Yvette Theraulaz
Yvette Theraulaz
| Narodziny |
28 lutego 1947 Lozanna |
|---|---|
| Narodowość | szwajcarski |
| Zajęcia | Aktorka , piosenkarka , wizażystka |
| Stronie internetowej | www.yvettetheraulaz.ch |
|---|
Yvette Théraulaz urodziła się28 lutego 1947w Lozannie jest szwajcarską aktorką i piosenkarką.
Biografia
Po studiach muzycznych wzięła udział w kursach w Romandie School of Dramatic Art przy Konserwatorium w Lozannie , uzyskując dyplom w 1964 i rok u Tani Balachovej w Paryżu . Bardzo szybko podjęła teatralne przygody, które miały wymiar społeczny, a nawet polityczny.
W wieku 14 lat zagrała w Sainte Jeanne des rzeźni przez Bertolta Brechta w reżyserii Benno Besson . Od 18 roku życia przez kilka lat grała w Théâtre Populaire Romand .
W wieku trzydziestu lat zadebiutowała śpiewająco. Uczestniczyła w festiwalu w Bourges w 1982 i 1986 roku.
Jako wokalistka, żongluje teatrem muzycznym i recitalami. Jako aktorka pracuje w Szwajcarii, Francji i Belgii. Jako piosenkarka koncertuje w Szwajcarii, Francji, Belgii, Niemczech, Polsce, Quebecu.
Dyskografia
- 1978 : Uważaj! . Trzcina. CD w 1993 roku z 10 niewydanymi utworami
- 1981 : Małe dziecko (na żywo). Trzcina. CD w 1993 roku z 7 niewydanymi utworami
- 1984 : Złamana miłość . Trzcina. CD w 1993 roku z 6 niewydanymi utworami
- 1991 : Jesteś (na żywo)
- 1992 : Niczego mi nie brakuje... oprócz siebie samego
- 1996 : Przy stole! (podwójny live CD z Pascalem Aubersonem )
- 2001 : ... zostań horyzontem ... (podwójne CD na żywo)
- 2005 : Tobie i Tobie (na żywo)
- 2008 : Historie o nich
- 2011 : Jak zawrót głowy
- 2013 : Lata
- 2015 : Ma Barbara (podwójna płyta koncertowa)
- 2020 : Histoires d'Ils (podwójna płyta CD i DVD na żywo)
Śpiewane pokazy
Z Styczeń 1977 do 1991 kilka koncertów piosenek - kobiety koncertowały w Szwajcarii Francja Quebec Belgia Niemcy
- 1977: Chansons femmes I - Fais uwaga musical show zaprezentowany w 1978 we wszystkich cyklach orientacji w Genewie
- 1977: Chansons femmes II - Małe dziecko
- 1977: Chansons femmes III - Broken Love
- 1977: Chansons femmes IV – Nie umiem kochać
- 1980: Życie codzienne Spektakl muzyczny oparty na tekstach autorów szwajcarskich wybranych przez Yvette Théraulaz z muzyką Jacquesa Sirona i Michela Basteta
- 1991: Nic nie tęskni za mną oprócz mnie w reżyserii Joëla Jouanneau stworzonego na Festiwalu Belluard we Fryburgu
- 1996: Stół z Pascalem Aubersonem
- 1999: Se faire horizon w reżyserii Anne-marie Delbart
- 2005: A tu à toi z muzyką Lee Maddeforda i Bernarda Amoudruza, reżyseria Jean-Claude Berutti i Daren Ross
- 2007: Histoires d'elles reżyseria Jean-Paul Wenzel
- 2011: Comme un vertigo Reżyseria François Gremaud
- 2013: Lata
- 2016: Ma Barbara, rozmowa z Barbarą Reżyseria Philippe Morand Z Lee Maddeford
- 2020: Histoires d'Ils z Lee Maddefordem w reżyserii Stefanii Pinnelli Produkcja Théâtre de Carouge
Filmografia
Kino
- 1969 - 1970 : Batalion i hipoteka Frédérica Gonseth
- 1978 : Odo toum, inne rytmy Costa Haralambis
- 1979 : Les Petites Fugues autorstwa Yves Yersin : obsługujący stacja benzynowa
- 1982 : Siedem żyć Anne Cuneo przez Adriana Marthalera
- 1982: Jacqueline Veuve odeszła bez adresu
- 1985 : Zamknięte pięści Jean-Louis Benoît
- 1997 : Kronika Pierre'a Maillarda
Telewizja i filmy
- 1969 : Życie tutaj , Claude Goretta
- 1977 : Aborcja, rekonstytucja transmitowana przez „Tell Quel” przed głosowaniem nad tak zwanym rozwiązaniem „opóźnienia”
- 1978 : Doktor Erika Werner autorstwa Paula Siegrist
- 1980 : Ta rzeka, która unosi nas z Raymond Vouillamoz
