Narodziny |
v. 1170 Piza , Republika Pizy |
---|---|
Śmierć |
v. 1250 Piza , Republika Pizy |
Narodowość | Pisan |
Obszary | Matematyka |
Znany z |
Cyfry arabskie Notacja algebraiczna Ciąg Fibonacciego |
Leonardo Fibonacci (ok. 1175 w Pizie - ok. 1250 ) jest włoskim matematykiem . W tamtym czasie jego zwyczajowe imię brzmiało „Leonardo Pisano” (obecnie jest znany w języku francuskim pod odpowiednikiem „ Léonard de Pisa ”), a czasami nazywał się „Leonardo Bigollo” ( bigollo oznacza „Podróżnik” po włosku). Jeśli jest znany z ciągu Fibonacciego , odgrywa szczególnie ważną rolę w łączeniu wiedzy matematycznej Arabów , w szczególności o liczbach indoarabskich , z Zachodem.
Bardzo brakuje źródeł biograficznych na temat tej postaci.
Urodzony w Pizie , republice morskiej , jego wykształcenie odbywało się głównie w Béjaïa (Bougie) w Algierii , gdzie jego ojciec Guglielmo Bonacci jest kupcem i notariuszem celnym z ramienia zakonu kupców Republiki Pizy . To właśnie w tym portowym mieście, będącym wówczas ośrodkiem handlowym i intelektualnym, Fibonacci rozpoczął edukację matematyczną. Chociaż nie wiadomo, czy jest arabistą, studiuje w szczególności dzieła algebraiczne perskiego Al-Chwarizmi i egipskiego Abu Kamila . Jest prawdopodobne, że znał dzieła perskiego Al-Karaji.
Uwzględniając także podróżował po Morzu Śródziemnym - do Egiptu , Syrii , Sycylii , Provence , Grecji , etc. - w imieniu ojca i poznał różnych matematyków, Fibonacci przywiózł do Pizy w 1198 cyfry arabskie - niektóre z nich przypisują wprowadzenie Gerbertowi d'Aurillac -. Ilustruje to związki między komercyjną żywotnością włoskich miast tamtych czasów a naukową i artystyczną kreatywnością ich członków.
Od 1198 do 1228 r., zamieszkały w Pizie, gromadził wiedzę matematyczną i pisał różne prace. Znanym elementem życia Fibonacciego jest jego związek z dworem cesarza Fryderyka II Hohenstaufena . Z jego dzieł, które opublikował w 1225 r., dowiadujemy się, że w czasie pobytu cesarza w toskańskim mieście odbyło się przynajmniej jedno spotkanie w Pizie z dwoma wybitnymi dworzanami jego dworu, którzy proponują mu rozwiązanie różnych problemów matematycznych o niezwykłej złożoności .
Po 1228 roku życie Fibonacciego jest nam prawie nieznane. Tylko jeden znany dokument odnosi się do niego. Chodzi o dekret z 1241 r. zawiadamiający o przyznaniu przez Republikę Pizy 20 lirów rocznej pensji „mądremu i dyskretnemu mistrzowi Léonardo Bigollo” w uznaniu usług świadczonych na rzecz miasta i obywateli, w jakości księgowej. Fibonacci zmarł wkrótce potem, prawdopodobnie w Pizie.
Księga Obliczeń to traktat o obliczeniach i rachunkach opartych na obliczeniach dziesiętnych w czasach, gdy cały Zachód nadal używa cyfr rzymskich i liczy na liczydle . Książka ta jest pod silnym wpływem jego dzieciństwa mieszkającego na południu i wschodzie Morza Śródziemnego; jest również pisany częściowo od prawej do lewej.
Wraz z tą publikacją Fibonacci wprowadził do Europy indoarabski system notacji sprowadzony z Indii przez najazdy arabsko-muzułmańskie. Ten system jest potężniejszy i szybszy niż notacja rzymska, a Fibonacci jest tego w pełni świadomy. Wynalazek zostanie początkowo źle odebrany, ponieważ opinia publiczna nie rozumie już kalkulacji dokonywanych przez handlowców. W 1280 roku Florencja zakazała nawet używania cyfr arabskich przez bankierów. Uważa się , że zero wprowadza zamieszanie i trudności do tego stopnia, że nazywają ten system cifra , co wywodzi się od arabskiej nazwy zero (al sifr = void, zero). To dzięki użyciu liczb w tradycji kabalistycznej słowo liczba nabrałoby znaczenia tajnego kodu.
Fibonacci jest dziś bardziej znany z jednego ze swoich problemów prowadzących do liczb i ciągu noszącego jego imię , ale w swoim czasie to głównie zastosowania arytmetyki do rachunku handlowego skłoniły go do rozpoznania: rachunku zysków z transakcji, przeliczania między walutami różnych krajów przy użyciu różnych podstaw (podstawa 10, 12, 20). Jego praca nad teorią liczb została zignorowana za jego życia, ale była szeroko czytana przez następne dwa stulecia. Jego praca jest obecnie szeroko wykorzystywana w finansach rynkowych, aw szczególności w analizie technicznej .
Książka ta znaki przeniesienie Fibonacciego praktyki matematyczne procentowe w dziedzinie geometrii i trygonometrii, w oparciu o elementy z Euklidesa i metryczne z Heron z Aleksandrii . Praca dedykowana jest tłumaczowi, członkowi dworu Fryderyka II Hohenstaufena , Dominicusowi Hispanusowi. Składa się z siedmiu rozdziałów, w których autor omawia zagadnienia geometrii płaskiej lub geometrii w przestrzeni. Wiele z tych problemów dotyczy pomiarów powierzchni i objętości, a także zastosowań twierdzenia Pitagorasa czy podobnych własności trójkątów. Możemy jednak uznać, że praca ma część ósmą, wstawiony między pozostałe aneks, który zajmuje się obliczaniem pierwiastków kwadratowych i sześciennych.
Pokazuje między innymi, że rzeczywistego rozwiązania równania nie da się skonstruować za pomocą linijki i cyrkla . Jest to wynik niezrównany od czasów Euklidesa .
Ta Księga Kwadratów , dedykowana Fryderykowi II , to księga problemów numerycznych, bardzo imponująca część pracy Fibonacciego.
Pełny tytuł: Flos super solutionibus quarumdam questionum ad numerum i ad geometricam relativeium można przetłumaczyć jako Kompendium rozwiązań niektórych zagadnień związanych z liczbą i geometrią . Jest to zbiór wypowiedzi, w których rozwiązano piętnaście problemów zdeterminowanej i nieokreślonej analizy pierwszego stopnia. Trzy z nich zostały zaproponowane jako wyzwanie przez Jeana de Palermo - matematyka dworskiego, który weryfikuje rozwiązania - podczas konkursu matematycznego zorganizowanego przez iw obecności Fryderyka II, problemy, które tylko Fibonacci był w stanie rozwiązać.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.