Daiya-gawa
| Daiya-gawa ( japoński :大 谷川) | |
 Widok na rzekę Daiya przepływającą pod Shinkyō . | |
| Charakterystyka | |
|---|---|
| Długość | 29,9 km |
| Basen | 259 km 2 |
| Umywalka zbiorcza | Dorzecze Tone ( d ) |
| Przepływ średni | ( Nikkō ) |
| Zajęcia | |
| Źródło | Jezioro Chūzenji |
| Lokalizacja | Nikkō , prefektura Tochigi |
| · Wysokość | 1269 m |
| Zbieg | Kinu-gawa |
| Geografia | |
| Kraje skrzyżowane | Japonia |
Rzeki Daiya (大谷川, Daiya-gawa ) Jest strumieniem w mieście Nikkō , Tochigi Prefektura , Japonii.
Geografia
Rzeka Daiya o długości 29,9 km drenuje zlewisko o powierzchni 259 km 2 w Parku Narodowym Nikkō . Pochodzi z jeziora Chūzenji na wysokości 1269 m n.p.m. , zasila wodospad Kegon (1170 m ) i wpada do rzeki Kinu we wschodniej części miasta Nikkō .
Historia
Około 23 000 lat temu wulkan Nantai wyłania się z gleby łuku wulkanicznego na północny wschód od wyspy Honsiu w wyniku akumulacji kolejnych strumieni piroklastycznych . Rzeki Yu i Daiya tworzą jeden strumień, który płynie na północny wschód wokół obecnego położenia wodospadu Kegon. Ta pierwsza faza aktywności wulkanicznej na Górze Nantai zakończyła się 17 000 lat temu szczególnie wybuchowymi erupcjami, których wyrzuty ukształtowały otaczający relief. Podczas tego krótkiego okresu powstawania i działalności magmowe wylewy z góry Nantai przerywają bieg rzeki, która wije się u stóp jej południowej ściany. Woda, która gromadzi się wzdłuż tej naturalnej tamy, tworzy podmokłe równiny: Senjōgahara i Odashirogahara oraz jezioro Chūzenji, które przelewając się na wschód, z bazaltowego zagłębienia, które je zawiera, prowadzi do wodospadu Kegon, a następnie do rzeki Daiya.
Klęski żywiołowe
Koniec Lipiec 1662, ulewne deszcze spadły na miasto Nikkō, powodując osunięcie się ziemi na zboczach góry Akanagi , wulkanu położonego na dalekim północnym wschodzie gór Nikkō . U podnóża góry rzeka Inari wylewa i wydobywa ze swego koryta rzekę Daiya, której jest dopływem lewego brzegu. Kolejne powodzie spowodowały znaczne szkody; zginęło ponad 300 osób, a 140 zaginęło.
Uwagi i odniesienia
Bibliografia
- (ja) Takahiro Yamamoto, Badanie geologiczne Japonii , „ 日本 の 主要 第四紀 火山 の 積 算 マ グ マ 噴出 量 階段 図: 日光 火山 群 ” [„Diagramy ewolucji objętości magmy z erupcja głównych wulkanów w Japonii: grupa wulkaniczna Nikkō ”] [PDF] , na www.gsj.jp ,2014(dostęp 7 maja 2017 ) .
- (ja) Kohei Hirano i Masaki Takahashi, „ 日光 男 体 火山 最 末期 噴出 物 の 斑 晶 鉱 物 化学 組成 と マ グ マ 溜 り プ ロ セ ス ” [„Skład chemiczny fenokrystów w produktach ostatnia erupcja Volcano-Nantai w środkowej Japonii i jej konsekwencje dla procesów zachodzących w komorze magmowej ”], Proceedings of the Institute of Natural Sciences , Tokyo, Nihon University, vol. 41,2006, s. 123 ( ISSN 1343-2745 , przeczytaj online [PDF] , dostęp: 5 maja 2016 r. ).
- (en + ja) Tomoaki Tasaki, „ Bogaty krajobraz tkactwa wodnego ” , Shimotsuke Shimbun,2016(dostęp 12 lipca 2017 ) .
- Rzeka Kodaiya (古 大 谷川, Kodaiya-gawa ) .
- (en) Smithsonian Institution, " Nantai " na www.volcano.si.edu (dostępny 08 maj 2016 )
- (w) Yasuo Ishizaki, Teruki Oikawa i Yuko Okamura, „ Datowanie AMS 14C osadów jeziornych i piroklastycznych w kraterze szczytowym wulkanu Nantai, NE Japonia: Dowody erupcji holocenu ” , Journal of Mineralogical and Petrological Science , vol. 105 n O 4,sierpień 2010, s. 215 ( ISSN 1349-3825 , DOI 10.2465 / jmps.090218 , czytaj online [PDF] , dostęp: 5 maja 2016 ).
- (ja) Prefektura Shizuoka, „ 日光 富士 ／ 下野 富士 ［男 体 山］ ” [„Nikko Fuji / Shimo Fuji (Góra Nantai)”],październik 2015(dostęp 6 maja 2016 ) .
- (ja) Ministerstwo ds. Ziemi, Infrastruktury, Transportu i Turystyki , „ 災害 史 （江 戸 ～ 明治） ” [„Historia katastrof (Edo-Meiji)”],grudzień 2015(dostęp 19 czerwca 2016 ) .