Silla i przez 76 sekund z obserwatorium Alaina Maury , niedaleko San Pedro de Atacama , kilka teleskopów umieszczonych na linii obserwacyjnej rozciągającej się od Ameryki Środkowej po Afrykę śledzi zdarzenie. Środki te, między innymi, pozwalają Bruno Sicardy et al. znacznie dokładniej wyprowadzić nową wartość średnicy gwiazdy przy 2 326 ± 12 km . To nieco mniej niż Pluton , którego średnica szacowana jest na 2 344 km , a zatem sugeruje, że Eris jest w rzeczywistości mniejsza od Plutona, wbrew temu, co wcześniej sądzono. Dla porównania, rozmiar ten jest mniejszy niż jedna piąta średnicy Ziemi .
Chociaż istnieje zatem duża niepewność co do wymiarów Eris, pomiar jej masy jest znany ze znacznie większą precyzją. Rzeczywiście, dzięki okresie obrót jej księżyca Dysnomia w 15.774 dni, to jest możliwe, z trzeciego prawa Keplera bezpośrednio o ich masy i wywnioskować, że Eris (1,66 ± 0,02) x 10 22 kg , lub 27% większa niż Plutona.
w lipiec 2015, wartość średnicy Plutona jest dopracowana do 2370 ± 20 km dzięki pomiarom wykonanym przez sondę New Horizons , co pozwala potwierdzić, że Pluton jest rzeczywiście większy od Eris. Wymiary te potwierdzają, że Eris jest 9 th ciało doświadczyło najbardziej masywne i 10 th największym bezpośrednio na orbicie wokół słońce .
Skład wewnętrzny Eris jest obecnie nieznany, ale może być zbliżony do składu Plutona . Gdyby istniało zróżnicowanie planetarne , mogłoby to mieć skalisty rdzeń . Dzięki znanej masie i wielkości zweryfikowanej z dużą dokładnością podczas zakrycia w 2010 roku, pierwszy pomiar gęstości Eris jest dokonywany na 2,52 ± 0,05 g/cm 3 , ponownie oszacowany w 2021 na 2 , 43 ± 0,05 g/cm 3 . To znacznie więcej niż gęstość Plutona szacowana na 1,75 g/cm 3 . Zatem gęstość zbliżoną do 1 lodu wykrytego na powierzchni musi być skompensowana przez masyw skalny o gęstości około 4 lub 5, w proporcji równej lódowi wodnemu i lotnym substancjom ( azot , metan , tlenek węgla ). . W proporcjach Eris byłaby dużym skalistym ciałem pokrytym skromnym płaszczem lodu o grubości stu kilometrów, przy czym dwa składniki liczą się w proporcjach około 70% i 30%, z większą ilością skał niż Pluton, ponieważ gęstość Eris jest wyższa. Skały te mogą wynurzać się na powierzchnię niewidoczne, ponieważ nie mają charakterystycznych sygnatur spektralnych lub mogą być pokryte warstwą lodu. Jednak wszystkie te założenia pozostają niepewne i otwarte na krytykę, ponieważ opierają się na wielkości i gęstości planety karłowatej, które nie są znane z wystarczającą pewnością.
Przy zawartości lodu wodnego rzędu 50% lub więcej dla masy Eris, w głębokich warstwach możliwa jest obecność wody w stanie ciekłym pod wpływem wysokiego ciśnienia w warstwach głębokich, współistniejących z lodem pod wysokim ciśnieniem. Modele wewnętrznego ogrzewania przez rozpad radioaktywny zgodnie sugerują, że Eris może mieć ocean subglacjalny na granicy między płaszczem a jądrem.
