Narodziny | Nieznana data |
---|---|
Śmierć | Nieznana data |
Zajęcia | Kompozytor , teoretyk muzyki |
Okres aktywności | 1270-1280 |
W. Wycombe (Wicumbe, a może Whichbury) (koniec XIII th wieku) to kompozytor i kopista angielskie z okresu średniowiecza . Cantor z Priory z Leominster w dawnym hrabstwie Herefordshire , jest prawdopodobnie najbardziej znany kompozytor średniowiecznej Anglii, Sumer Is Icumen W .
Wycombe jest określany na różne sposoby, W z Wyc, Willelmus z Winchecumbe, Willelmo z Winchecumbe czy William z Winchcomb. Wydaje się, że istnieje świecki pisarz i poeta ( Presentor (in) ) używany przez około cztery lata przeoratu Leominster w Herefordshire w latach 70-tych XII wieku . Historycy uważają również, że był subdiakonem klasztoru, jak wspomniano w annałach katedralnych, lub być może mnichem ze St Andrews w Worcester .
Wycombe pozostawił ze swoim podpisem szereg dokumentów, w tym kolekcjonarium (zeszyt kantora), dwa rotuli (zwoje) zawierające muzykę, streszczenie i traktat o muzyce, opowieść, do której Winchcombe dodał muzykę, a także inne książki. Jego nazwisko pojawia się także w rękopisie Reading, w tym w rocie Sumer Is Icumen In, oraz w jednym z siedmiu zestawów czteroczęściowych kompozycji w Wintonia Collection. Obie te kompozycje są częściowo zachowane, a fragmenty innych kompozycji można znaleźć we fragmentach Worcester (en) . Spośród tych utworów tylko Alleluia, Dies sanctificatus daje się w pełni odtworzyć. Utwór składa się ze struktury polifonicznej w czterech częściach. Znaleziono dodatkowy fragment skopiowany w kodeksie Montpellier .
Główny okres działalności Wycombe przypada prawdopodobnie na lata 70. i 80. XX wieku . Najbardziej znany jest jako kompozytor polifonicznych alleluja . Z kilku źródeł zidentyfikowano ponad 40 kompozycji, zespół prawie równy liczebnościom Leonina , poprzedniego kompozytora szkoły Notre-Dame w Paryżu. Jednak tylko jedną z tych 40 kompozycji można całkowicie odtworzyć: pozostałe istnieją tylko w postaci fragmentów. Niektóre jego kompozycji zawarte są w fragmentach Worcester (w) , zbiór 59 odręcznego stron stanowią około jednej trzeciej całkowitej angielskiej polifonii XIII p wieku przetrwały. Każde z alleluja Wycombe składa się z czterech części. Druga i czwarta zawierają odpowiedzi i zwrotki solo, podczas gdy pierwsza i trzecia składają się z wolnej polifonii. Stylistycznie są one podobne do Sumer Is Icumen Sam w sobie, który podkreśla tonikę i supertonię oraz pokazuje angielskie preferencje dla interwału harmonicznego tercji .