- 1982 : Merette reżyseria Jean-Jacques Lagrange
Filmy dokumentalne lub programy dla niego dedykowane
- 1981 : Portrety szwajcarskich artystów pierwsze pół godziny „Dimanche soir” (RTS 18.10.1981)
- 1989 : Wywiad Yvette Théraulaz z Jacquesem Huwilerem, „Racines” (RTS - 18.02.1990)
- 1991 : Yvette Théraulaz. Aktorka piosenkarka - portret filmowy (Plany-Fixes nr 1098)
- 1998 : Yvette Théraulaz gościem „Zig Zag Café” (remisja RTS 14, 15, 16, 17.04.1998)
- 2001 : Portret, Yvette Théraulaz. Piosenkarka aktorka w reżyserii Maurizio Giulianiego i Serge'a Villata, we współpracy z Philippem Lüscherem z okazji ceremonii wręczenia nagród Fête du Comédien w Théâtre du Grütli w Genewie
- 2003 : Wywiad Laury Speziali z M me Yvette Théraulaz, "Korzenie" (RTS 12.10.2003)
- 2007 : Yvette Théraulaz rozmawia z Raphaëlle Aellig, “Singulier” (RTS - 09.16.2007)
- 2018 : Życie Romaine Jean RTS
- 2018 : 33 kontury piosenki Romandie
Teatr
- 1965: Jeunesse 65 , kolektywna twórczość Théâtre Populaire Romand (TPR), wcześniej prezentowana w tej wersji po raz pierwszy na Festival de Bourges,
- 1966: Le Soleil et la mort przez Bernard Liègme , z TPR, w reżyserii Charlesa Joris, roli Amalia (żona zamordowanego bohatera Lambrakis)
- 1967: Les Petits Bourgeois Maxime'a Gorkiego w reżyserii Gastona Junga (trasa koncertowa w lutym i jesienią 67)
- 1967: Molière i my , kilka scen z Bourgeois Gentilhomme przeznaczonych przez TPR dla młodzieży w reżyserii Charlesa Jorisa, zaprezentowanych dziewięćdziesiąt siedem razy do końca roku
- 1968: Pierre et le Loup , twórczość zbiorowa według Prokoviewa; z zespołem Centre Dramatique Romand (CDR) w Lozannie, przedstawienie dla dzieci
- 1969: Kandydat 4 w Ameryce Hurra Jean-Claude van Itallie reżyseria Charles Apothéloz
- 1969: Porządek i Nieporządek na Place de la Palud w Lozannie, przeciwko cenzurze poprzez odmowę dofinansowania dwóch dzieł planowanych przez CDR: La Clinique du Dr Helvetius Michela Viali i Vietnam Diskurs Petera Weissa
- 1969: przejmuje rolę „B” w Sekretnym życiu Leopolda S… esej burleski i kolektywna kreacja TPR na temat szpiegostwa
- 1969: Transwestyta Prince of Marivaux, z TPR, reżyseria Charles Joris
- 1969: Kabaret 70 TPR śpiewający piosenki z opery w czwórkę Brechta/Weilla
- 1970: kolektywna kreacja TPR, realizowana z animacji na zajęciach, Le Journal, przedsiębiorstwo użyteczności publicznej-handlowe, widowisko przeznaczone dla nastoletnich studentów
- 1970: La Double Migration autorstwa Joba Cardoso przez Pierre Haleta, stworzenie przez TPR, reżyseria Charles Joris
- 1971: Antonio Salvi nie żyje: śledztwo w sprawie wypadku na miejscu zagranicznego pracownika , pierwsza wersja zbiorowego tworzenia TPR, która stanie się Le Dossier Antonio Salvi
- 1971: Les Méchants Cuisiniers Güntera Grassa w reżyserii Richarda Vachoux w Nouveau Théâtre de Poche w Genewie
- 1972: Britannicus Racine'a w reżyserii Armen Godel, z Théâtre de l'Atelier w Maison des Jeunes w Saint-Gervais
- 1972: gra w Prévert Show , który produkuje z Gérardem Despierre i Rogerem Cuneo i prezentuje w szkołach Vaudois
- 1972: Baal Bertolta Brechta Atelier de Genève w reżyserii François Rochaix w Théâtre de Carouge
- 1973: Les Fourberies de Scapin Moliera w reżyserii Angelo Cortiego w Vidy w Centre Dramatique
- 1973: gra i reżyseruje z Jean-Pierre Malo The Ordinary Executors of Anne Cuneo w Théâtre du Lapin Vert w Lozannie
- 1974: wraz z pięcioma innymi aktorami i André Steigerem (reżyseria), Rolandem Devillem (scenografia), Bernardem Bengloanem (dramaturgia) zakłada kolektyw twórczy T'Act.
