Narodziny |
2 sierpnia 1888 Święty PETERSBURG |
---|---|
Śmierć |
15 września 1973(w wieku 85 lat) Ormesson-sur-Marne |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Dziennikarz , dyplomata , pisarz |
Rodzina | Rodzina Lefèvre d'Ormesson |
Tata | Olivier d'Ormesson |
Rodzeństwo |
Yolande Arsène-Henry André d'Ormesson |
Dziecko | Olivier Lefèvre d'Ormesson |
Pracował dla | Le Figaro |
---|---|
Członkiem | Akademia Francuska (1956) |
Konflikt | Pierwsza wojna światowa |
Nagrody |
Hrabia Wladimir Lefèvre d'Ormesson , urodzony dnia2 sierpnia 1888w Petersburgu i zmarł dalej15 września 1973w Château d'Ormesson w Ormesson-sur-Marne jest francuskim pisarzem, dziennikarzem i dyplomatą , ambasadorem w Watykanie i Argentynie . Był także prezesem ORTF i członkiem Académie française .
Wladimir d'Ormesson jest synem hrabiego Oliviera d'Ormessona (1849-1923) i Marguerite du Breuil-Hélion de La Guéronnière (1854-1916). Urodził się w 1888 roku w Sankt Petersburgu, gdzie jego ojciec był dyplomatą. Jego brat, André d'Ormesson , był również ambasadorem. Jest wujem pisarza Jeana d'Ormessona .
Pierwsze dwadzieścia lat życia spędził na podróżowaniu zgodnie z zadaniami ojca. W tym okresie uprawiał fotografię . Ożenił się w 1913 roku w Paryżu, Concepción de Malo (1888-1966). Z tego małżeństwa rodzi się sześcioro dzieci.
W 1914 r. Został zmobilizowany i walczył na froncie. Ranny w 1916 r. W Alzacji, następnie służył jako ordynans wojskowy marszałka Lyauteya w Maroku - którego poznał w Paryżu wiosną 1911 r. Z hrabiną Roger de Barbentane, przyjaciółką jego matki.
Po wojnie zajął się dziennikarstwem, szczególnie w znanej mu dziedzinie stosunków międzynarodowych. Pisze w szczególności dla Revue des Deux Mondes , Le Temps i Le Journal de Genève . W 1934 r. Został felietonistą Le Figaro „odrestaurowanego przez Pierre'a Brissona ”. Około 1935 roku, jak pamięta z dystansem w swoich wspomnieniach, jest podejrzany o „sprzedanie” go z kolei faszystowskim Włochom i hitlerowskim Niemcom i staje się celem dwóch ideologicznie przeciwnych prasom, zakwalifikowanym przez gazetę Le Populaire z „ Mussolini ” s pedicure ”, autorstwa Action Française ,„ parroquet du quai d'Orsay ”, czy też Léon Daudet ,„ stopień zero ”, stąd jego wyrażenie: „ il fait dix stopni poniżej (lub powyżej) Wladimir of Endormesson ” .
Jego kariera dyplomatyczna rozpoczęła się w Maj 1940, kiedy Paul Reynaud mianował go ambasadorem przy Stolicy Apostolskiej , aby papież Pius XII przekonał Benito Mussoliniego, by nie wypowiadał wojny Francji. Jednak przybył do Rzymu zbyt późno i w październiku został odwołany przez rząd Vichy , który wysłał Léona Bérarda na jego następcę. Wladimir d'Ormesson zostaje usunięty z zarząduLuty 1941i do 1942 roku współpracował z Figaro składanym w Lyonie, zanim zszedł do podziemia. W rzeczywistości, podobnie jak jego reżyser Pierre Brisson, zostaje wytropiony przez gestapo , z którego może uciec dzięki prefektowi „grającemu w podwójną grę” (co doprowadziło do jego aresztowania) oraz przez milicję z Lyonu, która skazała go na śmierć zaocznie.
W 1945 roku Charles de Gaulle wysłał go jako ambasadora do Argentyny , gdzie przebywał przez trzy lata. WListopad 1946, reprezentuje Francję w Chile w celu przejęcia władzy przez prezydenta Gabriela Gonzáleza Videli . W 1948 r. Ponownie został mianowany ambasadorem Francji przy Stolicy Apostolskiej, gdzie pozostał do 1956 r., Kiedy to został wybrany do Akademii Francuskiej . Następnie broni umiarkowanych, a nawet liberalnych nurtów Kościoła, w szczególności francuskiego ( Maritain , Gabriel Marcel , Georges Bernanos , Pierre Teilhard de Chardin ) przed „ fundamentalistyczną ofensywą ”, której wyrazem jest np. Rozdawanie Kurii książek. argentyński opat Julio Meinvielle przeciwko Maritainowi. Władimir d'Ormesson opublikował relację ze swoich ambasad.
Wladimir d'Ormesson jest autorem licznych książek, zwłaszcza esejów ( dans la nuit européenne , La CONFIANCE de Niemczech , co jest Francuzem? , Pierwsza misja Francji w Stanach Zjednoczonych , Portrety wczoraj i dziś , wielki świat Kryzysu z 1857 , Rewolucja niemiecka , Widok z boku Europy , Odwieczny problem niemiecki , Wieczne miasto , Misja do Rzymu , Do Lyautey - które trzymał 500 listów z lat 1911-1934), ale także wiersze ( Les Jets d'eau ) i powieść ( La Préface d'une vie ). Jest wybierany w dniu3 maja 1956w Académie française, pod przewodnictwem Paula Claudela . Jest tam przyjmowanyMarzec 1957przez Daniel-Rops .
W 1964 roku został powołany przez generała de Gaulle'a na stanowisko przewodniczącego Francuskiego Urzędu Nadawczego (ORTF) zamiast François Mauriaca, którego uważano za zbyt entuzjastycznego na to stanowisko.
Następnie stopniowo wycofywał się z życia publicznego i umarł 15 września 1973w zamku Ormesson .