Pomnik Voortrekkera

Pomnik Voortrekkera Obraz w Infoboksie. Prezentacja
Początkowy cel podróży Pomnik poświęcony historii Voortrekkers
Dedykowany Voortrekkers
Architekt Gerard Moerdijk
Materiał Granit
Budowa 1938-1949
Otwarcie 16 grudnia 1949
Inauguracja 16 grudnia 1949
Wysokość 40 m²
Ojcowieństwo Miejsce dziedzictwa narodowego Republiki Południowej Afryki ( w )
Stronie internetowej www.vtm.org.za
Lokalizacja
Kraj  Afryka Południowa
Region Transwalu
Podział administracyjny Gauteng
Gmina Pretoria
Informacje kontaktowe 25 ° 46 ′ 35 ″ S, 28 ° 10 ′ 33 ″ E
Lokalizacja na mapie Gauteng
zobacz na mapie Gauteng Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie RPA
zobacz na mapie RPA Czerwony pog.svg

Voortrekker Monument (pomnik Voortrekkers ), z siedzibą w Pretorii , wyróżnienia pionierami Boer , który opuścił w 1835 roku - 1838 Cape Colony na osiedlenie się we wnętrzu Afryki Południowej . Ta wielka migracja została nazwana „ Wielkim Wędrowcem ”. To jest początkiem powstania republik burskich Transwalu i Wolnego Państwa Orange .

Symbol afrykanerskiego nacjonalizmu , pomnik stoi od 1949 roku na wzgórzu przy południowym wejściu do stolicy RPA. Jest początek XXI -go  wieku zabytek tego typu najczęściej odwiedzanych prowincji Gauteng oraz jednym z 10 największych atrakcji kulturalnych i historycznych kraju.

Od tego czasu jest częścią południowoafrykańskiego dziedzictwa narodowego 16 marca 2012.

Historyczny

Pomysł budowy pomnika ku czci Voortrekkers powraca do prezydenta Republiki Południowej Afrykańskiej Transwalu , Paul Kruger z okazji 50 th  rocznica Bitwa nad Blood River na16 grudnia 1888 r..

Idea trwała do 1931 r., kiedy to „Centralna Komisja Zabytków Ludowych” (Sentrale Volksmonumentekomitee - SVK) uczyniła z niego swój główny projekt.

Budowa rozpoczęła się dnia 13 lipca 1937na Wzgórzu Pomnika. 16 grudnia 1938kamienie podtrzymujące cztery rogi pomnika położyły trzy potomkinie wodzów Voortrekkerów: pani JC Muller (wnuczka Andriesa Pretoriusa ), pani KF Ackerman (prawnuczka Hendrika Potgietera ) i pani JC Preller ( prawnuczka Pieta Retief ) w obecności 250 000 osób świętujących ten dzień w Pretorii setną rocznicę Wielkiej Wędrówki.

Sam pomnik został odsłonięty przed ponad 150 000 osób w dniu 16 grudnia 1949 w obecności całego rządu RPA.

Na północny wschód od pomnika wybudowano wówczas duży amfiteatr z 20 000 miejsc siedzących.

Architektura

Pomnik ma 41 m wysokości, a wewnętrzny marmurowy fryz, który przedstawia epos Voortrekkerów, ma 92 m długości, 2,3 m wysokości i waży 180 ton. Jest to największy marmurowy fryz na świecie.

Projekt pomnika opracował południowoafrykański architekt Gerard Moerdijk . Głównymi posągami są rzeźbiarze Anton van Wouw , Frikkie Kruger , Laurika Postma , Hennie Potgieter , Peter Kirchoff i Ernst Ullman .

Symbolizm

Pomnik symbolicznie chroni krąg 64 wozów wołowych . Jest to również przypomnienie laager (rydwanów ustawionych w okrąg) utworzonych przez Burów podczas bitwy nad Krwawą Rzeką .

Cztery posągi na czterech rogach pomnika przedstawiają Pieta Retief , Andriesa Pretoriusa , Hendrika Potgietera i nieznanego Voortrekkera, tworzących symboliczną straż honorową.

Posąg kobiety i dziecka symbolizuje chrześcijaństwo i kulturę, którą kobiety utrzymywały podczas Wielkiej Wędrówki, podczas gdy Gnu reprezentują wojowników króla Zulusów Dingana .

W portalu włócznie reprezentują moc Dingane'a.

Co roku 16 grudnia (Dzień Zwycięstwa w Krwawej Rzece) napis „  Ons vir you Suid-Afrika  ” („My for you South Africa”), ostatni wers pierwszego wersu hymnu Die Stem van Suid –Afrika , który się pojawia na granitowym cenotafie znajdującym się w centrum pomnika, symbolizującym grób Pieta Retiefa i wszystkich Voortrekkerów, którzy zginęli podczas wielkiej wędrówki, oświetla naturalne światło słoneczne, które wpadało przez otwór w szczycie kopuły. Ten promień słońca symbolizuje łaskę, którą Bóg obdarzył pracę i nadzieje Voortrekkerów.

Opis fresku

Wewnętrzny marmurowy fresk o długości 92 m i 27 scenach przedstawia historię Voortrekkerów.

