Strojenie lub porozumienie , akcja jest dostarczenie instrumentu muzycznego , to znaczy jego regulacji w celu uzyskania ocena życzenia. Strojenie odbywa się poprzez zmianę naciągu struny , membrany , długości rury itp. W zależności od instrumentu może to wykonać sam muzyk ( gitara , flet , obój , klawesyn , harfa itp.) Lub specjalista zwany np. „ Stroicielem ” fortepianu lub „ harmonistą ” fortepianu. „ organy . Strojenie instrumentu odbywa się za pomocą ucha lub za pomocą kamertonu lub tunera i może obejmować zakres od pojedynczego instrumentu do całego zespołu .
Etymologicznie akord jest wynikiem, a strojenie jest aktem budowania tego akordu.
Czynność, która powoduje strojenie instrumentu, ma w języku francuskim dwa synonimy: „akordeon” i „akordeon”.
Realizacja umowy odbywa się według systemu umowy (lub temperamentu).
Strojenia mogą być wykonane w odniesieniu do „ standardowej częstotliwości ”, na przykład w A z widełek . To byłoby bardziej poprawne mówić o tym „z” Kamerton , ponieważ, jeśli aktualnie częstotliwość ta jest umownie ustalona na poziomie 440 Hz , w przeszłości kamertonu nie została ustalona, lub tylko w ściśle określone miejsce: jako w rezultacie niektóre prace wczesnej muzyki oraz niektóre instrumenty mogą preferować korzystanie z innym kamerton.
Strojenie instrumentów o stałym brzmieniu dostosowuje się do rodzaju muzyki , okresu, miejsca, do określonego systemu strojenia .
Te łańcuchy o skrzypce najpoważniejszym do najpoważniejszych, otrzymały piąty następująco: G, D, i połowę . Posłuchaj otwartych strun ; posłuchaj, jak rozstrojone są skrzypce. Możesz jednak nastroić skrzypce w inny sposób, aby uzyskać efekt, na przykład skordaturę .
Te łańcuchy o Viola , najpoważniejszym do najpoważniejszych, otrzymały piąty następujący: C, G, D i . Zwróć uwagę, że struny G, D i A są takie same jak w skrzypcach
Te łańcuchy o wiolonczelę najpoważniejszym do najpoważniejszych, są dostrojone do tej piątej w sposób Fiołek ale oktawę dolna: C, G, D i .
Te ciągi o kontrabas , najpoważniejsze z najbardziej dotkliwe, podane są w następujący sposób: E, A, D i ziemia .
Te ciągi od An basie elektrycznym , najpoważniejsze z najbardziej dotkliwe, przyznawane są częściej w połowie standard: E, A, D i ziemia . Jest to to samo strojenie jak kontrabas widział wcześniej i jak gitara bez 5 th i 6 th struny, gdy jest ona w standardzie E. Istnieją na przykład inne formy strojenia, w szczególności w standardzie Es lub Drop D.
Standardowe strojenie gitary sześciostrunowej, od najniższej do najwyższej (6 do 1), to: Mi La Ré Sol Si Mi (EADGBE). Kolejne struny gitary dlatego są dostrojone do prawa czwarta (dwa dźwięki i diatonicznym tonu), z wyjątkiem różnicy pomiędzy 3 rd i 2 -go łańcucha, gdzie jest głównym ich trzecia (dwa tony).
Bibliografia:
| Lina | Uwaga | Notacja angielska | Częstotliwość |
|---|---|---|---|
| 1 (najcieńszy) | Mi 3 | E 4 | 329,6 Hz |
| 2 | Jeśli 2 | B 3 | 246,9 Hz |
| 3 | Piętro 2 | G 3 | 196 Hz |
| 4 | Ad 2 | D 3 | 146,8 Hz |
| 5 | 1 | A 2 | 110,0 Hz |
| 6 (największa) | Mi 1 | E 2 | 82,4 Hz |
W praktyce, aby otrzymać gitarę, której struny są nastrojone względem siebie, konieczne jest, aby:
Innym szczególnie skutecznym sposobem strojenia gitary elektrycznej jest wybrzmiewanie harmonicznych . Podaje się najpierw strunę A ( 5 e ) za pomocą kamertonu lub tunera.
| Plik audio | |
| posłuchaj otwartych strun (plik midi) | |
| Trudności w korzystaniu z tych mediów? | |
|---|---|
Aby uzyskać bardziej szczegółowe wyjaśnienie, zobacz na wikibooks: Strojenie gitary
Gitara szczególnie dobrze nadaje się do ćwiczenia skordatury , która jest już powszechna w muzyce lutniowej, a która ma tę szczególną zaletę, że ułatwia użycie otwartych strun, które mogą stanowić akord otwarty .