- 1974: wraz z dwoma innymi aktorami pisze tekst do Deep Forest Anne Cuneo w choreografii i reżyserii Raoula Lanvina, z Ballet-Théâtre w Vidy
- 1975: Złodziej żon Kuan Han K'ing (Guan, Han Qing), adaptacja Bernarda Bengloana i reżyseria André Steiger
- 1975: z T'Act, L'Impresario de Smyrne Goldoniego w adaptacji Bengloana i reżyserii Steiger
- 1975: z T'Act gra Togninę, jedną z trzech rywalizujących śpiewaczek L'Impresario de Smyrne Goldoniego w adaptacji Bengloana i wyreżyserowanej przez Steiger
- 1976: gra Vidy Isabelle, Damę dworu w Yvonne, Księżniczka Burgundii Gombrowicza, reż. Martine Paschoud
- 1976: gra w La Grande Rage Philippe'a Hotza Maxa Frischa w reżyserii Philippe'a Mentha
- 1976: gra Vidy Madame Amelin w Aktorzy dobrej wiary Marivaux w reżyserii T'Act, w reżyserii André Steigera
- 1976: kreuje rolę Julii w L'Amerique Jacques'a Probsta, produkcja zbiorowa z aktorami François Berthet i Roland Sassi w Salle Patiño w Genewie
- 1977: gra Iris, posłanniczkę bogów, w La Tempête Szekspira w reżyserii Philippe'a Menthy w Vidy dla Centre Dramatique de Lausanne
- 1977: tworzy po francusku Poupée in Sur l'Alpe Hansjörga Schneidera (Sivezuntschi) i Phyllis, żonę Sir Morgana w prologu Michela Berettiego, zbiorowa inscenizacja aktorów przy współpracy André Steigera
- 1978: gra Rosaure w La vie est un dream Calderona w reżyserii Hervé Loichemola. W teatrze Carouge
- 1978: śpiewa w Salle Patiño w Genewie z towarzyszeniem pianisty François Creux, pomiędzy sekwencjami granymi przez Jean-Luca Bideau i Carlo Brandta, w Montage Brechta w reżyserii Edny Politi i Philippe Albera
- 1978: śpiewa w Petit-Odéon w Paryżu, reprezentując młodą francuskojęzyczną piosenkę z Pierre Chastellain, w ramach operacji CDL
- 1980: gra Marguerite Gautier i osiem innych ról w Au malheur des dames Michela Berettiego w reżyserii André Steigera wyprodukowanego przez CDL
- 1980: śpiewa w teatrze w Le Havre i na paradzie w ramach operacji Pro Helvetia
- 1981: gra Teresę w Victor or the Children in power Rogera Vitraca w reżyserii André Steigera, produkcja CDL prezentowana w Stadttheater w Bernie
- 1981: gra Dorine w Tartuffe i Martine w Les Femmes savantes Moliera, dyptyku w reżyserii André Steigera, wyprodukowanym przez Comédie i nakręconym w Théâtre national de Strasbourg
- 1983: gra tytułową rolę w Vera Baxter Marguerite Duras w reżyserii Martine Paschoud w produkcji Passerelle de Vidy, CDL
- 1984: gra Mężatka i aktorkę w La Ronde de Schnitzler w reżyserii Martine Paschoud w Nouveau Théâtre de Poche w Genewie
- 1984: gra Madame X w La Plus Forte i Tekla w Wierzycieli , dwa z trzech utworów Strindberga zebranych pod tytułem Le Combat des Cerveaux i wyreżyserowanych przez Michela Voïta w Poche w Genewie
- 1985: gra Clotilde, czyli La Parisienne, a potem Veuve (dodana jako epilog) Henry'ego Becque'a w spektaklu Martine Paschoud w Poche de Genève
- 1985: gra sama na scenie Credo Enzo Cormanna w reżyserii Armanda Deladoëya w Poche de Genève
- 1986: wznawia swoje dwie role w Ronde de Schnitzler Martine Paschoud, w Passerelle du Théâtre de Vidy w Lozannie, a następnie w Le Poche w Genewie
- 1986 stworzyła Narrator w oddechu westchnienie i Serge Arnolda na stopniach katedry św Piotra, dla uczczenia 450 th rocznicy Reformacji w Genewie, w reżyserii Jean-Louis Martinoty , choreografia Oscar Araiz