  • Scena 1: Przedstawia voortrekkerów z Grahamstown i Graaffa Reineta w 1835 roku, ładujących spory majątkowe (od narzędzi po instrumenty muzyczne) na woły wozów. Trzech rzeźbiarzy fresku nadaje swoje cechy przedstawionym postaciom (Peter Kirchoff, Frikkie Kruger i Hennie Potgieter).
  • Scena 2: Angielscy osadnicy oferują biblię Jacobusowi Uysowi, jednemu z wodzów Voortrekkerów.
  • Scena 3 i 4: Reprezentacja Louisa Tregardta i jego towarzyszy w Soutspanberg, a następnie jego przybycia do zatoki Delagoa w Lourenço Marquès
  • Scena 5: Bitwa pod Vegkop  : Atak grupy Hendrika Potgietera przez Ndebele. Młody Paul Kruger , wówczas 11 lat, figuruje w centrum sceny. Kilku potomków voortrekkerów i Hendrika Potgietera, a także prawnuk Krugera nadało postaciom swoje cechy.
  • Scena 6: Piet Retief wybrany na gubernatora Voortrekkers zostaje zaprzysiężony przez wielebnego Erasmusa Smita (1837)
  • Sceny 7 i 8: Bitwa pod eGabeni (1837), po której nastąpiły negocjacje między Voortrekkerami a Moroką, przywódcą Rolongów
  • Sceny 9 i 10: Ilustracja z życia rodzin Voortrekkerów. Retief informuje ich, że Dingane byłby gotów negocjować grunty w Natalu. Deborah Retief zapisuje imię ojca i jego urodziny na skale w Kerkenbergu (zapis zachowany do dziś).
  • Scena 11: Przejście przez Góry Smocze w kierunku Natal
  • Scena 12: Piet Retief i król Dingane podpisują traktat (luty 1838). Syn Retief jest przedstawiony obok ojca i króla, otoczony przez klęczących za nim doradców.
  • Scena 13: Masakra Retief i jego ludzi. Retief jest reprezentowany przez Zulusa schwytanego, który jest świadkiem masakry swoich ludzi i syna.
  • Sceny 14 i 15: Masakra Weenen (Bloukrans, noc 17 lutego 1838). Przedstawienie śmierci burskich kobiet i dzieci, zabitych włóczniami, podczas gdy kobietom (Heila i Fea Robertse, Theresa Viglione) udaje się uciec i zaalarmować inne grupy voortrekkerów.
  • Scena 16: Dirkie Uys na próżno broni swojego ojca Pieta Uysa przed atakiem Zulusów we Włoszech.
  • Sceny 17 i 18: Marthinus Oosthuizen ratuje oblężoną grupę Voortreekkerów w Bloukrans. Burskie kobiety zachęcają mężczyzn do wytrwania i walki (hołd dla centralnej roli kobiet, które wspierały i zapewniały niezachwiane wsparcie moralne mężczyznom). Laurika Postma służyła jako model dla jednej z postaci.
  • Sceny 19 i 20: Przybycie nowego przywódcy, Andriesa Pretoriusa, który reorganizuje i motywuje Voortrekkerów w Skietdrift, nad brzegiem rzeki Tugela. Złożenie przysięgi pod kierunkiem Sarela Ciliersa , przedstawionego na armacie. Potomkowie voortrekkerów służyli jako modele cech postaci.
  • Scena 21: Bitwa nad Krwawą Rzeką
  • Scena 22: Budowa obiecanego w przysięgi kościoła w Pietermaritzburgu. Gerard Moerdijk , architekt pomnika, posłużył za wzór dla głównego bohatera sceny.
  • Scena 23: scena życia. Kobiety uprawiają ziemię i bronią obozów, gdy mężczyźni odchodzą w swoich komandach.
  • Sceny 24 i 25: Mpande zostaje królem Zulusów przy wsparciu Pretoriusa i Voortrekkerów, którzy witają go swoimi kapeluszami. Zabójstwo Dingane (1840) przez Swazis.
  • Scena 26: Voortrekkers opuszczają Natal po angielskiej okupacji (1843). Panel ilustruje przejście przez Drakensberg na tle Źródeł Mont aux.
  • Scena 27: Podpisanie traktatu Sand River pomiędzy Brytyjczykami a Andriesem Pretoriusem dla Voortrekkers (1852). Uznana niepodległość Transwalu. Koniec wielkiej wędrówki.

Miejsca i zabytki

  • Fasada główna
  • Posąg kobiety voortrekker chroniącej swoje dzieci
  • Włączone dla Jou Suid Afrika
  • Uroczystości organizowane w dniu 16 grudnia 1949 przy pomniku Voortrekker na jego inaugurację
  • Posąg Pieta Retief ,
  • Posąg Andriesa Pretoriusa
  • Piwnica pomnika, w której znajduje się cenotaf
  • Bruk pomnika, na którym znajduje się cenotaf
  • Płaskorzeźba wozu wołowego

Uwagi i referencje

  1. Pretoria kończy 156 lat , SABC , 12 listopada 2011
  2. Republika Południowej Afryki: Voortrekker Monument teraz jako miejsce dziedzictwa narodowego , AllAfrica, 16 marca 2012 r.
  3. Riana Heymans, The monument to the Vooretrekkers of Pretoria (oficjalna broszura), Wydanie rady dyrektorów Voortrekker Monument, Pretoria, 1986, s. 6
  4. Riana Heymans, Oficjalna broszura pomnika Voortrekker, 1986, s. 8 do 37

Linki zewnętrzne

Dokumenty multimedialne