Jedynym sposobem na wywnioskowanie charakterystyki powierzchni Eris z lub wokół Ziemi jest użycie metod pośrednich, takich jak analiza spektralna . Widma elektromagnetycznego ERI obserwowano przez teleskop 8 metrów Gemini North w Hawajach z25 stycznia 2005 r.. Analiza obiektu w podczerwieni ujawnia obecność lodu metanowego - i potencjalnie lodu azotowego - wskazując, że powierzchnia Eris wydaje się być podobna do powierzchni Plutona . Jest to trzeci obiekt transneptunowy, na którym wykryto metan, po Plutonie i jego księżycu Charonie . Ponadto, Triton , A naturalny satelita z Neptune , wydaje się być podobny do pochodzenia obiektów w Kuiper taśmy a także posiada metanu na jego powierzchni. Kolejne kolejne analizy prowadzą do modelowania i podziału powierzchni planety karłowatej na dwie części: jedną pokrytą niemal czystym lodem metanowym, a drugą mieszanką lodu, azotu i wody oraz tolinów . Stężenie azotu na powierzchni może zmieniać się wraz z głębokością i zmianami sezonowymi .
Jednak w przeciwieństwie do Plutona i Tritona, Eris wydaje się być szara, a nawet biała . Czerwonawy kolor Plutona jest prawdopodobnie spowodowany osadami tolinu na jego powierzchni, które przyciemniają go poprzez wzrost jego temperatury, a tym samym powodują odparowanie złóż metanu. Dla porównania, Eris znajduje się na tyle daleko od Słońca, że metan kondensuje na jej powierzchni, nawet gdy jej albedo jest niskie. Ta jednolita kondensacja na całej powierzchni w dużej mierze pokryłaby złoża czerwonego toliny.
Ze względu na orbitę, oczekuje się, że temperatura powierzchni Eris będzie wahać się między 30 a 56 K ( -243 ° C i -217 ° C ). Ponieważ metan jest bardzo lotny, jego obecność wskazuje, że Eris zawsze przebywała w odległym regionie Układu Słonecznego, gdzie temperatura jest wystarczająco niska, lub że ma wewnętrzne źródło metanu, które kompensuje utratę gazu z atmosfery. Obserwacje te kontrastują z obserwacjami innej transneptunowej planety karłowatej, Hauméa , która ma lód wodny, ale nie zawiera metanu.
Eris wydaje się niezwykle jasna: jej bardzo wysokie albedo wynoszące 0,96 oznacza, że odbija do 96% światła słonecznego, czyli znacznie więcej niż 80% widzianych na przykład przy świeżym śniegu . Aby wyjaśnić to zjawisko, Bruno Sicardy , nauczyciel-badacz w LESIA , sugeruje: „Ten blask można wytłumaczyć młodością lub świeżością zamarzniętej ziemi: nie pochodzi on z początków Układu Słonecznego. Gdy Eris zbliża się lub oddala od Słońca na swojej orbicie, jej azotowa atmosfera kondensuje się w cienką błyszczącą warstwę o grubości około milimetra. Potem znowu znika ” .
Ta jasność pozwala sugerować, że Eris posiada atmosferę, potencjalnie bliźniaczą tej Plutona . Kiedy Eris znajduje się w peryhelium , około 37,77 AU , jej atmosfera byłaby maksymalna: na powierzchni niektóre obszary są bardzo jasne z powodu pozostałości lodu azotowego, a ciemne obszary złożone ze złożonych węglowodorów odnotowanych przez sublimację lodu. Będzie tak za około 250 lat, a atmosfera Eris będzie wtedy najbliższa dzisiejszej Plutona, z ciśnieniem atmosferycznym zbliżonym do mikrobarów . Gdy Eris oddala się od Słońca, jego atmosfera skrapla się i pokrywa powierzchnię chłodnym lodem. W najdalszym punkcie lód ciemnieje pod wpływem promieniowania ultrafioletowego i tworzą się złożone związki. Gdy zbliża się jej kolejne peryhelium, lód znów zaczyna sublimować.
