Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Videocracy to dokument wyprodukowany w 2009 roku przez szwedzko-włoski Erika Gandini we włoskiej telewizji , jego wpływ na włoską kulturę i politykę , zdominowany przez Silvio Berlusconiego . Gandini ukuł wyrażenie „Zło banalności”, aby opisać kulturowy fenomen berlusconizmu, w nawiązaniu do wyrażenia Hannah Arendt : „ banalność zła ”.
Zilustrowano włoski fenomen veline . Młody mechanik, Ricky, kulturysta i piosenkarz, marzy o zostaniu gwiazdą telewizji. Narzeka, że chłopcu jest trudniej. Agentka telewizyjna Lele Mora podziwia, że Berlusconi wygląda jak Benito Mussolini . Paparazzi Fabrizio Corona wziąć żenujące zdjęcia gwiazd i prosi o pieniądze na nie ich publikację. Wyjaśnia, że jest reinkarnacją Robin Hooda : kradnie bogatych, ale pieniądze zatrzymuje dla siebie. Jego przekonanie o wymuszeniach czyni go jeszcze bardziej sławnym, a nawet bogatszym. Oba są blisko Berlusconiego.
Ta włoska satyra telewizyjna analizuje siłę obrazu i małego ekranu we Włoszech, gdzie Silvio Berlusconi zajmuje się prywatnymi kanałami telewizyjnymi w swoim kraju, wspiera jego polityczną funkcję przewodniczącego Rady.
Wkrótce po pierwszym pokazie w Szwecji film miał swoją premierę w 66. Mostrze w Wenecji, gdzie zrobił wrażenie.
Zwiastun filmu został zakazany przez większość włoskich kanałów telewizyjnych.
Wideokracja zdobyła nagrody na Międzynarodowym Festiwalu w Toronto , Sheffield Doc / Fest, nagrody Złotego Graala i Tempo Documentary Award 2010. Wideokracja była szeroko pokazywana za granicą, pokazywana kinowo w USA, Wielkiej Brytanii, Holandii, Francji, Polsce, Szwecji itp. We Włoszech, gdzie w weekend pokazywany był w 90 kinach4 września 2009, Wideokracja przyszedł w 4 pozycji w rankingu filmów.