Wenus z Renancourt | |||
Venus Renancourt odkryta w 2019 roku. | |||
Rodzaj | Statuetki | ||
---|---|---|---|
Wymiary | 4 do 15 cm wysokości | ||
Materiał | wapień | ||
Funkcjonować | ? | ||
Kropka | Górny paleolit | ||
Kultura | Gravettian (ok. 23000 pne) | ||
Data odkrycia | 2014-2019 | ||
Miejsce odkrycia | Amiens (dzielnica Renancourt) | ||
Informacje kontaktowe | 49 ° 53 ′ 39 ″ na północ, 2 ° 17 ′ 45 ″ na wschód | ||
Ochrona | Muzeum Pikardii w Amiens | ||
Znak specjalny | pierwsza Wenus grawecka odkryta na północy Francji | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Venus Renancourt są Górna paleolitu statuetki odkrył między 2014 i 2019 w Amiens ( Somme ), podczas regularnych wykopalisk w dzielnicy Renancourt. W rzeczywistości jest to seria 15 statuetek odkrytych od początku wykopalisk w 2014 roku. Ostatnia Wenus odkryta wlipiec 2019 jest najlepiej zachowany: jako jedyny został znaleziony w całości.
Venus Renancourt i innych figurek znaleźć na stronie Renancourt zostały odkopane w ramach rozpoznania archeologicznego przed budową ZAC w dzielnicy Renancourt, niedaleko placu wydobyty w 1910 roku przez prehistorian, Victor Commont , którego zbierane kolekcja zaginął po jego śmierci. Stanowisko archeologiczne pod czterometrową warstwą lessu , doskonale zachowane, było od 2013 roku przedmiotem prac wykopaliskowych. Statuetki są w kredzie i zostały odkryte w środku stosu zużytych narzędzi krzemiennych i końskich kości. Znaleziono również rzeźbione podkładki kredowe, a także małe spiralne skamieniałości. Prawdopodobnie były to części ozdoby ciała. Na tym obiecującym stanowisku zbadano 60 m 2 . Nadchodzą kampanie wykopaliskowe.
Pierwsza statuetka odkryta w 2014 roku jest wykonana z kredy, mierzy 15 cm wysokości i została wyrzeźbiona z jednego bloku. Został odkryty w 19 kawałkach i mógł zostać rozdrobniony przez zamrożenie. Znaleziono tylko górę biustu i głowę odizolowaną. Duża część statuetki mogła zostać zrekonstruowana, ale brakuje jej prawej dolnej części.
Jak to często bywa w przypadku Wenus z okresu paleolitu , głowa jest bardzo schematyczna (prosta kula, bez anatomicznych szczegółów), a ramiona są ledwo zarysowane, podczas gdy kobiece atrybuty seksualne są mocno zaakcentowane (bogata klatka piersiowa i przesadnie wyeksponowane pośladki). postać zwana steatopygia ). Pochodzi z Gravettian (około 23 000 lat wcześniej).
Odkrycie tej Wenus z Renancourt jest wyjątkowe. Ostatnia statuetka Gravettian znaleziona we Francji została odkryta w 1959 roku w Tursac (Dordogne). Na całym terytorium kraju naliczyło się około piętnastu tego typu statuetek, pochodzących głównie z dużej południowo-zachodniej części kraju.
Była to pierwsza „Wenus” odkryta na północy Francji, przypisywana ostatniej fazie kultury graweckiej. Było to jedno z nielicznych świadectw obecności człowieka z Cro-Magnon ( Homo sapiens ) na początku górnego paleolitu w północnej Francji.
Akcja wykopaliskowa przeprowadzona w 2019 roku ujawniła 4 grudnia 2019 kredową statuetkę wysokości 4 cm . Został wyrzeźbiony w jednym bloku, ale znaleziono go w trzech częściach. To odkrycie kończy odkopanie piętnastu tego typu statuetek. Ta „Wenus” to steatopge: masywne pośladki, powiększone uda i piersi. Ramiona są po prostu naszkicowane, twarz pozbawiona rysów. Jest również zwieńczony fryzurą (lub nakryciem głowy) reprezentowaną przez drobne nacięcia w siatce przypominające tę z Lady of Brassempouy .
W latach 2014-2019 na terenie Amiens-Renancourt 1 odnaleziono piętnaście statuetek tego typu, ale tylko ta odkopana w 2019 roku jest kompletna; jest też najlepiej zachowany i posiada najwięcej szczegółów. Te odkrycia umożliwiły podwojenie liczby graweckiej „Wenus” odkrytej we Francji. Obecność na miejscu kilku tysięcy fragmentów kredy, które wydają się być odpadami produkcyjnymi, przemawia za hipotezą o istnieniu warsztatu produkcyjnego. Odkopanych warsztatów tego typu jest bardzo niewiele, można je spotkać w Europie Środkowej i Rosji.
Znaczenie i funkcja tych figurek są przedmiotem kilku interpretacji. Najpopularniejsza hipoteza traktuje te statuetki jako symbol płodności. Ale otyłość może być również cechą charakterystyczną dla przetrwania w okresie, który był jednym z najzimniejszych w historii ludzkości (ostatnie maksimum zlodowacenia Würm około 30 000 do 11700 lat naszej ery ).
H. Delporte wymienione w 1994 roku 244 paleolitycznej Wenus znanej w Europie i na Syberii.