| Wakefield | |
| Opublikowanie | |
|---|---|
| Autor | Nathaniel Hawthorne |
| Tytuł oryginalny | Wakefield |
| Język | amerykański angielski |
| Wydanie | 1835 w The New-England Magazine |
| Kolekcja | Opowieści opowiadane dwa razy |
| francuskie tłumaczenie | |
| Tłumaczenie | Marc Logé |
| Publikacja francuska |
1926 |
Wakefield to opowiadanie amerykańskiego pisarza Nathaniela Hawthorne'a opublikowane w 1835 roku w The New-England Magazine . Narrator opowiada historię Wakefielda, enigmatycznej postaci, która pewnego dnia zdecydowała się opuścić żonę i dom, by powrócić tam dwadzieścia lat później, bez podania konkretnych powodów swojego podejścia.
Nowinę podjęto w 1837 r. W zbiorze Twice-Told Tales .
Wakefield mieszka z żoną w Londynie. To zwykły człowiek, którego nie można odróżnić od innych mężczyzn. Jednak pewnego dnia decyduje się na wycieczkę i wmawia żonie, że wyjeżdża do pracy na wieś i wróci za trzy, cztery dni. W rzeczywistości nie będzie go przez dwadzieścia lat, wynajmując mieszkanie na sąsiedniej ulicy, w którym zamyka się i obserwuje, jak żona żyje podczas jego nieobecności, dopóki nie uwierzy, że nie żyje. Bez wyraźnego celu, nie wiedząc, dlaczego rozpoczyna takie przedsięwzięcie, Wakefield odkłada datę powrotu i przebiera się, aby lepiej obserwować reakcje rodziny bez jego obecności. Dwadzieścia lat później puka do drzwi swojego domu, jego żona otwiera się, a Wakefield wraca do domu, jakby nic się nie stało.
Narrator poznawszy historię Wakefielda z gazety lub magazynu, postanawia opowiedzieć ją czytelnikowi, aby spróbować zrozumieć motywacje postaci. „Myślę, że ten incydent”, pisze, „chociaż absolutnie oryginalny, bezprecedensowy i prawdopodobnie bez potomności, może obudzić szczodre uczucie współczucia w każdym człowieku”. Narrator pozostawia czytelnikowi dużą swobodę w interpretacji faktu, próbując jednocześnie interpretować ostatnie słowa utworu: „Wśród pozornego zamętu naszego tajemniczego świata jednostki są tak dobrze przystosowane do systemu i systemy do siebie nawzajem, a wszyscy razem, że odsuwając się na krótki czas na bok, człowiek naraża się na straszliwe ryzyko utraty swojego miejsca na zawsze ”.
W każdym razie narrator podąża za bohaterem przez całą pracę, a sam staje się postacią, która kontaktuje się z Wakefieldem, krytykując go od czasu do czasu i udzielając mu porad. Wakefield, pozornie samotny bohater, jest więc w rzeczywistości blisko narratora, który ociera się o niego ramionami i obserwuje go dzień po dniu.
W 2001 roku argentyński pisarz Eduardo Berti opublikował odpowiednik tej historii, Madame Wakefield (nominowana do Prix Fémina). Autor przedstawia tę historię już nie z punktu widzenia Wakefielda, ale swojej żony, która bardzo szybko przestaje dać się zwieść zabawie męża i odkrywa jego oszustwo.
W Innych inkwizycjach (1952), eseju o Hawthorne, argentyński pisarz Jorge Luis Borges utożsamia Wakefielda ze światem Kafki , „światem tajemniczych kar i nieczytelnych błędów”, czyniąc w ten sposób Nathaniela Hawthorne'a jednym z jego prekursorów.
Kilku krytyków dostrzegło podobieństwo między postacią Wakefielda a postacią Bartleby'ego z Hermana Melville'a (nawiasem mówiąc, wielkiego przyjaciela Nathaniela Hawthorne'a).
Publikacja Wakefielda przez Allia Editions (2012) ma osobliwość, której nie ma w oryginalnym rękopisie: czcionka kurczy się podczas czytania.