- 1987: gra w Bastrigues Karla Valentina w reżyserii Martine Paschoud i Charlesa Jorisa au Poche
- 1987: tworzy Marie kobiecą postać Stormy Night on Gaza w reżyserii Joëla Jouanneau w Poche w Genewie, a następnie nakręcona w Brukseli
- 1988: gra królową w Les Nègres Jeana Geneta w reżyserii André Steigera w Comédie de Genève, a następnie w Vidy; Koprodukcja CDL-Komedia
- 1988: gra Varię (Barbara Michajłowna) w Les Estivants de Gorki w adaptacji Maurice'a Taszmana i reżyserii Philippe'a Van Kessela w Atelier Sainte-Anne w Brukseli; wznowił kolejny sezon i kręcił w szczególności w teatrze Sartrouville
- 1989: gra Émilie w Émilie już nigdy nie zostanie wybrana przez anemon Michela Garneau w reżyserii Philippe'a Moranda w Le Poche
- 1989: uczestniczy w kolektywnej kreacji Hurle France z Jean-Louis Hourdin jako dowódcą oddziału, kreacja w Marsylii (prezentowana w północnych dzielnicach), następnie koncertowała we Francji
- 1989: tworzy Monique Collet, matkę Bouches décousues Jasmine Dubé, wersję Antoinette Monod i Geoffreya Dysona w reżyserii Serge'a Martina, dla teatru Claque w Lozannie
- 1990 : Les Enfants Tanner przez Robert Walser , kierowany przez Joël Jouanneau , Théâtre de la Bastille
- 1991: ona zmierzy się z Émilie w Émilie już nigdy nie zostanie wybrana przez anemon Garneau przez Philippe'a Moranda, w Le Poche, a następnie trasa koncertowa po Romandie
- 1992: gra Sichel w Le Pain dur Claudela w reżyserii Claude'a Stratza w Comédie de Genève
- 1992: gra Norę w Dollhouse Ibsena w reżyserii Philippe'a Moranda w Le Poche
- 1993: kreuje postać Evy, chorej zamężnej w L'Échappée Philippe'a Lüschera w reżyserii Philippe'a Moranda w Passerelle teatru Vidy-Lausanne, następnie w teatrze Saint-Gervais w Genewie (koprodukcja)
- 1993: ona odgrywa Penthesilée w Penthesilée przez Kleista w reżyserii Armand Deladoëy na Wydziale Jazzu i Muzyki Współczesnej (EJMA), arsen sezonu w Lozannie
- 1993: wciela się w Norę w Maison de doll d'Ibsen w reżyserii Moranda au Poche, następnie na tournee we Francji i Romandie
- 1994: tworzy postać Louve z tekstu Louve Alexandre'a Voisarda w reżyserii Martine Charlet w Arsenic w Lozannie
- 1994: kreuje role Cybèle et la Mere w Spirale la nuit de w reżyserii Philippe'a Moranda w teatrze Am Stram Gram w Genewie
- 1995: kreuje rolę Matki w Le Courage de ma mère George'a Tabori w tłumaczeniu Maurice'a Taszmana i reżyserii Philippe'a Van Kessela w Teatrze Narodowym Belgii w Brukseli, następnie w Comédie de Genève w28 lutego do 18 marca (koprodukcja)
- 1995: gra La Générale w L'Idiot według Dostojewskiego w reżyserii Joëla Jouanneau w Théâtre Vidy-Lausanne, następnie na tournée po Francji
- 1995: „oddaje głos autobiograficznemu tekstowi Leyla , opowieści o wygnaniu libańskiej uchodźczyni Leyli Chammas, w reżyserii Philippe'a Moranda w Atelier Volant w Lozannie, z muzykiem François Nicodem; pokaz prezentowany w siedmiu innych miastach francuskojęzycznych
- 1996: gra i śpiewa Le Cœur du Monde według Henri Gougaud, wyprodukowany przez Teatr Muzyczny w reżyserii Jacques Maître w Grange de Dorigny
- 1996 : L'Idiot po Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Joël Jouanneau , Théâtre national de Strasbourg
