| Narodziny |
3 lipca 1956 Paryż |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Dziennikarz , pisarz , biograf |
Michel Taubmann , urodzony w Paryżu w 1956 r. , Jest dziennikarzem telewizyjnym, pisarzem i redaktorem. Był także założycielem i redaktorem naczelnym magazynu Le Meilleur des Mondes , a następnie dyrektorem magazynu Building. W 2017 był redaktorem Les éditions de l'Archipel i publicystą politycznym w kanale telewizyjnym i24News .
W młodości Michel Taubmann był działaczem skrajnej lewicy, w PSU, a następnie w organizacjach trockistowskich, takich jak Komunistyczna Organizacja Robotnicza i Komunistyczne Komitety Samozarządzania . Pracując w PTT kontynuując studia, był delegatem CGT w Centre de Tri Postal przy Gare d'Austerlitz w latach 70. Jego początki dziennikarstwa sięgają 1979 r. gazeta Autogestion . W latach 1979-1982 był niezależnym pisarzem dla różnych gazet, zwłaszcza Liberation , oraz dla trzeciego kanału telewizyjnego. Porzucając aktywizm, będąc blisko Partii Socjalistycznej, Michel Taubmann został pełnoetatowym dziennikarzem France 3 w latach 1982-1989 na stacjach Nantes, Orleans, Limoges, Paris-Ile-de-France oraz Soir 3 .
W latach 1989-1992 uczył dziennikarstwa głównie w CFPJ, Centrum Kształcenia i Rozwoju Dziennikarzy w Paryżu i Montpellier. W tym kontekście uczestniczy w szczególności w szkoleniu dziennikarzy telewizyjnych w Portugalii, Finlandii, Majotcie i Nowej Kaledonii. W 1992 r. Brał udział w tworzeniu francusko-niemieckiego kanału ARTE . Pozostał tam do 2008 roku, zajmując w szczególności stanowisko dyrektora francuskiego biura informacyjnego przez 8 lat. W latach 2005-2009 kierował magazynem Le Meilleur des Mondes, zanim w 2012 r. Wydał magazyn Building („swobodnie budować myśli”), który przestanie się ukazywać po trzech numerach w następnym roku. W 2013 roku brał udział w uruchomieniu międzynarodowej stacji telewizyjnej i24news w Tel Awiwie . Był jego zastępcą dyrektora ds. Informacji przez 18 miesięcy. Po odejściu z tej funkcji nadal współpracuje z tym kanałem, jako felietonista specjalizujący się w polityce francuskiej. Pracował jako dyrektor ds. Kolekcji w Éditions du Moment , a teraz zajmuje identyczne stanowisko w Éditions de l'Archipel . Pisarz Michel Taubmann opublikował 11 książek. Najbardziej znane to: L'Affaire Guingouin (1994) i Le Roman True Dominique'a Strauss-Kahna (2011). Znany jest również z książek o Iranie , w tym Secret History of the Iranian Revolution (2011).
Istniejące wcześniej w Cercle de l'Oratoire grono przyjaciół spotykało się nieformalnie w celu wymiany opinii na aktualne tematy. To właśnie po atakach z 11 września 2001 r. Krąg ten przekształcił się w Krąg Oratorium, transformację, której materializacją był apel wspierający amerykańską interwencję w Afganistanie przeciwko Al-Kaidzie. Różnica między tymi dwoma listami mówi sama za siebie. Kiedy wMarzec 2003niektórzy członkowie Koła Oratorium podpisali manifest na rzecz interwencji w Iraku, inni odmówili. Duża część pierwszych uczestników porzuca z czasem to, co stało się klubem bliskim amerykańskiemu neokonserwatyzmowi . Jakiś czas później Koło planuje powstanie recenzji, w wyniku której powstanie organ zatytułowany Le Meilleur des Mondes, którego redaktorem naczelnym jest Michel Taubmann. Po trudnym początku pismo wreszcie ujrzało światło dzienne w 2006 roku, po porozumieniu z dyrektorem edycji Denoël , Olivierem Rubinsteinem . Do zespołu założycielskiego dołączają nowi współpracownicy, tacy jak Pascal Bruckner i pisarz Olivier Rolin . Koło utworzyło także stowarzyszenie Przyjaciół Nowego Wspaniałego Świata, któremu przewodniczy filozof André Glucksmann . Przegląd wydarzeń na Bliskim Wschodzie zawiera idee zbliżone do poglądów amerykańskich neokonserwatystów.
