| Radny miasta Paryża |
|---|
| Narodziny |
2 kwietnia 1897 Conches-en-Ouche |
|---|---|
| Śmierć |
3 grudnia 1985(88) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Polityk , dziennikarz |
| Pracował dla | Ludzkość , La Dépêche du Midi |
|---|---|
| Partia polityczna | Francuska Partia Komunistyczna |
| Różnica | Krzyż wojenny 1914-1918 |
| Archiwa prowadzone przez | Contemporary (F / DELTA / RES / 0744) |
Vital Gayman , urodzony dnia2 kwietnia 1897w Conches-en-Ouche ( Eure ), zmarł dnia3 grudnia 1985w Paryżu ( XIV e ), jest francuskim politykiem i dziennikarzem .
Maturę uzyskał w 1914 roku . Zmobilizowany w 1916 roku, w 1917 roku otrzymał Croix de Guerre . Zaangażowany w działalność polityczną, jego tezy wygrał w 1920 roku na kongresie Bellevilloise, gdzie narodziła się Narodowa Federacja Młodzieży Socjalistyczno-Komunistycznej. Został wybrany sekretarzem Komunistycznej Młodzieży w V XX dzielnicy Paryża. W następnym roku został wybrany sekretarzem 5 -tego odcinka PC. W 1923 wstąpił do Komitetu Wykonawczego Partii Komunistycznej i pozostał tam do 1925 , zanim został członkiem Komitetu Centralnego ( 1926 - 1929 ). Kierownictwo partii komunistycznej prosi go, aby poświęcił się całkowicie prasie komunistycznej. Jest szefem służby zagranicznej w L'Humanité . Napisał tam wiele artykułów na temat wojny Rif . Ale między styczniem a listopadem przeżył kilka miesięcy hańby w czasie, gdy partia komunistyczna została pozbawiona bojowników podejrzanych o współczucie dla Trockiego .
W 1928 r. Na posiedzeniu Komitetu Centralnego w Choisy-le-Roi był jednym z tych, którzy w mniejszości głosowali przeciwko „klasie przeciwko taktyce klasowej”. W 1929 r. Na kongresie w Saint-Denis nie wrócił do Komitetu Centralnego. W sierpniu został aresztowany za udział w tajnym spotkaniu przywódców komunistycznych w Villeneuve-Saint-Georges .
W 1931 r. Kierownictwo partii komunistycznej udzieliło mu sankcji, wycofując swoje funkcje w L'Humanité , a następnie w 1932 r .: Cahiers du bolchevisme oskarżyli go o fałszowanie historii ruchu robotniczego. Jednak Partia Komunistyczna zatrudniła go do produkcji materiałów propagandowych na wybory parlamentarne, a następnie został sekretarzem komunistycznej frakcji parlamentarnej w Pałacu Burbonów. Poślubia studentkę farmacji.
W Grudzień 1935, został wybrany radnym Paryża w okręgu Sainte-Marguerite ( XI w .). W następnym roku PC poprosił go, jako oficera rezerwy, aby udał się do Hiszpanii w celu zbadania sytuacji wojskowej. Jest jednym z organizatorów Brygad Międzynarodowych , obok André Marty'ego . Wrócił do Francji wSierpień 1937.
W 1939 r. Nie zgadza się z paktem niemiecko-sowieckim : w deklaracji wskazuje, że polityka partii komunistycznej jest diametralnie sprzeczna z celem, jakim są jego „towarzysze walki, którzy polegli na ziemi hiszpańskiej…”. W 1940 r. Jego nazwisko pojawiło się w wezwaniu „Wszystkim robotnikom, opinii publicznej”, jak członek Francuskiego Związku Ludowego, utworzonego przez rezygnujących z PC. Na wiosnę, jest to związane z jasnego przeczytać na radiu 1 st maja Zmobilizowany, został wzięty do niewoli przez Niemców, ale został zwolniony jako weteran I wojny światowej.
W 1942 r. Wraz z żoną pomagał Żydom i bojownikom w dotarciu do Hiszpanii. Aresztowany w 1943 r., Internowany w Drancy, Niemcy wysłali go na anglo-normandzką wyspę Alderney, w miejscach, z których udało mu się uciec.
Po wyzwoleniu , wrócił do Paryża, odmówił powrotu na stanowisko radnego miejskiego. Dołączył jako sekretarz redakcji w gazecie, z którą rozmawiał RTF . Jest w kontakcie z François Mitterrandem i jego świtą, w tym z Georgesem Dayanem . Jego odstępczy status przyniósł mu nienawiść do PCF. Plik19 lipca 1949, Virgile Barel , komunistyczny deputowany do Alpes-Maritimes , oskarża do Zgromadzenia Narodowego brzemienia François Mitterranda , wówczas Sekretarz Stanu Informacji i mówienia do François Mitterranda , cytuje Vital Gayman jako ramienia władzy: "Trzeba ludzi można zaufanie. Dyrektorem słowa mówionego jest Vital Gayman, renegat Francuskiej Partii Komunistycznej. "
Ponownie ożenił się w 1948 roku, został usunięty ze swoich obowiązków w Radiu w 1958 roku przez nową władzę. W 1968 r. Przeszedł na emeryturę jako sekretarz generalny La Dépêche du Midi . Do gazety wezwał go René Bousquet . Jego biografowie zauważają, że pomimo swojej kariery Vital Gayman nigdy po wojnie nie brał udziału w publicznych atakach na swoją byłą partię.
Vital Gayman miał syna, Jean-Marc Gaymana, profesora historii, który był współpracownikiem History Notebooks of the Maurice-Thorez Institute .