Jednak muzycy wyznaczą nuty tak, jakby strojenie było standardowe. Może być używany z kilku powodów: aby uzyskać cięższe brzmienie, łatwiej harmonizować z zakresem wokalisty lub instrumentów dętych (często w B lub Es). Przykłady: Black Sabbath , Slayer , Motörhead
To strojenie jest używane głównie w muzyce o brzmieniu celtyckim (muzyka bretońska, muzyka irlandzka), a czasami także dla pewnych orientalnych / indyjskich współbrzmień (posłuchaj utworu Kashmir Led Zeppelin ( Physical Graffiti , 1975)). On The End of The Doors , Robbie Krieger jest dostrojony tak.
Standardowe strojenie czterostrunowego basu , od najniższej do najwyższej, to: Mi La Ré Sol (EADG). To strojenie jest bardzo powszechne we wszystkich stylach muzycznych. Podobnie jak w przypadku gitary, istnieją alternatywy:
Basy pięciostrunowe mają niższą strunę, często dostrojoną do niskiego B : Si Mi La Ré Sol (BEADG). Pięciu użytkowników basu strunowego to obecny basista Robert Trujillo z Metalliki , Fieldy of Korn , Jason Newsted z Voivod i Nathan East of Fourplay .
Sześciostrunowe basy mają wyższą strunę, często dostrojoną do C: Si Mi La Ré Sol C (BEADGC), która różni się od strojenia gitary, gdzie równoważna struna (wyższa niż G) jest dostrojona w B (strojenie w C utrzymuje stała czwarta przerwa między dwoma strunami, podczas gdy strojenie w B powoduje przerwę, z dużą trzecią przerwą między G i B). Do entuzjastów sześciostrunowego basu należą John Myung z Dream Theater , Anthony Jackson i John Patitucci .
5 struna banjo jest nastrojony na zasadzie otwartej strojenia . Specyfiką tego typu banjo jest to, że struna „najwyżej na szyi” jest najwyższa. Oto trzy przykłady strojenia 5-strunowego banjo :
Banjo tenorowe ma tylko 4 struny, strojone C2, G2, D3, A3 jak altówka (smyczki smyczkowe). Wśród irlandzkich lub szkockich banjoistów znajdujemy również strojenie G, D, A, E, albo o jedną piątą wyższe (jak skrzypce) w przypadku banjoliny - wielkości mandoliny - albo o czwartą wyższą dołek.
Strojenie fortepianu jest trudną operacją i wymaga interwencji profesjonalnego stroiciela . Zastosowanie prostych tunerów nie pozwala na prawidłowe strojenie na fortepianie z powodu zakłóceń powodowanych przez inharmonicity ze strun . Dlatego nieuniknione, częstotliwość teoria temperamentu każdy może być stosowany tam pod groźbą kary prędkości uderzeń z przedziałów temperamentu nie wybrał spełnione, które są jedynym prawdziwie postrzegane przez ludzkie ucho, która nie bierze pod uwagę częstotliwości wyizolowanego z podstawowych dźwięków ( częściowe 1 STS ) do analizowania bocznej linii i koloru o muzycznego brzmienia .
W obliczu tych spostrzeżeń przez dziesięciolecia stroiciele i konstruktorzy fortepianów opracowali w tajemnicy podczas warsztatów pewną liczbę strategii akustycznych służących zwalczaniu i omijaniu niepokojących skutków nieharmoniczności na prędkości uderzeń w interwałach; które nie przedstawiają obliczonych prędkości, a to tym bardziej, gdy zmniejsza się długość strun (w przypadku małych pianin pianin).
Ponadto, aby uzyskać dobrą stabilność stroju, konieczne jest duże doświadczenie w odniesieniu do reakcji strun na rotację kołków, które różnią się znacznie w zależności od wieku i stylu fortepianu.
