Wulgarność jest to, co charakteryzuje język i zachowanie niskich ludzi w oczach tych, którzy nie wierzą w części, ale w dzisiejszych czasach jest bardzo podobna do chamstwa .
Pochodzenie tego słowa pochodzi od łacińskiego wulgusu oznaczającego „niski lud”.
Słownictwo codziennego życia, „ulicy”, jest pełne ustnych wyrażeń, które są odczuwane jako niskie, wymawiane nie z powodu zaniedbania, ale z pełną znajomością faktów, w celu zaszokowania otaczających ich osób i zapewnienia sobie. Tę zrelaksowaną postawę można zaobserwować tylko od najmłodszych lat, na placach zabaw i innych miejscach spotkań towarzyskich.
W odróżnieniu od terminów potocznych czy slangowych, używanych w danym środowisku i najczęściej w języku mówionym i bez intencji szokowania, użycie terminów wulgarnych prowadzi do złego postrzegania siebie przez społeczeństwo z powodu tabu historycznego, moralnego, sentymentalnego, w tym prelegenci są zresztą w pełni świadomi, szukając tej dezaprobaty dla ludzi w społeczeństwie, aby lepiej się na nim wyróżnić.
Słowniki stworzyły hierarchię kwalifikatorów dla słów ludzi: znane, popularne, wulgarne, trywialne, szorstkie, brudne, których granice bardzo trudno jest ustalić lub docenić, zwłaszcza że słowo można uznać za „wulgarne” w jednym regionie i „powszechne” w innym.
Wulgarność to nie tylko domena języka: może też dotyczyć mowy ciała lub ogólnego zachowania, jak w praktykach społecznych i sposobach myślenia. Nie oznacza już niegrzeczności (można sobie wyobrazić woźniców ze złotymi sercami i potworów wulgarnych z potępionym językiem) i może charakteryzować kręgi nieplebejskie . Pod względem behawioralnym wulgarność odróżnia się od niegrzeczności tym, że podczas gdy jedna jest wstrząsająca, ale uleczalna, druga jest podstępna i głęboko zakorzeniona. Nie będąc kategorią ani stylem samym w sobie, zmienia zdanie i angażuje wizję świata. Żadna wulgarność nie jest przypadkowa. To bezpośrednio zagraża godności .
Niektórzy komicy wyraźnie twierdzą, że są wulgarni, które uważają za niszę do zajmowania, ponieważ większość ich rówieśników gardzi nimi: we Francji można więc wymienić na przykład Jean-Marie Bigard czy Élisabeth Buffet .
Pewne zaburzenia psychiczne, na przykład zespół Gillesa de La Tourette'a lub pewne formy depresji , są często przyczyną nadmiaru obelg i wulgarnych wyrażeń ( koprolalia ), wypowiadanych mimowolnie.