Eris ma silnie ekscentryczną orbitę, która wynosi 38 j.a. od Słońca na jej peryhelium i 97.56 j.a. na jej aphelium , z okresem obiegu wynoszącym 559 lat . W przeciwieństwie do ośmiu planet, których orbity leżą mniej więcej w tej samej płaszczyźnie co Ziemia , orbita Eris jest bardzo mocno nachylona : tworzy z ekliptyką kąt około 44 stopni . Ponieważ termin perihelium jest ustawiony na wybranej epoki pomocą Obliczenia numeryczne rozwiązanie o problemu dwa ciała , dalsze Epoki od dnia perihelium, mniej dokładne wyniki. Jet Propulsion Laboratory Horizons dotrze po symulacji do wniosku, że Eris przybył w peryhelium około 1699 roku, w aphelium około 1977 roku i powróci do swojego peryhelium około 2257.
Eris znajduje się w latach 20. XX wieku w odległości około 96 jednostek astronomicznych od Słońca, prawie w jej aphelium, co oznacza, że promienie słoneczne potrzebują ponad dziewięciu godzin , aby do niej dotrzeć. Po odkryciu Eris i Dysnomia są najbardziej odległymi znanymi obiektami w Układzie Słonecznym, z wyjątkiem komet długookresowych i sond kosmicznych, takich jak Voyager 1 i 2 czy Pioneer 10 . Tak jest do 2018 roku, po odkryciu 2018 VG 18 . Jednak z półosią wielką wynoszącą prawie 68 jednostek astronomicznych nie jest to obiekt niekometarny z najodleglejszym peryhelium, ani obiekt niekometarny o najdłuższym okresie rewolucji. Tak więc od 2008 roku ponad czterdzieści znanych obiektów transneptunowych znajdowało się bliżej Słońca niż Eris, nawet jeśli ich półoś wielka jest większa, tak jak 1996 TL 66 , 2000 CR 105 , 2000 OO 67 , 2006 SQ 372 lub (90377) Sedna .
Peryhelium Eris o wartości około 38 j.a. jest typowe dla obiektów rozproszonych i chociaż znajduje się na orbicie Plutona, w zasadzie chroni je przed wpływem Neptuna , którego wielka półoś znajduje się w odległości 30 j.u. od Słońca. Z drugiej strony Pluton, podobnie jak inne plutyny , porusza się po mniej nachylonej i mniej ekscentrycznej orbicie i, chroniony przez rezonanse orbitalne , może przejść przez orbitę Neptuna. Za około osiem stuleci Eris będzie bliżej Słońca niż Pluton przez kilka dekad. Zostałby uformowany na wewnętrznej krawędzi Pasa Kuipera i pod wpływem Neptuna podczas formowania się Układu Słonecznego, co wyjaśnia jego położenie i silne nachylenie orbity.
Jeśli chodzi o jego okres rotacji , szacuje się na 25,9 godziny. Pomiar ten opiera się w szczególności na obliczeniach za pomocą teleskopu kosmicznego Swift i pomiarach naziemnych, co pozwala zagwarantować ten pomiar z pewnością statystyczną 99%. Jednak dalsze obliczenia na podstawie danych z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a dają znacznie wyższą wartość 14,56 ± 0,10 dnia i wskazują, że Dysnomy byłaby praktycznie w obrocie synchronicznym z okresem obrotu wynoszącym około 15,79 dnia.
Pozorna wielkość Eris wynosi 19, co jest jasne na tyle, aby wykrywać stosując niektóre teleskopów amatorów . Na przykład teleskop 200 mm z przetwornikiem obrazu CCD może wykryć Eris w sprzyjających warunkach. Dzięki silnemu albedo wynoszącemu 0,96 Eris byłaby o 50% jaśniejsza niż Pluton, gdyby została sprowadzona na tę samą odległość, co druga planeta karłowata.
Pomimo jego względnej widoczności, jego odkrycie jest późno podobnie jak Haumea i Makemake ponieważ pierwsze badania odległych obiektów początkowo koncentruje się na regionach blisko ekliptyki , to konsekwencją faktu, że planety i większość małych ciał Układu Słonecznego akcję wspólna płaszczyzna orbity powodu tworzenia się Układu Słonecznego w protoplanetarnym dysku .