Dla realizacji wynik , istotne ogniwo, zwornikiem strojenia jakiegokolwiek instrumentu ze stałymi dźwięków (fortepian, organy, klawesyn, akordeon, harmonium, etc.), słuchanie i porównanie uderzeń odstępach piątych , czwarte , trzecie , szóste nastrojone w określonej kolejności wskazanej przez doświadczenie, w połączeniu z pewnymi osobistymi praktykami (które niekoniecznie obowiązują jednolicie we wszystkich warsztatach lub fabrykach pianistów), doświadczeni stroiciele pozwalają na bardzo bezpieczną kalibrację, bez posiadania jakiegokolwiek sprzętu czy umowy oprogramowania, na wysokości od Obligacji stanowiących zakres.
Fortepian jest w większości przypadków nastrojony na jednakowy temperament . Ale, jak stwierdzono na początku tego paragrafu, to akustyczna wersja tego temperamentu, a nie wersja częstotliwościowa, różni się mniej lub bardziej w obecności nieharmoniczności. Rzeczywiście, każdy pomiar częstotliwości przeprowadzony na fortepianie, po jego strojeniu przez doświadczonego technika, pokaże przesunięcia w stosunku do obliczonych częstotliwości tego temperamentu, co jest ściśle normalne, gdy tylko uwzględnimy efekty, rozpatrywane w szerokim znaczeniu. , o nieharmoniczności strun. Co więcej, zjawisko oddziaływania mostków i płyty rezonansowej powoduje modyfikację wytwarzanych częstotliwości, głównie w niskim zakresie fortepianu. Tłumaczy to wiele różnic w poglądach, po zastosowaniu tych środków, co do rzeczywistego osiągnięcia równego temperamentu na fortepianie.
Jak nastroić fortepian (patrz [SROKA]):
Prosta ma stosunek częstotliwości równy 3/2. Zatem druga harmoniczna G ma tę samą częstotliwość 3f co trzecia harmoniczna C częstotliwości podstawowej f. Jeśli C i G są trochę rozstrojone, te harmoniczne będą generować słyszalne dudnienie, gdy dwie nuty będą grane razem. Dostrajając G tak, aby dudnienie znikało z C, upewniamy się, że podstawowa częstotliwość G jest dokładnie 3/2 częstotliwości C, lub idealna kwinta. W ten sposób można również dostroić inne nuty.
Kolejny interesujący stosunek: ćwiartka ma stosunek częstotliwości wynoszący 4/3. Zatem trzecia harmoniczna F powinna mieć tę samą częstotliwość 4f co czwarta harmoniczna C (która jest C znajdującą się dwie oktawy powyżej pierwszej C).
Stroiciele fortepianów stosują systematyczną metodę: - Najpierw dostrajają interwały w tej samej oktawie, aby uzyskać ustaloną liczbę uderzeń na sekundę prowadzącą do skali temperowanej. - Gdy te dwanaście nut jest dostrojone, nastrajają wszystkie pozostałe metodą oktaw, bez beatów. Każda nuta fortepianowa wzięta osobno ma rzeczywiście drugą harmoniczną 2f położoną o jedną oktawę wyżej niż dźwięk podstawowy f nuty. Dla każdej oktawy słuchają następnie dudnienia pomiędzy drugą harmoniczną niższej nuty i prymą górnej nuty. Kiedy Beat znika, oktawa ma rację.
Zwróć uwagę, że fortepiany są często strojone z rozszerzonymi oktawami, czasami ze względu na sztywność strun, co zwiększa efekt napięcia, czasami dlatego, że pianista preferuje uzyskaną jaśniejszą barwę.
To najczęściej spotykane stroje.
Niektóre instrumenty perkusyjne, takie jak kotły, można nastroić, w zależności od pożądanego brzmienia. Rozszerzając, regulację naciągu główek bębna nazywa się strojeniem, nawet jeśli ta regulacja opiera się na niejasnych rozważaniach co do częstotliwości.
John R. Pierce, Musical Sound - Music, Acoustics and Computing , For Science , Belin Diffusion, 1984, ( ISBN 2-902918-35-6 )