- 1997: ona tworzy Matkę w Byłem w moim domu i czekałem na deszcz Jean-Luc Lagarce w reżyserii Joëla Jouanneau, w Passerelle du Théâtre Vidy-Lausanne, a następnie w8 kwietnia do 7 maja w Poche w Genewie
- 1998: tworzy La Mère de Peepshow w Les Alpes Markusa Köbeliego w reżyserii Roberta Bouviera w Poche w Genewie oraz25 lutego do 22 marca pod namiotem Théâtre-Vidy Lausanne, potem koncertował we Francji
- 1998: gra Madeleine w Savannah Bay Marguerite Duras w reżyserii Laurence'a Calame au Poche
- 1999: śpiewa i gra Perdants wspaniałą kolektywną kreację Teatru Muzycznego w reżyserii Anne-Marie Delbart w Le Poche, następnie26 maja do 6 czerwca w Arsenic w Lozannie, pokaz prezentowany na Festiwalu off d'Avignon 1999, następnie w trasie i od 5 do 21 maja 2000 r. w Teatrze Vidy-Lausanne
- 1999: tworzy La Mere de Juste la fin du monde Jeana-Luca Lagarce'a w reżyserii Joëla Jouanneau w Théâtre Vidy-Lausanne (gdzie też na przemian wznawia swoją rolę w Byłem w moim domu i czekałem na nadchodzący deszcz ); wycieczka po Lyonie w tym sezonie
- 2000: zagrała Émilie w Émilie już nigdy nie zostanie wybrana przez anemon Michela Garneau w reżyserii Philippe'a Moranda; koprodukcja Le Poche - Genève i Les Osses w Givisiez , prezentowana w największej sali Théâtre Am Stram Gram w Genewie, następnie na tournée po francuskojęzycznej Szwajcarii i Quebecu
- 2000 : Just the End of the World przez Jean-Luc Lagarce reżyserii Joël Jouanneau , Théâtre National de la Colline
- 2001: tworzy Rescapée rezydującą w Czarnobylu La Supplication według Svetlany Alexievitch, kierowanej przez Denisa Maillefera w wielkiej sali dawnego ACMV - Ateliers de constructions Mécaniques de Vevey
- 2001: śpiewa i gra Les Gauchers w duecie z Robertem Bouvierem do muzyki Lee Maddeforda w reżyserii Anne-Marie Delbart w Théâtre Vidy-Lausanne oraz w Le Poche w Genewie
- 2002: Urazy na twarzy Howarda Barkera w reżyserii Jean-Paula Wenzela CDN Les Fédérés-Montluçon
- 2002: gra Lioubova, właściciela Cerisaie Czechowa w spektaklu Jean-Claude Beruttiego w Teatrze Ludowym w Bussang
- 2002: tworzy Jenny-tout-court napisaną na jej prośbę przez Michela Berettiego o życiu komunistycznej aktywistki Neuchâtel Jenny Humbert Droz w reżyserii Gino Zampieriego w Beau-Site w La Chaux-de-Fonds (TPR), następnie na wycieczka regionalna.
- 2003: gra Lady in La Descente d'Orphée Tennessee Williamsa w reżyserii Denisa Maillefera w Théâtre de Carouge
- 2004: kreuje po francusku rolę Pani Toynbee w L'Amour d'un brave type Howarda Barkera w reżyserii Jean-Paula Wenzela, w Comédie de Genève (w koprodukcji z Saint-Nazaire, Montluçon, Limoges)
- 2004: podaje tekst „ Gry w Ewę” Sylviane Dupuis założonej przez François Rochaix w katedrze w Lozannie, zapowiadający przedstawienie, które ostatecznie nie mogło się odbyć z powodu braku dotacji w Lozannie
- 2005: gra Tytanię w Śnie nocy letniej Szekspira w reżyserii Anne-Cécile Moser w rezydencji w Halles de Sierre, następnie w Espace Oriental w Vevey i na trasie w Romandie
- 2006: gra w kreacji Mephisto / Nothing but aktor Mathieu Bertholet w reżyserii Anne Bisang w Comédie de Genève następnie w Théâtre des Célestins w Lyonie
- 2006: gra Gourmijskaïa, właścicielkę, w La Forêt d'Ostrovski w reżyserii Philippe'a Sireuila w Teatrze Narodowym Belgii w Brukseli, a następnie w Teatrze Carouge.
