Tytuł oryginalny | Dzikie pozy |
---|---|
Produkcja | Robert F. McGowan |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne | Hal Roach Studios |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Uprzejmy | Komedia |
Trwanie | 20 minut |
Wyjście | 1933 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Dzikie pozy amerykański kino komediaprzez Robert F. McGowan , część serii Les Petites Canailles ( Our Gang ), wydany w 1933 roku . Ten film jest wymieniony jako epizod w większości filmografii Laurela i Hardy'ego .
Spanky zostaje przyprowadzony przez rodziców do fotografa, aby zrobić mu portret. Podczas gdy fotograf pisze artykuł do Spanky'ego i jego rodziców, Little Rascals zwiedzają studio i laboratorium biednego Otto Phocusa.
Spanky ma być najmniej chętny do współpracy i odmawia przestrzegania zaleceń artysty fotografa, który nalega na zmuszenie go do przybrania pozycji. Potrzeba dużo cierpliwości, by Otto Phocus i interwencja jego rodziców w końcu odniosły sukces w uzyskaniu akceptowalnej pozy. Niestety, przejście Małych Drań, które doprowadziło do zasłonięcia kliszy fotograficznej, wszystkie te wysiłki nie zostaną nagrodzone ...
Pozostała część niewymienionej dystrybucji:
W wyborze nazwiska fotografa jest całkiem zbieg okoliczności: Otto Phocus brzmi dziś jak autofokus, podczas gdy ten techniczny proces autofokusa stosowany w fotografii jeszcze nie istniał w momencie kręcenia filmu. Były procesy pozwalające zrezygnować z ogniskowania (stałe ogniskowanie lub autofokus), ale były to soczewki do słabego oświetlenia ustawione na hiperfokalne, a zatem bez ogniskowania.
Film jest znany jako epizod z Laurel i Hardy. We wstępie, dziesięciosekundowe ujęcie pokazuje nam Stana Laurela i Olivera Hardy'ego przebranych za dzieci. Siedząc na gigantycznym krześle, Baby-Stan trzyma ogromną butelkę, którą interesuje Baby-Hardy. Kiedy go chwyta, Stan wbija jej palec w oko w zwyczajowy kłótliwy sposób Laurel i Hardy'ego.
Procesem używanym do stworzenia złudzenia (pozostając nierealistycznym i wiarygodnym, ponieważ sam w sobie reprezentuje efekt komiczny) radzenia sobie z dziećmi jest dysproporcja wystroju (tutaj ograniczony do fotela, krawędzi ramy obrazu i butelki) przed aktorami i był już używany w szczególności w Les Bons petits diables ( Brats ) Jamesa Parrotta w 1930 roku . Można zauważyć, że Oliver zgolił wąsy na tę okazję.