W fizjologii roślin , geotropizm jest sposób, w których rośliny rozwijają się i zorientowania się w odniesieniu do wagi .
Niemal równoważne pojęcie geotropizmu podkreśla znaczenie gleby jako podłoża, na przykład w celu opisania tendencji korzeni palowych do zakotwiczania się głęboko i pionowo w glebie, w przeciwieństwie do innych korzeni, które mogą rozwijać się poziomo. Ale ten ostatni termin wyszedł z użycia, ponieważ reorientacja jest spowodowana przyspieszeniem grawitacyjnym.
Roślina lub gałąź ma ortogeotropową lub ortotropową oś wzrostu, jeśli jest to zrobione pionowo. O osi wzrostu mówi się, że jest plagiogeotropowa lub plagiotropowa, jeśli wzrost odbywa się poziomo, aeotropowa, jeśli wzrost nie ma uprzywilejowanej orientacji.
Pierwszą demonstrację tego zjawiska wyraźnie przedstawił Denis Dodart , ale przegapił wyjaśnienie grawitacji, które kilka lat później przedstawił J. Austruc. W 1806 roku, sto lat później, Thomas Andrew Knight po raz pierwszy połączył grawitropizm z grawitacją równoważną przyspieszeniu . Dzięki obrotowemu urządzeniu do młodych sadzonek przykładana jest siła odśrodkowa . W ten sposób korzenie młodych sadzonek poddanych „zmodyfikowanej grawitacji” przyjęły zmodyfikowany kierunek wzrostu, zgodnie z kierunkiem wypadkowej siły odśrodkowej i grawitacji. Charles Darwin podkreślił rolę kapelusza korzenia w postrzeganiu grawitacji.
Proste eksperymenty pozwalają teraz uwydatnić to zjawisko.
Ponadto wiadomo, że grawitropizm wprowadza do gry fitohormon : auksynę (lub AIA), przy czym wydłużenie jest funkcją stężenia auksyny.
W korzeniach komórki, zwane statocytami , znajdują się w środku kapelusza, w obszarze zwanym columella (lub statenchymą). Ta nasadka zakrywa główny merystem korzenia znajdujący się na końcu korzenia. W tych statocytach mamy organelle (przechowujące skrobię : amyloplasty ) wyspecjalizowane w postrzeganiu sygnału grawitacji: są to statolity . Te graworeceptory pełnią rolę „ ciężaru ” i poruszane grawitacyjnie są umieszczane w kontakcie z retikulum endoplazmatycznym na „dnie” komórki. Nacisk, jaki wywierają na tę siateczkę endoplazmatyczną, wysyła sygnał transdukowany do merystemu, który może, ale nie musi, odpowiednio modyfikować jego rozwój. Przyjmuje się, że mechanizm ten umożliwia przekierowanie przepływu substancji, w szczególności fitohormonów, a zwłaszcza auksyn .
W łodygach statolity są obecne w całej strefie wzrostu endodermy . Dlatego redystrybucja auksyny może odbywać się na poziomie lokalnym. W okrywie korzeniowej lub łodydze z rozwiniętym miąższem amylodu, statocysty tworzą prawdziwą tkankę, statenchymę.
Ta teoria statocysta sam nie wyjaśnia graviperception: the kłączami z Chara nie mają amyloplastów ale konkrecji siarczanu baru .
Krzywizna grawitropowa niektórych grzybów lub drzew wykazuje zjawisko kompensacji: po fazie krzywizny rośliny te mają fazę dekrzywienia (zwaną autotropizmem).