- 2007: czyta Listy od Rosy Luxembourg w Studio de la Comédie w Genewie
- 2008: gra Aleksandrę w Sweet Bird of Youth Tennessee Williamsa w reżyserii Andrei Novicov w Comédie de Genève
- 2008: gra Madame Vigneron w Les Corbeaux Henry'ego Becque'a w reżyserii Anne Bisang w Comédie de Genève; Wycieczki szwajcarskie i francuskie w kwietniu-maj 2009 i 2010
- 2009: kreuje rolę Kobiety z psami w Barbelo, o psach i dzieciach Biljany Srbljanovic w reżyserii Anne Bisang w Comédie de Genève; tournée po Szwajcarii, Francji, Belgii i Serbii
- 2011: czyta La Folle en costume de folie CF Ramuza na Festival de la Cité w programie Entre les lines d'Espace 2 w reżyserii Jean-Michela Meyera
- 2012: ona tworzy Pamela Brenner, matka tranzycie otwartym przez Manon Pulver, wyreżyserowanym przez Daniela Wolfa w Comédie de Genève
- 2013: gra lichwiarza i inne role w Crime et Châtiment Dostojewskiego w reżyserii Benjamina Knobila w Grange de Dorigny w Lozannie, a następnie na tournée po francuskojęzycznej Szwajcarii.
- 2016: gra w Théâtre de Carouge w marcu i kwietniu w autobiograficznym musicalu The Years .
- 2018: Jesień Juliena Mages, reżyseria Jean-Yves Ruf, z Jacques Michel
- 2018: A poza muzyką, czym się zajmujesz? Wyreżyserowane przez Marielle Pinsard Festival de la Citélipiec 2018.
- 2019: Mój ojciec to piosenka urozmaicona Roberta Sandoza w trasie: Szwajcaria, Francja i Belgia
- 2019: La valse des jours , reżyseria Heidi Kipfer i miejsce powstania L'Octogone Pully
- 2020: Czarna skrzynka teatru Stefana Kaegi Vidy
- 2020: Zwierzęta spadły z nieba , reż. Caryl Churchill w reżyserii Andrei Novicov
- 2021: Tribute to Anne-Lise Grobety z Lee Maddeford
- 2021: Printemps autorstwa Denisa Maillefera Comédie de Genève.
- 2021: The Walking Man autorstwa Christiana Bobina: Kościół Saint-François Lausanne.
Nagrody
- 1992: Nagroda Główna Fundacji Vaud za promocję i twórczość artystyczną
- 2001: Nagroda aktorska, Théâtre du Grütli, Genewa
- 2013: Anneau Hans Reinhart Swiss Theatre Society / Najwyższe narodowe wyróżnienie teatralne przyznane szwajcarskiemu artyście
- 2018: Nagroda Kulturalna Leenaards od Fundacji Leenaards
Bibliografia
- Histoire d'Elle portret Yvette Théraulaz autorstwa Florence Hugi éditions de l'Aire (we wszystkich księgarniach) opublikowany wPaździernik 2013
- Yvette Théraulaz Swiss Theatre Society Anneau Reinhart, 2013, edycje Petera Langa (w sprzedaży tylko z edycji P. Lang. O31 306 17 17) Hocfeldstrasse 32 3012 Berne. Opublikowane wPaździernik 2013
- Brigitte Mantilleri i kolektyw 100 uczestniczących kobiet, 100 kobiet i tysiące innych ,2019
Uwagi i referencje
- Schweizer Lexikon
- „ YVETTE THERAULAZ ” , o 100 kobietach i tysiącach innych (dostęp 6 lutego 2020 r. )
- „ Yvette Théraulaz ” na tej bazie osobowości Vaud na „platformie Patrinum ” w Bibliotece Kantonu i Uniwersytet w Lozannie .
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- Zasoby audiowizualne :
- Zasób związany z przedstawieniem :
- Zasoby muzyczne :
- (pl) MusicBrainz
- Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii :
- Strona Yvette Théraulaz
- Artykuł w Tribune de Genève „ Od Zygoty do popiołu, droga wolnej kobiety ”.