Yazdgard II | |
Część Yazdgard II . | |
Tytuł | |
---|---|
Cesarz Sasanidów | |
438 - 457 | |
Poprzednik | Vahram V |
Następca | Hormizd III |
Biografia | |
Dynastia | Sasanidzi |
Data śmierci | 457 |
Tata | Vahram V |
Matka | Sapinud |
Małżonka | Dinak |
Dzieci | Hormizd III , Peroz I st , Balash , Zareh |
Yazdgard lub Yazdegerd II ( Izdegerdes „stworzony przez Boga”) jest Sasanidów król Iranu , który panował od 438 do 457 .
Syn i następca Vahrama V (421 - 438), panował 17 lat i 4 miesiące.
Na początku swojego panowania Jazdgard II szybko zaatakował Cesarstwo Wschodniorzymskie z armią złożoną z różnych narodów, w tym jego indyjskich sojuszników, w celu wyeliminowania groźby rzymskiej odbudowy - Rzymianie budowali fortyfikacje na terytorium perskim sąsiadującym z Carrhae , w oczekiwaniu na wyprawy, które zostaną przeprowadzone. Rzymianie są zaskoczeni i tylko silna powódź uniemożliwia Persom dalsze wkraczanie na terytorium Rzymu. Cesarz bizantyjski Teodozjusz II (408 - 450) prosi o pokój i wysyła swojego dowódcę Anatola do obozu Yazdgard II . W negocjacjach, które miały miejsce w 441 roku , oba imperia obiecały, że nie będą już budować fortyfikacji na terenach przygranicznych. Yazdgard II , choć ma w tym czasie przewagę, nie stawia Rzymianom dodatkowych wymagań z powodu najazdów Kidarytów na Partię i Chorazmię . Zebrał swoje siły w Nishapur w 443 roku i rozpoczął przedłużającą się kampanię przeciwko Kidaritom. Po wielu bitwach wypycha ich z powrotem poza Oxus w 450 roku .
Podczas swojej kampanii wschodniej Yazdgard II narastał podejrzliwości wobec chrześcijan w armii i szlachcie i ścigał wielu z nich. Następnie prześladował chrześcijan i, w znacznie mniejszym stopniu, Żydów . Posuwając się jeszcze dalej ze swoją pro- zoroastryjską polityką , stłumił powstanie chrześcijańskich Ormian w bitwie pod Avarayr2 czerwca 451. Katolikosa Hovsep I st z Holotsim i dziesięciu duchownych umieszczone w więzieniu są wykonywane trzy lata później.
W ostatnich latach panowania Yazdgard II nadal zaciągał się przeciwko Kidaritom, aż do śmierci w 457 roku . Oprócz jego surowej polityki religijnej i prześladowań mniejszości, jego poddani uważają go za sprawiedliwego i umiarkowanego władcę.
Yazdgard II był jednooki, przynajmniej po roku 454 (Elizeusz Vartabed).
Ożenił się z perskim szlachcicem o imieniu Dînak, z którym miał co najmniej dwóch pierwszych synów: