Xenicus lyalli
Xenicus lyalli Rysunek przedstawiający parę, kobietęKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Aves |
Zamówienie | PASSERIFORMES |
Rodzina | Acanthisittidae |
Uprzejmy | Xenicus |
EX : Wył
Łazik południowy ( xenicus lyalli lub Traversia lyalli ) lub Wren Lyall JeSt gatunki zanikłe od ptaków z rodziny z Acanthisittidae o bardzo małej wielkości. Wydaje się, że ma najmniejszy naturalny zasięg ze wszystkich znanych ptaków . Był chyba jedynym wróbelkiem, który nie potrafił latać.
Dla niektórych Xenicus lyalli i Traversia lyalli to dwa odrębne gatunki.
W roku 1894 Tibbles, kot niejakiego Davida Lyalla, strażnika latarni morskiej, przyniósł swojemu panu serię drobnych zwłok. Stało się to na wysepce Stephens, położonej w Cieśninie Cooka , oddzielającej północne i południowe wyspy Nowej Zelandii , wyspie z latarnią morską, której opiekunem był David Lyall. Na szczęście Lyall był obserwatorem ptaków, zatrzymał okazy i zdając sobie sprawę, że ptaki te wyglądają dość nietypowo, oddał je kupcowi. Wkrótce większość z nich trafiła do Europy, gdzie większość kupił słynny kolekcjoner Walter Rothschild . W ten sposób Traversia lyalli była znana nauce. Zanim jego istnienie zostało ujawnione na całym świecie przez czasopismo ornitologiczne „ Ibis” , gatunek ten był już wymarły. Rothschild powie w 1905 r., Że jedyny kot byłby odpowiedzialny za wyginięcie ptaka, ale w następnych latach zebrano kilka okazów. Wydaje się prawdopodobne, że wylesianie w celu budowy latarni morskiej w 1894 r. I wprowadzenie zdziczałych kotów również znacząco przyczyniły się do wyginięcia tego ptaka.
Jedynej ludzkiej obserwacji Xenica Stephensa dokonał sam David Lyall. Widział ptaki dwukrotnie, za każdym razem wieczorem. Wyrzuceni z dziur w skałach, szybko otoczyli się w ciemności, jak myszy. Nigdy nie próbowały latać, a tę ewentualną niezdolność do latania potwierdza słaby rozwój skrzydeł , który w najlepszym przypadku pozwalał im słabo unosić się w powietrzu, oraz łatwość, z jaką kilka kotów było w stanie wytępić cały gatunek.
Na dużych wyspach Nowej Zelandii znaleziono szkieletowe pozostałości czegoś, co wydaje się być niezdolnym ksenikiem. Kilku autorów uważa, że dowodzi to, że Xenic Stephensa był kiedyś szeroko rozpowszechniony w Nowej Zelandii i że ptaki odkryte w 1894 roku były po prostu populacją reliktową , ale wydaje się znacznie bardziej prawdopodobne, że szczątki szkieletu pochodzą z podobnego gatunku, ale różnią się.