Transport kolejowy w Belgii

Transport kolejowy w Belgii Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Pociąg ICE i Thalys w Bruxelles-Midi Charakterystyka sieci
Długość sieci 3602 km
z czego zelektryfikowana 3064 km
Rozstaw Normalny wskaźnik (1435  mm )
ruch drogowy
Ruch pasażerski 243,9 mln rocznie
Ruch towarowy 5 miliardów ton/km
Aktorzy
Zarządca infrastruktury Infrabel (głównie)
Operator Belgijskie Koleje Państwowe (SNCB) (głównie)

Plan

Belgijska sieć kolejowa

Belgia ma sieć kolejową bardzo szeroki. Pierwsza publiczna linia kolejowa w Europie kontynentalnej weszła do eksploatacji w dniu5 maja 1835 rmiędzy Bruxelles-Allée verte i Mechelen .

Belgia jest członkiem Międzynarodowego Związku Kolei (UCI), a jej kod UCI to 88.

Infrastruktura

W 2018 r. długość belgijskiej sieci kolejowej osiągnęła 3 602  km , wszystkie na standardowej rozstawie torów . Zelektryfikowanych jest już ponad 3064  km linii, co stanowi nie mniej niż 5976  km linii napowietrznych. Polityka sieci belgijskiej ma tendencję do dalszego elektryzowania osi sieci. Na przykład linia 15 z Herentals do Mol została zelektryfikowana w 2015 roku .

Większość linii zelektryfikowanych belgijskie w prąd stały o napięciu 3000  V , dostarczanych przez sieci trakcyjnej . Cztery szybkie linie łączące Brukselę z sąsiednimi krajami: LGV 1 do Francji , LGV 2 i 3, które następują po sobie do Niemiec oraz LGV 4 do Holandii, są zelektryfikowane prądem przemiennym o napięciu 25  kV , a także dwie z trzech klasycznych linii do Wielkiego Księstwa Luksemburga  : na linii brzegowej - Luxembourg granicy i linii 165 / 166 o nazwie Athus-Meuse do Anseremme (blisko Dinant ) do Luksemburga i granicami Francji, na południe od ' Athus .

Klasyczne linie do Niemiec 24 i 37 są zelektryfikowane na 3  kV z polem łączeniowym do 15  kV z wiaduktu Moresnet (na terytorium Belgii - przełączanie linii) oraz ze stacji Aachen .

W kierunku Holandii linie 12 i 40 mają pełne strefy przełączania, zwane „zamkami elektrycznymi” o napięciu ciągłym 1,5  kV .

Do Francji , stacje zmiany są planowane w Quévy (z Mons ) i Erquelinnes - Jeumont (z Charleroi ), podczas gdy zmiana odbywa się online na wyjściu ze stacji Froyennes ( Tournai ) i Mouscron (pas z możliwością zmiany w ślepym zaułku został zdemontowany na tej stacji).

W Belgii pociągi jeżdżą po lewej stronie (jak we Francji), w przeciwieństwie do pojazdów drogowych, które jeżdżą po prawej stronie, jak w całej Europie kontynentalnej. Jedynie transgraniczny odcinek linii 24 (między Montzen i Aix la Chapelle) jest obsługiwany w ruchu prawostronnym, tak jak ma to miejsce w Niemczech, aby zaoszczędzić na przegrodzie dla owiec (która kiedyś istniała w Glons ) .

Polityka

Historia

Już po odzyskaniu niepodległości w 1830 r . pojawił się wybór między promowaniem kolei lub kanału . W tym czasie droga wodna miała ogromną wadę: duże rzeki przecinały Holandię, zanim dotarły do ​​morza, ale Holandia była starą administracją, od której właśnie uwolniła się Belgia. Po odzyskaniu niepodległości, Scheldt został wciągnięty w łańcuch przez Holandię do 1839 ( traktat z artykułów XXIV ), a następnie został ukarany myto do 1863. Dlatego wykonalność kolei była badana przez inżynierów Pierre'a Simonsa i Gustave'a De Riddera .

W dniu 5 maja 1835 roku , pierwsza linia kolejowa w Belgii został otwarty, między Mechelen i Brukseli , w tym samym roku sekcjach Mechelen - Mechelen i Antwerpii - Dendermonde.

Pierwsze lokomotywy wprowadzone do użytku zostały sprowadzone z Wielkiej Brytanii i zaprojektowane przez Stephensona . Holowali wagony ławkowe i dyliżanse . 30 grudnia 1835„  Le Belge  ” parowóz , zbudowany przez Cockerill, zostanie wprowadzony do użytku na tej linii. Jest to pierwsza maszyna zbudowana w Belgii i Europie kontynentalnej; Przemysł belgijski szybko stał się głównym producentem lokomotyw, wagonów, szyn i sprzętu kolejowego dla Belgii i na eksport.

Od 1840 r . obsługiwane były Gandawa , Brugia , Ostenda , Antwerpia , Mechelen, Bruksela i Louvain . Linia, która miała łączyć Liège , Mons i Kortrijk została częściowo ukończona. W 1843 r. , kiedy ukończono główne osie północ-południe i wschód-zachód, pozwolono prywatnym firmom budować i eksploatować własne systemy kolejowe. Odegrało to kluczową rolę w uprzemysłowieniu kraju.

W 1842 r. nachylona płaszczyzna wybrzeża Ans umożliwiła połączenie Brukseli z Liège .

W 1843 r. ukończono odcinek Liège - Kolonia , czyniąc z tej linii pierwszą kolej transeuropejską.

W 1870 r. belgijskie koleje państwowe posiadały 863  km linii, a firmy prywatne 2231  km . Od 1870 do 1882 roku koleje były stopniowo znacjonalizowane , w szczególności przez prawie całkowity wykup sieci General Operating Company , całej Grand Compagnie du Luxembourg , jak również dwóch linii Grand Central Belge (reszta). Wielkiego Belgi Centralnej został upaństwowiony w 1897 r.).

W 1912 r. przewidywano już całkowitą nacjonalizację, ale zażądano również reorganizacji kolei państwa belgijskiego; dopiero w 1926 r . utworzono SNCB „Narodową Kompanię Kolei Belgijskich” (NMBS, Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen w języku niderlandzkim ; NGBE, Nationalgesellschaft der belgischen Eisenbahnen w języku niemieckim ). SNCB, które posiadało większe umiejętności i niezależność finansową, zastąpiło Belgijskie Koleje Państwowe.

W międzyczasie, w 1919 roku, artykuł 34 traktatu wersalskiego sprowadził do Belgii wschodnie kantony , które obejmowały kilka linii, które odtąd miały być obsługiwane przez koleje belgijskie (państwo, a następnie SNCB). Pierwszej wojny światowej spowodował rozległe zniszczenia i widział budowę kilku strategicznych liniach przez okupanta. W tym wiersz 24.

5 maja 1935SNCB podjął się elektryfikacji, począwszy od linii łączącej Brukselę Północ z Antwerpią Centralną , tj. 44  km . W tym czasie pojawiły się również nowe modele parowozów (w tym słynny typ 12 ) oraz pierwsze wagony spalinowe (w zależności od modelu przeznaczonego do obsługi małych linii wiejskich lub do obsługi ekspresowej między dużymi miastami). W 1938 r. miały zostać zelektryfikowane kolejne linie (gwiazda Brukseli), ale II wojna światowa przerwała projekt.

Inwazja na Belgię w maj 1940przyspieszyło przejęcie Compagnie du Nord-Belge , ostatniej dużej firmy w kraju, której koncesja miała wygasnąć około 1941 r. Druga wojna przyniosła jej część zniszczeń i rekwizycji, a odbudowa trwała kilka lat.

W 1948 r. , po wykupieniu ostatnich prywatnych firm (Malines-Terneuzen i Compagnie de Chimay), sieć stała się całkowitą własnością państwa.

