Inostrancevia

Inostrancevia Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Inostrancevia alexandri atakuje Scutosaurus karpinski , miejsce polowań, które mogło mieć miejsce, ponieważ oba gatunki żyły w kierunku górnego permu ( wuchiapingian ), na terenach dzisiejszej północnoeuropejskiej Rosji . Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Synapsida
Zamówienie Therapsida
Klad Theriodontia
Zamówienie podrzędne †  Gorgonopsia
Rodzina †  Gorgonopsidae
Podrodzina †  Inostranceviinae

Uprzejmy

†  Inostrance
via Amalitsky , 1922

Gatunki niższej rangi

Inostrancevia stanowi wymarły rodzaj bardzo dużych mięsożernych terapsydy , należące do podrzędu także wygasłego Gorgonopsians , Żyjąc pod koniec permu , około 265 Ma temu , przed wyginięciem podczas wymierania permu i triasu , 252,3 mln lat temu. Jego szczątki znaleziono wówczas w Imperium Rosyjskim , następnie rodzaj został opisany w latach dwudziestych XX wieku na krótko przed okresem stalinowskim w ZSRR .

Opis

Największy gatunek, Inostrancevia alexandri , miał 3,5 metra długości i ważył około 300 kilogramów. Czaszka mierzy 45 centymetrów. Badanie jego kości pokazuje, że miał silne mięśnie.

Jego górna szczęka miała 6 siekaczy, a także 10 kłów. Żuchwa miała 6 dużych siekaczy i 8 mniejszych siekaczy. Jego duże kły mierzyły od 12 do 15 cm. Ta cecha jest już obecne w niektórych Gorgonopsians , ale długie kły z inostrancevia przybliżenia go do szablastozębne tygrysów , takich jak Smilodon lub innych ssaków z tym podobnej morfologii. Co więcej, jego wielkość sprawia, że ​​jest największym zwierzęciem w tym aspekcie, przewyższając nawet populację Smilodon , która sama ma już 2,3 metra długości.

Ten super-drapieżnik nie będzie miał konkurencji w łańcuchu pokarmowym aż do wyginięcia permu i triasu, gdzie wyginie bez pozostawienia potomstwa, a jego obecnymi najbliższymi krewnymi będą ssaki dowolnego rzędu (w tym Homo sapiens ).

Etymologia

Nazwa rodzaju Inostrancevia została wybrana przez rosyjskiego paleontologa Władimira P. Amalitskiego na cześć rosyjskiego geologa Aleksandra Inostrantseva.

Zachowanie

Podobnie jak gorgonopsians, Inotrancevia był aktywnym myśliwym, który mógł zaatakować duże roślinożerne, takie jak pareiasaurs , takich jak skutozaur lub Arganaceras lub dicynodonty (inne terapsydy), nadal niewielki w tym czasie. Współistniała również z temnospondylem , poważnie uszkodzonym przez ten suchy klimat, na który w znacznym stopniu wpłynie wymieranie permu i triasu , a także zauropsydy .

Kropka

Inostrancevia została przystosowana do wyjątkowo gorącego i suchego środowiska pustynnego. Jednak to właśnie te trudne warunki życia z czasem zmienią gorgonopsy, a także znaczną część fauny tego okresu, np. Pareiasauridae , dinocephali czy znaczną część dicynodontów . Po tym kryzysie biologicznym gorgonopsy zostały zastąpione jako duże drapieżniki przez inne terapsydy, takie jak cynodonty i therocephali , oraz przez niektóre diapsydy, takie jak archozaury .

Kultura popularna

Inostrancevia jest najsłynniejszym gatunkiem gorgonopsa wśród ogółu społeczeństwa, w szczególności pod względem wielkości i drapieżnictwa podobnego do kotów szablozębnych .

Odniesienie

Linki zewnętrzne

Uwagi

  1. http://fossilworks.org/bridge.pl?a=taxonInfo&taxon_no=39127
  2. PA Pravoslavlev , „  Gorgonopsidae z wykopalisk wiceprezydenta Amalitsky'ego w North Dvinsky.  », Akademia Nauk Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich , Leningrad,1927, s.  170 ( czytaj online )
  3. VP Amalitsky , „  Diagnozowanie nowych form kręgowców i roślin z górnego permu północnej Dźwiny.  ”, Biuletyn Rosyjskiej Akademii Nauk , Sankt Petersburg, t.  16 N O  6,1922, s.  329–340
  4. "  inostrancevia  " , Paleofile ( ostatnia wizyta 4 stycznia 2014 )