Taupo wulkaniczne strefy jest obszar wulkaniczny dość aktywny na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii . Jego nazwa pochodzi od jeziora Taupo , zatopionej kaldery największego wulkanu w okolicy.
W okolicy znajduje się kilka wulkanów i obszarów geotermalnych, wśród nich są góry Ruapehu i Ngauruhoe, do których dodana jest Biała Wyspa i które są najczęściej wybuchającymi częściami.
Erupcją znaną i uważaną za najważniejszą na tym obszarze od czasu przybycia człowieka jest erupcja Mount Tarawera w 1886 roku ; zabiła około 150 osób. Rotorua kaldera był bezczynny dłużej, z jego ostatniej głównej erupcji sięgającą około 240 tysięcy lat. Góra Taupo, którą można opisać jako superwulkan , wybuchła 26 500 lat temu (patrz erupcja Oruanui ), powodując erupcję Ziemi, która osiągnęła najwyższy poziom wskaźnika wybuchowości wulkanu : 8. Ta erupcja spowodowała wyrzucenie na ponad 1000 km 3 materiału, jest źródłem ogromnej kaldery, która teraz osłania jezioro.
Ostatnia poważna erupcja jeziora Taupo, choć o znacznie mniejszej sile, miała miejsce między końcem II a początkiem III wieku. Opróżniłoby jezioro, w wyniku czego ognista chmura rozrzuciłaby popiół wulkaniczny na około 20 000 km 2 . Wyrzucono by ponad 120 km 3 materiału, w tym 30 km 3 w pierwszych minutach. Data tej eksplozji, po jej ustaleniu w latach 130-tych , od dawna jest śledzona w starożytnych świadectwach szczególnych zjawisk pogodowych nad Rzymem i Chinami (te ostatnie udokumentowane w późniejszej Księdze Han ) około 185 roku . Zjawiska te tłumaczył fakt, że popioły były na tyle obfite, że wpływały na kolor nieba. Lata 170 i 180 są również często wymieniane ze względu na niektóre z czternastu dat węglowych, a rok 181 odpowiada pikowi kwasowemu w rdzeniach lodowych. Jednak badania dendrochronologiczne przeprowadzone w Nowej Zelandii sugerują inne datowanie i miejsce erupcji w latach 230. XX wieku .
Strefa wulkaniczna Taupo ma 350 km długości i 50 km szerokości. Znajduje się powyżej strefy subdukcji Spośród skorupie ziemskiej . Góra Ruapehu znajduje się w południowo-zachodnim rogu; Góra Whakatane, zanurzona 85 km od Białej Wyspy, jest uważana za jej północno-wschodnią granicę. Strefa subdukcji rozciąga się dalej na północny wschód, gdzie znajduje się kilka zatopionych wulkanów ( Rumbles ), Wyspy Kermadec i Tonga . Nie ma aktywność wulkaniczna w południowo-wschodniej, choć sama strefa subdukcji dalej na południe do Kaikoura , gdzie zaczyna się kontynentalnej kolizji płyt tektonicznych , która rośnie i podnosi Alpy Południowe z " South wyspie . W południowo-zachodniej części Fiordland , południowo-zachodniej części Wyspy Południowej, znajduje się inna strefa subdukcji . Strefa Wulkaniczna Taupo jest uważana za zachodnią granicę Pacyficznego Pierścienia Ognia , który podąża za strefami subdukcji wokół Oceanu Spokojnego .
Ostatnie badania wskazują, że skorupa ziemska poniżej strefy wulkanicznej Taupo może mieć zaledwie 16 km grubości . Warstwa magmy o szerokości 50 km i długości 160 km leży na głębokości 10 km . Historyczne dane geologiczne wskazują, że niektóre wulkany w regionie wybuchają rzadko, ale gwałtownie. Istnieje również możliwość powstania szczeliny w strefie wulkanicznej Taupo.