Po elektryfikacji linii Bruksela-Charleroi oraz linii Bruksela-Antwerpia i Vilvorde-Linkebeek (towarowej) (1949), a także zakończeniu prac nad węzłem North-Midi (1952), SNCB uruchomiła wielką falę elektryfikacja i modernizacja większości jej głównych linii (1954-1960). W tym samym czasie rozpoczęto wymianę trakcji parowej na lokomotywy spalinowe i elektryczne (ukończone w 1967 r.) oraz zamknięcie pierwszych nierentownych linii. W 1958 r. otwarto linię 36C i stację Brussels-National-Airport, pierwszą na świecie obsługę lotniska regularnymi pociągami pasażerskimi.

Zamknięcie dla podróżnych małych odgałęzień, na rzecz autobusów, przyspieszyło w latach 60. i osiągnęło punkt kulminacyjny w 1984 r. wraz z planem IC - IR, w którym zamknięto wiele nierentownych linii, a na pozostałych ustanowiono usprawnione i czasowe usługi sieci. W latach 80. i 90. większość pozostałych linii została zelektryfikowana, kończąc karierę lokomotyw spalinowych pierwszej generacji.

Lata 1990-2010 to modernizacja sieci i tworzenie nowych infrastruktur

Pociągi dużych prędkości

Kilka usług pociągów dużych prędkości obsługuje Belgię:

Obsługa krajowa i międzynarodowa

Od czasu wprowadzenia planu IC-IR z 1984 r. , SNCB obsługiwała belgijską sieć w oparciu o  regularny rozkład : regularne pociągi kursują co godzinę, dwie lub cztery godziny i dlatego obsługują różne stacje kursu w tej samej minucie co godzinę. Relacje między stolicą a głównymi miastami odbywają się za pomocą kilku godzinnych połączeń, oferując (zwłaszcza w tygodniu) usługę co pół godziny, wzmacnianą w godzinach szczytu.

Ponadto oferta jest ważniejsza w dni powszednie niż w weekendy i święta. Niektóre pociągi nie kursują również podczas wakacji szkolnych, inne są zarezerwowane na te okresy.

Godziny są zwykle zmieniane dwa razy w roku, w czerwcu i grudniu. Oferta podzielona jest na kilka kategorii pociągów:

Oprócz pociągów dużych prędkości, niektóre połączenia InterCity lub lokalne są międzynarodowe, w tym:

Metro i tramwaje

Miasto z rozbudowaną siecią metra  :

Miasta z siecią tramwajową lub kolejową:

Narodowe Stowarzyszenie Lokalnych Kolei (SNCV) raz miał wiele lokalnych linii, czasem łącząc kilka miast razem. Duża część tej sieci zniknęła między latami 30. a 80., przekształcona w linie autobusowe; sieci tramwajowe Charleroi i Belgian Coast są pozostałością tej sieci.

Pewna infrastruktura wykorzystywana przez tramwaje została zbudowana w Antwerpii i Charleroi oraz na ich przedmieściach z perspektywą stworzenia ciężkiego metra, ale przebudowa nie jest planowana z powodu braku funduszy.

Tramwaj linii Coast ( Kustlijn w języku niderlandzkim) jeździ po belgijskim wybrzeżu od De Panne do Knokke-Heist .

Uwagi i referencje

  1. miejscu Infrabel.be: [1] (dostępny 16 luty, 2018).
  2. „  Transport publiczny koleją (1997-2010)  ” , SPF-Economie Statistics / FOD-Economie Statistics (dostęp 4 marca 2014 )
  3. „  Fakty i liczby 2015 broszura  ” , Infrabel (dostęp 9 stycznia 2017 r. )
  4. „  Infrabel 15.03.2012 – Elektryfikacja linii Herentals – Mol  ” , Infrabel (dostęp 4 marca 2014 )
  5. „  SNCB wprowadza nową ofertę S w Liège, Charleroi, Antwerpii i Gandawie  ” , na Le Soir ,28 sierpnia 2018(dostęp 31 grudnia 2019 )

Zobacz również

Powiązane artykuły