Ze względu na strome nachylenie swojej orbity Eris pozostaje przez wiele lat w tej samej tradycyjnej konstelacji zodiaku . Znajduje się od 1929 roku w gwiazdozbiorze Wieloryba , aw 2036 wejdzie w Ryby . Był w Rzeźbiarzu od 1876 do 1929 i w Feniksie od około 1840 do 1875. Po wejściu w 2065 w Baranie przejdzie na północną półkulę niebieską: w 2128 w Perseuszu i w 2173 w Żyrafie, gdzie dotrze jego maksymalna północna deklinacja .
Eris ma unikalnego znanego naturalnego satelitę o nazwie Dysnomy (oficjalnie: (136199) Eris I Dysnomy). Został odkryty przez zespół Michaela E. Browna w dniu10 września 2005 r.z 10-metrowym teleskopie w Obserwatorium WM Keck , Hawaje , i oficjalnie ogłoszone2 października 2005 r.. Jego odkrycie jest wynikiem zastosowania przez zespół optyki adaptacyjnej nowego systemu laserowego przewodnika dla czterech najjaśniejszych obiektów transneptunowych ( Pluton , Makemake , Hauméa i Eris). Jego najbardziej prawdopodobną przyczyną powstania, podobnie jak w przypadku prawie wszystkich innych księżyców obiektów transneptunowych, byłaby kolizja, po której nastąpiłby akrecja gruzu wokół pozostałego masywnego obiektu. Orbita satelity mogła ulec znacznej ewolucji, ponieważ nie można wykluczyć zderzenia, które doprowadziło do jego powstania i obecności innych jeszcze nie odkrytych satelitów.
Dysnomy po raz pierwszy nosi prowizoryczne oznaczenie „ S/2005 (2003 UB 313 ) 1 ”, zwyczajowe oznaczenie satelity. Następnie, po tym, jak " 2003 UB 313 " otrzymuje nieoficjalną nazwę " Xena ", zespół postanawia nadać satelicie przydomek " Gabrielle ", od imienia pomocnika fikcyjnej postaci . Po tym, jak Eris otrzymał swoje ostateczne imię, wybór „Dysnomy” jest ustawiony wwrzesień 2006W odniesieniu do greckiej bogini anarchii Dysnomia (w greckiej Δυσνομία ), która jest córką Eris . Brown ujawnia również, że wybór był motywowany podobieństwem imienia do imienia jego żony Diane.
Jest to prawdopodobnie drugi co do wielkości księżyc planety karłowatej, po Charonie okrążającym Plutona, i pozostaje jednym z dwunastu największych znanych obiektów transneptunowych o szacowanej średnicy 700 ± 115 km (od 25% do 35% średnicy Eris). Jego okres obrotu wokół Eris jest 15.785 0.000 899 ± 050 dni z lekkim ekscentryczność z 0,0062 i wielkiej półosi z 37,430 km . Te szczegółowe obserwacje orbity Dysnomy wokół Eris umożliwiają dokładne poznanie masy planety karłowatej i układu dzięki trzeciemu prawu Keplera . Szacuje się, że kolejna seria tranzytów satelitarnych przez planetę karłowatą nastąpi w 2239 roku.
Eris nigdy nie była przelatywana przez sondę kosmiczną - jest to nawiasem mówiąc największy obiekt w Układzie Słonecznym, nad którym nigdy nie przelatywała - ale w 2010 roku, po udanym locie nad Plutonem przez sondę Space New Horizons , przeprowadzono kilka badań w celu ocenić wykonalność innych misji monitorujących w celu zbadania Pasa Kuipera i poza nim. Istnieją wstępne prace nad opracowaniem sondy przeznaczonej do badania układu eridian, którego masa, źródło zasilania oraz układy napędowe są kluczowymi obszarami technologicznymi dla tego typu misji.
Szacuje się, że Eris flyby misja może potrwać 24.66 roku przy użyciu pomocy grawitacyjne z Jowisza , na podstawie daty rozpoczęcia działalnościKwiecień 2032 lub w Kwiecień 2044. Eris byłaby 92,03 AU od Słońca, kiedy sonda przybyła.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.