W swojej książce La Bombe et le Coran opublikowanej w 2008 roku Michel Taubmann zamierza zbadać osobowość i karierę byłego prezydenta Iranu Mahmuda Ahmadineżada . Według Taubmanna Ahmadineżad brał udział w wielu tajnych misjach związanych z międzynarodowym terroryzmem. Jego awans rozpoczął się na dobre po zwycięstwie reformatora Khatamiego w wyborach prezydenckich w 1997 r. Przywódca Bassidjis , paramilitarnej milicji, Mahmud Ahmadineżad prowadzi brutalne operacje przeciwko wszystkim tym, studentom, artystom, pisarzom, którzy wierzą w demokratyczny rozwój plan. Jego niespodziewany wybór na Prezydenta Republiki w rCzerwiec 2005dopełnia uścisk najbardziej obskurantystycznego ruchu w państwie irańskim. ”. Twierdzi, że prowadził śledztwo w sprawie byłych krewnych irańskiego prezydenta i przeciwników przebywających obecnie na wygnaniu. Michel Taubmann wplata głowę państwa w akty tortur, wielokrotne zabójstwa, których sam by dokonał.
Zgodnie z wydaniem 4 lutego 2007Mahmud Ahmadineżad z Iranu Resist pod koniec lat 1990 byłby przedstawicielem w Libanie „ Fundacji Męczenników ”, mającej na celu finansowanie Hezbollahu . Mówi się, że ma stare stosunki z Hassanem Nasrallahem , sekretarzem generalnym Hezbollahu, którego podobno spotkał w Korei Północnej podczas szkolenia w służbach wywiadowczych.
W tej książce Michel Taubmann argumentuje, że socjalistyczny polityk Dominique Strauss-Kahn byłby ofiarą spisku, o którym pisze dziennik Le Monde , przedstawiając go jako „przeprosiny DSK”.
Artykuł z 6 marca 2006opublikowany w gazecie Liberation , napisanej przez Érica Aeschimanna i zatytułowanej „Najlepsi przyjaciele Ameryki” krytykuje stanowisko Michela Taubmanna i jego przyjaciół z Cercle de l'Oratoire . Według dziennikarza „antyamerykanie” żyją w strachu przed islamizmem, a czasem przed samym islamem […] W małym plemieniu Oratorium dużo się mówi o „islamofaszyzmie” , „Zielony faszyzm”, „islamski totalitaryzm”. Tak wiele denominacji zdecydowało się zarejestrować islamizm w linii nazizmu i komunizmu i pokazać, że po raz kolejny demokracje stają w obliczu zła absolutnego. Według Stéphane'a Courtois „wyruszyliśmy na nową rundę totalitaryzmu”. „Po nazizmie i komunizmie islamizm jest trzecią próbą zniszczenia wolności jednostki”, ocenia André Sénik . "
Dodaje:
„Trudno nie dostrzec w tej analizie, cokolwiek się o niej myśli, śladu doświadczenia politycznego tych, którzy ją formułują. Sénik i Courtois, skruszeni komuniści, przez trzy dekady mordowali zbrodnie stalinizmu [...] Michel Taubmann był szkolony przez trockistów, tendencję „pabloicką”, gdzie gułag zawsze był potępiany. „Naszym wspólnym punktem w Oratorium jest antytotalitaryzm” - zapewnia. Oto postawione równanie: być antyamerykańskim to być antyislamistą, a więc antytotalitarnym. CQFD [...] Ale poza ekspertami w regionie, realia świata muzułmańskiego nie są tym, co najbardziej martwi klub Oratory. Ani w Ameryce, jeśli o to chodzi. Paradoksalnie, centralną kwestią jest Francja. Michel Taubmann chętnie przyznaje: „Kwestia amerykańska jest ważna, ponieważ jest to kwestia skierowana do Francji”. To „francuskie zło”, podsumowuje Michel Taubmann i uśmiechamy się, słysząc, jak były lewicowiec użył wyrażenia, którego Alain Peyrefitte , muskularna prawica z lat 70., użył w swoim czasie jako tytuł książki piorunującej. Zaryzykować. Ale może też chęć zerwania z lewicą, która od trzydziestu lat nie przestaje spotykać się z własnymi sprzecznościami. W promieniu swoich wrogów „oratorianie” z łatwością przechodzą od islamizmu do „ islamo-lewactwa ”, a następnie do samego lewactwa. Temat czyni je niewyczerpanymi [...] "